வேதசாட்சிகளான அர்ச்.அருளப்பர், அர்ச். பவுல் திருநாள்
சகோதரர்களான இவர்கள் இருவரும், 354ம் வருடம் மரித்த மகா கான்ஸ்டன்டைனின் மகளான கான்ஸ்டான்டினாவின் வாரிசுகள். வேதவிசுவாசத்தை மறுதலித்தவனும் வேத விரோதியுமான ஜுலியன் சக்கரவர்த்தியாக உரோமையை ஆண்டபோது, இவ்விரு சகோதரர்களையும், சக்கரவர்த்திக்குப் பிரமாணிக்கமாய்’ இருக்கிறதாக உறுதிப்பிணை அளிக்கவும், அஞ்ஞான விக்கிரகங்களுக்குப் பலி செலுத்தவும் வற்புறுத்தினான்: அதற்கு இவ்விரு சகோதரர்களும், அவனிடம், “நீர் வேத விசுவாசத்தைப்புறக்கணித்து விட்டு, சர்வேசுரனுக்கு சம்பந்தமில்லாத வேறு வழிகளைப் பின்பற்ற சென்று விட்டீர்! அவற்றிற்கும் சர்வேசுரனுக்கும் எந்த தொடர்பும் இல்லை என்பதை நீர் நன்கறிவீர்! உம்முடைய இந்த வேத விசுவாச மறுதலிப்பினால், உம்முடன் எதையும் நட்புறவாகக் கொண்டிருக்க நாங்கள் மறுத்து விட்டோம்!” என்று கூறினர். பின், ஜுலியன், முகஸ்துதிக்கான சில வார்த்தைகளையும், சில அச்சுறுத்தல்களையும் எழுதி ஒரு கடிதத்தை இவ்விரு சகோதரர்களுக்கு அனுப்பி, சிந்திப்பதற்கு பத்து நாட்கள் அவகாசம் கொடுத்தான்.
இச்சமயத்தில், அருளப்பரும்,பவுலும், உரோமையிலிருந்து சங்.கிரிஸ்புஸ் என்ற குருவானவரை வரவழைத்தனர்; மேலும், நண்பர்களான கிரிஸ்பினியானுஸ், பெனடிக்டா என்பவர்களை வரவழைத்து, இந்நிலவரத்தைப் பற்றி விளக்கியபிறகு, திவ்யபலிபூசையை பக்திபற்றுதலுடன் கண்டனர்; பின் தங்களுடைய ஆஸ்திகளையெல்லாம் கிறீஸ்துவர்களுக்குப் பகிர்ந்தளிப்பதற்கான விவரங்களை தங்கள் நண்பர்களிடம் கூறினர். 10 நாட்கள் கடந்தன. 11வது நாள், இவர்கள் இருவரும் வீட்டிலேயே சிறைவைக்கப்பட்டனர்; அஞ்ஞான விக்கிரகங்களுக்கு பலி செலுத்த வற்புறுத்தப்பட்டனர்; சகோதரர்கள் இருவரும் உடனே தங்களுடைய கத்தோலிக்க விசுவாச சத்தியத்தை உச்சாரணம் செய்தனர்! அஞ்ஞான சிலைகளுக்கு பலி செலுத்த மறுத்தனர்.
362ம் வருடம், ஜுன் 26ம் தேதி, அருளப்பரும் பவுலும் அவர்களுடைய வீட்டிலேயே தலை வெட்டிக் கொல்லப்பட்டனர்; இரகிசயமாக, அவர்களள் இருவரும், வீட்டிற்குள்ளேயே புதைக்கப்பட்டனர். இருவரும் அரச குடும்பத்தைச் சேர்ந்ததால், இவர்கள் இருவரையும் நாடு கடத்தியதாக ஒரு பொய்யான செய்தியைப் பரப்பி விட்டனர்.
மகா ஆடம்பரமான ஒரு தேவாலயம் இவ்விரு அர்ச்சிஷ்டவர்களுக்கும் தோத்திரமாக, பம்மாகியுஸ் என்ற செனட்டரின் உயிலின் படி, 398ம் வருடம், இவர்கள் தங்கியிருந்த வீட்டின் மீது கட்டப்பட்டது. இப்போது, இந்த தேவாலயம் திருப்பாடுகளின் சபைத் துறவியரால் நிர்வகிக்கப்படுகிறது; இதில் தான் அர்ச். சிலுவை சின்னப்பர் அடக்கம் செய்யப்பட்டிருக்கிறார். மேலும் இந்த தேவாலயம், தபசு காலத்தின் முதல் வெள்ளியன்று, ஸ்தல தேவாலயமாக இயங்கி வருகிறது! இவ்விரு வேதசாட்சிகளின் பெயர்களும் நடுப்பூசை ஜெபத்தில் சேர்க்கப்பட்டிருக்கின்றன!
363ம் வருடம் ஜுன் 26ம் தேதியன்று, இவ்விரு வேதசாட்சிகள் மரித்த ஒரு வருடத்திற்குப் பிறகு, சரியாக அதே தேதியில், வேதவிரோதியான ஜுலியன், பெர்ஷியர்களுக்கு எதிரான போரில் கொல்லப்பட்டான்.
இடைவிடா சகாயமாதாவின் ஆதிமூல சுரூபப் படம், உரோமையிலுள்ள அர்ச். அல்ஃபோன்ஸ் மரிய லிகோரியார் தேவாலயத்தின் பிரதானப் பீடத்தின் மேல் ஸ்தாபிக்கப்பட்டிருக்கிறது. 17 அங்குல அகலமும் 21 அங்குல உயரமும் உள்ள இப்படம், கடினமான ஒரு மரப்பலகையில் ஓவியமாக வரையப்பட்டிருக்கிறது; பின்னணியில் தங்க நிறப் பூச்சு தீட்டப்பட்டிருக்கிறது!
