St. John of the Cross., November 24-ம் தேதி

                

அர்ச்.சிலுவை அருளப்பர்

 (கி.பி.1591)

             

   ஜான் என்று அழைக்கப்படும் அருளப்பர் குழந்தையாயிருந்து பால் குடிக்கும் வயதிலேயே, தேவதாயார் மட்டில் பக்தியும் அவரிடத்தில் உண்டாயிற்று.  இவர் கல்விச்சாலையில் படிக்கும்போது மருத்துவமனைக்குப் போய் அவர்களுக்கு வேண்டிய உதவி புரிவார்.  இவர் சிறுவராயிருக்கும்போது ஐம்புலன்களை அடக்கி ஒறுத்தல் முயற்சி செய்வார்.  உலகத்தின் மீது வெறுப்புற்று தேவமாதாவின் சபையாகிய கார்மேல் மடத்தில் சேர்ந்து, தாழ்ச்சி, கீழ்ப்படிதல் முதலிய புண்ணியங்களைச் சகலரும் அதிசயிக்க, உத்தமமாய் அனுசரித்து வந்தார்.  கர்த்தருடைய பாடுகளின் மட்டில் இவருக்குள்ள பக்தியால் சிலுவை அருளப்பர் என்னும் பெயரைப் பூண்டுக்கொண்டார்.  இவர் குருப்பட்டம் பெற்ற பின், ஒரு மடத்திற்கு சிரேஷ்டராகி அந்த மடத்திலுள்ள குறைகளைச் சீர்ப்படுத்த முயன்றதனால், அநேகர் இவர் மட்டில் பிரியமும் சிலர் வெறுப்புங் கொண்டார்கள்.  இதனிமித்தம் அவர் மேல் அநியாயமாய்க் குற்றஞ் சாட்டி மடத்தின் சிறையில் வைத்தார்கள்.  ஆனால் அருளப்பர் சற்றும் குறை கூறாமல் சர்வேசுவரனை ஸ்துதித்தார்.  சீக்கிரத்தில் அவர் அதினின்று விடுதலையாக்கப்பட்டு புண்ணியங்களையும் தவக்கிருத்தியங்களையும் புரிந்து வந்தார்.  இவருடைய தபக்கருவிகளையும் காண்போர் பயப்படுவார்கள்.  கர்த்தர் இவருக்குக் காணப்பட்டு: நீ நம்மைப்பற்றி அனுபவித்த நிந்தை அவமானத்திற்குக் கைம்மாறாக உனக்கு என்ன சம்பாவனை வேண்டுமென்று கேட்டதற்கு, ஆண்டவரே! இன்னும் அதிக நிந்தை அவமானம் வேண்டுமென்றார்.  சிலுவையைப் பார்க்கும்போது பரவசமாவார்.  பூசை நேரத்திலும் பாவசங்கீர்த்தன நேரத்திலும் அவர் மேல் அதிசய பிரகாசம் ஜொலிப்பதை ஜனங்கள் கண்டு பிரமிப்பார்கள்.  இவர் வியாதியாய் விழுந்தபோது மற்றவர்களால் உண்டான கஸ்தி சிலுவைகளைப் பொறுமையுடன் சகித்து, சிலுவையைக் கையிலேந்தி உயிர் துறந்து மோட்ச சம்பாவனையைச் சுகித்தார்.  

யோசனை

                நமது சிலுவையாகிய துன்பதுரிதம், வியாதி, தரித்திரம், இக்கட்டுகளைப் பொறுமையுடன் சகிப்போமாக.   

St. Clement., Pope November 23-ம் தேதி

                           

அர்ச்.க்ளமென்ட்,

 பாப்பாண்டவர், வேதசாட்சி (கி.பி.100)

