ஆகஸ்டு08ம் தேதி
ஸ்துதியரும், பங்கு சுவாமியார்களின் பாதுகாவலருமான
அர்ச். மரிய வியான்னி அருளப்பர் திருநாள்
அர்ச். மரிய பாப்டிஸ்ட் வியான்னி அருளப்பர், பிரான்சிலுள்ள லியோன்ஸ் நகருக்கருகிலுள்ள டார்டிலி என்ற கிராமத்தில், 1786ம் வருடம்,
மே 8ம் தேதி, ஒரு
ஏழை விவசாயக் குடும்பத்தில் பிறந்தார். குழந்தைப் பருவ முதற்கொண்டு, இவர்
மோட்சத்தை நோக்கியே, ஜீவித்து வந்தார். எப்போதும் பரலோகம், இவரை கவர்ந்திழுத்துக் கொண்டிருந்தது! இவருக்கு
பகுத்தறியும் திறன் ஏறக்குறைய வருவதற்கு முன்பாகவே, இவருடைய அறிவு, சர்வேசுரனை நோக்கி, இவரை இட்டுச் சென்றது;
3 அல்லது 4 வயதானபோது, தனியாக ஒரு மூலையில் விளையாடிக்கொண்டிருக்கிறபோது,அடிக்கடி, ஜெபித்துக் கொண்டிருப்பதை இவர் வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தார்.
இவருக்கு ஏழு வயதானபோது, பசுக்களை
மேய்க்கும்படி, இவர் அனுப்பப்பட்டார். அச்சமயங்களில், அந்த நாள் முழுவதும்
ஜெபத்தி னுடைய இனிமையில் செலவழித்து வந்தார். ஆட்டிடையர்களான சிறுவர்களை, அவ்வப்போது ஒன்று கூட்டி, அவர்களுக்குரிய கடமை களை எவ்வாறு கத்தோலிக்க நல்லொழுக்கத்துடன் நிறைவேற்றுவது என்றும், தீமையை முற்றிலுமாக விலக்கி, நன்மையிலும், புண்ணியங்களிலும் எவ்வாறு நிலைத்திருப்பது என்றும், ஒரு சிறிய அறிவுரையை
அளிப்பார். இவர் தன் நல்ல கத்தோலிக்க
பெற்றோர்களை, எப்போதும் தன் கண்முன்பாக, தனது
மிகச்சிறந்த நல்ல முன்மாதிரிகைகளாகக் கொண்டிருந்தார்;
நல்ல பக்தியுள்ள கத்தோலிக்கர்களான
அவருடைய பெற்றோர்கள், எப்போதும், அவர்களுடைய பிள்ளைகளை, தீமையின் அற்பக்கறையும் தீண்டாதபடிக்கு மிகக் கவனத்துடன் வளர்த்து, வந்தனர்;
பக்தியின் மிகச்சிறந்த முன்மாதிரிகைகளாகவும் ஜீவித்து வந்தனர். கத்தோலிக்க திருச்சபைக்கு எதிராக வேத விரோதிகளால், வந்த பிரஞ்சு
புரட்சியால், எல்லா தேவாலயங்களும் மூடப்பட்டன. குருக்கள் வெளியேற்றப்பட்டனர். மறைவிலேயே கத்தோலிக்கர்கள், வேத ஒழுங்குகளை அனுசரித்து
வந்தனர்; ஒரு இரவில், ஒரு
தானிய களஞ்சிய சேகரிப்பு அறையில், நிறைவேற்றப்பட்ட திவ்ய பலிபூசையின்போது, இவர் புதுநன்மை வாங்கினார். இறுதியாக, ஒரு பக்தியார்வமுள்ள குருவானவர்,
சங். சார்லஸ் பேய்லி, 1803ம் வருடம், எகுல்லியின்
பங்கு குருவாக நியமிக்கப்பட்டார். இந்த பங்கு டார்டிலியிலிருந்து
மூன்று மைல் தூரத்திலிருக்கிறது.
இவருடைய கவனம், விரைவிலேயே புண்ணிய சீலரான அர்ச். மரிய வியான்னியின் மீது, விழுந்தது. சிறுவன் மரிய வியான்னி, குருவாக
ஆசித்தால், அதற்கு, தான் உதவுவதாக, சங்.சார்லஸ் பேய்லி
சுவாமியார் கூறி, உற்சாகப்படுத்தினார். அதை சிறுவனும் ஏற்று,
அதற்கு தன் இருதயபூர்வமான சம்மதத்தைத்
தெரிவித்தார்; அடிக்கடி எகுல்லிக்குச் சென்று, இந்த பக்தியுள்ள குருவானவரிடம்
இலத்தீன் மொழிப் பாடத்தைக் கற்றுக் கொள்ளக் துவக்கினார். அப்போது,மரிய வியான்னிக்கு 17 வயது.