இப்படத்தின் சரித்திரம் 1495ம் வருடத்திலிருந்து துவங்குகிறது; அப்போதே இப்படம் தொன்மையானதாக இருந்தது. கிரீட் என்ற தீவிலுள்ள ஒரு தேவாலயத்தில் இப்படம் ஸ்தாபிக்கப்பட்டிருந்து. இந்த தீவை மகமதியர்கள் கைப்பற்றப் போகின்றனர் என்ற அச்சுறுத்தல் ஏற்பட்டபோது, இப்படத்தை ஒரு வியாபாரி, (திருடி) தன்னுடன் உரோமைக்குக் கொண்டு வந்தார். இந்த அற்புதப் படத்தைச் சுற்றி நிகழ்ந்த பல அசாதாரண நிகழ்வுகளுக்குப் பின்,1499ம் வருடம் , ஜுன் 27ம் தேதியன்று, உரோமையிலுள்ள அப்போஸ்தலரான அர்ச். மத்தேயு தேவாலயத்தில் இப்படம் ஆடம்பரமாக ஸ்தாபிக்கப்பட்டது. இவ்வற்புதப் படம் இந்த தேவாலயத்திற்குள் நுழைவதற்கு முன்னரே, அபரிமிதமான தேவ வரப்பிரசாதங்கள் பொழியத் துவங்கின! இப்படத்தை ஸ்தாபிப்பதற்காக, சுற்றுப்பிரகார பவனியாக தேவாலயத்திற்குக் கொண்டு செல்லப்பட்டபோது, வழியிலிருந்த ஒரு வாத நோயாளியின் வீட்டைக் கடந்தபோது, அந்த நோயாளி புதுமையாக குணமடைந்தார்.
இக்காலம் வரையிலான இவ்வற்புதப் படத்தின் வரலாறு, இத்தாலிய மொழியிலும், இலத்தீனிலும் பதப்படுத்தப்பட்ட ஒரு காகிதத் தோலில் எழுதப்பட்டு, அர்ச்.மத்தேயு தேவாலயத்தில் ஸ்தாபிக்கப்பட்டிருந்த இவ்வற்புதப்படத்தின் அருகில் மாட்டப்பட்டிருந்தது. இக்காகிதத் தோல்களின் நகல்கள் வத்திக்கான் நூலகத்தில் உள்ளன.
அடுத்த 300 வருட காலத்தில், இவ்வெளிய தேவாலயம், இவ்வற்புதப் படத்தினால் நிகழ்ந்த எண்ணற்ற புதுமைகளால், உரோமையில் மகா பிரபல்யமான திருயாத்திரை ஸ்தலமாக மாறியது.
நெப்போலியனுடைய இராணுவம், 1798ம் வருடம், உரோமையை ஆக்கிரமித்தபோது, இந்த தேவாலயத்தை அழித்தது! அச்சமயம், தேவாலயத்தைக் கவனித்து வந்த அர்ச். அகுஸ்தீனார் சபைத் துறவியர், இவ்வற்புதப் படத்தை பத்திரமாக தங்களுடன் எடுத்துச் சென்றனர். ஆனால், அடுத்த 64 வருடங்களுக்கு இவ்வற்புதப் படம், வெளி உலகத்திற்குக் காணாமல் போனது!
நாளடைவில், துறவியர் கூட இவ்வற்புதப் படத்தைப் பற்றி மறந்துபோயினர். ஆனால், சகோ. அகுஸ்தீன் என்பவர், இளம் துறவியாயிருந்தபோதிலிருந்தே இடைவிடா சகாய மாதாவின் மீது மிகுந்த பக்தி கொண்டவர், போஸ்டருலா என்ற இடத்திற்கு 1840ம் வருடம் மாற்றப்பட்டபோது, அங்கிருந்த சாந்தா மரியா தேவாலயத்தில் இவ்வற்புதப் படத்தைக் கண்டுபிடித்தார். இவர் அடிக்கடி, பீடப்பரிகார சிறுவர்களில் ஒருவரான மிக்கேல் மார்கி என்பவரிடம், மாபெரும் திருயாத்திரை ஸ்தலமாயிருந்த உரோமையின் அர்ச்.மத்தேயு தேவாலயத்தில் ஸ்தாபிக்கப்பட்டிருந்த அற்புதப்படம் இந்த இடைவிடா சகாய மாதா படம் தான், என்று இவ்வற்புதப்படத்தைப் பற்றி கூறுவார். மிக்கேல் இதைப் பற்றி 1855ம் வருடம் திவ்ய இரட்சகர் சபையில் சேர்ந்தபிறகும் கூட நினைவில் கொண்டிருந்தார். இவரிடமிருந்து, இரட்சகர் சபைத் துறவியர், இடைவிடா சகாய மாதாவின் அற்புதப்படம் எந்த தேவாலயத்தில் ஸ்தாபிக்கப்பட்டிருக்கிறது, என்பதை அறிந்தனர்.
9ம் பத்திநாதர் பாப்பரசர் சிறுவனாயிருந்தபோது, இவ்வற்புதப் படத்தின் முன்பாக ஜெபித்து வேண்டிக் கொண்டிருந்திருக்கிறார். எனவே, இடைவிடா சகாய மாதாவின் அற்புதப்படம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டதைப் பற்றி ஆர்வத்துடன் அறிந்தபிறகு, இரட்சகர் சபை அதிபருக்கு 1865ம் வருடம் டிசம்பர் 11ம் தேதியன்று, ஒரு கடிதம் எழுதி, அகுஸ்தீனார் சபை துறவியரிடமிருந்து இவ்வற்புதப் படம், இரட்சகர் சபைத் துறவியரிடம் ஒப்படைக்கப்படும்படியும், அர்ச். மத்தேயு தேவாலயத்தின் இடிபாடுகளின் மீது கட்டப்பட்ட அர்ச். அல்ஃபோன்ஸ் மரிய லிகோரியாரின் தேவாலயத்தில் இவ்வற்புதப் படம் ஸ்தாபிக்கப்படும்படியும் கட்டளையிட்டார். அதன்படி, 1866ம் வருடம் ஏப்ரல் 26ம் தேதியன்று, மகிமையான வெற்றியின் பவனியாக மகா பரிசுத்த தேவமாதா தாமே, தேர்ந்தெடுத்த அர்ச்.அல்ஃபோன்ஸ் மரிய லிகோரியாரின் தேவாலயத்திற்கு இவ்வற்புதப்படம் கொண்டு வரப்பட்டு, ஸ்தாபிக்கப்பட்டது; இரட்சகர் சபையாரின் பாதுகாவலில் ஒப்படைக்கப்பட்டது.