                சாந்தப்பர் என்று அழைக்கப்படும் க்ளமென்ட் என்பவர் உரோமையர்.  இவர் பிரதான அப்போஸ்தலர்களான அர்ச்.இராயப்பர் சின்னப்பருடைய பிரசங்கங்களைக் கேட்டு ஞானஸ்நானம் பெற்று, தூரதேசங்களில் வேதம் போதிக்கச் போன அர்ச்.சின்னப்பருக்கு துணையாகச் சென்றார்.  அதன் பின் க்ளமென்ட் உரோமைக்குத் திரும்பி வந்து அர்ச்.இராயப்பருக்கு சீஷனாகி, அவரால் மேற்றிராணியாராக அபிஷேகம் பெற்று, அந்நகர மக்களைக் கவனித்து வந்தார்.  கி.பி.91-ல் க்ளமென்ட் பாப்பாண்டவராக அர்ச்.இராயப்பர் சிம்மாசனத்தில் ஏறி திருச்சபையைத் திறமையுடன் நடத்தினார்.  கொருந்தியருக்குள் ஒற்றுமையின்றி குழப்பமுண்டானதைக் க்ளமென்ட் கேள்விப்பட்டு ஒரு அதிசயத்திற்குரிய நிரூபம் அனுப்பி, கலகத்தை தீர்த்து ஒற்றுமையை உண்டாக்கினார்.  இவருடைய புண்ணியங்களையும் அற்புதங்களையும் கண்ட திரளான அஞ்ஞானிகள் ஞானஸ்நானம் பெற்றதை இராயன் கேள்விப்பட்டு, க்ளமென்டை 2000 கீறிஸ்துவர்களுடன் பரதேசத்திற்கு அனுப்பி, சுரங்கங்களில் கடின வேலை செய்யும்படி கட்டளையிட்டான்.  சுரங்கங்களில் வேலை செய்யும் கிறீஸ்துவர்கள் ஒருநாள் தாகத்தால் வருந்துகையில், க்ளமென்டின் வேண்டுதலாலுண்டான சுனை ஜலத்தால் தாகத்தைத் தீர்த்துக்கொண்டார்கள்.  அவ்விடத்திலும் இவருடைய பிரசங்கத்தால் அநேகர் மனந்திரும்பினதினால் அவருடைய கழுத்தில் பாரமான கல்லைக் கட்டி கடலில் அமிழ்த்திப் போடும்படி கட்டளையிட்டான்.  அப்போது கடலோரத்தில் கிறீஸ்துவர்கள் துக்கத்துடன் வேண்டிக்கொண்டிருக்கையில் கடல் ஜலம் 2 மைல் தூரம் உள்ளுக்குள் இழுத்துக்கொண்டபோது, வேதசாட்சியின் சரீரம் ஒரு பீடத்திலிருப்பதை கிறீஸ்துவர்கள் கண்டு, அதை பக்தியாய் எடுத்துக்கொண்டு போனார்கள்.  இந்த புதுமையைக் கண்ட திரளான ஜனங்கள் கிறீஸ்துவர்களானார்கள். 

யோசனை

                நாமும் பிடிவாத குணத்தை விட்டுவிட்டு, நமது ஞானப் போதகர்களுடைய நற்புத்திகளுக்கு காது கொடுப்போமாக. 

St. Cecilia., V.M November 22-ம் தேதி

அர்ச்.செசீலியம்மாள்,

 வேதசாட்சி (கி.பி.230)

                செசீலியம்மாள் இளம் வயதில் கல்வி கற்று சங்கீதக் கருவிகளை வாசித்து இனிய தொனியுடன் வேத கீர்த்தனைகளைப் பாடி வருவாள்.  இவளுடைய அழகு சவுந்தரியத்தைக் கண்ட அநேக வாலிபர் இவளை மணமுடித்துக்கொள்ள ஆசைப்பட்டார்கள்.  தன் தாய் தந்தையரின் கட்டாயத்தால் செசீலி வலேரியான் என்னும் துரைக்கு வாழ்க்கைப்பட்டாள்.  மணமுடித்துக்கொண்ட இரவே செசீலி தன் கணவனை நோக்கி நான் என் கன்னிமையை சர்வேசுவரனுக்கு ஒப்புக்கொடுத்தேன்.  மேலும் ஒரு தேவ தூதன் என்னுடனிருப்பதால் என்னைத் தொட வேண்டாமென்றாள். அஞ்ஞானியான வலேரியான் தேவ தூதனைப் பார்க்க ஆசித்து ஞானஸ்நானம் பெற்று அவரைக் கண்டு மகிழ்ந்தார். 