இவர் பள்ளிக்கூடம் செல்லாததால், இலத்தீன் கற்பது, இவருக்கு மிகக் கடினமான காரியமாயிருந்தது.
ஆனால், இவருடைய ஆசிரியரான சங். பேய்லி சுவாமியார், இம்மாசற்ற நேர்மையான இளைஞர், திருச்சபைக்கு, தன்னிகறற்ற தனது பரிசுத்தத்தனத்தினால், மாபெரும் ஊழியம்
செய்வார்! என்பதைக்
கண்டுணர்ந்தவராக, இவருக்கு மிகுந்த பொறுமையுடன், கற்றுக்கொடுத்து வந்தார்; பள்ளிக்கூடத்திலும், பின் குருமடத்திலும், சக மாணவர்களாலும், ஆசிரியர்களாலும்,
அதிகமான கேலிப்பரிகாசங் களுக்கு ஆளானார்; சிறுமைப்படுத்தப்பட்டார்; சர்வேசுரனிடம் தேவ உதவியை நாடியவராக,
அர்ச். மரிய வியான்னி, லாலுவெஸ்கிலுள்ள அர்ச். ஜான் பிரான்சிஸ் ரேஜிஸின் கல்லறைக்கு திருயாத்திரை செல்வதாக நேர்ந்து, வேண்டிக்கொண்டார்.
சின்ன குருமடத்தில், படிப்பை முடிக்க இயலாமல், கஷ்டப்பட்டார்; அடுத்த நிலைக்கான லியோன்ஸ் நகர பெரிய குருமடத்திற்குச்
செல்வதற்கான நுழைவு தேர்விலும் தோல்வியடைந்தார்; இவருடைய ஆசிரியரான சங். பேய்லி சுவாமியாரின் பரிந்துரையினாலே, இவருக்குப் பெரிய குருமடத்தில் நுழைய அனுமதி கிடைத்தது. “மகா பரிசுத்த தேவமாதாவின்
மீது உங்களுக்கு பக்தியிருக்கிறதா?” என்று வினவிய மேற்றிராணியார், இவரிடமிருந்த மகா பரிசுத்த தேவமாதா
மீதான பக்தியைக் கண்டபிறகு, இறுதியில், இவருக்கு குருப்பட்டத்தை அளித்தார்;
இவ்வாறு, 1815ம் வருடம், ஆகஸ்டு
12ம் தேதியன்று, அர்ச். மரிய வியான்னி அருளப்பர், குருப்பட்டம் பெற்றார். இவரின் ஆசிரியரான சங். பேய்லி சுவாமியாரின் உதவி பங்கு குருவாக
அர்ச். மரிய
வியான்னி அருளப்பர், குருப்பட்டம் பெற்றபிறகு, முதலில், எகுல்லிக்கு அனுப்பப் பட்டார். எகுல்லி பங்கு மக்கள், சந்தோஷம் அடைந்தனர். ஏனெனில், அம்மக்கள், இப்புதிய குருவின் ஆழ்ந்த பக்தியைப் பற்றியும், அடக்க வொடுக்கத்தைப் பற்றியும் ஏற்கனவே அறிந்திருந்தனர். ஆத்துமங்களை ஞான வழியில், சிறந்த
விதமாக நடத்துவதில், அர்ச். மரிய வியான்னி கொண்டிருந்த அபூர்வ திறன், விரைவிலேயே வெளிப்பட்டது.
ஆத்துமங்களில் தேவ சிநேகத்தை மூட்டி
சர்வேசுரனிடம் கூட்டிச் செல்வதில், இவர் உன்னதமான வெற்றிகளை அடையலானார். 1818ம்
வருடத்தின் துவக்கத்தில், அர்ச். மரிய வியான்னி அருளப்பா், ஆர்ஸ் நகரின் பங்கு குருவாக நியமிக்கப்பட்டார். லியோன்ஸ் மேற்றிராசன முதன்மைப் பங்கு குருவானவர், இவரிடம், என் நண்பரே! நீங்கள்
ஆர்ஸ் நகரத்தின் பங்கு சுவாமியார்; இது ஒரு சிறிய
பங்கு; இங்கிருக்கிற பங்கு மக்களிடம், சர்வேசுரன் மட்டில் மிகச் சிறிய நேசம் மட்டுமே உள்ளது; அவர்களிடம் உத்தம தேவ சிநேகத்தை அதிகரிக்கச்
செய்து, முழுமையான தேவசிநேகத்திற்கு, அவர்களைக் கூட்டி வாருங்கள்! என்று கூறினார்.