இவ்விடமாற்றம் நிகழ்ந்தபோது, இரண்டு குறிப்பிடத்தக்க புதுமைகள் நிகழ்ந்தன: முதலாவதாக, மூளைக்காய்ச்சலினால் சாகக்கிடந்த ஒரு சிறுவன் புதுமையாகக் குணமடைந்தான். இரண்டாவதாக, வாத நோயால், செயலழந்திருந்த ஒரு சிறுமியின் கால் புதுமையாக குணமடைந்தது; அவள் நன்றாக நடக்கத் துவக்கினாள்.
திருச்சபையின் அதிகாரபூர்வமான இடமாற்றித்திற்குப் பின், இவ்வற்புதப் படத்திற்கு 9ம் பத்திநாதர் பாப்பரசர் தமது அப்போஸ்தலிக்க ஆசீர்வாதத்தை அருளினார்; இவ்வற்புதப் படத்திற்கு “இடைவிடா சகாய மாதா” என்று பெயரிட்டார். மேலும், இரட்சகர் சபையினரிடம், இந்த நல்ல பாப்பரசர், “இடைவிடா சகாய மாதாவை உலகம் முழுவதும் அறிந்துகொள்ளும்படிச் செய்யுங்கள்” என்று கூறினார்.
இடைவிடா சகாய மாதா என்கிற பட்டத்தினுடைய மகா பரிசுத்த தேவமாதாவின் இவ்வற்புதப் படத்தை ஆடம்பரமாக, திருச்சபையின் அதிகாரபூர்வமான விதமாக அங்கீகரிப்பதை உலகத்திற்கு அறிவிக்கும்படியாக, 1867ம் வருடம், ஜுன் 23ம் தேதி, வத்திக்கான் அதிபர் சுவாமியார், இவ்வற்புத சுருபப் படத்திற்கு மகிமையான கிரீடம் சூட்டும் விசேஷ வழிபாட்டின் சடங்கை நிகழ்த்தினார்.
இவ்வற்புதப்படத்தில் காணப்படுகிற கிரேக்க எழுத்துக்களின் அர்த்தம்:
இவர், சின்ன ஆசியாவில் (இன்றைய துருக்கி) கி.பி.120ம் வருடம் பிறந்தார். இவருடைய கத்தோலிக்க பெற்றோர்கள், இவரை ஸ்மிர்னா நகர மேற்றிராணியாரான மகா அர்ச். போலிக்கார்ப்பின் கண்காணிப்பில் வளரும்படி விட்டிருந்தார்கள். இங்கு, இவரிடம், இரனேயுஸ், பரிசுத்த வேதாகமத்தையும், வேத இயலையும், பயின்றார்; இந்த ஆழ்ந்த வேத அறிவு, இவரை பிற்காலத்தில், திருச்சபையின் மாபெரும் ஆபரணமாகவும், திருச்சபையின் எதிரிகளான பதிதர்களுக்குப் பேரச்சமாகவும் திகழச் செய்தது.
அர்ச்.போலிக்கார்ப்பு இவரை பிரான்சின் கால் பகுதிக்கு அனுப்பினார். இங்கு இவர் பின்னாளில், லியோன்ஸ் நகர மேற்றிராணியாரான அர்ச். போர்தினுஸிடமிருந்து குருப்பட்டம் பெற்றார். இப்பரிசுத்த மேற்றிராணியார் பாக்கியமாக மரித்தபிறகு, 177ம் வருடம், இரனேயுஸ், லியோன்ஸ் நகர மேற்றிராணியாராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.
வேத சத்தியங்களுக்கு எதிராக குழப்பம் செய்த பதிதர்களின் காரியத்தில் இவர் மாபெரும் பொறுமையைக் கடைபிடித்தார்; அவர்களுடைய தப்பறையான பதிதப் போதகங்களுக்கு எதிராக சத்திய போதனையை தெளிவாகப் போதித்து, வேத சத்தியங்களைக் காப்பாற்றுவதில் அயராமல் பாடுபட்டார்; அதே சமயம், பதிதர்களின் போதனையிலிருந்த தப்பறையை அவர்களுக்கு உணர்த்தியதுடன் கூட, அவர்களுடைய ஆத்துமங்களை சத்திய வேதத்திற்குக் கூட்டி வருவதில், அதிக ஆர்வமுள்ள ஆவலுடன் அரும் பாடுபட்டார்.
லியோன்ஸ் நகர மேற்றிராணியாராக அர்ச். இரனேயுஸ், ஞாஸ்டிசம் என்கிற பதிதத்தப்பறையை தன் மேற்றிராசனத்திலிருந்து அழித்து ஒழிக்கப் பெரிதும் பாடுபட்டார்.
ஞாஸ்டிசம் என்கிற பதம், அறிவு என்பதற்கான கிரேக்க வார்த்தையிலிருந்து வந்தது. ஞாஸ்டிக் என்ற பதிதர்கள், ஆண்டவர் ஒரு சில சீடர்களுக்கு இரகசியமாக அளித்த அறிவைத் தாங்கள் கொண்டிருப்பதாகப் பிதற்றித் திரிந்தனர். இப்பதிதத் தப்பறை, அநேகக் கிறீஸ்துவர்களை தன் பக்கம் கவர்ந்திழுத்தது! அதே சமயம், பல கிறீஸ்துவர்களைக் குழப்பத்தில் ஆழ்த்தியது
இப்பதிதத்தின் பல பிரிவுகளைப் பற்றி மிக ஆழமாக, முழுமையாக, ஆய்ந்தறிந்தபிறகு, அந்த தப்பறையான கொள்கைகள் எல்லாம் இறுதியில் எவ்வித தர்க்கவாத முடிவுகளுக்கு இட்டுச் செல்லும் என்பதை தெளிவாக விளக்கிக் காண்பித்தார்; அப்போஸ்தலர்களுடைய போதனைகளுடனும், பரிசுத்த வேதாகமத்துடனும் இப்பதிதத் தப்பறையான போதனைகள் முற்றிலும் முரண்பட்டிருப்பதைத் தெளிவாக, ஐந்து புத்தகங்களாக எழுதி, விளக்கிக் காண்பித்தார். இக்காலத்திற்கும் இதற்குப் பிறகு வந்த காலங்களுக்கும், வேத இயல் புத்தகங்களான இந்த ஐந்து புத்தகங்களும் மாபெரும் முக்கிய வேத இயல் புத்தகங்களாகத் திகழ்ந்தன! இவர் இப்பதிதத் தப்பறையை அழித்து ஒழிக்கும்படி எழுதிய இவ்வேத இயல் புத்தகங்கள் அதிக அளவில் இலத்தீனிலும், ஆர்மீனியன் மொழியிலும் மொழி பெயர்க்கப்பட்டன! இப்புத்தகங்கள் மக்கள் மத்தியில் மிகவும் பிரபலமடைந்து பரவியதால், ஞாஸ்டிசம் என்ற பதிதத் தப்பறை அழிந்து முற்றிலும் மறைந்தது.