           இந்த நிகழ்ச்சியைப் பற்றி கேள்விப்பட்ட வலேரியானுடைய சகோதரனும் ஞானஸ்நானம் பெற்று சம்மனசைப் பார்க்கும் பாக்கியம் பெற்றார்.  வலேரியானும் அவர் சகோதரனும் கிறீஸ்துவர்களானதை அறிந்த அதிபதி அவர்கள் இருவரையும் வேதத்திற்காகக் கொல்லக் கட்டளையிட்டு செசீலியம்மாளைக் காவலில் வைத்தான்.  இவன் செசீலியம்மாளுடன் வேத தர்க்கஞ் செய்து தான் தோல்வியடைந்ததினால் வெட்கங்கொண்டு அவளை நெருப்பிலிட்டு சுட்டெரிக்கக் கட்டளையிட்டான்.  ஆனால் நெருப்பால் செசீலியம்மாள் சிறிதும் பாதிக்கப்படாததை அவன் அறிந்து அவள் தலையை வெட்டும்படி தீர்மானம் செய்தான்.  கொலைஞர் வேதசாட்சியைக் கத்தியால் மூன்று வெட்டு வெட்டியும் தலை துண்டிக்கப்படவில்லை.  இந்தப் பெருங்காயத்தால் செசீலி கொடூர வேதனையனுபவித்து மூன்றாம் நாள் தன் ஆத்துமத்தைத் தன் தேவ பத்தாவின் கையில் ஒப்படைத்து அவரின் அரவணைப்புக்குள்ளானாள். 

யோசனை               

நாம் ஒரு போதும் கெட்ட பாடல்களைப் பாடவும் கேட்கவுங் கூடாது.   அதற்கு விரோதமாய் தேவ கீர்த்தனைகளைப் பாடி சர்வேசுவரனை ஸ்துதித்துப் புகழக்கடவோம்.

Presentation of Our Lady, November 21-ம் தேதி

காணிக்கை மாதா திருநாள்

                தெய்வ பக்தியுள்ள பெற்றோர் தங்கள் குழந்தைகளை சர்வேசுவரனுக்கு ஒப்புக்கொடுப்பார்கள். யூதருக்குள் சிலர் தங்கள் குழந்தைகளை தேவாலயத்தில் சர்வேசுவரனுக்கு ஒப்புக்கொடுத்து, தேவ பக்தியில் வளர்க்கும்படிக்கு அவர்களைக் குருக்கள் கையில் ஒப்படைப்பார்கள்.  கன்னிமரியாள் சிறு பிள்ளையாய் இருக்கும்போதே அவளுடைய தாய் தந்தையரான அன்னம்மாள் ஜுவக்கீன் என்பவர்கள் அத்திருக் குழந்தையைத் தேவாலயத்திற்குக் கொண்டுபோய் சர்வேசுவரனுக்கு ஒப்புக்கொடுத்த பின், அப்பரிசுத்த ஸ்தல பிள்ளைகள் வளர்க்கப்படும் இடத்திற்கு அக் குழந்தையைக்  கொண்டுபோய் அதைக் குருக்களுடைய கையில் ஒப்புவித்தார்கள்.  இத் திருக்குழந்தை தன் பெற்றோரையும், பெற்றோர் தங்கள் அருமை மகளையும் விட்டுப் பிரியும்போது உண்டான மகா துக்க துயரத்தை நல்ல மனதுடன் சகித்து சர்வேசுவரனுக்கு ஒப்புக்கொடுத்தார்கள்.  அத் திரு ஸ்தலத்தில் கன்னிமரியாள் ஒரு சரீரமுள்ள சம்மனசு போல நடந்து, தேவ சிநேகம், பிறர் சிநேகம், தாழ்ச்சி, கீழ்ப்படிதல், ஒறுத்தல் முதலிய புண்ணியங்களைச் சீராய் அனுசரித்து சகலருக்கும் அணையா தீபம் போல பிரகாசித்தாள்.  இப் பரிசுத்த பாலிகையின் சற்குண நடத்தையைக் கண்ட சிறுமிகள் அதிசயித்து தர்ம வழியில் அவளைக் கண்டுபாவித்தார்கள்.  இப் பரிசுத்த கன்னிகை இந்தத் தமது நூதன ஜீவியத்தால் மற்றவர்களும் மடங்களில் சேர்ந்து கன்னிமையை அனுஷ்டிக்க வழிகாட்டியானாள். 