ஆர்ஸ் நகரம் ஞான ஜீவியத்தில் மிக
மோசமான நிலைமையில் இருந்தது. அதற்குக் காரணம் இருந்தது; திருச்சபையின் திருவழி பாட்டின் சடங்குகளில் ஒழுங்காக பங்கேற்ற கத்தோலிக்கர்கள் கூட,மிகக்குறைவான
வரையரையினுள் மட்டுமே, வேத கடமைகளை அனுசரித்து
வந்தனர். மற்றவர்கள், திருவழிபாடுகளில் கலந்து கொண்டனர்; ஆனால், வெளியரங்கமாக மட்டுமே பங்கேற்றனர்; ஏனெனில், இந்நகர மக்களுடைய, சிற்றின்பத்கையே எப்போதும் நாடித் திரியும் ஒழுக்கம் கெட்ட சுபாவத்தினால் தான், இந்த ஊரில் கத்தோலிக்க
வேத விசுவாசம் வளர்ச்சியடையாமல், மிகக் குறைவாகவும், குற்றுயிராகவும், அழியும் தருவாயிலிருந்தது!
இருப்பினும், காண்போரை உத்தம கத்தோலிக்க ஜீவியத்திற்குக் கொண்டு
வரும், புதிய குருவானவருடைய உத்தம நன்மாதிரிகை யினாலும், எளிமையான அடக்காவொடுக்கமுள்ள ஜீவியத்தாலும் கவர்ந்திழுக்கப்பட்டவர்களாக, அந்நகர
மக்கள் எல்லோரும், அவரை வியப்புடன் போற்றினர்.
நல்ல ஞான மேய்ப்பர், தம்மை
நோக்கி வராத ஆடுகளை நோக்கிச்
செல்வதுபோல், அர்ச். மரிய வியான்னி, வேதகடமைகளில் அசமந்தர்களாக, தேவாலயத்திற்கு வராத மக்கள் ஒவ்வொருவரையும்,
அவரவருடைய வீடு தேடிச் சென்றார்;
அவர்களிடம், அவர்களுடைய நலத்தின் மீது முழு அக்கறையுடன்
பேசி, அவர்கள் அனுபவிக்கிற உலகத் துன்ப உபத்திரவங்கள், அவர்களுடைய பர லோக சம்பாவனையை
கூடுதலாக அதிகரிக்கச் செய்கின்றன! என்று ஆறுதல் கூறித் தேற்றி வந்தார்; இவ்விதமாக, ஆர்ஸ் நகர மக்களின் ஞான
ஜீவியத்தில் மறுமலர்ச்சியைக் கொண்டு வந்தார்; நாளடைவில் தேவாலயத்திற்கு வந்த கூட்டம் வெகுவாக
அதிகரித்தது.
ஒவ்வொரு நாளும்
திவ்ய பலிபூசைக்கு திரளான மக்கள் வரத் துவக்கினா்; பாவ சங்கீர்த்தனத்தில், இந்த அர்ச்சிஷ்ட
பங்கு குருவானவர் கூறும், தேவ சிநேகத்தை மூட்டக்கூடிய
இனிமையான பரிசுத்த அறிவுரையே, திரளான பாவிகளை, அவருடைய பாவசங்கீர்த்தனத் தொட்டிக்கு அழைத்துவந்தது! சர்வேசுரனைப் பற்றியும், மரணத்தைப் பற்றியும், மோட்சத்தைப் பற்றியும், நரகத்தைப் பற்றியும், மகா பரிசுத்த தேவ
நற்கருணையைப் பற்றியும், மகா பரிசுத்த தேவமாதாவைப்
பற்றியும், இவர் நிகழ்த்திய உன்னதமான ஞானப் பிரசங்கங்களைக் கேட்ட மக்கள், தங்கள்
பாவாக்கிரமங்களை நினைத்து, உத்தம மனஸ்தாபத்துடன், வாழ்நாளிலெல்லாம் இல்லாத அளவிற்கு திரளாகக் கண்ணீர் வடித்து அழுதனர்.