தமது ஞானமுள்ள பிரசங்கத்தினால், அர்ச்.இரனேயுஸ், குறுகிய காலத்தில் அந்த பிராந்தியம் முழுவதையும், கத்தோலிக்க வேத விசுவாசத்திற்குக் கூட்டி வந்து சேர்த்தார். பதிதத் தப்பறைகளுக்கு எதிராக, அநேக புத்தகங்களை எழுதினார். இறுதியில், மற்ற அநேகருடன் சேர்ந்து, அஞ்ஞான உரோமை செவேருஸ் சக்கரவர்த்தியின் கீழ், லியோன்ஸ் நகரில் 202ம் வருடம், கிறீஸ்துவர்களுக்கு எதிராக ஏற்பட்ட வேத கலாபனையின்போது, வேதசாட்சியாகக் கொல்லப்பட்டார்.
திருச்சபையின் பாரம்பரியம் கூறுவதற்கேற்ப, அர்ச். இராயப்பரும், அர்ச்.சின்னப்பரும் ஒரே நாளில் வேதசாட்சிகளாகக் கொல்லப்பட்டனர். அர்ச். இராயப்பர், தலைகீழாக சிலுவையில் அறையப்பட்டார்; ஆனால், உரோமைக் குடிமகனாயிருந்ததால், சிலுவையில் அறையப்படாமல், அர்ச். சின்னப்பர் தலைவெட்டிக் கொல்லப்பட்டார்.
ஒரே நாளில் வத்திக்கானிலுள்ள அர்ச்.இராயப்பருடைய பசிலிக்காவில் திருநாளைக் கொண்டாடிவிட்டு, 5 மைல் தொலைவிலுள்ள அர்ச்.சின்னப்பர் பசிலிக்காவிற்கு சுற்றுப்பிரகார பவனியாகச் சென்று, அர்ச்.சின்னப்பர் திருநாளைக் கொண்டாடுவது என்பது, அதிக சோர்வை ஏற்படுத்துவதாயிருந்ததால், அர்ச்.சின்னப்பர் வேதசாட்சியாக மரித்தத் திருநாளை ஜுன் 30ம் தேதி கொண்டாடப்படுகிறது.
பிறப்பால் யூதராயிருப்பினும், இவர்,தென் துருக்கியைச் சேர்ந்த சிலிசியாவிலுள்ள தார்சுஸ் நகரைச் சேர்ந்த உரோமைக் குடிமகனாகப் பிறந்தார். இவர் பெயர் சவுல்; ஒரு தீவிர யூதராக ஜெருசலேமில் வளர்ந்தார்.
முதல் வேதசாட்சியான அர்ச்.முடியப்பர் யூதர்களால் கல்லால் எறிந்து கொல்லப்பட்டபோது, கல்லெறிந்த யூதர்களுடைய உடைகளை வைத்துக்கொள்ளும் ஒரு இளைஞராக சவுல் அங்கிருந்தார். இவர் தனது அயராத ஆர்வத்தினால், ஆண்டவருடைய சீடர்களை பயமுறுத்திக் கொலை செய்யும்படி சீறிக்கொண்டு, டமாஸ்கஸ் நகரத்திற்குப் பயணமானார்.
ஆனால், வழியில், பரலோகத்திலிருந்து வந்த ஒரு ஒளி இவரைக் கீழே விழத்தாட்டியது.”சவுலே! சவுலே! ஏன் என்னை துன்பப்படுத்துகிறாய்?” என்ற குரலொலி கேட்டது. பின்னர், நமதாண்டவர் இவருக்குத் தம்மைக் காண்பித்து, தமது திருச்சபையை மூர்க்கமாக உபத்திரவப்படுத்திய இவரை, மாபெரும் அப்போஸ்தலராக மனந்திருப்பி மாற்றினார்; உலகத்தின் கடைசி எல்லை வரை தமது சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கித்தவரும், அநேக வருட காலம் சிலுவையில் அறையுண்ட ஆண்டவரைப் பற்றிய சிந்தனையைத் தவிர வேறு எந்த நினைவும் இல்லாமல் ஜீவித்து உழைத்த அஞ்ஞானிகளுடைய மாபெரும் அப்போஸ்தலராகவும், ஆண்டவர் தாமே, இவரை மனந்திருப்பி, மாற்றினார். சவுலாக இருந்த இவருடைய பெயர், பவுலாக மாறியது; தமிழில் சின்னப்பராக அழைக்கப்படுகிறார்; அர்ச். இராயப்பருடன் சேர்ந்து, இவரும் தனது வேதசாட்சிய மரணத்தினால்,உரோமாபுரியை சர்வேசுரனுக்கு அர்ப்பணம் செய்தார்.
சுவிசேஷகரும் நமதாண்டவருடைய பிரிய அப்போஸ்தலருமான அர்ச்.அருளப்பருக்கு அடுத்தபடியாக, அர்ச்.சின்னப்பர்,மாபெரும் கிறீஸ்துவ வேத அறிவுத் திறனைக் கொண்டிருக்கிறார். அர்ச். சின்னப்பர் எழுதிய 14 நிரூபங்களும், திருச்சபையினுடைய வேத சத்தியத்தினுடைய வற்றாத தண்ணீர் சுனையாகவும், திருச்சபையின் மாபெரும் அர்ச்சிஷ்டவர்களுடையவும், வேதபாரகர்களுடையவும் ஆறுதலாகவும் ஆனந்த மகிழ்வாகவும் திகழ்கின்றன!
அஞ்ஞானிகளுடைய மாபெரும் அப்போஸ்தலரும் வேதசாட்சியுமான அர்ச். சின்னப்பரே! எங்களுக்காக வேண்டிக் கொள்ளும்!