யோசனை

                சர்வேசுவரனுடைய பணிவிடைக்கு அழைக்கப்படும் தங்கள் பிள்ளைகளைப் பெற்றோர் தடைசெய்யாமல் அனுப்பக்கடவார்கள்.  இப் பரிசுத்த அந்தஸ்தில் சேர்ந்தவர்கள் தேவ கன்னிகையைக் கண்டுபாவித்து உலகத்திற்கு செத்து, மடத்தின் ஒழுங்குகளைத திட்டமாய் அனுசரித்து, மூன்று மகா வார்த்தைப்பாடுகளையும் பிரமாணிக்கமாய் நிறைவேற்றி, மற்றப் புண்ணியங்களையும் சுறுசுறுப்பாய் அனுஷ்டிப்பார்களேயாகில், தேவமாதாவுக்குப் பிரிய பிள்ளைகளும் சேசுநாதருக்கு உகந்த பத்தினிகளுமாவார்கள் என்பது நிச்சயம்.            

St. Edmund, King, Martyr. November 20-ம் தேதி

         
 அர்ச்.எட்மண்ட்,
இராஜா, வேதசாட்சி (கி.பி.870)

 எட்மண்டுக்கு 15 வயது நடக்கையில் இங்கிலாந்து தேசத்தின் கீழ்த்திசைக்கு இராஜாவானார்.  இவர் வயதில் இளைஞராயினும், பக்தி புத்தியிலும் தாழ்ச்சி சிரவணமாகிற புண்ணியங்களிலும் சிறந்து விளங்கினார்.  தமது பிரஜைகளை மகா அன்புடன் கவனித்து அரசு புரிந்தார்.  தேசத்தில் தேவ பயபக்தியும் நேர்மை குணமுமுள்ள உத்தியோகஸ்தர்களை நியமித்து, நீதி நியாயத்துடன் வேலை செய்யும்படி செய்தார்.  எப்போதும் பிரஜைகளுடைய நன்மைகளைத் தேடி, ஏழை எளியவர்களுக்கு உதவி புரிந்து, விதவைகள் அநாதை பிள்ளைகள் முதலியவர்களுக்கு  விசேஷ வருமானங்களை ஏற்படுத்தி சகலருடைய சுகத்தையும் விரும்பினதினால் இவர் தர்ம இராஜாவென்று அழைக்கப்பட்டார்.  சங்கீதங்களை மனப்பாடம் செய்து, அடிக்கடி அவற்றை ஜெபித்து சத்திய வேதம் செழித்தோங்கும்படி முயற்சித்தார்.  இந்த நல்ல இராஜா தமது பிரஜைகளை அன்பு தயவுடன் நீதி பரிபாலித்து வருகையில் டேன்ஸ் எனப்படும் முரட்டு ஜாதி ஜனங்கள் இங்கிலாந்தின் மீது சடுதியில் படையெடுத்து பட்டணங்களையும் திரளான ஜனங்களையும் நெருப்புக்கு இரையாக்கி, பல அக்கிரமங்களையும் புரிந்தபோது எட்மண்ட தமது சிறு படையைத் திரட்டி சத்துருக்களைத் தாக்கியும் அவர்களை அவரால் ஜெயிக்க முடியவில்லை.  அப்போது எட்மண்ட் மனித இரத்தத்தைச் சிந்த மனம் வராமல் சத்துருவுடன் சமாதானம் செய்ய சம்மதித்தார்.    நிஷ்டூர குணமுள்ள சத்துருக்கள் சத்திய வேதத்திற்கு விரோதமான உடன்படிக்கைக்கு அவரை உடன்படுத்தப் பார்க்கையில் எட்மண்ட் அதற்குச் சம்மதியாமல் சத்துருக்கள் கையால் கொல்லப்பட்டு வேதசாட்சி முடி பெற்றார்.

யோசனை
 ஒரு உத்தியோகம் பெற, ஒரு காரியம் கைகூட, வியாதி தீர சத்திய வேதத்திற்கு விரோதமான யாதொரு காரியத்தைச் செய்ய பிறர் நமக்குத் துர்புத்தி சொல்லும்போது நாம் அதற்கு சம்மதிக்கக் கூடாது.        

