பல்லவி
அன்னையே எங்கள் செல்வதாடு
அஞ்ஞானம் நீங்கி உன் நாடாகிய
விண்ணவனாம் உன் சுதன் சேசுவையே
வேண்டி மன்றாடிடாய்
வேண்டி மன்றாடிடாய் - தாயே தாயே
சரணம்
மானிட தேவன் இவ்வுலோகத்தில்
வந்தித்தனை நாளாயிற்றே
ஈனப் பிசாசை எங்கள் நல் நாடோ
இன்னும் விடாமற் போயிற்றே
தன்னை உருவாக்கிய தாதாவை
சற்றும் தேடாமல் விட்டதே
கண்ணில்லாத் தேவதைகள் தம்மையே
எம் நாடு நம்பிக் கெட்டதே ‘
சூரியன் சந்திரன் முதலான
சோதிகளைப் பணிந்ததே வீரர்
அரசர்கள் தம்மையுமே வீழ்ந்து
தொழத் துணிந்ததே
கண்ணிலே கண்ட தெல்லாம்
சேவித்து கர்த்தனையே மறந்ததே
எண்ணியிந் நாட்டையே உன்
நாடாக்கல் யாவற்றினுஞ் சிறந்ததே