பாறை என்கிற அர்த்தத்தில், இலத்தினில் பேத்ருஸ் என்றும் கிரேக்க மொழியில் பேத்ரோஸ் என்றும் தலைமை அப்போஸ்தலரான சீமோன் இராயப்பராகிய அர்ச். பீட்டர் அழைக்கப்படுகிறார். அரமாயிக் மொழியில் நமதாண்டவரால், பாறை என்கிற அர்த்தத்தையுடைய கேபா என்று அர்ச்.இராயப்பர் (அரு 1:42, மத் 16:18) அழைக்கப்படுகிறார்.
அர்ச். இராயப்பர், கலிலேயாவிலுள்ள பெத்சாயிதாவைச் சேர்ந்தவர், நமதாண்டவர் இவரை தமது அப்போஸ்தலராகும்படி அழைத்தபோது, ஒரு ஏரியில் மின்பிடித்துக் கொண்டிருந்தார். இவர் ஏழையாகவும், படிப்பறிவில்லாதவராகவும்,இருந்தார்; ஆனால், இவர், “நீர் உயிருள்ள மெய்யங்கடவுளான சர்வேசுரனுடைய குமாரன் என்றும், கிறீஸ்துவானவர்” என்றும் நமதாண்டவரை நோக்கி விசுவாச உச்சாரணம் செய்கிறார். நமதாண்டவர் இவரை தமது திருச்சபையைக் கட்டுவதற்கான பாறையாக ஏற்படுத்துகிறார்; பூமியில், தமது பிரதிநிதியாக இவரை ஏற்படுத்தித் திருச்சபைக்கும் அப்போஸ்தலர்களுக்கும் தலைவராக நியமிக்கிறார். பெந்தகோஸ்தே திருநாளுக்குப் பின், அப்போஸ்தெலர்களுடைய தலைவர் என்கிற பதவிக்கும் திருச்சபையினுடைய தலைவர் என்கிற பதவிக்கும் நமதாண்டவருடைய காணக்கூடிய பிரதிநிதி என்கிற பதவியினுடைய பத்திராசனத்திற்கும் ஏற்ற மகத்துவமிக்க கம்பீரத்துடன் எழுந்து நின்று, இவர் யூத மக்களுக்கு முன்பாக ஆண்டவருடைய சுவிசேஷத்தை பகிரங்கமாக பிரசங்கிக்கத் துவக்கினார். நமதாண்டவர் பரலோகத்திற்கு ஆரோகணமானபிறகு, 10 வருடங்களுக்குப் பிறகு, மாட்சிமிக்க உரோமை சாம்ராஜ்ஜியத்தின் மையமாக விளங்கிய உரோமை நகருக்குச் சென்றார். அச்சமயம், அந்நகரம் உலகத்தினுடைய எல்லா மகிமை வளங்களும், எல்லா தீமைகளுடைய வல்லமைகளும் சேகரிக்கப்பட்டிருந்த இடமாக விளங்கியது. உரோமையில்,, அர்ச்.இராயப்பர், தமது பத்திராசனத்தை ஸ்தாபித்து, அர்ச்.சின்னப்பருடன் சேர்ந்து சுவிசேஷத்தை உரோமையர்களுக்குப் பிரசங்கித்து, அவர்களை இருளிலிருந்து நித்திய ஒளிக்குக் கொண்டு வருவதில் அயராமல் உழைத்தார். அர்ச்.இராயப்பர் இரண்டு நிரூபங்களை எழுதினார். அர்ச்.மாற்கு எழுதிய சுவிசேஷத்தை அங்கீகரித்து, அதை வாசிக்கும்படி அறிவுறுத்தினார்.
அர்ச்.இராயப்பர் கி.பி.64ம் வருடம் , ஜுன் 29ம் தேதி, கொடுங்கோலன் நீரோ ஆட்சி செய்தபோது, உரோமையிலுள்ள வத்திக்கான் குன்றின் மீது, சிலுவையில் தலைகீழாக அறையப்பட்டு அடக்கம் செய்யப்பட்டார். ஆண்டவரைப் போல் நேராக சிலுவையில் அறையப்பட தகுதியற்றவனாயிருக்கிறதால் என்னை தலைகீழாக அறையுங்கள் என்று அர்ச்.இராயப்பர் தாமே விண்ணப்பித்ததால் தலைகீழாக அறையப்பட்டார்,, என்று திருச்சபையின் சரித்திர ஆசிரியரான ஓரிஜன் குறித்து வைத்திருக்கிறார். அர்ச்.இராயப்பரை சிலுவையில் அறைந்தபோது, ஒரு பண்டைக்கால எகிப்திய தூபி அருகில் ஸ்தாபிக்கப்பட்டிருந்தது. அது, நீரோவின் வீர விளையாட்டினுடையவும், சர்க்கஸினுடையவும் மைதானமாக இருந்தது. இதே எகிப்திய தூபி, அர்ச்.இராயப்பரின் பேராலய வளாகத்தில், அர்ச்.இராயப்பரின் வேதசாட்சிய மரணத்தின் சாட்சியமாகத் திகழ்கிறது.