ஆர்ஸ் என்ற இந்த நகரில்,
விரைவிலேயே ஒரே ஒரு குரல்
ஒலி தான் கேட்கத் துவங்கியது: “எங்கள் பங்கு சுவாமியார், ஒரு அர்ச்சிஷ்டவா்!” என்பது
தான், அந்த குரலொலி! ஆனால்,
இந்த கத்தோலிக்க ஊரில், இவ்வுன்னத மறுமலர்ச்சி ஏற்படுவதற்கு வெகுக்காலம், அர்ச். மரிய வியான்னி போராடி உழைக்க நேர்ந்தது! சிற்றின்பத்தின் மீதான சிநேகம், மிகக் கடுமையாக அர்ச்சிஷ்டவர், தன் பங்கு மக்களிடையே
மேற்கொண்ட ஞான ஜீவிய சீர்திருத்தத்தை
எதிர்த்து நின்றது! அர்ச். மரிய வியான்னி அருளப்பர், தன் அயரா உழைப்பினால்,
அந்த பாவ சிநேகத்தை, மக்களிடையே
முற்றிலுமாக அகற்றி அழித்து, அவர் களுடைய இருதயங்களை தேவசிநேகத்தினால் வெற்றி கொண்டார்!
ஆர்ஸ்
நகரில் இப்பரிசுத்த குருவானவர், அடைந்த இம்மகா பெரிய ஞான வெற்றியைப்பற்றிய செய்தி
ஐரோப்பா முழுவதும், துரிதமாகப் பரவியது; உயிருடன் வாழும் ஒரு அர்ச்சிஷ்டப் பங்கு
சுவாமியாரைக் காணவும், அவரிடம் பாவசங்கீர்த்தனம் செய்யவும், எல்லா நகரங்களிலிருந்தும் மக்கள் கூட்டம், ஆர்ஸ் நகரை நோக்கி, திருயாத்திரையாக
வரத் துவங்கியது. ஐரோப்பாவிலிருந்து எல்லா நாடுகளிலிருந்தும், அமெரிக்காவிலிருந்தும், இந்நகரை நோக்கி வருடந் தோறும், அர்ச்சிஷ்டவரைக் காணவும், அவரிடம் நல்ல பாவ சங்கீர்த்தனம் செய்யவும்,
20000 பேர் திருயாத்திரையாக வரத்துவக் கினர்! இத்தகைய உன்னதமான ஞான வளர்ச்சி ஐரோப்பாவில்
ஏற்படத்துவங்கியதற்குக்
காரணம், அர்ச். மரிய வியான்னி அருளப்பர் அனுசரித்து வந்த மிகக் கடினமான
ஜெப தபப்பரிகார ஜீவியம் தான்!
அர்ச். மரிய வியான்னி, ஒவ்வொரு நாளும், இரவில், ஒரு மணி அல்லது
இரண்டு மணி நேரம் மட்டுமே
உறங்குவதற்கு செலவழித்தார். நடு இரவிற்குப்பிறகு, சிறிது
நேரம் கழித்து, இவர் பாவசங்கீர்த்தனம் கேட்க விரைந்து செல்வார்: அங்கேயே அந்த நாளின் எஞ்சிய
நேரமெல்லாம் பாவசங்கீர்த்தனம் கேட்டுக் கொண்டிருப்பார்; அயல்நகரங்களிலிருந்து வருகிற மக்கள் கூட்டம், சில சமயங்களில், இரண்டு
அல்லது முன்று நாட்கள் தொடர்ந்து, இவரிடம், பாவசங்கீர்த்தனம் செய்வதற்காக வரிசையில் காத்திருப்பார்கள்; காலையில் திவ்ய பலிபூசை நிகழ்த்துவதற்காக மட்டுமே, இவர் பாவசங்கீர்த்தனத் தொட்டியை விட்டு எழுந்து செல்வார்.
சில சமயங்களில், ஒரு
சுருக்கமான ஞான உபதேசத்திற்கும், உணவு நேரத்தில்
மிகச் சிறிதளவான உணவிற்கும் எழுந்து செல்வார். உறக்கமும் போதிய உணவும் இல்லாமல், அர்ச். மரிய வியான்னி, எவ்வாறு நாள் முழுவதும், இவ்விதமாகக் கடுமையான உழைப்பில் ஈடுபடுதற்குத் தேவையான பலத்தைப் பெற்றார்! என்பதைப் பற்றி எல்லோரும் ஆச்சரியப்பட்டனர்; ஏனெனில், இவர் எப்போதும், பலவீன ராயிருந்தார். மேலும், இது பற்றாது என்பதைப்போல்,
அர்ச். மரிய வியான்னி, தன் சரீரத்தை மிகக்
கடுமையான ஒறுத்தல், சாட்டையடிகள் போன்ற தபசுகளால், ஒறுத்தார்; இது, சர்வேசுரனை எவ்வளவுக்கு
அதிகமாக மகிழ்வித்தது! என்றால், இன்னும் கூடுதல் உள்ளரங்க சோதனைகளை, அனுப்பி வைத்தார்; அதிலும் குறிப்பாக இரவு நேரத்தில், பசாசு,
இவரை அதிகம் உபாதித்து வந்தது!