St. Elizabeth, Widow., November 19-ம் தேதி

 அர்ச்.எலிசபெத்தம்மாள்,
விதவை. (கி.பி.1231)

 ஹங்கேரி தேசத்து அரசனுடைய குமாரத்தியான எலிசபெத்தம்மாள் சிறுமியாயிருக்கும்போதே ஜெபத்தியானம், ஒறுத்தல், தாழ்ச்சி, கீழ்ப்படிதல் முதலிய புண்ணியங்களின் மட்டில் ஆசை வைத்து, அவைகளை மகா கவனத்துடன் அனுசரித்து வந்தாள்.  ஏழைகளின் மட்டில் இரக்கம் வைத்து தன்னால் கூடிய உதவி சகாயமெல்லாம் அவளுக்குப் புரிந்து வந்தாள்.  ஒரு சிற்றரசனை இவள் மணமுடித்துக் கொண்டு உத்தம மனைவியாய் நடந்து வந்தாள்.  விலையுயர்ந்த வஸ்திரம், ஆபரணங்களை வெறுத்து ஆடம்பரமான கூட்டங்களையும் நாடக வேடிக்கைகளையும், சிறந்த விருந்து முதலியவைகளையும் விலக்கி மனத்தரித்திரமும் ஏகாந்த குணமுமுள்ளவளாய் விளங்கினாள்.  இரவு வேளையில் விழித்திருந்து ஜெபிப்பாள்.  நமது கர்த்தருடைய திருப்பாடுகளைத் தியானித்து கண்ணீர் சொரிவாள்.  இவளுடைய கணவன் சிலுவை போரில் மரித்த பின் எலிசபெத்தம்மாளுக்கு அநேக துன்பதுரிதங்கள் நேரிட்டன.  துஷ்டரால் இவள் தன் மூன்று பிள்ளைகளுடன் அரண்மனையிலிருந்து துரத்தப்பட்டு வறுமை சிறுமைக்குள்ளானபோது அவைகளை அவள் மகா பொறுமையுடன் சகித்து வந்தாள்.  சில காலத்திற்குப் பின் இவள் முன்பு போல அரண்மனைக்கு வரவழைக்கப்பட்டாள்.  இப்புண்ணியவதி அர்ச்.பிரான்சீஸ்குவின் மூன்றாஞ் சபையில் உட்பட்டு அருந் தவங்களைப் புரிந்து வந்தாள்.  இடைவிடாமல் ஜெபஞ் செய்து வியாதியஸ்தரை சந்தித்து அவர்கள் கால்களைக் கழுவி, கிடைக்கும் நேரத்தில் நூல் நூற்று, வஸ்திரங்களைத் தைத்து ஏழைகளுக்குக் கொடுப்பாள்.  இவளுடைய புண்ணியங்களைக் கண்ட அநேகர் தங்கள் கெட்ட நடத்தையை விட்டு சன்மார்க்கரானார்கள்.  எலிசபெத்தம்மாள் தன் காவலான சம்மனசின் பேரில் பக்தி வைத்து தன்னை சகல துன்பத்திலும் காத்து இரட்சிக்கும்படி வேண்டிக்கொள்வாள்.  மகா புண்ணியவதியான இவள் வியாதியாய் விழுந்து, தன் 24-ம் வயதில் இவ்வுலகை விட்டு நித்திய ஆனந்தத்திற்குள் பிரவேசித்தாள். 

யோசனை

 நாமும் நமது காவலான சம்மனசின் மேல் பக்தி வைப்போமானால் ஆத்தும சரீரத் தீமையினின்று அவர் நம்மைக் காப்பாற்றுவார்.      

St. Odo., November 18-ம் தேதி

 அர்ச்.ஓடோ
மடாதிபதி  (கி.பி.942)

 ஓடோ என்பவருடைய தாய் தந்தையரின் ஜெபதபத்தாலும், தேவமாதாவுக்கு நேர்ந்த பொருத்தனைகளின் பலனாலும் சர்வேசுவரன் இவரை அவர்களுக்குக் கொடுக்கச் சித்தமானார்.  ஓடோ சிறுவயதில் புண்ணிய வழியில் சுறுசுறுப்புடன் நடந்து வந்தார்.  இவருடைய தகப்பனார் தம்மை இராஜ அரண்மனை உத்தியோகத்திலேயே இருக்கும்படிச் செய்ய முயற்சித்ததை ஓடோ அறிந்து அதற்கு இணங்காமல், சர்வேசுவரனுக்கு ஊழியஞ் செய்ய தீர்மானித்திருந்தார்.  இக் கருத்துடன் அவர் வேடிக்கை விளையாட்டு, வேட்டை, வாசாப்பு முதலியவைகளை வெறுத்து, தன் அறையில் தனித்திருந்து ஜெபதபங்களையும் ஒருசந்தி உபவாசங்களையும் புரிந்து சர்வேசுவரனோடு ஒன்றித்திருந்தார்.  தமக்குண்டான இடறுகளை நிவர்த்தி செய்து, ஓடோ உலகத்தை துறந்து ஒரு சன்னியாச மடத்தை ஏற்படுத்தினார்.  இவருடைய சிறந்த புண்ணியங்களையும் தர்ம நடத்தையையுங் கண்ட அநேக துரை மக்கள் அவருடைய மடத்தில் சேர்ந்து புண்ணிய வழியில் வாழ்ந்தார்கள்.  ஓடோவின் அர்ச்சியசிஷ்டதனத்தைப் பற்றிக் கேள்விப்பட்ட பாப்பாண்டவர் அரசர்களுக்குள்ளே இருந்த பகை, விரோதங்களை நீக்கி அவர்களைச் சமாதானப்படுத்தும்படி அவரை அனுப்பினார்.  இந்த மேலான வேலையில் ஓடோ வெற்றியடைந்து, அரசராலும் பிரஜைகளாலும் பெருமைப்படுத்தப்பட்டார்.  இவர் தமது சீஷர்களைத் திறமையாய்      நடத்தி, மவுனத்தையும் ஏகாந்தத்தையும் அவர்களுக்கு விசேஷ விதமாய் போதித்ததினால் அவர்கள் புண்ணியவான்களானார்கள்.  ஓடோ சமாதான வேலையினிமித்தம் புறப்பட்டுப் போகையில் வழியில் வியாதியாய் விழுந்து அர்ச்சியசிஷ்டவராய் மோட்ச சம்பாவனையைப் பெற்றுக்கொண்டார். 

யோசனை

 மௌனமும் ஏகாந்தமும் ஒருவனைப் பல பாவங்களினின்று விலக்குமென்று  அறிவோமாக.          

St. Gregory, Bishop November 17-ம் தேதி

     
 அர்ச்.கிரகோரி மேற்றிராணியார்(கி.பி.270)

 அதிசயங்களைச் செய்பவர் என்று வழங்கப்படும் கிரகோரியென்பவர் அஞ்ஞானிகளான தாய் தந்தையர்களிடத்தினின்று பிறந்து, பல தேசங்களுக்குச் சென்று உயர்ந்த சாஸ்திரங்களைக் கற்றறிந்து கிறீஸ்தவ
வேதமே சத்திய வேதமென்று நிச்சயித்து ஞான தீட்சை பெற்றார்.  இவர் ஒரு நாள் பிரயாணஞ் செய்கையில் பெரும் மழை பெய்ததினால் அருகிலிருந்த பசாசின் கோவிலுக்குச் சென்றார்.  அதில் பல முறை சிலுவை அடையாளம் போட்டு, மழை நின்ற பின் அதை விட்டு புறப்பட்டார்.  சற்று நேரத்திற்குப் பின் பூசாரி அதில் பிரவேசித்து பசாசை விடை கேட்கையில் கிரகோரியின் உத்தரவின்றி தான் விடை கொடுக்கக் கூடாதென்று சொல்லி விட்டது.  அக்கணமே பூசாரி கிரகோரியாரைத் தொடர்ந்து போய் மன்றாடியதின் பேரில், ஒரு சீட்டில், "பசாசே நீ கோவிலில் பிரவேசிக்கலாம்" என்று எழுதியனுப்பினார்.  உடனே பசாசு விடை கொடுக்க ஆரம்பித்ததை அவன் கண்ட பின், தன் தொழிலை விட்டுவிட்டு ஞானஸ்நானம் பெற்றான்.  இவர் ஊர்ஊராய்ச் சென்று வேதம் போதித்து திரளான ஜனங்களுக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுத்து அநேக கோவில்களைக் கட்டுவித்தார்.  ஒரு கோவிலைக் கட்டுவதற்கு ஒரு பெரும் பாறை தடையாயிருந்தபோது விசுவாசத்துடன் அப் பாறையை அப்பாலே அகலும்படி கட்டளையிட்ட மாத்திரத்தில் அது அகன்று போயிற்று.  ஒரு நதி கரைபுரண்டு விளைச்சல் நிலங்களில் பாய்ந்தபோது இவர் தமது ஊன்றுகோலை அங்கே நட்டு நதி நீர் அப்புறம் வராதபடிக்கு கட்டளையிட்ட மாத்திரத்தில் நீர் நின்றதுடன், அந்த கோல் பெரும் மரமாயிற்று.  இரு சகோதரர் ஒரு ஏரியின் சுதந்திரத்தினிமித்தம் விவாதம் செய்து ஆயுதபாணிகளாய் சண்டைக்கு நிற்கும் தருவாயில் அந்த ஏரியின் நீரை இவர் சடுதியில் வற்றச் செய்தார்.  இவருடைய புண்ணியங்களினிமித்தம் இவர் மேற்றிராணியார் பட்டம் பெற்று, ஜெபதபத்தாலும் புதுமைகளாலும் கணக்கற்றவர்களை சத்திய வேதத்தில் சேர்த்து, வயோதிகம் வரைக்கும் ஆத்துமங்களுக்காக உழைத்து, மரணமடைந்து மோட்சத்தில் தமது சம்பாவனையைப் பெற்றுக்கொண்டார்.

யோசனை

 நாம் சத்திய வேதத்தின் மட்டில் அதிக விசுவாசமுள்ளவர்களாய் இருப்போமாக.

St.Edmund, Abp., November 16-ம் தேதி

     
                             
 அர்ச்.எட்மண்ட்., அதிமேற்றிராணியார் (கி.பி.1242)


 இங்கிலீஷ்காரரான எட்மண்டின் தகப்பனார் உலகத்தை வெறுத்துத் துறவியாகி  புண்ணியவாளராய் வாழ்ந்து மரணமானார்.  எட்மண்டின் தாயார் புண்ணிய வாழ்வின் மீது ஆசை வைத்து புண்ணிய வழியில் வாழ்ந்தாள்.  இரவு வேளையில் வெகு நேரம் விழித்து ஜெபஞ் செய்து மயிர்ச் சட்டை முள்ளொட்டியானம் முதலிய தவக்கருவிகளை உபயோகித்துப் புண்ணிய வழியில் நடந்து தன் பிள்ளைகளையும் அதே வழியில் நடத்தி வந்தாள்.  எட்மண்ட் தன் தாயின் புத்தி, ஆலோசனைக்குக் காது கொடுத்து ஜெப தபத்தில் காலத்தை செலவு செய்தார்.  பெரிய கல்விச்சாலைக்கு  இவருடைய தாயார் இவரை அனுப்பும்போது ஒரு மயிர்ச் சட்டையை அவருக்குக் கொடுத்து அதை அடிக்கடி உபயோகிக்கும்படி சொன்னதுடன், அவ்வப்போது தவக்கருவிகளை அவருக்கு அனுப்புவாள்.  இவருடைய நல்ல தாயார் மரணமான பின் எட்மண்ட் படிப்பை முடித்து, குருப்பட்டம் பெற்று, பிறருடைய ஆத்தும வேலைக்காக மகா சிரத்தையுடன் உழைத்து வந்தார்.  இவருடைய புண்ணியத்தையும் சாஸ்திரங்களையும் குறித்து கான்ற்றர்பரி நகருக்கு அதிமேற்றிராணியாரானார்.  இந்த உன்னத பட்டம் பெற்ற பின் அரிதான புண்ணியங்களையும் கடின தவத்தையுஞ் செய்து தமது பிரசங்கத்தாலும் புத்திமதியாலும் விசுவாசிகளை சத்திய வேதத்தில் நிலைநிறுத்தினார்.  ஒரு நாள் இவர் வெளி மைதானத்தில் பிரசங்கம் செய்த சமயத்தில் பெரும் மழை பெய்தபோத இவருடைய ஜெபத்தால் இவர் மேலும் அங்கு கூடியிருந்த திரளான ஜனங்கள் மேலும் ஒரு துளி மழையும் பெய்யவில்லை.  அன்று அநேக பெரும் பாவிகள் மனந்திரும்பினார்கள்.  அத்தேசத்தின் அரசன் கோவில் மானியங்களை அநியாயமாய் அபகரித்ததினால் எட்மண்ட் அவனுக்குச் சொன்ன புத்திமதியைக் கேளாததின் நிமித்தம் அவர் அத்தேசத்தை விட்டு பிரான்ஸ் தேசத்திற்குச் சென்று ஒரு சன்னியாச மடத்தில் சகல புண்ணியங்களையும் உத்தமமாய் அனுசரித்து மோட்ச பதவி அடைந்தார்.  

யோசனை

 பெற்றோர் தங்கள் பிள்ளைகளுக்கு சிறுவயதிலேயே ஞானப் படிப்பை பயிற்றுவிப்பார்களாக.