அர்ச்.இராயப்பர் மரி்த்து 260 வருடங்களுக்குப் பின், திருச்சபையின் மகிமையானதும் வெளிப்படையானதுமான வெற்றி நிகழ்ந்து.அர்ச்.சில்வஸ்டர் பாப்பரசர், தன்னுடன் மேற்றிராணியார்களுடனும், குருக்கள் துறவியருடனும், விசுவாசிகளுடனும், உரோமாபுரி நகருக்குள் ஆண்டவருடைய மகிமை ஸ்துதிகளைப் போற்றிப் பாடியபடி, வத்திக்கான் எழு குன்றுகளை நோக்கி , ஆடம்பர சுற்றுப்பிரகார பவனியாக சென்றார். முதல் கிறீஸ்துவ உரோமைச் சக்கரவர்த்தியான மகாக் கான்ஸ்டன்டைன், உரோமையில் அர்ச்.இராயப்பர் பேராலயத்தின் அஸ்திவாரத்தைக் கட்டுவதற்காக குழி தோண்டத் துவக்கினார். இவ்விதமாக இந்த பேரரசரால் கட்டப்பட்ட தேவாலயத்தின் மீது தான் இப்போதைய மகா உன்னதமான அர்ச்.இராயப்பர் பசிலிக்கா தேவாலயம் கட்டப்பட்டு நிற்கிறது! மனிதரால் கட்டப்பட்ட தேவாலயங்களிலேயே மகா நேர்த்தியானதும் உன்னதமானதுமான தேவாலயமாகத் திகழ்கிறது. இந்த பசிலிக்கா தேவாலயத்தில் தான், ஜீவியத்தில் இருந்ததைப்போலவே, மரணத்திலும், ஒற்றுமையாக பிரிக்கப்படாதபடி எல்லா அப்போஸ்தலர்களும், பூஜிதமாக அடக்கம் செய்யப்பட்டிருக்கின்றனர். இங்கு, அர்ச்.இராயப்பரின் பத்திராசனம் இருக்கிறது. இப்பேராலயத்தைச் சுற்றிலும், எல்லா வேதசாட்சிகளும், பாப்பரசர்களும், அர்ச்சிஷ்டவர்களும், வேதபாரகர்களும், இளைப்பாறுகின்றனர். தேவாலயத்தின் குவிந்த கூரைப்பகுதியின் உட்புறத்தைச் சுற்றிலும், “நீ இராயாய் இருக்கிறாய்! இந்த இராயின் மேல் திருச்சபையைக் கட்டுவேன்! .. மோட்சத்தின் திறவுகோல்களையும் உனக்குக் கொடுப்பேன்” (மத் 16:18-19)என்ற சுவிசேஷ வாக்கியம், 2 மீ உயரமுள்ள ஒவ்வொரு எழுத்தையும் கொண்டு எழுதப்பட்டிருக்கிறது.
12ம் பத்திநாதர் காலத்தில், 1939ம் வருடம், அர்ச்.இராயப்பர் பேராலயத்தின் கீழ் இருக்கிற நிலத்தடி தேவாலயத்தில், அர்ச்.இராயப்பரின் கல்லறையைக் கண்டுபிடிக்கும் பத்து வருட தொல்லியல் ஆராய்ச்சி துவங்கியது. 9ம் நூற்றாண்டிலிருந்து, அர்ச்.இராயப்பர் கல்லறை இருந்த இடம் அணுகக்கூடாமல் போயிருந்தது. இந்த தொல்லியல் ஆராய்ச்சியில், திருச்சபை சரித்திர காலத்தின், பல்வேறு காலக்கட்டங்களில், அர்ச்.இராயப்பரின் பரிசுத்த அருளிக்கங்களின் ஷேத்திரங்கள், பல வித்தியாசமான படிநிலைகளில் ஸ்தாபிக்கப்பட்டிருந்தன, என்பதைக் கண்டறிந்தனர். முதலாம் கிரகோரியார் (590-604) காலத்தில், அர்ச்.இராயப்பரின் கல்லறை, முதல் படிநிலையிலும், அர்ச். 2ம் காலிக்ஸ்துஸ் பாப்பரசர்(1123) காலம் வரை 2ம் படிநிலையிலும், இவருடைய காலத்திலிருந்து, 8ம் கிளமென்ட் பாப்பரசர் (1594) வரை அடுத்த படிநிலையிலும் இருந்ததாகவும், இராஜரீக விலையுயர் ஊதா நிறம் கலந்த தங்கத்தினாலான அலங்காரத்துடன், நேர்த்தியாக நெய்யப்பட்ட ஒரு துணியில், அர்ச். இராயப்பரின் பரிசுத்த எலும்புகள் சுற்றிவைக்கப்பட்ட ஒரு சிற்றாலய ஷேத்திரத்தின் மீது இப்பல்வேறு நிலை தேவாலயங்கள் கட்டப்பட்டிருந்தன, என்பதை இத்தொல்லியல் ஆய்வு கண்டறிந்தது. 1950ம் வருடம், டிசம்பர் 23ம் தேதியன்று, தமது கிறீஸ்துமஸ் திருநாளுக்கு முந்தின அறிவிப்பில், வத்திக்கான் வானொலியில், 12ம் பத்திநாதர் பாப்பரசர், அர்ச்.இராயப்பரின் கல்லறை கண்டுபிடிக்கப்பட்டதாக அறிவித்தார்.
அர்ச்.இராயப்பரின் பசிலிக்கா பேராலயம் இருக்கிற காரணத்தினால், உரோமாபுரி நாகரீக உலகத்தினுடைய மையமாகத் திகழ்கிறது! “அர்ச்.இராயப்பரின் பசிலிக்கா பேராலயம், பூமியின் ஆபரணமாகத் திகழ்கிறது! அழகாக இருப்பவற்றுள் உன்னதமானதாகத் திகழ்கிறது!” என்று ரால்ஃப் வால்டோ எமர்சன் என்ற தத்துவ இயல் வல்லுனர் அர்ச்.இராயப்பர் பேராலயத்தை வர்ணித்தார்.
தலைமை அப்போஸ்தலரான அர்ச்.இராயப்பரே! எங்களுக்காக வேண்டிக் கொள்ளும்!
ஜோசப் 1811ம் வருடம், ஜனவரி 15ம் தேதியன்று
இத்தாலியில் பியட்மோன்ட் பிராந்தியத்தைச் சேர்ந்த காஸல்நோவா டி அஸ்டி (தற்போது, காஸல்நோவா
தொன் போஸ்கோ என்று அழைக்கப்படுகிறது) என்ற இடத்தில், ஒரு விவசாய குடும்பத்தில், மகனாகப்
பிறந்தார்; இந்த இடம், தூரின் நகரிலிருந்து 20 மைல் தொலைவில் உள்ளது. இவர் ஜீவித்த
காலத்தில், இவருடைய சக தோழர்களாக, இரண்டு அர்ச்சிஷ்டவர்கள், தூரின் நகரில் அப்போஸ்தலத்து
வத்தில் ஈடுபட்டிருந்தனர்; இவருக்கு 25 வயது மூத்தவரான அர்ச்.ஜோசப் கொத்தலங்கோவும், ஏறக்குறைய மூன்று வயது இளையவரான அர்ச். தொன் போஸ்கோவும்
தான் அந்த இரண்டு அர்ச்சிஷ்டவர்கள்! அர்ச்.ஜோசப் கொத்தலங்கோ, தூரின் நகரிலிருக்கும்
பிரசித்தி பெற்ற மருத்துவமனையை ஸ்தாபித்திருந்தார்; இம்மருத்துவ மனை, பத்தாயிரம் நோயாளிகளுக்கு
சிகிச்சை அளிக்கக் கூடிய விதத்தில் மிகப் பிரம்மாண்டமாகக் கட்டியமைக்கப்பட்டிருந்தது;
நூறு வருட காலத்திற்கும் மேலாக இம்மருத்துவமனை , எந்த வங்கியின் ஆதரவும் நிதியுதவியின்
ஆதரவும் இல்லாமல், தேவ பராமரிப்பின் உதவியினால் மட்டுமே இயங்கி வந்தது, என்பது குறிப்பிடத்தக்கது!