இது, அர்ச். வனத்து அந்தோணியாருக்கு
பசாசினால் வந்து சோதனைகளைப் பற்றி அர்ச். அத்தனாசியார், விவரிப்பதை நமக்கு
ஞாபகப்படுத்துகின்றது! வல்லமையைப் பற்றியும், அழகைப் பற்றியும், நீதிமானுடைய ஆத்துமத்தின் மாட்சிமிக்க பேரெழிலைப் பற்றியும், தேவவிசுவாசம் நமக்குக் கற்பிக்கிற உன்னத குணாதிசயங்க ளெல்லாம், அர்ச். மரிய
வியான்னி அருளப்பரிடம், தன்னிகரற்ற விதமாகத் திகழ்ந்தன! தன்னிடம்
வருகிற பாவிகளுடைய இருதய உள்ளரங்க ஆத்துமத்திலிருக்கும் இரகசியங்களையும், அர்ச். மரிய வியான்னி அருளப்பர் அறியக்கூடிய திறனைக் கொண்டிருந்தார். ஒரு சமயம், தன்னிடம்
வந்த ஒரு இளம்பெண்ணிடம், அவள்
அணிந்திருந்த மகா பரிசுத்த தேவ
மாதாவின் அற்புதப்பதக்கம் தான், அவளிடம், அன்றொரு நாள், நடை பெற்ற ஒரு
நடன நிகழ்ச்சியில், ஒரு அழகிய வாலிப
உருவத்தில் தோன்றி எல்லா பெண்களுடனும் நடனமாடிய பசாசை, நெருங்கக் கூடாமல், செய்தது! என்கிற உண்மையைக் கூறினார்.
1859ம் வருடம், ஜூலை
29ம் தேதியன்று, அர்ச். மரிய வியான்னி அருளப்பருக்கு,
73 வயதானபோது, வழக்கம்போல், 16 அல்லது 17 மணி நேரம் பாவசங்கீர்த்தனம்
கேட்டார். அப்போது, திடீரென்று, பலமெல்லாம் இழந்து மயங்கி விழுந்தார்; ஆகஸ்டு மாதம் 4ம் தேதி காலையில்,
சங்.மோனின் என்ற மடாதிபதி, இறக்கிறவர்களுக்கான
ஜெபத்தை, சர்வேசுரனுடைய பரிசுத்த சம்மனசுகள் இவரைச் சந்திக்க வருவார்களாக! இவரை வழிநடத்தி, பரலோக
ஜெருசலேமுக்குக் கூட்டிச் செல்வார்களாக! என்கிற ஜெபத்தை ஜெபித்தபோது, அர்ச். மரிய
வியான்னி அருளப்பருடைய பரிசுத்த ஆத்துமம், பரலோகத்தை நோக்கிப்பறந்து சென்றது! ஆனால், ஆத்துமங்களை சர்வேசுரனிடம் கூட்டிவருகிற இவருடைய உன்னத அலுவல், இவருடைய மரணத்துடன் முடியவில்லை!
அர்ச்.
பத்தாம் பத்திநாதர்,
1905ம் வருடம், ஜனவரி 8ம் தேதியன்று, இவருக்கு
முத்திப்பேறு பட்டம் அளித்தபோது, அதில உலகமும் அகமகிழ்ந்தது! 1925, மே
31ம் தேதியன்று, இவருக்கு அர்ச்சிஷ்டப்பட்டம், அளிக்கப்பட்டது. 11ம் பத்திநாதர் பாப்பரசர்,
1929ம் வருடம், இவரை சகல மேற்றிராசனப்
பங்குக் குருக்களுக்கும் பாதுகாவலராக ஏற்படுத்தினார். இவருடைய பரிசுத்த சரீரம் புதுமையாக அழியாத சரீரமாகத் திகழ்கின்றது. ✝
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக