&nbsp;பத&#3007;தர&#3021;கள&#3007;ன&#3021; நட&#3009;வ&#3007;ல&#3021; ச&#3006;ம&#3007;ந&#3006;தர&#3021;

அர்ச்.சாமிநாதரின் ஜீவிய சரித்திரம்: அத்தியாயம் 6

அர்ச்.சாமிநாதரின் ஜீவிய சரித்திரம்: அத்தியாயம் 5

அர்ச்.சாமிநாதர் ஜீவிய சரித்திரம் அத்தியாயம் 4

அர்ச்.சாமிநாதர் ஜீவிய சரித்திரம் அத்தியாயம் 3

அர்ச்.சாமிநாதர் ஜீவிய சரித்திரம் அத்தியாயம் 2

அர்ச்.சாமிநாதர் ஜீவிய சரித்திரம் அத்தியாயம் 1:

சனி, 8 ஜனவரி, 2022

அர்ச்.சாமிநாதரின் ஜீவிய சரித்திரம் அத்தியாயம் - 18:

இரு பெரும் அர்ச்சிஷ்டவர்களின் சந்திப்பு

அர்ச்.சாமிநாதரைச் சுற்றி வந்த அக்கிரமிகளான பதிதர்கள், தங்களிடம் அன்று, அர்ச்சிஷ்டவர் கூறிய வாதங்களை நினைவு கூர்ந்தனர். அதாவது மிக மெதுவாக தன்னை சித்திரவதைச் செய்து கொல்வதையே அவர் மாபெரும் பாக்கியமாகக் கருதியதையும், அவ்வாறு கொடூரமாகத் தன்னைக் கொல்லப் போவதற்காக முன்கூட்டியே அவர், அவர்களுடைய அத்தகைய கனிவுமிக்க செயலுக்காக நன்றி தெரிவித்ததையும் ஞாபகப் படுத்திக் கொண்டனர். அத்தகைய கொடூரமான வேதசாட்சிய மரணத்தினால் தான் மிகுந்த பேறு பலன்களை அடையப் போவதாகக் கூறியதையும் நினைவு கூர்ந்தனர். அந்த இருண்ட இரவு நேரத்தில், அந்தப் பதிதர்கள் இத்தகைய நினைவுகளால் மிகவும் குழப்பமும் சோர்வுமடைந்திருந்தனர்.

நாம் அவரைக் கொல்லவா? வேண்டாமா? இங்கு அதிக நேரம் நாம் இருக்க முடியாது, என்று அவர்கள் தங்களுக்குள் பேசிக் கொண்டனர். பிறகு அவர்கள் தங்களுக்குள் கூச்சல் குழப்பத்துடன் உரத்த குரலில் பேசிக் கொண்டனர். வேண்டாம்! இவர் தன் உயிரை மிகவும் துச்சமாக மதிக்கிறார். அப்படிப்பட்டவரை கொலை செய்வதை விட வேறு ஒரு குருவைக் கண்டு பிடித்து அவரைக் கொலை செய்வதில் நம் விளையாட்டை விளையாடலாம் என்று பேசி முடிவெடுத்தனர். அடுத்த நாள் அதிகாலையில் சாமிநாதர் எழுந்து ஜெபத்தில் ஈடுபட்டார். தன் ஜெபத்தை முடித்துக்கொண்டு கார்க்கசோன் நகரத்தை சுற்றிவரத் துவக்கினார். தன் இனிய குரலினால் தேவமாதாவின் பாடல்களை பாடிக் கொண்டே அந்நகரத்தை வலம் வந்தார்.அவர் ஆங்காங்கே ஞான பிரசங்கங்களையும் போதிக்கலானர். பதிதர்கள் முதலில் அவருடைய போதனையை அலட்சியப்படுத்திய போதிலும், சிறிது நேரத்திலேயே வினோதபிரியத்தை அடக்கக்கூடாதவர்களாய் அர்ச்சிஷ்டவருடைய சத்திய வேத போதனைகளைக் கேட்கலாயினர். பிறகு அவர்கள் தங்களுக்குள், இந்தக் குருவானவர் வார்த்தைகளைக் கொண்டு ஏதோ ஒரு வழிவகையை அறிந்திருக்கிறார். இதுவரை இவ்வளவு நேர்த்தியாக யாராவது பேசுவதை நாம் கேட்டதில்லையே! என்று கூறினர்.

பதிதத்தை அழிப்பதற்காக துவங்கிய போர் நாளடைவில் நாடுகளுக்கிடையே ஏற்பட்ட அரசியல் குழப்பங்களின் காரணமாக, மிகவும் தீவிரமடைந்த இந்தப் போர் 7 வருடங்களாக நீடித்துக் கொண்டிருந்தது. அர்ச்.சாமிநாதர், எதிர்பார்த்தை விட அதிக காலமாக இந்தப் போர்க்களத்தில் தான் இருந்தது போதும் என்று நினைத்தார். “என் மகனே! நீங்கள் உங்கள் பாகத்திற்கு மிக அதிகமாகவே இந்தப் போருக்காக உழைத்திருக்கிறீர்கள் என்று நான் நினைக்கிறேன். நான் ரோமாபுரிக்கு ஒரு முக்கியமான கூட்டத்தில் கலந்து கொள்வதற்காக செல்கிறேன். என்னுடன் வருகிறீர்களா?” என்று வந்.ஃபல்குவஸ் ஆண்டகை சாமிநாதரிடம் வினவினார். அதற்கு அர்ச்.சாமிநாதர், “ஆண்டவரே! நான் உம்முடன் ரோமாபுரிக்கு வருவதற்கு மிகவும் விரும்புகிறேன்” என்றார். 600 மைல் தொலைவிலிருந்த ரோம் நகரத்திற்கு அதே வருடம் ஆகஸ்ட் மாதம் கால்நடையாகவே இருவரும் திருயாத்திரை சென்றனர். செப்டம்பர் மாதத் துவக்கத்தில் ரோம் நகரத்தை அடைந்தனர். அம்மாதத்தில் தான் ரோம் நகரில் சரித்திரப்புகழ்வாய்ந்த 4வது லாத்தரன் சங்கத்தின் கூட்டம் நடைபெற இருந்தது. அந்த சங்கத்தில் கலந்து கொள்ள சாமிநாதர் மிகுந்த ஆவலுடன் இருந்த போதிலும், அதற்கு முன்பாக பரிசுத்த தந்தை பாப்பரசரிடம் இதுவரை திருச்சபையில் இல்லாத ஒருதுறவற சபையை ஆரம்பிக்கவிருக்கும் தனது திட்டத்தை வெளியிட மிகவும் ஆவலுடனிருந்தார்.

“அது போதகர்களுக்காகவும் ஆசிரியர்களுக்காகவுமான ஒரு துறவற சபை. பரிசுத்த தந்தையே! அது இக்காலத்திற்கு மிகவும் இன்றியமையாத தேவையாக இருக்கிறது” என்று பாப்பரசரிடம் கூறினார்.

அர்ச்சிஷ்டவர் கூறுவதை 3ம் இன்னசன்ட் பாப்பரசர் மிகுந்த ஆர்வத்துடனும் மகிழ்வுடனும் உற்றுக் கவனித்துக் கொண்டிருந்தார். பல ஆண்டுகளாக அந்தப் பரிசுத்த பாப்பரசர் இத்தகைய ஒரு சபையை தோற்றுவிப்பதற்கு ஆவல் கொண்டிருந்தார். அது விரைவில் தோன்றும் என்றும் நம்பிக் காத்திருந்தார். ஆனால் அதை நிறுவுவதற்கான தகுந்த கல்வியறிவு மிக்கவரும், ஆசிரியரும், வேதபோதகருமான, ஒரு அர்ச்சிஷ்டவருக்காக காத்துக் கொண்டிருந்தார். அத்தருணம் இப்போது வந்ததை எண்ணி மிகுந்த மகிழ்ச்சியுற்றார். மேலும் அவர், “மகனே! உமது திட்டத்தைப் பற்றிக் கூறுங்கள். அது மிகுந்த நன்மை பயக்கக் கூடியதாக இருக்கிறதே!” என்று சாமிநாதரிடம் வினவினார். உடனே அர்ச்.சாமிநாதர் பாப்பரசரிடம் கடந்த 11 ஆண்டுகளாக பிரான்சின் தெற்கு பகுதியில் ஆல்பிஜென்சிய பதிதத்தை அழிப்பதற்காக மேற்கொண்ட செயல்முறைகளை எல்லாம் தெளிவாக எடுத்துரைத்தார். முதலாவதாக தங்களுடைய வேத போதகங்களுக்கும் ஞான பிரசங்கங்களுக்கும் வேண்டிய தேவ ஆசிர்வாதத்தை அடையும்படிக்கு ஒரு அடைபட்ட கன்னியர் மடத்தை ஏற்படுத்தியதைப் பற்றி தெரிவித்தார். இரண்டாவதாக நுரற்றுக் கணக்கான பதிதர்களை மனந்திருப்பியதை எடுத்துரைத்தார்.

மூன்றாவதாக தற்பொழுது தானும், தன்னுடன் வேதபோதக அலுவலில் இருக்கும் குருக்கள் மற்றும் துறவியர் அனைவரும் தூலோஸ் நகர மேற்றிராணியாரான வந்.ஃபல்குவஸ் ஆண்டகையின் “முதன்மை உதவியாளர்கள்” என்றும் அதாவது “தூலோஸ் மேற்றிராசன போதகர்கள்” என்றும் அழைக்கப்படுவதையும் தெரிவித்தார். மேலும் அவர்கள் இன்னும் அதிகமாக ஐரோப்பிய நாடுகளின் அனைத்து நகரங்களிலும் ஞான பிரசங்கங்களைப் பிரசங்கிப்பது மற்றும் சத்திய வேதத்தைக் கற்பிப்பது போன்ற வேதபோதக அலுவலில் ஈடுபட்டு உழைக்கவே ஆசிப்பதையும் பாப்பரசரிடம் அறிவித்தார். “பரிசுத்த தந்தையே நாங்கள் அனைவரும் சர்வேசுரனுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு துறவற சபைக்குட்பட்டு அதன் பிரமாணிக்கமுள்ள துறவிகளாக ஜீவித்துக்கொண்டே இவ்வேதபோதக அலுவல்களை ஆற்றவேண்டும் என்று விரும்புகிறோம்” என்றார்.

“ஆனால் அதற்கு தேவையான உங்களுடைய ஜீவாதாரத்தை எவ்வாறு அடைந்து கொள்வீர்கள்?” என்று பாப்பரசர் வினவினார். அதற்கு சாமிநாதர், “பரிசுத்த தந்தையே! நாங்கள் பிச்சையெடுத்து ஜீவிப்போம்” என்ற பதில் கூறினார். ஒரு நிமிடம் பாப்பரசர் எதுவும் பேசாமல் மௌனமாக இருந்தார். பிறகு ஆழ்ந்த கருத்துடன் கூடிய புன்னகை செய்தார். பிறகு சாமிநாதரிடம், “மகனே! நீண்ட கால இடைவெளிக்குப் பிறகு மிகவும் அருமையான செய்தியை இப்போது உங்களிடமிருந்து கேட்டிருக்கிறேன். லாத்தரன் சங்கம் கூடும்போது அதன் உறுப்பினர்களிடம் உங்களுடைய இத்திட்டத்தைப் பற்றித் தெரிவியுங்கள்” என்றார்.

“அப்படியே ஆகட்டும் பரிசுத்த தந்தையே!” என்று அர்ச்.சாமிநாதர் பதலிளித்தார்.

“அதுவரைக்கும், இதில் நீங்கள் இன்னும் அதிக ஞானத்தெளிவை அடையும்படிக்கும் உங்களுடைய இந்த அற்புதமான அலுவலை பசாசு ஒருபோதும் தகர்த்துவிடாதபடிக்கு திவ்ய இஸ்பிரீத்துசாந்துவானவரிடம் தொடர்ந்து ஜெபித்து வாருங்கள்” என்று பாப்பரசர் அறிவுறுத்தினார். பாப்பரசரின் அறிவுரையின்படி உடனே சாமிநாதர், இதுவரை இல்லாத அளவிற்கு மிகுந்த திவிரத்துடன் ஜெபிப்பதில் ஈடுபட்டார். அர்ச்.இராயப்பர் பேராலயத்தில் நடைபெற்ற தியானமே அவருடைய ஜீவியத்தின் மிகவும் முக்கியமான தியானமாகும். அங்கு ஒரு இரவு முழுவதும் முழங்காலில் இருந்து ஜெபிப்பதில் ஈடுபட்டார். அப்போது அவர் கண்ட மகிமைமிகுந்த ஒரு பரலோகக் காட்சியால் அவர் விசுவாசத்தில் ஸ்திரப்படுத்தப்பட்டார். அந்தக் காட்சியில் நம் ஆண்டவர் தமது திவ்ய கரங்களில் மூன்று அம்புகளை வைத்திருப்பதைக் கண்டார். அந்த அம்புகளைக் கொண்டு நம் ஆண்டவர் உலகத்தின் பாவாக்கிரமங்களுக்காக அதை உடனே தண்டிப்பதற்காக தயாராக இருப்பதையும் சாமிநாதர் உணர்ந்தார். அப்பொழுது திடீரென்று அங்கு நம் மோட்ச ஆண்டவளான அர்ச்.தேவமாதா தோன்றி தமது திவ்யகுமாரனான சேசுநாதர்சுவாமியின் முன்பாக சாஷ்டாங்கமாக தெண்டனிட்டு விழுந்து பணிந்து ஆண்டவரை ஆராதித்தார்கள். பின்பு, துறவியரான இருமனிதர்களை, அவர் முன்பாக நிறுத்தி அவருக்கு அவர்களை அறிமுகப்படுத்தினார்கள்.

முதலாவதாக இருந்தவர் ஒரு முரட்டு சாம்பல்நிறத்திலான அங்கியை அணிந்திருந்தார். இடுப்பில் ஒரு கயிற்றையும் அணிந்திருந்தார். இரண்டாவது துறவி, வெள்ளைக் கம்பளியிலான அங்கியையும் அதன்மேல் கறுப்பு முக்காட்டையும் அணிந்தவராக காட்சியளித்தார். அங்கியின் மேல் அவர் சர்ப்ளிஸ் (Surplice) அணிந்திருந்தார். இவ்விருவரும் ஏராளமான பாவிகளை மனந்திருப்புவர் என்றும் அதனால் தேவகோபத்தை அமர்த்துவர் என்றும் கூறினார்கள். மேலும் உலகத்தைத் தண்டிக்க தயாராக இருந்த நம் ஆண்டவரிடம், தேவமாதா இவர்கள் இருவரையும் காண்பித்து இவர்கள் இருவரை முன்னிட்டு உலகத்தைத் தண்டியாமல் மன்னித்து உலகத்தின்பேரில் இரக்கமாயிரும் என்று மன்றாடினார்கள்.

அந்தக் காட்சியை அர்ச்.சாமிநாதர் மிகவும் உன்னிப்பாக கவனித்துப் பார்த்தார். அவ்விரு துறவியரில், தான் ஒரு துறவி என்று அவருடைய இருதயத்தில் உணர்ந்தார். ஆனால் மற்றொரு சாம்பல் நிற அங்கியணிந்த மிகுந்த ஆனந்த அக்களிப்புடன் புன்னகை புரிந்துகொண்டிருந்த 30-35 வயதுக்குள் தோற்றமளித்த துறவி, யாராக இருக்கக்கூடும் என்று வியந்து கொண்டிருந்தார். சிறிது சிறிதாக அப்பரலோகக் காட்சி மறைந்தது. ஆனால் அவருடைய இருதயத்தில் மற்றொரு துறவியைப்பற்றி எழுந்த வினாவிற்கு அடுத்த நாள் தான் அவருக்கு விடை கிடைத்தது. அடுத்தநாள் அவர் அர்ச்.இராயப்பர் பேராலயத்தில் காட்சியில் கண்ட அந்த சாம்பல் நிற அங்கியணிந்த துறவியை நேருக்கு நேராக சந்திக்க நேரிட்டது. உடனே சாமிநாதர் எழுந்திருந்து அவரிடம் சென்று “தாங்கள் யார்?” என்று வினவினார்.

சாமிநாதரைப் பார்த்த உடனே, அந்தத் துறவி தன் இரு கரங்களை விரித்தவராக மகிழ்ச்சி மிகுந்த புன்னகையுடன் “சகோ. தோமினிக்! உங்களை வரவேற்கிறேன். நான் சகோ.பிரான்சிஸ்” என்றார். மிகுந்த ஆனந்த உவகையுடன் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் அரவணைத்துக் கொண்டனர். ஆம். அந்த சாம்பல் நிற அங்கியணிந்த துறவி வேறு யாருமல்ல. அர்ச்.பிரான்சிஸ் அசிசியார் தான் அவர்!!

(தொடரும்)

அர்ச்.சாமிநாதரின் ஜீவியசரித்திரம்: அத்தியாயம் 19

அர்ச்.சாமிநாதரின் ஜீவியசரித்திரம்: அத்தியாயம் 18

அர்ச்.சாமிநாதரின் ஜீவிய சரித்திரம்: அத்தியாயம் 6

அர்ச்.சாமிநாதரின் ஜீவிய சரித்திரம்: அத்தியாயம் 5

அர்ச்.சாமிநாதர் ஜீவிய சரித்திரம் அத்தியாயம் 4

அர்ச்.சாமிநாதர் ஜீவிய சரித்திரம் அத்தியாயம் 3

அர்ச்.சாமிநாதர் ஜீவிய சரித்திரம் அத்தியாயம் 2

அர்ச்.சாமிநாதர் ஜீவிய சரித்திரம் அத்தியாயம் 1:

சேசுவின் திருநாமம் - Holy Name of Jesus

சேசுவின் திருநாமம் - Holy Name of Jesus (in Tamil)

A . சுவாமி பிறந்த எட்டாம் நாள் அவருக்கு என்ன பெயரிட்டார்கள்?

சேசு என்கிற பெயரிட்டார்கள்.

1. பிறந்த கர்த்தருக்கு எந்தச் சமயத்தில் சேசு என்கிற இடப்பட்டது?

சர்வேசுரன் அபிரகாமுக்கு இட்ட கட்டளை (ஆதி. 17:12) யூதர்கள் தங்கள் குழந்தை பிறந்த 8-ம் நாளில் விருத்தசேதன சடங்கு செய்து பிள்ளைக்கு இட வேண்டிய பெரு இடுவார்கள். ஆகையினாலே "பின்பு பிள்ளைக்கு விருத்தசே செய்வதற்கு எட்டு நாளானபோது, அவர் தாயின் உதரத்தில் உற்பவிக்குமுன்னே தேவதூதனால் சொல்லப்பட்டபடியே என்ற நாமம் அவருக்கு இடப்பட்டது" (லூக். 2:21).

2. எந்த நாளிலே விருத்தசேதனத் திருநாள் கொண்டபடுகிறது?

ஜனவரி மாதம் முதல் தேதியில்தான்.

3. பிறந்த கர்த்தருக்கு இந்தப் பெயர் கொடுக்கப்படும் சொன்னது யார்?

சம்மனசு கன்னிமரியம்மாளுக்கு மங்கள வார்த்தை சொன்ன போதும்.(லூக். 1:31) அர்ச். சூசையப்பருக்குத் தரிசனயான போதும் (மத். 1:21) திவ்விய குழந்தைக்கு அந்தப் பெயரை கொடுக்க வேண்டுமென்று அறிவித்தார்.

4. அப்படியானால் இந்தப் பெயர் யாரால் கொடுக்கப்பட்டது?

இது சர்வேசுரனால் கொடுக்கப்பட்டது. ஏனெனில் சம்மனசு பிதாவாகிய சர்வேசுரனுடைய கட்டளைப்படி இந்த பெயரைக் கொடுக்கும்படி அவர்களுக்குத் தெரிவித்தார்.

B. சேசு என்கிற பெயருக்கு அர்த்தமென்ன?

நம்மை இரட்சிக்கிறவர்.

1. சேசு என்கிற பெயருக்கு இரட்சிக்கிறவர் என்று அர்த்தம் என் நமக்கு எப்படித் தெரியும்?

தேவதூதன் அர்ச். சூசையப்பருக்குத் தரிசனையான போது சொன்னதாவது: "நீர் அவருக்கு சேசு என்னும் நாமம் சூட்டுவீர்; ஏனெனில் அவரே தமது ஜனத்தை அவர்களுடை பாவங்களினின்று மீட்டு இரட்சிப்பார்" என்றார் (மத். 1:21),

2. மனிதனாய்ப் பிறந்த தேவ ஆளாகிய சுதனை மாத்திரம் சேசு எனலாமா? அல்லது பிதாவையும், இஸ்பிரீத்துசாந்துவையும் சேசு எனலாமா?

மனிதனாகப் பிறந்த சுதனை மாத்திரம்தான் சேசு என்று அழைக்க வேண்டும்.

3. இரட்சகர் என்னும் பெயர் சுதனாகிய சர்வேசுரனுக்குப் பொருந்துமா?

தேவ குமாரன் நம்மை இரட்சிக்க மனுஷாவதாரம் எடுத்ததினாலும், அவராலன்றி யாதொருவரும் இரட்சணியம் அடையக் கூடாததாலும், இரட்சகர் என்னும் பெயர் அவருக்குப் பொருத்தும்.

4. சேசு என்கிற பெயர் மிகவும் உன்னதமானதோ?

ஆம்; ஏனெனில்:

சர்வேசுரன் இந்தப்பெயரைக் கொடுத்தார்.
"சேசு என்கிற நாமத்தைக் கேட்ட மாத்திரத்தில் மோட்சவாசிகளும், பூவாசிகளும், நரகவாசிகளும், சகலரும் முழங்காற்படியிடுவார்களாக" என்றும் (பிலிப். 2:10) வேதாகமத்தில் எழுதப்பட்டிருக்கிறது.

5.சேசு என்கிற பெயர் வல்லமையுள்ளதோ?

“நாம் இரட்சணியம் அடைவதற்கு அவருடைய நாமமல்லாது வேறே நாமம் மனிதர்களுக்குக் கொடுக்கப்பட்டதே இல்லை” என்றார் அர்ச். இராயப்பர் (அப். நட 4:12).
அர்ச். இராயப்பர் பிறவிச் சப்பாணியாகிய ஒருவனைக் குணமாக்கினபோது சேசுநாதருடைய நாமத்தினாலேதான் அவ்வற்புதத்தைச் செய்தாரென்று வேதாகமத்தில் வாசித்துப் பார்க்கலாம். (அப். நட 3:2-6).

6. அப்படியென்றால், நாம் சேசு என்கிற பெயரைப் பக்தி வணக்கத்துடன் உச்சரிக்க வேண்டுமா?

நமக்குச் சோதனைகள், கஸ்தி, கஷ்டம் உண்டாகும் போதும், விசேஷமாக மரண நேரத்திலும் அந்தப் பரம பெயரைப் பக்தி விசுவாசத்தோடு உச்சரிக்க வேண்டும்.

C கிறீஸ்து என்கிறதற்கு அர்த்தம் என்ன?

அபிஷேகம் பெற்றவர்.

1. அபிஷேகம் என்றால் என்ன?

தேவ ஊழியத்துக்காக திரு எண்ணெயைக் கொண்டு பட்டம் கொடுக்கிறது என்று அர்த்தமாகும். இப்படியே சர்வேசுரன் இட்ட கட்டளைப்படி பூர்வகாலத்தில் தீர்க்கதரிசிகள் (3 அரச, 19:16), குருக்கள் (யாத். 30:30), அரசர்கள் (1 அரசு. 9:16, 16:3), திரு எண்ணெயினால் அபிஷேகம் பெற்று தேவ ஊழியத்துக்காக நியமிக்கப்பட்டார்கள்.

2. பூர்வகாலத்தில் தீர்க்கதரிசிகள், குருக்கள், அரசர்கள் திரு எண்ணெயினால் அபிஷேகம் பண்ணப்பட்டதுபோலவே சேசுநாதரும் அபிஷேகம் பெற்றாரென்று நினைக்கலாமோ?

சேசுநாதர் அவர்களைப் போல் அபிஷேகம் பெறவில்லை. ஆனால் அவர் மனுஷனாகிய மட்டும் மகா உன்னத தீர்க்க தரிசியும், பரம குருவும், இராஜாதி இராஜாவுமாயிருப்பதினால் அவரை அபிஷேகம் செய்யப்பட்டவர் அல்லது கிறீஸ்துநாதர் என்று அழைக்கிறது நியாயமே.

3. தீர்க்கதரிசி என்றால் யார்?

சர்வேசுரனுடைய பேரால் பிரசங்கித்து, தேவ சித்தத் தையும், இயற்கை நியாயங்களைக் கொண்டு முன்னறிய முடியாத சம்பவங்களையும், இனிமேல் வர இருப்பதாக முன்னதாகவே சர்வேசுரனிடமிருந்து அறிந்து அவைகளைத் திட்டமாய் அறிவிக்கிறவர்களே தீர்க்கதரிசிகளாம்.

4. சேசுநாதர் மெய்யான தீர்க்கதரிசியா?

(1) "சேசுநாதர் சுவாமி கிரியையினாலும், வாக்கினாலும் வல்லமையுள்ள தீர்க்கதரிசியாயிருந்தாரி" என்றும் (லூக். 24:19), "இவர் கலிலேயா நாட்டிலுள்ள நாசரேத்திலிருந்து வந்த தீர்க்கதரிசி" என்றும் (மத். 21:11) சேசுநாதரைப் பற்றி சுவிசேஷத்தில் எழுதியிருக்கிறது.

(2) அவர் சர்வேசுரனுடைய பரம இரகசியங்களை நமக்கு வெளிப்படுத்தி, நடக்க இருக்கும் அநேக நிகழ்ச்சிகளை முன்னதாகவே அறிவித்தபடியால் மெய்யாகவே அவர் மகா பெரிய தீர்க்கதரிசிதான். உதாரணமாக: அர்ச். திரித்துவத்தின் பரம இரகசியம்.

5. எவ்விதம் சேசுநாதர் குருவாயிருக்கிறார்?

சேசுநாதர் சிலுவையில் பலியாகத் தம்மை ஒப்புக் கொடுத்ததுமன்றி, அந்தப் பலியைத் திவ்விய பூசையிலே புதுப்பித்து வருகிறதினாலேயும் தமது பிதாவிடம் நமக்காக மன்றாடி நமது மத்தியஸ்தராயிருக்கிறபடியினாலேயும், அவர் மெய்யான குருவாயிருக்கிறார் (எபி.4:14).

6. அவர் இராஜாவாயிருக்கிறார் என்று சொல்லுவானேன்?

(1) "பரலோகத்திலும் பூலோகத்திலும் எனக்குச் சகல அதிகாரமும் கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது" என்று சேசுநாதர் சொல்லியிருக்கிறார் (மத்.28:18),

(2) பிலாத்தென்பவன் அவரை நோக்கி: "நீ இராசாவோ?' எனசேசுநாதர் மறுமொழியாக: "நான் இராஜா என்று நீரே சொல்லுகிறீர்" என்று திருவுளம்பற்றினார் (அரு.18:37).

(3) அவர் சுதனாகிய சர்வேசுரனாக பரலோகத்தையும் பூலோகத்தையும் உண்டாக்கி, அவைகளுக்குச் சர்வ கர்த்தராயிருப்பதினாலே, அவர் பரம இராஜாவாயிருக்கிறார்.

7. அப்படியானால் கிறீஸ்து என்னும் பெயர் சேசுநாதருக்குப் பொருந்துமா?

சேசுநாதர் சுவாமி மனுஷனாகியமட்டும் தீர்க்கதரிசியாயும், குருவாயும், இராஜாவாயும் சர்வேசுரனால் நியமிக்கப்பட்ட படியால் கிறீஸ்து என்னும் பெயர் இவருக்குச் செல்லும்.

8. இன்னும் வேறு எவ்விதம் சேசுநாதர் அழைக்கப்படுகிறார்?

தேவ வார்த்தையானவர் என்று அழைக்கப்படுகிறார். (அரு. 1:1, அரு. காட்சி. 19:13).

9. ஏன் அவர் அப்படி அழைக்கப்பட்டிருக்கிறார்?

நாம் நமது புத்தியின் முயற்சியினால் நினைக்கும் நினைவை மனதின் வார்த்தையென்று தத்துவ சாஸ்திரம் அழைக் கிறது. பிதாவாகிய சர்வேசுரன் தம்மை நித்தியமாய் அறிகிறதி னாலே தமக்குச் சரியொத்த சாயலாகிய சுதனை அநாதியாய்ப் பிறப் பிக்கிறார். அதாவது தேவசுதன் பிதாவினிடமிருந்து அவரது ஞானத்தின் முயற்சியால் புறப்படுகிறார். ஆதலால் தேவசுதன் பிதா வினுடைய மனதின் வார்த்தை, அல்லது பிதாவின் புத்தியிலிருந்து புறப்படும் தேவ வார்த்தை எனப்படுகிறார்.

அர்ச்.சாமிநாதரின் ஜீவிய சரித்திரம் அத்தியாயம் 16

பதித பெண்கள் மனம் திரும்புதல் 2

வந்.டீகோ ஆண்டகை, அர்ச்.சாமிநாதர், புரோயிலில் மனந்திரும்பிய பதிதப் பெண்கள் மடத்தில் தங்களுடைய வேதபோதக அலுவலுக்காக ஜெபித்துக் கொண்டிருப்பார்கள் என்றுக் கூறக் கேட்டதும் ஆழ்ந்த சிந்தனையில் மூழ்கினார். பிறகு, அவர் சாமிநாதரிடம், “அது நல்ல யோசனை! ஏனெனில் நமது வேதபோதக அலுவல் போன்ற எந்த ஒரு ஆன்ம இரட்சணிய அலுவலும் அதற்கு ஆதரவாக மறைவில் ஜெபமும் நற்செயல்களும் இல்லாமல் போனால் மிக சொற்பமாகவே பலனளிப்பவையாகத் திகழும்” என்று கூறினார்.

அந்த மனந்திரும்பிய பெண்கள் ஒன்பது பேரும், ஒரு கன்னியரின் துறவற சபையில் உட்படுவதையே பெரிதும் ஆசித்தனர். அதன் பிரகாரம் அர்ச்.சாமிநாதரின் ஏற்பாட்டின்படி, தூலோஸ் நகர மேற்றிராணியாரரான வந்.ஃபோல்குவஸ் ஆண்டகையின் அனுமதியின் பேரில் புரோயிலிலுள்ள அர்ச்.கன்னிமாமரியின் தேவாலயத்தையும் அதனை ஒட்டியிருந்த நிலங்களையும்அப்பெண்களை பராமரிக்கும்பொருட்டு அவர்களுடைய பொறுப்பில் விடப்பட்டது. அதே வருடம் நவம்பர் மாதம் 22ம் நாளன்று, அதாவது அர்ச்.சாமிநாதர், அதிசய வெண் பூகோள உருண்டைக் காட்சியைக் கணடு சரியாக 4 மாதங்கள் கழித்து, அதே புரோயிலில் தேவமாதாவின் சிற்றாலயத்தினருகில் ஒரு கன்னியர் மடம் உருவானது. அதே வருடம் டிசம்பர் 27ம் தேதியன்று அந்த 9 பெண்களும் அம்மடத்திற்கு வந்து தங்களுடைய துறவற ஜீவியத்தைத் துவங்கினர்.

அத்துறவற சபைக்கான விதிமுறைகளை அர்ச்.சாமிநாதர் தயாரித்தார். அதன் விதிமுறைகள் ஜெபத்திற்கும் தபசிற்கும் மிகுந்த முக்கியத்துவம் அளிக்கும் விதத்தில் அமைக்கப்பெற்றிருந்தன. புரோயிலிலும் அதன் சுற்றுப் புற கிராமங்களிலும் வந்.டீகோ ஆண்டகையும் அர்ச்.சாமிநாதரும் உதவியாளர்களும் வேதசத்தியங்களைக் கற்பிக்கும் வேதபோதக அலுவலில் ஈடுபட்டிருக்கும்போது, அவர்களுக்குத் தேவையான தேவவரப்ரசாதங்களை, புரோயிலில் கன்னியர்கள் தங்கள் இடைவிடா ஜெபங்களின் மன்றாட்டினால், அடைந்துகொடுப்பர்.

ஒவ்வொரு நாளும் பலதடவை அக்கன்னியர்கள், போதகக் குருக்களைப் போலவே, திருச்சபையின் அதிகாரபூர்வமான ஜெபமான கட்டளை ஜெபத்தை ஜெபிப்பதற்காக ஒன்று கூடுவர். இந்தக் கன்னியாஸ்திரிகள் மடத்தை விட்டு எங்கும் செல்லாமல் அடைபட்ட மடத்தின் துறவற ஜீவித்தையே அனுசரித்தனர்.

சிறு ஓய்வு நேர இடைவேளைகளைத் தவிர எப்பொழுதும் அவர்கள் மவுனத்தையே கண்டிப்பான ஒழுங்காக அனுசரித்தனர். உயரிய குடும்பங்களைச் சேர்ந்தவர்களான அவர்கள் உயர்கல்வி படித்திருந்தவர் களாயினும், ஒன்பது கன்னியரும் ஏழைகளின் அன்றாட அலுவல்களான நுரல் நுரற்பது, சமையல் செய்வது, விட்டை சுத்தம் செய்தல், துணிகளை துவைப்பது போன்ற வேலைகளையும் செய்து வந்தனர்.

வாரத்தில் பல நாட்கள் ஒருசந்தி இருந்தனர். பரித்தியாக ஜீவியத்தின் பலவித தபசு முயற்சிகளையும் அவர்கள் அனுசரித்து சர்வேசுரனுக்கு அவற்றை தங்களுடைய இருதய பூர்வமான நன்றியறிந்த காணிக்கைகளாக ஒப்புக் கொடுத்து வந்தனர்.

“இந்த புதுவிதமான ஜீவியம் உங்களுக்குக் கடினமாக இருக்கிறதா? என்னிடம் கூறுங்கள்” என்று அர்ச்.சாமிநாதர் அப்பெண்களிடம் கேட்டார்.

“ஓ சுவாமி! மோட்சத்திற்கு ஆத்துமங்களைக் கொண்டு வந்து சேர்க்கும் எந்த ஒரு ஒறுத்தலும் பரித்தியாகமும் ஒருபோதும் கடினமானதாக இருக்காது” என்று ஜென்சியானா பதிலளித்தாள். அவளுடைய கண்கள் ஆண்டவருடைய சமாதானத்தால் நிரம்பி ஒளிர்ந்தன. அவளுடைய சக சபைக்கன்னியரான கர்தோலானா, கிளாரட்டா, பெரங்காரியா, ரேமுண்டா, அடிலாய்ட், ஜோர்டானா, வில்ஹெல்மினா, ரிச்சர்டி என்ற மற்ற 8 கன்னியரும் அவளுடைய இக்கூற்றை தங்களுடைய முழு இருதயத்துடன் ஆமோதித்தனர்.துறவற ஜீவியத்தை கடுமையாக எதிர்த்த அவர்களுடைய குடும்பத்தினர், உறவினர்கள் மற்றும் நண்பர்களை விட்டுப் பிரிந்து புரோயிலில் இந்தக் கன்னியர் மடத்தில் அவர்கள் சுபாவத்திற்கு மேலான மனசமாதானத்திலும் இருதய மகிழச்சியிலும் நிலைத்திருந்தனர். சங்.சாமிநாதர் சுவாமியார் அவர்களுக்கு துறவற ஆடையாக அளித்த வெண் கம்பளியிலான உடுப்பையும் லினனிலான முக்காட்டையும் மிகவும் மகிழ்ச்சியுடன் அப்பெண்கள் உடுத்திக் கொண்டார்கள்.

பிரான்சு நாடு முழுவதுமுள்ள ஆல்பிஜென்சிய பதிதரை மனந்திருப்பும் இந்த விசேஷமான ஞானபோதக அலுவலில் அர்ச். சாமிநாதருடன் அவர்களும் அரிய பங்கு வகிக்கின்றனர் என்பதை நன்கு உணர்ந்தார்கள்.

“நாங்கள் இந்த உன்னதமான ஆத்தும இரட்சணிய அலுவலில் உங்களுக்கு உதவுகின்றோம் அல்லவா சுவாமி! இந்த எங்களுடைய புதிய துறவற ஜீவியத்தினால் எங்களுடைய பாவங்களுக்கும், பிறருடைய பாவங்களுக்கும் பரிகாரம் செய்கிறோம் இல்லையா சுவாமி?” என்று அவர்கள் சாமிநாதரிடம் வினவினார்கள்.

அதற்கு அர்ச்.சாமிநாதர்,“நீங்கள் இறந்த பிறகு தான், இந்த துறவற ஜிவியத்தின் பரித்தியாகங்கள் எவ்வளவு விலையுயர்ந்தவை என்பதை கண்டுபிடிப்பிர்கள்” என்று பதில் கூறினார். இவ்வாறு புரோயில் கன்னியர் மடத்தின் துறவற ஜீவியம் துறவற ஒழுங்கிலும் ஜெபத்திலும் தியானத்திலும் சீராக நடைபெற்று வந்தது. பிறகு வந்.டீகோ ஆண்டகை 2 வருடங்களாக தனது நேரடியான கண்காணிப்பின்றி விடப்பட்டிருந்த தன்னுடைய ஞானமந்தையைக் கவனிக்கும்படி தன்னுடைய ஓஸ்மா மேற்றிராசனத்திற்கு திரும்பி செல்வதாக அறிவித்தார். இதைக் கேட்டதும் வந்.ஆண்டகையினால் அநேக ஞான நன்மைகளைப் பெற்றிருந்த அர்ச்.சாமிநாதரும், அவருடைய கன்னியர்களும் பெரும் வருத்தத்திற்கு ஆளாயினர்.

அர்ச்.சாமிநாதரும் மற்ற போதகக் குருக்களும் ஆற்றிய ஞான போதக அலுவலினால் அநேக ஞான நன்மைகள் ஏற்படலாயின. ஃபோஷோவிலிருந்து இரண்டு பெண்கள் புரோயிலில் இருக்கும் கன்னியர் மடத்தில் நவசந்நியாசிகளாக சேர்ந்தனர். 8 சிறுவர்கள் உத்தமமான கத்தோலிக்கு ஞான உபதேசம் கற்பிக்கும்படியாக அவர்களுடைய பெற்றோர்களால் கன்னியர் மடத்திற்குக் கொண்டு வந்து விடப்பட்டனர்.

தூலோஸின் மேற்றிராணியாரின் பண உதவியினாலும் நன்கொடைகள் மற்றும் நிலங்களினாலும், புரோயிலில் தேவமாதாவின் தேவாலயத்தை ஒட்டி ஒரு பெரிய புது கட்டிடம் உருவானது. சர்வேசுரனுடைய திருவுளமானால், அதுவே அர்ச்.சாமிநாதரின் கன்னியரினுடையவும் போதகக் குருக்களுடையவும் நிரந்தரமான தலைமையகமாக செயல்படும். “இவையெல்லாம் நாம் தேவமாதாவிடம் கொண்டிருக்கும் பக்தியினால் நமக்குக் கிடைத்த வெகுமதி என்று நிச்சயமாக என்னால் சொல்ல முடியும். நமது மகா பரிசுத்த தேவமாதா மிகவும் விரும்பும் ஜெபமான பரிசுத்த ஜெபமாலையின் வல்லமையையும் அதன் நன்மைபயக்கும் உன்னதமான ஞானபலன்களையும்உலகம் உணர்ந்துகொள்ளுமானால்!” என்று அர்ச்.சாமிநாதர் வியந்து சிந்தனையில் ஆழ்ந்தார். அவருடைய உதவியாளர்களான போதக குருக்களும் கன்னியரும் அவர் கூறிய இக்கருத்திற்கு முழு இருதயத்துடன் உடன்பட்டனர்.

“ஒரு அருள்நிறை மந்திரத்திற்கு சில மணித்துளிகளே செலவாகும். ஒரு முழு ஜெபமாலை சொல்வதற்கும் நீண்ட நேரம் ஆகாது. ஓரு நாள் உலகம் இந்த உன்னதமான ஜெபத்தின் மாபெரும் வல்லமையை அறிந்து கொள்ளும்” என்று அவர்கள் கூறினர். ஆனால் இந்த சிறிய வேதபோதகக்குழவினரின் துறவற ஜீவியம் நிண்ட காலம் யாதொரு பிரச்னையுமின்றி அமைதியாக நிடிக்கவில்லை. 1208ம் வருடத்தில் ஒரு நாள் அதிர்ச்சி தரும் ஒரு செய்தி புரோயில் மடத்திற்குக் கிடைத்தது. ஆல்பிஜென்சிய பதிதர்களிடையே சத்திய வேதத்தை முதலில் போதித்தவரில் ஒருவரான, சங்.பிட்டர் சுவாமியார், பதிதர்களால் கொடூரமாகக் கொலை செய்யப்பட்டார் என்ற செய்தியே அது. ஏனெனில் அவர், ரேமண்ட் என்ற பிரபுவை சந்தித்து அவன் பரப்பிவந்த பதித தப்பறைகளை விட்டுவிடும்படி அவனைக் கண்டிக்கவும் அவ்வாறு அவன் ஆல்பிஜென்சிய பதித தப்பறையை விட்டு விடாவிட்டால் அவனைக் கண்டிக்கவும் அவனை திருச்சபைக்கு புறம்பாக்குவதற்குமாக ரோமாபுரியின் தூதுவராக சென்றிருந்தார். அதைச் சகியாத அந்த கொடுங்கோலனான ரேமண்ட் அந்தப் பரிசுத்த குருவானவரைக் கொலை செய்தான். மேலும், ரோமாபுரிக்குப் பிரமாணிக்கமாக சத்திய வேதத்தைப் போதிக்கும் மற்ற குருக்களுக்கும் அதே கதிதான் ஏற்படும் என்று அவன் மிரட்டினான். உடனே தெற்கு பிரான்சு பகுதியிலிருந்து வேதபோதக குருக்கள் வெளியேறவேண்டும் என்ற எச்சரிப்பும் பதிதர்களின் தலைமையகத்திலிருந்து, அர்ச்.சாமிநாதரின் சபைக் குருக்களுக்கு வந்தது.

இதைக் கேள்விப்பட்டதும், வந்.ஃபல்குவஸ்ஆண்டகை அர்ச்.சாமிநாதரிடம், “ஒரு பரிசுத்த குருவானவரை வெட்டிக் கொலை செய்வது ஒரு சாதாரண வன்முறைச் செயலல்ல. ஒரு நாட்டின் தூதுவரைக் கொலை செய்வது என்பது மாபெரும் அக்கிரமம் என்பதை அனைவரும் அறிவர். அதுவும் பாப்பரசரின் தூதுவரை கொலை செய்த இந்த அக்கிரமசெயல் எவ்வளவு ஒரு பெரிய பாதகச் செயலாக இருக்கிறது!” என்றார். மிளிர்ந்த கண்களுடன், அர்ச்.சாமிநாதர் “ரேமண்ட் பிரான்சு நாட்டிலுள்ள கிறிஸ்துவர்களுக்கு மட்டுமல்லாமல் கிறிஸ்துவ உலகம் முழுவதற்கும் ஒரு சவால் விட்டிருக்கிறான். ஓ ஆண்டவரே, நமது பரிசுத்த பாப்பரசர், இனிமேலும் பொறுமையாக இருக்கக் கூடாது. உடனே அவர், இதற்கு ஒரு சக்திமிகுந்த பதிலடிகொடுக்க வேண்டும்” என்று கூறினார்.

ஏற்கனவே நீண்ட காலம் ரேமண்டுக்கு, அவன் தன் தப்பறையை விட்டு விடுவதற்கான போதிய அவகாசம் கொடுக்கப்பட்டிருந்தது. ஆனால் அவன் தன்தீமையைக் குறித்து மனம் வருந்தவில்லை. மாறாக திருச்சபைக்கு எதிராக அநேக வன்முறைகளை தொடர்ந்து செய்து வந்தான். அவன் திமையை விடுவதாக இல்லை. எளிய மக்களிடமும் மாசற்ற துறவியரிடமும், அவன் இரக்கம் காட்டும்படி, அவனிடம், பரிசுத்தகுருக்களும் மேற்றிராணிமார்களும், வேண்டிக் கொண்டார்கள்.

ஆனால் அவன் தன் சேனையைக் கொண்டு அநேக ஏழை மக்களையும் துறவியரையும் உபாதித்தான். துறவற மடங்களையும் தேவாலயங்களையும் நாசமாக்கினான். ஆல்பிஜென்சிய பதிதப் பெண்ணின்மகனான ரேமண்ட் சிறுவயதுமுதலே மூர்க்கனாகவும் அகங்காரம் நிறைந்தவனாகவும் உருவெடுத்தான். திருச்சபையின் எந்த ஒரு அதிகாரத்தையும், சர்வேசுரனுடைய அதிகாரத்தையும் கூட ஏற்க மறுத்தான். இப்பொழுது ஒரு மாபெரும் சவாலை அவன் பாப்பரசர் 3ம் இன்னசென்ட் பாப்பரசருக்கு எதிராக விட்டிருக்கிறான். (தொடரும்)

அர்ச்.சாமிநாதரின் ஜீவியசரித்திரம்: அத்தியாயம் 18

அர்ச்.சாமிநாதரின் ஜீவிய சரித்திரம்: அத்தியாயம் 6

அர்ச்.சாமிநாதரின் ஜீவிய சரித்திரம்: அத்தியாயம் 5

அர்ச்.சாமிநாதர் ஜீவிய சரித்திரம் அத்தியாயம் 4

அர்ச்.சாமிநாதர் ஜீவிய சரித்திரம் அத்தியாயம் 3

அர்ச்.சாமிநாதர் ஜீவிய சரித்திரம் அத்தியாயம் 2

அர்ச்.சாமிநாதர் ஜீவிய சரித்திரம் அத்தியாயம் 1:

திங்கள், 3 ஜனவரி, 2022

அர்ச்.சாமிநாதரின் ஜீவிய சரித்திரம் அத்தியாயம் - 17

பதிதர்களின் நடுவில் சாமிநாதர்

அர்ச்.சாமிநாதரிடம், சங்.பிட்டர் சுவாமியார் வேதசாட்சியாக கொலையுண்டநேரத்தில் அவர் கூறியசெய்தியை அவருடைய சீடர்கள் கூறினர். சங்.பீட்டர் சுவாமியார் ரோன் நதிக்கரையில் தனது சககுருவானவருடன் நின்று கொண்டிருக்கும்போது, அவரை சிறை பிடிக்கும்படியாக வந்த ரேமண்ட் சிற்றரசனின் அரண்மனை காவலர் இருவரில் ஒருவன் அவரை ஈட்டியால் குத்தினான். உடனே இந்த உன்னதமான வேதசாட்சிய மரணத்திற்காக வெகுகாலம் ஆவலுடன் காத்திருந்த சங்.பீட்டர் சுவாமியார், தன்னைக் குத்தினவனை நோக்கி, “நண்பா! சர்வேசுரன் உன்னை மன்னிப்பாராக! நான் ஏற்கனவே உன்னை மன்னித்து விட்டேன்” என்று கூறினார்.

பிறகு தன் சக குருவானவரை நோக்கி, “இதனால் அiதரியப்படாதீர்கள். மிகுந்த கவனத்துடனும் அச்சமின்றியும் நமது திருச்சபைக்காக ஊழியம் செய்யுங்கள். நமது கத்தோலிக்கு விசுவாசத்திற்காக அஞ்சாமல் வேதத்தைப் போதியுங்கள்” என்றார். அவருடைய வேதசாட்சிய மரணத்தின் பலனாக ரேமண்டிற்கு எதிராக பல்லாயிரக்கணக்கான ஐரோப்பிய கிறிஸ்துவர்கள் பிரான்சில் மட்டுமல்லாமல், ஜெர்மனி, இங்கிலாந்து மற்றும் ஸ்பெயின் போன்ற நாடுகளிலிருந்தும் ஒன்றாக திரண்டனர். திருச்சபைக்காக போராடுவதற்காகவும், திருச்சபையின் வேத சத்தியத்தை பிரான்சு நாட்டில் நிலைநாட்டும்படியாகவும் அவர்கள் படைபலம் கொண்டு ரேமண்டின் பதிதத்தை ஒடுக்குவதற்காக முற்பட்டனர். இங்கிலாந்து நாட்டின் உயர்குடிமகனான சைமன் டி மோன்ஃபோர்ட் என்பவர் கத்தோலிக்க படைக்கு தலைமை தாங்கினார். வீரமிக்க அவருடைய பெயரைக் கேட்டாலே எதிரிகள் அஞ்சினர். அர்ச்.சாமிநாதரின் சிடர்களில் ஒருவரான சகோ.பெர்ட்ரான்ட் என்பவர், “ சுவாமி! நமது படை பலத்தைக் கண்ட பதிதர்களில் சிலர் ஏற்கனவே நம்மிடம் சமாதானம் செய்து கொள்வதற்காக மன்றாடி வருகின்றனர். சில நாட்கள் மட்டுமே போர் நடந்து முடிந்தால் நலமாயிருக்குமே! அதற்குள்ளாக ரேமண்ட் மனம் திருந்தினால் நன்றாக இருக்குமே!” என்று கூறினார்.

சைமன் டி மோன்ஃபோர்டின் தலைமையில் கூடிய படை வீரர்களில் பெரும்பாலானோர் சாதாரண விவசாயிகளாக இருந்தனர். இது பதிதத்திற்கு எதிரான போர், அதாவது, பிரான்சு நாட்டில், பரிசுத்த வேத விசுவாசத்தைக் காப்பாற்றுவதற்கான பரிசுத்த போர் என்பதனாலேயே அவர்கள் இந்தப் போரில் ஈடுபட்டிருந்தனர். இப்போரில் ஒரு சில நாட்கள் அல்லது ஓரிரு வாரங்கள் ஈடுபட்டாலே அதற்கான ஞானபலன்கள் திருச்சபையால் வாக்களிக்கப்பட்டிருந்ததால், அந்தக் குடியானவர்கள், அந்த ஞானப்பலன்களை முன்னிட்டே இந்தப்போரில் ஈடுபட்டனர். எனவே படைவீரர்கள் அல்லாத இந்த பாமரவிவசாயிகளைக் கொண்டு போர் புரிவது சைமன் டி மோன்ஃபோர்ட்டிற்கு மிகக் கடினமானதொன்றாக விளங்கியது. மேலும் சில வாரங்களிலேயே படையில் இருந்த ஏராளமான விவசாயிகள், தங்களுக்குத் தேவையான ஞானப்பலன்களைப் பெற்றுக் கொண்டவர்களாக தங்கள் இல்லங்களுக்குத் திரும்பலாயினர். அதனால் படையில் நாளடைவில் வெகு சொற்ப பேரே எஞ்சினர். அப்பொழுது அர்ச்.சாமிநாதர், “ இந்தப் போர் நீண்ட காலம் நிடிக்கும்போலிருக்கிறதே! ஓ மிகவும் பரிசுத்த கன்னிமாமரியே! நாங்கள் என்ன செய்யப் போகிறோம்?” என்று தேவமாதாவிடம் வேண்டிக் கொண்டார்.

இதற்கிடையே அர்ச்.சாமிநாதருக்கும் சைமன் டி மோன்ஃபோர்ட்டிற்கும் இடையில் ஆழ்ந்த நட்பு ஏற்படலாயிற்று. விரைவிலேயே இருவரும் சேர்ந்து பல மணி நேரங்கள் ஒன்றாக செயல்படலாயினர். ஏனெனில் சைமன் டி மோன்ஃபோர்ட்டின் படையினரிடையே வேத கடமைகளையும் ஒழுங்குகளையும் நிலைப்படுத்தும்படிக்கு படையினருக்கான குருவானவராகவும், சிறைபிடிக்கப்பட்ட ஆல்பிஜென்சிய பதிதர்களின் நகரங்களில் சத்திய வேதத்தைப் போதிக்கும்படியாகவும் அங்கிருக்கும் தேவாலயங்களில் பாரம்பரிய கத்தோலிக்க வழிபாட்டு முறைமைகளை மிண்டும் ஏற்படுத்தி அப்பதிதர்களுக்கு ஞானஉபதேசத்தைப் போதிக்கும்படியாகவும், அர்ச்.சாமிநாதர் கத்தோலிக்குப் படையினருடன் கூட செல்ல வேண்டியிருந்தது. ஆங்கிலேய படை தளபதியான சைமன் டி மோன்ஃபோர்ட் அர்ச்.சாமிநாதரிடம், “சுவாமி! எங்களைவிட்டு பிரிந்து செல்ல வேண்டும் என்று ஒருபோதும் நினைக்காதிர்கள். நிங்கள் எங்களுக்கு மிகவும் தேவையாயிருக்கிறீர்கள்” என்று கூறினார். சாமிநாதரும் பிரான்சு நாட்டில் பல வருடங்கள் தங்கியிருந்தார். பதிதர்களிடையே வெகு கடுமையான நிதிபதியாக இருக்கிறார் என்று ஆரம்பத்தில் அர்ச். சாமிநாதரைப் பற்றி நிலவிய தப்பறையான கருத்து, கருணையுடனும் அன்புடனும் பதிதர்களை அவர் கையாண்ட முறைகளினால் அவருடைய இரக்க சுபாவம் உலகிற்கு வெளிப்படலாயிற்று. ஆயினும் பதிதர்களிடையே அவருடைய அடைந்து வந்த வெற்றிகளாலும் அநேக பதிதர்கள் அவரால் மனந்திரும்பியதாலும் அவர்மேல் சில தியவர்கள் கொடிய பகைகொண்டவர்களாக அவரைக் கொல்லுவதற்கான வழி தேடினர். இதை அறிந்த அர்ச்.சாமிநாதர், உன்னதமான கத்தோலிக்க வேத விசுவாசத்திற்காக தன் உயிரை விடுவது என்பது நேரே மோட்சத்திற்குக் கொண்டு செல்லும் வேதசாட்சிய மரணமாகும். நானும் வேதசாட்சியாவதற்கு ஒரு நல்ல வழியைக் கண்டு பிடித்துள்ளேன். பதிதர்களின் ஊரான கார்க்கசோன் நகரத்திற்கு நான் தனியாக சென்று அந்த உயரிய வேதசாட்சிய முடியைப்பெறுவேன்” என்றார்.

கார்க்கசோன் என்னும் சிறிய நகரமானது ஆல்பிஜென்சிய பதித்தின் உறைவிடங்களில் மிக முக்கிய நகரமாக விளங்கியது. அங்கு வாழ்ந்த கத்தோலிக்கர்கள் பதிதர்களால் மிகவும் கொடூரமாக உபாதிக்கப்பட்டனர். ஆனால் அர்ச்.சாமிநாதர், மிகுந்த இளகிய இருதயத்துடனும் கனிவுடனும் பரலோக இராக்கினியின் மகிமையைக் குறித்து திவ்ய இரட்சகரின் தாயாரே! ஏன்னும் அவருக்கு மிகவும் பிடித்தமான பாடலைப் பாடிக் கொண்டு அந்நகரத்தின் வாயில்களுக்குள் நுழைந்தார். அவரைக் கண்டதும் முதலில் பதிதர்கள் திடுக்குற்றனர். பிறகு, அவர்மேல் கோபமுற்றவர்களாக, “இவர் ஏன் இங்கு வந்தார். கத்தோலிக்க படையிலல்லவா இவர் இருக்கிறார். ஏன் பாடிக்கொண்டு வருகிறார். அவருக்காக இங்கு என்ன காத்துக்கொண்டிருக்கிறது என்று அவர் உணரவில்லையா?” என்று கத்தினர்.

அதற்கு அவரே பதிலளித்தார். போர் கத்தோலிக்கர்களுக்கு சாதகமாகவே இருப்பதால், கொஞ்ச காலத்திற்கு படையிலிருந்து வெளியேறியுள்ளார். அவருக்கு பதிலாக வேறு ஒரு குருவானவர் படைவீரர்களைக் கவனிப்பதற்காக நியமிக்கப்பட்டிருக்கிறார். மேலும் அவர் மகிழ்ச்சியுடன் இருப்பதால், தேவமாதாவின் பாடலைப் பாடுகிறார். அது அவருடைய மகிழ்ச்சியை இன்னும் அதிகரிக்கின்றது. மேலும் அவர் அவர்களை நோக்கி, “நண்பர்களே! நான் விரைவில் மோட்சம் செல்ல விருக்கிறேன் என்று அறிவது எவ்வளவு நன்றாக இருக்கிறது” என்று கூறினார்.

அவரைக் கொல்ல முயற்சிக்கும் தங்களைப் பார்த்து கொஞ்சம் கூட பயமும் இல்லாதவராக, தங்களை நண்பர்கள் என்று அழைக்கும் இந்த கறுப்பு வௌ;ளை அங்கியை அணிந்த போதகர், எப்படிப்பட்டவராக இருக்கிறார்! என்று சிறிது நேரத்திற்கு அந்த பதிதர்கள் அவரையே உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். பிறகு, “இரவு வரும். அப்போது நாம் கத்தியையும் வாளையும் அவரிடம் காட்டும்போது அவர் வேறொரு வித்தியாசமான பாடலைப் பாடுவதைப் பாருங்கள்” என்று அவலட்சணமுகத்தையுடைய ஒரு இளைஞன் கூறினான். அதற்கு

இன்னொருவன், “அப்படியே அவரை சுட்டெரித்து விடுவோம். தனது உடல் வறுக்கப்படும்போது, அவர் நம்மைப் பார்த்து இரக்கத்தை மன்றாடுவார். அப்போது அவரைப் பார்ப்பது நன்றாகயிருக்கும்” என்றான். வேறொருவன் “

அது சரிதான். ஆனால், இப்போது அவரை வைத்து நாம் ஒரு விளையாட்டை விளையாடலாம். அவருடைய கண்களைப் பிடுங்குவோம். அவருடைய விரல்களை வெட்டுவோம். ஆனால் எல்லாவற்றையும் ஒவ்வொன்றாக மெதுவாக செய்வோம்” என்றான்.

முதலில், இரகசியமான குரல்களில் ஒலித்த இவ்வெச்சரிக்கைகள், பிறகு உரத்த சப்தமாக மாறின. இவற்றைக் கேட்ட அர்ச்.சாமிநாதர் யாதொரு அச்சமுமின்றி முன்னைவிட இன்னம் அதிக மகிழ்வுடன், சிரித்துக் கொண்டே, அந்நகரத்துத் தெருக்களில் தேவமாதாவின் பாடல்களை தனது இனிமையான குரலில் பாடிக் கொண்டே நடந்து சென்றார். வுழியில், தன்னை ஆச்சரியத்துடன் வீடுகளின் கதவுகளுக்கிடையே ஒளிந்து நின்று உற்றுப்பார்த்துக் கொண்டிருந்த சிறுவர் சிறுமியரை ஆசீர்வதித்துக் கொண்டே சென்றார். சில இடங்களில் தன்னை உபாதிக்கத் தேடிய பதிதர்களிடையே ஞான பிரசங்கங்களையும் போதிக்கலானார். பிறகு இதற்கெல்லாம் உச்சக்கட்டமாக, அன்று இரவில் அந்தக் கிராமத்தின் பசும்புல் தரையில் ஓரிடத்தைத் தேர்ந்தெடுத்து அங்கே தன் இரவு ஜெபத்தைச் சொன்னார். பிறகு அங்கேயே படுத்து ஓய்வெடுத்தார். இதைக் கண்ட பதிதர்கள் தங்கள் கண்களையே நம்பமுடியாதவர்களாக, கத்திகளுடனும் ஆயுதங்களுடனும் அவரைக் கொலை செய்யும் எண்ணத்துடன், அமைதியாக தரையில் உறங்கிக் கொண்டிருந்த அர்ச்.சாமிநாதரையே சுற்றி சுற்றி வந்தனர். (தொடரும்)

அர்ச்.சாமிநாதரின் ஜீவியசரித்திரம்: அத்தியாயம் 15

பதித பெண்கள் மனம் திரும்புதல்

அந்த மிருகத்தைக் கண்டு அங்கிருந்த பதிதப் பெண்கள் அனைவருடைய இருதயங்களும் பயத்தால் ஆட்கொள்ளப்பட்டன. அது எத்தகைய கொடுரமான மிருகமாக இருக்குமோ? அது எங்கிருந்து வருகிறது? அது என்ன செய்யப் போகிறது? என்றெல்லாம் அவர்கள் அஞ்சினர்.

“சுவாமி! அது என்னைத் தொடாமல் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்” என்று கிளாரட்டா அலறினாள்.

“ஐயோ! வேண்டாம், வேண்டாம்!” என்று ஜென்சியானா கூச்சலிட்டாள். எல்லா பெண்களும் சேர்ந்து அச்சத்தால் கத்தினார்கள்.

அர்ச்.சாமிநாதர் அப்பெண்களை நோக்கி நெருங்கி வந்துகொண்டிருந்த மிருகத்தின் மேல் தமது கண்களைப் பதித்தார். உடனே அவருடைய முகம் கடுமையாக மாறியது. அவர் தம் கரங்களை உயர்த்திக் கொண்டு அம்மிருகத்தைப் பார்த்து மிரட்டும் குரலில், “ஏக சர்வேசுரனின் பரிசுத்த திருநாமத்தினால் உனக்குக் கட்டளையிடுகிறேன். இங்கிருந்து அகன்று, தொலைந்து போ, சாத்தானே!” என்று அதற்குக் கட்டளையிட்டார்.

தன் கண்களில் திச்சுவாலைகளுடன் திகழ்ந்த அந்த மிருகம் உடனே தான் வந்த பாதையில் நின்றது. அதன் பிறகு, ஒரு நொடிப் பொழுதில், உக்கிரமமான வேகத்துடன் அப்பெண்களின் தலைகளின் மேல் தாவி ஓடி சுவற்றின் அருகில் இருந்த தேவாலயத்தின் மணியடிக்கும் கயிற்றைப் பற்றிக் கொண்டு தேவாலயத்தின் கூரைஉச்சியை அடைந்து மறைந்தது. துர்நாற்றமுள்ள ஒரு புகைமண்டலத்தை ஏற்படுத்தி அதற்குள் மறைந்து போனது. உடனே அப்பெண்கள் மத்தியில் ஒரு அசாதாரணமான மௌனம் ஏற்பட்டது. பிறகு

அப்பெண்கள் அனைவரும் தங்களுடைய உணர்ச்சியைக் கட்டுப்படுத்த முடியாதவர்களாய் கதறி அழுதனர்.

“ஓ சுவாமி! நீங்கள் தான் எங்களுடைய உயிரைப் காப்பாற்றினீர்கள்! அப்போது தான் அது எங்கள் மேல் பாய்வதற்கு சமயம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது. சரியாக அதே நேரத்தில் நீங்கள் அதை அதட்டி, துரத்தி விட்டீர்கள். சில நிமிடங்கள் தாமதம் ஏற்பட்டிருந்தாலும், அது எங்களுடைய கண்களைப் பறித்திருக்கும்” என்று அவர்கள் அர்ச்.சாமிநாதரிடம் கூறினர். அவரும் அவர்களைத் தேற்றும் வகையில் அவர்கள் இருந்த இடத்திற்கு
அருகே வந்தார்.

“பயப்படாதீர்கள்! என் மக்களே! சபிக்கப்பட்ட மிருகம் இப்போது இங்கு இல்லை” என்று அவர், அவர்களிடம் கூறினார்.

உடனே ஜென்சியானா, “ அது என்ன, சுவாமி?” என்று தேவாலயத்தின் கூரை உச்சியை சுட்டிக் காண்பித்து நடுங்கிக் கொண்டே கேட்டாள்.

அதற்கு சாமிநாதர், “அது பசாசு. இது அதனுடைய அசுத்த உருவங்களில்
ஒன்றாகும்” என்றார். பின்னர், அர்ச்.சாமிநாதர் அவர்களிடம் மறுபடியும் சர்வேசுரனைப் பற்றியும், அவருடைய ஏகப் பரிசுத்த கத்தோலிக்குத் திருச்சபையைப் பற்றியும், மனித சரிரத்தைக் கிழித்துக் கொல்லும் அப்பயங்கரமான மிருகத்தைப் போல, திருச்சபையைக் கிழிப்பதற்காக தோன்றிய ஆல்பிஜென்சியப் பதிதத் தப்பறையின் நாசகரமான திமையைப் பற்றியும் அவர்களுக்கு பிரசங்கிக்கலானார். அவர் அவ்வாறு போதிக்கும் போது, அப்பெண்கள் மிகுந்த ஆர்வத்துடனும் உற்சாகத்துடனும் கவனித்துக்
கேட்டனர்.

பிறகு அவர்கள் அவரிடம், “சுவாமி! இனிமேல் நிங்கள் போதிக்கும் அனைத்தையும் நாங்கள் விசுவசிக்கிறோம். நாங்கள் கெட்டவர்களாக இருந்தோம். மிகப் பயங்கரமான தியவர்களாக இருந்திருக்கிறோம். நாங்கள் செய்த பாவத்தைப் பரிகரிப்பதற்கு, நாங்கள் இனி என்ன செய்ய வேண்டும்?” என்று வினவினர்.

ஒரே நொடிப் பொழுதில் 9 பெண்கள் மனந்திரும்பியதைக் கண்டு அர்ச். சாமிநாதருடைய இருதயம் சர்வேசுரனையும் தேவமாதாவையும் ஆனந்த அக்களிப்புடன், புகழ்ந்து பாடியது. அமைதியாக அவர் அப்பெண்களைப் பார்த்து, “நிங்கள் பாவசங்கீர்த்தனம் செய்ய வேண்டும். ஆல்பிஜென்சியப் பதிதத் தப்பறைகளை எல்லா மக்களின் முன்னிலையில் வெளிப்படையாக
மறுதலித்து விட்டுவிட வேண்டும்” என்றார்.

உடனே ஜென்சியானா, “சுவாமி! அதன்பிறகு நாங்கள் என்ன செய்ய வேண்டும்?” என்றாள். அதற்கு புன்னகையுடன் அர்ச்.சாமிநாதர், “உன்னுடைய

இக்கேள்விக்கு பரலோக பூலோக இராக்கினியானயான தேவமாதா தான் பதிலளிக்க வேண்டும். உங்களுடைய ஜீவியத்திற்கான சர்வேசுரனுடைய திருவுளத்தை அறியும்படிக்கு நாம் அவர்களிடம் மன்றாடுவோம்” என்று கூறினார்.

இதன்பிறகு, அர்ச்.சாமிநாதர் பல வாரங்கள் தொடர்ந்து ஜெபத்திலும் தியானத்திலும் நிலைத்திருந்தார். அப்பொழுது அவருடைய இருதயத்தில் உதித்த திட்டமே, பரலோகத்திலிருந்து அவருக்குக் கிடைத்த பதிலாக மனப்பூர்வமாக திர்மானித்தார். அப்பெண்கள் மனந்திரும்பிய
அந்நிலைமையில் தங்களுடைய இல்லங்களில் பல இன்னல்களுக்கு ஆளாகக் கூடும். எனவே அவர்கள் வசிப்பதற்கு மாற்று இடம் ஒன்றை ஏற்படுத்திக்
கொடுக்க வேண்டும். வந்.டீகோ ஆண்டகையிடம், அர்ச். சாமிநாதர், “ஆண்டவரே! இப்பெண்கள் புரோயிலில் தங்குவதற்கு ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும் என்றே நமது மோட்ச ஆண்டவள் விரும்புகிறார்கள் என்பதை நான்
நிச்சயமாக அறிவேன்” என்றார்.

“ஒரு மடத்திலா?”
“ஆம். ஆண்டவரே! அங்கிருக்கும் தேவமாதாவின் சிற்றாலயத்தை ஒட்டியே அது கட்டியமைக்கப்பட வேண்டும். நாம் இங்கு பதிதத்திற்கு எதிராக ஆற்ற
வேண்டிய வேதபோதக அலுவலுக்காக, அம்மடத்தில் தங்கியிருந்து, அவர்கள் ஜெபம் செய்ய வேண்டும். மற்ற மனந்திரும்பும் பெண்களையும் நாம் அங்கு அனுப்பலாம். அவர்களையும் மற்ற சிறு பிள்ளைகளையும் பதிதமார்க்கத்தின் அபாயத்திலிருந்து அங்கு பாதுகாக்கலாம்” என்றார்.

வியாழன், 30 டிசம்பர், 2021

அர்ச்.சாமிநாதரின் ஜீவியசரித்திரம்:அத்தியாயம் - 14

ஃபோஷோவின் வடக்குஎல்லைப்புறத்தின் வாயிலில் அர்ச்.சாமிநாதர் மடடும் தனியாக நின்று கொண்டிருந்தார். தான் கண்டது வெறும் கனவாகிவிடுமோ என்ற அச்சத்துடன் அடுத்தநாளும் அதே இடத்திற்கு ஆர்வத்துடனும் ஜெபித்துக்

கொண்டும் சாமிநாதர் வந்தார். மெய்யாகவே மகாபரிசுத்த மோட்ச இராக்கினி தன்னிடம் மனம் மகிழ்ந்துள்ளார்களா? தன் சிடர்கள் இதுவரை தினசரி தேவமாதாவுக்கு தோத்திரமாக செய்து வரும் அருள்நிறை மந்திரங்களுக்கு செவிசாய்க்கிறார்களா? தேவமாதா உண்மையாகவே ஆல்பிஜென்சிய பதிதரை மனந்திருப்பும் திட்டம் வைத்திருக்கிறார்களா? அத்திட்டத்தில் இந்த சிற்றாலயமும் ஏதோ ஒருவிதத்தில் பங்கு வகிக்கப் போகிறதோ? என்றெல்லாம் சிந்தித்தார். அந்திநேரம் மங்கியதும் முந்தின இரவில் நிகழ்ந்த அனைத்தும் மிண்டும் நிகழலாயின. அதே வெண்கோள வடிவிலான ஒரு மாபெரும் திப்பிழம்பு தோன்றியது. பள்ளத்தாக்கின் மேல் சிறிதுநேரம் அசைவாடியது. பிறகு யாருமற்ற அர்ச்.கன்னிமாமரியின் சிற்றாலயத்தின் மேல் வந்து நின்றது.

“என்னிடம் உதவி கேட்டாய். என் மகனே! இதோ புரோயிலில் உள்ள அந்த சிற்றாலயம். இங்கு தான் உன் ஜீவியத்தின் மெய்யான அலுவலை துவக்குவாய். இங்கு தான் நி அநேக ஆத்துமங்களை மோட்சத்திற்கு கொண்டு வந்து சேர்ப்பாய்” என்ற அதே வார்த்தைகள்.

சாமிநாதரின் இருதயத்தில் மிண்டும் எதிரொலித்தன. அடுத்தநாள் இரவும் இதே புதுமை மூன்றாம்முறையாக நிகழ்ந்தபோது அர்ச்.சாமிநாதர் திர்மானமான முடிவுக்கு வந்தார்.அவர் கண்டவையனைத்தும் அவருடைய

கற்பனையல்ல. மாறாக அவை அவர் கண்ட காட்சி என்றும், அவர் கேட்ட குரலொலி உண்மையானது என்றும் உணர்ந்துகொண்டார்.

இதைக் கேள்வியுற்ற வந்.டீகோ ஆண்டகை, “என் மகனே! நானும் இக்காரியத்தில் உங்களுடன் உடன்படுகிறேன். தேவமாதா நமக்காக நிச்சயம் புரோயிலில் ஒரு அலுவலை வைத்திருக்கிறார்கள். ஆனால் அது என்ன அலுவல்?” என்று வினவினார்.

“அது எனக்கு தெரியாது, ஆண்டவரே” “அது நிச்சயமாக பிரசங்கிக்கும் அலுவலாக இருக்க முடியாது. ஏனெனில் அவ்வளவு தொலை தூரத்தில் இருக்கும் அந்த இடத்திற்கு யாரும் எளிதாக வரமுடியாது” எவ்வளவு நன்றாக உண்மையை மேற்றிராணியார் கண்டுபிடிக்கிறார் என்று அர்ச்.சாமிநாதர் நினைத்தார். பிறகு அவர் மேற்றிராணியாரிடம், “ஆண்டவரே, அங்கு நமது மனந்திரும்பிய பெண்களுக்கான ஒரு இல்லத்தை ஏற்படுத்த வேண்டும். அது எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்” என்றார்.

“ஆனால் நம்மிடம் ஒரு கை விரல்களைக் கொண்டு மட்டும் எண்ணக்கூடிய அளவுக்கு தானே அத்தகைய மனந்திரும்பிய பெண்கள் உள்ளனர். அதுவும் அவர்கள் துறவற ஜீவியத்திற்கு பொருத்தமானவர்கள் அல்லவே”.

சிறிது நேர மௌனத்திற்குப் பிறகு, அர்ச்.சாமிநாதர், “நமக்கு இப்பொழுது

மோட்சத்திலிருந்து ஒரு அடையாளம் கிடைத்திருக்கிறது. இன்னொரு அடையாளம் நிச்சயமாக நாம் பெறுவோம் என்று நம்புகிறேன்” என்றார்.

“இன்னொன்றா?”

“ஆம் ஆண்டவரே! அது நமக்குத் தரப்படும்போது எத்தகைய மாபெரும் மகிழ்ச்சியை நமக்கு தருவிப்பதாக இருக்கும்!”

இதன்பின், சிலவாரங்களுக்குப் பிறகு, ஒருநாள் அர்ச்.சாமிநாதர், ஃபோஷோவில் அதே சிற்றாலயத்தில் 9 பதித பெண்களுக்கு ஞான போதகத்தைப் பிரசங்கித்துக் கொண்டிருந்தார். “என் பிரியமான குமாரத்திகளே! பசாசின் பிடியிலேயே இருப்பதற்கு நீங்கள் அடம்பிடிப்பது, எத்தகைய பரிதாபகரமானது என்று சிந்தியுங்கள்! அத்தகைய நிலைமையில் ஒருபோதும் நிங்கள் மகிழ்ச்சியுடன் ஜீவிக்க முடியாதே!” என்றார்.

உடனே அவர்கள் அதை எதிர்த்து கூக்குரலிட்டனர். அப்பெண்கள் எல்லாரும் அந்நாட்டின் சிற்றரசர்கள் மற்றும் உயர்குல பிரபுக்களின் குடும்பங்களைச் சேர்ந்த பெண்களாம். அவர்களால் சாமிநாதருடைய அறிவுரையைத் தாங்க முடியவில்லை. ஜென்சியானா என்ற ஒரு பெண் அக்கூட்டத்திலிருந்து வெளிப்பட்டு, அர்ச்சிஷ்டவரைப் பார்த்து, “ நிங்களும் இந்நாட்டில் அங்குமிங்கும் அலைந்து திரியும் மற்ற குருக்களும் தான் அவ்வாறு பசாசின் பிடியில் இருக்கிறீர்கள். நாங்கள் இல்லை” என்று கூவினாள்.

பிறகு, கிளாரட்டா என்ற மற்றொரு பெண், “அது சரி. உங்கள் மேற்றிராணியார் டீகோவும் தான். அவரை மிகவும் அருகில் கவனித்து வந்தேன். அவரைப் பற்றி எனக்குத் தெரியும். அவர் இங்கு வந்து நாங்கள் என்ன செய்ய வேண்டும் என்று எங்களிடம் சொல்வதற்கு நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறார். அவர் ஸ்பெயின் நாட்டிற்கே திரும்பி செல்லட்டும். கர்த்தூசியன் மடாதிபதியும், அவருடைய துறவிகளும் அவ்வாறே திரும்பி தங்களுடைய ஊருக்குச் செல்லட்டும்” என்று ஆவேசத்துடன் இரைச்சலிட்டாள்.

இப்பெண்களின் இரைச்சலை சட்டைபண்ணாமல், அர்ச்.சாமிநாதர் அவர்களிடம், “என் பரிதாபத்துக்குரிய பிள்ளைகளே! நீங்கள் மெய்யாகவே பசாசின் பிடியில் அகப்பட்டுள்ளீர்கள். நிங்கள் பேசுவது என்னவென்று தெரியாமல் பேசுகிறீர்கள்” என்று ஆணித்தரமாக பலமுறை கூறினார். பிறகு, பரலோக பிதாவைப் பற்றி பிரசங்கிக்கலானார். அவருடைய ஏக குமாரானாகிய திவ்ய சுதனாகிய சர்வேசுரனைப் பற்றியும், 1200 வருடங்களுக்கு முன் அவர் ஸ்தாபித்த திருச்சபையைப் பற்றியும் போதித்தார். அதுவே சத்தியவேதத்தைப் புகட்டும் மெய்யான திருச்சபை என்றும் அதன் வழியாகவே நித்திய பேரின்ப மோட்சத்தை எந்த மனிதனும் அடையமுடியும் என்றும் கற்பிக்கலானார்.

பிறகு அந்த வெறுப்பு நிறைந்த முகங்களை ஒவ்வொன்றாகப் பார்த்து, “எவ்வாறு ஏக பரிசுத்த சத்திய திருச்சபை பொய்யானவைகளை போதிக்கக் கூடும்? நன்மையே உருவான சர்வேசுரனாலேயே ஏற்படுத்தப்பட்ட தேவதிரவிய அனுமானங்கள் எவ்வாறு திமையானவையாக இருக்க முடியும் என்று நீங்கள் நம்புகிறீர்கள்?” என்றார்.

“இரு கடவுளர்கள் உள்ளனர். ஒருவர் நல்லவர் மற்றவர் கெட்டவர் என்பதை மறந்துவிட்டீர்களா சுவாமி? இங்கு எங்களுடைய குழந்தைகளுக்குக் கூட தெரியுமே!” என்று இன்னொரு பெண் கூறினாள். இதைக் கேட்டதும் அர்ச்.சாமிநாதர் சிறிது நேரம் மௌனமானார்.

அவருடைய கண்கள் சாந்தமும் இரக்கமும் நிறைந்து ஒளிர்ந்தது. எத்தகைய அறியாமை இங்கு நிலவுகிறது! இம்மக்களின் மனங்கள் கடினப்பட்டு தப்பறையில் நிலைத்திருக்கின்றனவே! என்றெல்லாம் எண்ணிய அர்ச். சாமிநாதர், உடனே, இவற்றையெல்லாம் நன்கறிந்துள்ள மோட்ச இராக்கினியிடம் தஞ்சமடைந்தவராக, “என் அதிமிக நேசமுள்ள தேவதாயாரே! பதிதத்தில் இருளடைந்திருக்கும் இவர்களுடைய இருதயங்களை ஒளிர்விப்பதில் எனக்கு உதவியாக வாரும்! அவர்கள் பதிதர்களாக இருந்த போதிலும், அவர்களும் உமது பிள்ளைகள் தானே!” என்று வேண்டிக் கொண்டார். பிறகு, ஞானத் தெளிவடைந்தவராக மிக எளிய வார்த்தைகளைக் கொண்டு அப்பதிதர்களிடம் போதிக்கலானார். “ஒரு சிறு பொய் கூட, நமது ஆத்துமத்தை வருத்தப்படுத்துவதற்கும் அழிப்பதற்குமான வல்லமையைக் கொண்டிருக்கிறது. அப்படியென்றால், மிகப்பெரிய பொய்கள், முக்கியமாக, இவ்வுலக நாடுகளின் நித்திய கதியான, சர்வேசுரனைப்பற்றிய காரியங்களிலும் அவருடைய கற்பனைகளைப்பற்றியவற்றிலும் பயன்படுத்தப் படும் மிகப்பெரிய பொய்கள் எப்படிப்பட்ட திமை நிறைந்தவைகளாக இருக்கும் என்று எண்ணிப்பாருங்கள்! பசாசு தான் முதல் மாபெரும் பொய்க்கு தகப்பனாக விளங்குகிறான். சிங்காரத் தோப்பில் அவன் ஏவாளிடம் அந்தப் பொய்யைக் கூறினான். பசாசு முதலில் ஏவாளிடம், சர்வேசுரன் கூறியதன்பேரில் சந்தேகத்தை ஏற்படுத்தி, பிறகு, அவள் அதை நம்பாமல் செய்தான். பிறகு, விலக்கப்பட்ட கனியைத் தின்றால், மாபெரும் வல்லமையையும் மகிழ்வையும், அதாவது, அவள் கடவுளாகவே மாறுவாள் என்றும், பசாசு ஏவாளிடம் வாக்களித்தது. ஆனால் அந்த மாபெரும் வல்லமையையும் மகிழ்வையும் அவள் கண்டடைந்தாளா? மாறாக, வேதனை துயரம், சாவு, நோவு போன்ற சாபத்தையே பெற்று, சிங்காரவனத்தை விட்டு வெளியேற்றப்பட்டாள்” என்று கூறினார்.

அப்பொழுது கர்தோலானா என்ற பெண், திடீரென்று, “ஐயோ! சுவாமி அங்கே பாருங்கள்!” என்று கூக்குரலிட்டு அலறினாள். தேவாலயத்தினுள் ஒரு மாபெரும் கருப்பு பூனையைப் போன்ற ஒரு விநோதமான பயங்கர தோற்றமுடைய ஒரு மிருகம் வருவதை அனைவரும் கண்டனர். அதனுடைய கண்கள், ஒரு எருதுவின் கண்களைப்போலும், அதன் வால், அடர்ந்த ரோமத்துடன் ஒரு நாயின் வாலைப் போலும் இருந்தன. தன் இரையைப் பிடிப்பதற்காக, அதன் செந்நிற நாவை ஆறு அங்குல நிளத்திற்கு வெளியே நிட்டிக் கொண்டு உறுமிக் கொண்டு அப்பெண்களை நோக்கி வந்தது.

(தொடரும்)

புதன், 29 டிசம்பர், 2021

அர்ச்.சாமிநாதரின் ஜீவியசரித்திரம்: அத்தியாயம் - 13

தேவமாதா செய்த புதுமை

வந்.டீகோ ஆண்டகையும் அவருடைய தலைமையின் கிழ் வேதபோதகக் குழவினரும் பிரான்சு நாட்டின் தெற்குப்பகுதியில் அயராமல் வேதபோதக
அலுவலில் ஈடுபட்டனர். வெண் கம்பளியிலான நீண்ட அங்கியை அணிந்திருந்தனர். லினன் மேலங்கியும் கறுப்புக் கம்பளியிலான வெளி முக்காடும் அணிந்திருந்தனர்.இவ்வுடையானது ஓஸ்மா மேற்றிராணியாரின் கதிட்ரல் பேராலயத்தின் உதவிக்குருக்கள் அணிகின்ற ஆடையாக இருந்தது.
பிரான்சின் நகரங்கள் அனைத்திற்கும் சென்று பதிதர்களுடன் நம் வேதபோதகக் குழுவினர் நேருக்கு நேராக வேதவிசுவாச சத்தியங்களைக் கற்பித்தும் அவர்களுடைய தப்பறைகளைச் சுட்டிக் காட்டியும் அதற்கான தர்க்கத்தில் ஈடுபட்டு அவர்களைத் தெளியவைத்தும் வந்தனர்.

அர்ச். சாமிநாதர் மகா பரிசுத்த தேவமாதாவிடம், “ஆனால் இது மட்டும் போதாது. நாங்கள் போதித்துக் கொண்டு இருக்கும் போதே மக்கள் தங்கள் தப்பறைகளிலேயே மடிந்து போகின்றனரே! ஓ மோட்ச இராக்கினியே! எங்கள் நேச பரிசுத்த தாயாரே! நிச்சயமாக இதை விட வேறு ஒன்றை நாங்கள் செய்யக் கூடும்! இவ்வலுவலை இன்னும் அதிக துரிதமானதாகவும் மாற்றக் கூடியதும் அதிக பலனுள்ளதுமாக மாற்றக்கூடிய வேறு ஒரு திட்டத்தை நிங்கள் எங்களுக்காக நிச்சயம் வைத்திருப்பிர்கள்!” என்று மன்றாடினார்.

1206ம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் 22ம் நாள் அர்ச்.மரிய மதலேனம்மாளின் திருநாளன்று, அர்ச்..சாமிநாதர் ஃபோஷோவில் இருந்தார். வந். ஃபல்க் ஆண்டகை அவருக்கு நன்கொடையாக அளித்திருந்த சிற்றாலயம் அந்நகரில் இருந்தது. அப்பொழுது அந்த சிற்றாலயத்தின் வளாகத்தை தான் அர்ச். சாமிநாதர் தமது வேதபோத அலுவலின் தலைமையகமாக ஏற்படுத்தியிருந்தார். அன்று மாலையில் அர்ச்.சாமிநாதர் அந்நகரத்தின் வடக்கு எல்லையில் இருந்த நகரத்தின் வாயிலை நோக்கி நடந்தார். அங்கிருந்து அருகில் இருந்த மலை, பள்ளத்தாக்கு, காடுகள், கிராமத்து வயல்கள் அனைத்தையும் பார்க்கமுடியும். அது ஒரு மிக அழகிய காட்சியாக
இருக்கும். தூரத்தில் கார்கசோன் நகரத்தின் கற்கோட்டைச் சுவர் மாலைச் சூரிய ஒளியில் பொன்னாலான அரண்மனையெனக் காட்சியளித்தது. அதன் அருகில் மோன்ட்ரியல் நகரத்தின் கோபுரங்களும், மதில் சுவர்களும் பளபளக்கும் பளிங்கிலான கூரைச்சுவர்களும் தெரிந்தன.

எல்லாம் நன்றாக இருந்த போதிலும் அர்ச்.சாமிநாதர் ஆழ்ந்த வருத்தத்தில்
மூழ்கியிருந்தார்.;இங்கு எல்லாம் நன்றாக இருந்த போதிலும், பதித தப்பறை எவ்வளவோ பரவி முன்னேறியுள்ளது. பிரான்சில் வேறு எந்த பகுதியிலும் இல்லாத அளவிற்கு, இங்கு உயர்குடிமக்கள், விவசாயிகள் என்று எல்லாரையும்
நாசகரமான அந்த தப்பறை பாதித்துள்ளதே!. இதோ இந்நேரத்தில் நுரற்றுக்கணக்கான சிறுவர், சிறுமியர், திவ்யபலிபூசையையும், தேவதிரவிய அனுமானங்கள் மற்றும் சுவிசேஷத்தையும் வெறுக்கும்படி பயிற்றுவித்து கல்வி கற்பிக்கப்படுகின்றரே! அக்குழந்தைகளின் தாய்மார்கள், பாட்டிமார்கள் மற்றும் அத்தைமார்களே அக்குழந்தைகளின் தப்பறைக்கு பொறுப்பாளிகள்! பசாசு ஞானஜீவியத்திலும் வேத விசுவாசத்திலும் அவர்கள்
கொண்டிருக்கும் அறியாமையைப் பயன்படுத்தி அவர்களுடைய அடுத்த தலைமுறையையும் நேச ஆண்டவரும் தங்களுடைய பரலோக தந்தையுமானவரை அறிந்து நேசிக்காவண்ணம் அவர்களை இருளான அந்த தப்பறையிலேயே வைத்திருக்கிறது; என்று தனக்கு தானே அர்ச். சாமிநாதர் கூறிக்கொள்வார்.

பிறகு அம்மாலை நேரத்தில் சூரியன் முழுதும் மறைந்து போகவே அப்பள்ளத்தாக்கை இருள் சூழந்தது. ஆனால் ஃபோஷோ நகரத்தின் வடக்கு வாசல் கதவுகளுக்கு அப்பால் தனிமையில் நின்றுகொண்டிருந்த அர்ச்.சாமிநாதர் பொழுது சாய்ந்து இருள் பரவுவதைக் கவனிக்கவில்லை.
"பிரான்சின் தெற்கு பகுதியில் இருந்த பெண்களின் இருதயங்களில் இருந்து அத்தீய பதிதத்தை மடடும் விரட்டியடித்தால் எவ்வளவு நன்மை உண்டாகும்!
நிச்சயமாக அப்போது, நாம் ஆல்பிஜென்சிய பதிதத்திற்கு எதிராக செய்து வரும் இப்போரில் பாதி வெற்றிஅடைந்தவர்களாவோம்! ஏனெனில் குழந்தைகள் அனைவரும் காப்பாற்றப்படுவர். பிறகு, இறுதியில் அதன்விளைவாக ஆண்களும் தங்களுடைய மனைவி மக்களை பின்பற்றி சத்தியவேதத்திற்கு திரும்புவர்!" என்ற நினைவுகளில் ஆழ்ந்திருந்தார்.

அர்ச்.சாமிநாதர் “பள்ளிக்கூடங்கள், சர்வேசுரனுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட கன்னியர் மடங்கள்..” என்று தனக்குள் முணுமுணுத்தார். அப்போது திடீரென்று வானத்தில் ஒரு அதிசயம் ஏற்பட்டது. வெள்ளை நிறத்தில் ஒரு கோள வடிவத்தில் ஒரு ஒளி அந்திவானத்தில் அங்குமிங்கும் வட்டமிட்டது. பிறகு அதனுடைய பிரகாசம் அதிகரித்தது. மோட்சத்திலிருந்து வந்த அவ்வொளி
அப்பள்ளத்தாக்கிலிருந்த ஒரு தேவாலயத்தின் மேல் இறங்கியது. அர்ச். சாமிநாதர் அதையே உற்றுப் பார்த்தார். பிறகு, அவர், அவ்வெண்ணொளி புரோயில் என்ற ஊரில் இருந்த அர்ச்.கன்னிமாமரியின் தேவாலயத்தின் மேல் பலமுறை வட்டமிட்டுக் கொண்டிருந்ததைக் கண்டார்.

அது ஃபோஷோ நகருக்குக் கீழிருந்த சிற்றாலயம்.அங்கு வெகு அரிதாகவே மக்கள் ஜெபிப்பதற்கு வருவர். “இந்நிகழ்விற்கான அர்த்தம் என்ன?” என்று அவர் தனக்குள்ளே வினவினார். உடனே அவருடைய இருதயத்தில் அசாரீரியான ஒரு குரலொலி, “என்னிடம் உதவி கேட்டாய். என் மகனே! இதோ புரோயிலில் உள்ள அந்த சிற்றாலயம். இங்கு தான் உன் ஜீவியத்தின் மெய்யான அலுவலை துவக்குவாய். இங்கு தான் நீ அநேக ஆத்துமஙகளை மோட்சத்திற்கு கொண்டு வந்து சேர்ப்பாய்” என்று சப்தித்தது. அப்பொழுது
அர்ச்.சாமிநாதர் ஆனந்த அக்களிப்புற்றார். ஏனெனில் மோட்ச இராக்கினியான மிகவும் பரிசுத்த தேவமாதாவே தன்னிடம் பேசினார்கள் என்று கண்டுகொண்டார். உடனே தேவமாதாவிடம் கேட்பதற்காக, அவர் மனதில் அநேக கேள்விகள் உதித்தன. அப்பொழுது, புரோயில் சிற்றாலயத்தை
முழுதும் பிரகாசிக்கச் செய்து கொண்டிருந்த அவ்வெண்ணொளி தேய்ந்து மறையலாயிற்று. அவருடைய இருதயத்தில் கேட்டுக்கொண்டிருந்த அந்த அசாரீரியான அக்குரலொலியும் நின்று போயிற்று. (தொடரும்)