ஜோசப்பின் பெற்றோர்களுக்கு நான்கு பிள்ளைகள் பிறந்தனர்;
இவர் மூன்றாவது பிள்ளையாகப் பிறந்தார்; சிறு விவசாயிகளாக இருந்த இவருடைய பெற்றோர்கள்,
வறுமையின் காரணமாக, அவர்களுடைய சொற்ப வருமானத்தைக் கூட்டும்படியாக, அடுத்தவர்களின்
நிலங்களிலும் உழைத்து சம்பாதித்து வந்தனர்;
இருப்பினும், ஏழைகள் மட்டில் மிக தாராள குணம்படைத்தவர்களாக அவர்களுக்கு உதவுவதில்
சிறந்து விளங்கினர்!
ஜோசப், குழந்தைப் பருவத்திலிருந்தே ஒரு அர்ச்சிஷ்டவராக
விளங்கினார்! இவர் தன் சரீரத்திற்கு எதிராக நிகழ்த்திய போராட்டங்களில் அடைந்த வெற்றிகளின்
விளைவாக, பரிசுத்தத்தனத்தில் சிறந்து விளங்கினார்; இப்பரிசுத்தத்தனம், இவர் வயதுடன்
கூட, அதிகரித்து வளர்ந்து வந்தது! இவர் குழந்தைப் பருவத்தில் கூட, சில நாட்களை சரீர
ஒறுத்தலுக்கென்று ஒதுக்கி வைத்திருந்தார்! மகா பரிசுத்த தேவமாதாவிற்கு தோத்திர மகிமையாக,
ஒவ்வொரு சனிக்கிழமையும் சுத்தபோசனத்தையும்
உபவாசத்தையும் அனுசரித்தார்; தினமும் திவ்ய பலிபூசைக்கு மிகுந்த சந்தோஷத்துடன் செல்வார்; அனுமதி கிடைத்தால் மகிழ்வுடன் பரிசாரகராக பூசைக்கு
உதவி செய்வார்! பக்தி பற்றுதலுக்கு நன்மாதிரிகையாகத் திகழ்வார்! புத்திக் கூர்மதியுடனும் சிறந்த ஞாபக சக்தியுடனும்
விளங்கிய இவர், பள்ளிக்கூடத்தின் முதல் மாணவராக திகழ்ந்தார்! இவர், தனது ஜீவிய காலத்தில்,
ஒரு போதும், ஒரு மணித்துளி நேரத்தையும் வீணடித்தவரல்ல! பள்ளிக்கூடத்தை விரைவில் அடையும்படி,
குறுக்குப் பாதையில் செல்வார்; வழியில் தனது
பாடங்களைப் படித்துக் கொண்டு செல்வார்! இவர் தனது ஜீவிய காலம் மிகக் குறைவாக இருக்கப்போகிறதைப்
பற்றி அறிந்தவர்போல் தோன்றினார்! ஆதலால், சர்வேசுரனுக்காக, அவருடைய அதிமிக மகிமைக்காக,
நிறைவேற்ற வேண்டியிருந்த அலுவலுக்கு தனது ஜீவிய காலம் போதுமானதாயிருக்காது, என்பதை
அறிந்திருந்தவர்போல், அர்ச்.ஜோசப் தீவிரமாக செய்ய வேண்டிய நல்ல அலுவல்களில், துரிதமாகவும்,
தீவிரமாகவும் ஈடுபட்டிருந்தார்! தாழ்ச்சி என்கிற புண்ணியத்தினுடைய அஸ்திவாரத்தின் மீது
மிக பலமாக எழுப்பப்பட்டிருந்த புண்ணிய குணநலன்களுடனும், ஒருபோதும் சர்வேசுரனை யாதொரு
பாவத்தாலும் மனநோகச் செய்யக்கூடாத என்கிற உறுதியான தீர்மானத்துடனும் விளங்கிய ஜோசப்,
எவ்வித நிந்தை துன்பம் சக மாணவர்களிடமிருந்து வந்தாலும், அதைப் பற்றி சட்டைபண்ணாதவராக,
சக மாணவர்கள் எல்லோரையும் விட, வயதில் மூத்த மாணவர்களையும் விட, ஞானத்திலும், அறிவிலும்,
ஒழுக்கத்திலும் அதிகரித்து சிறந்தவராக மேலே உயர்ந்து விளங்கினார்!
தூரின் நகரிலுள்ள குருமடத்திலும், பல்கலைக்கழகத்திலும்
இவர் கல்வி பயின்று, 1833ம் வருடம் தன் 22வது வயதில் குருப்பட்டம் பெற்றார்; தூரின்
நகரில் குருமடத்திலும், பல்கலைக்கழகத்திலும், பின்னர் அர்ச்.பிரான்சிஸ் கல்வி நிறுவனத்திலும்,
தன் வேத இயல் கல்வியை தொடர்ந்து பயின்று வந்தார்; இங்கு, இவர் முதுகெலும்பு வளைந்து
மிகவும் துன்புற்றபோதிலும், நல்லொழுக்க வேத இயலின் மிகச்சிறந்த பேராசிரியராக (விரிவுரையாளராக)
பணியாற்றி வந்தார்; மிக பிரசித்தபெற்ற ஆசிரியராக மாணவர்களிடையே திகழ்ந்தார்; ஜான்சனிச
பதிதத்தப்பறையை எதிர்த்து தீவிரமாகப் போராடி வந்தார்; அரசாங்கங்கள், திருச்சபையின்
காரியங்களில் தலையிடுவதைக் கண்டித்து அதற்கு எதிராகவும் போரரடி வந்தார்; லுய்கி குவாலா
என்பவருக்குப் பிறகு, 1848ம் வருடம், அர்ச்.பிரான்சிஸ் கல்வி நிறுவனத்தின் அதிபராக
பொறுப்பேற்றார்; இளங் குருக்களிடமும், மாணவர்களுமானவர்களிடமும், இவர் தனது தன்னிகரற்ற
பரிசுத்தத்தனத்தினுடையவும், சுய கட்டுப்பாட்டு ஒழுங்கின் பேரிலும், உத்தம ஜீவியத்தில்
பின்பற்ற வேண்டிய உயரிய அனுசரிப்பு முறைகளின் பேரிலும் , தான் அறிவுறுத்திய வலியுறுத்தலினுடையவும்
பாதிப்பை, மிக ஆழமாக ஏற்படுத்தினார்!
எல்லா மாணவர்களும், இவரிடம் கவர்ந்திழுக்கப்பட்டவராகளாக,
ஓடி வந்து, இவரையேத் தங்களுடைய ஞான ஆலோகராகவும், ஆத்தும இயக்குனர் சுவாமியாராகவும்
இருக்கும்படி விண்ணப்பித்தனர்! சிறைக்கைதிகளிடையே ஆன்ம சரீர தேவைகளுக்கான பணிவிடை
செய்து வந்தார்; கொடிய சூழல்களிலிருந்து,
அவர்களுடைய ஆத்துமங்களை, சர்வேசுரன் பால் மனந்திருப்பிக் கொண்டு வந்தார்!
அர்ச். தொன்போஸ்கோவை,1827ம் வருடம் சந்தித்தார்! இருவரும்
மிக நெருக்கமான நண்பர்களாயினர்! இவர், தொன்போஸ்கோவிற்கு அளித்த உற்சாகத்தினாலும், ஆதரவினாலும்,
போஸ்கோ, தொழிற்சாலை நகரமான தூரின் நகரத்தில் பராமரிப்பின்றி விடப்பட்டிருந்த சிறுவர்களுடைய
ஆத்தும சரீர நன்மைகளுக்காக உழைப்பதே தனது தேவ அழைத்தல் என்பதைக் கண்டுணர்ந்தார்! தொன்போஸ்கோவின்
இவ்வுன்னத அலுவலில், அர்ச்.ஜோசப் கஃபாசோ அவருடைய ஆலோசகராக இருந்தார்! அர்ச்.தொன்போஸ்கோவின்
ஸ்தாபனங்களில், ஜோசப்பும் மிக நெருக்கமாக செயலாற்றினார்! போஸ்கோ ஸ்தாபித்திருந்த குருக்கள்
மற்றும் கன்னியர்களுடைய துறவற ஸ்தாபனங்களுக்கும், பிறர்சிநேக மற்றும் அநாதை சிறுவர்
இல்லங்களுக்கும் தேவையான நிதியுதவியை அளித்து உதவும்படி, ஜோசப், மற்றவர்களிடம் தூண்டி,
ஊக்கப்படுத்தி வந்தார்! அர்ச்.ஜோசப் கஃபாசோ 1860ம் வருடம், ஜுன் 23ம் தேதியன்று ,
49வது வயதில், தூரின் நகரில் பாக்கியமாய் மரித்தார்! 1947ம் வருடம், 12ம் பத்திநாதர்
பாப்பரசர் இவருக்கு அர்ச்சிஷ்டப்பட்டம் அளித்தார்!
இவர் 1085ம் வருடம் வடமேற்கு இத்தாலியிலுள்ள
வெர்செல்லியில்ஓர் உயர்குடும்பத்தில் பிறந்தார்.
குழந்தையாயிருக்கும்போதே, பெற்றோர்களை இழந்தார்; மாபெரும் பக்திபற்றுதலுடைய சூழ்நிலையில்,
இவர் நண்பர்களால் வளர்க்கப்பட்டார்.
14வது வயதில், தபசின் ஜீவியத்தின் மீதான பேராவலினால்,
தன் ஆஸ்திகளையெல்லாம் ஏழைகளுக்குக் கொடுத்தார்; ஸ்பெயின் நாட்டின் காம்போஸ்தெல்லா என்ற
அர்ச்.யாகப்பரின் திருயாத்திரை ஸ்தலத்திற்கு திருயாத்திரைச் சென்றார். இத்தாலியிலிருந்து
ஸ்பெயின் நாட்டிலிருந்த இந்த திருயாத்திரை ஸ்தலத்திற்கு செல்ல வேண்டிய மாபெரும் பயண
தூரத்தைக் கால் நடையாகவேதபசாக காலணியில்லாமல்
நடந்து சென்றதில் திருப்தியடையாதவராக, இவர், தன் சரீரத்தை இன்னும் அதிகமாக ஒறுத்து
மாபெரும் தபசு செய்யும்படி, இரும்பு வடங்களால் தன் சரீரத்தைக் கட்டிக் கொண்டார்.
திருயாத்திரை முடிந்து, இத்தாலிக்குத்
திரும்பியபோது,தெற்கு இத்தாலியிலுள்ள ஒரு
மலையின் மேல் ஏகாந்த ஜீவியம் ஜீவிக்கிற ஒரு தபோதனருடைய ஜீவியம் ஜீவிக்க வேண்டும் என்று,
ஒரு பரலோக வெளிப்படுத்துதல் மூலம் இவருக்கு வெளிப்படுத்தப்பட்டது. இதன்காரணமாக, இவர்,
நேப்பிள்ஸ் நாட்டில்தங்கினார்; ஒரு வனாந்தர
பாலைவனமாயிருந்த ஒரு மலையைத் தேர்ந்தெடுத்தார்; மிகக் கடின தபசு ஒறுத்தல்களுடன் கூட
நித்திய கால தியான ஜீவியம் ஜீவிக்கலானார்.
இவர் தன்னைத் தேடி வந்த திருயாத்ரீகர்கள் கூட்டத்தினால்,
தன் தபசினுடையவும் தியானத்தினுடையவும் ஜீவியத்திற்கு இடையூறு ஏற்படுகிறதை உணர்ந்தவராக,
தனதுஇடத்தை, நோலாவிற்கும் பெனவெந்தோஎன்ற இடங்களுக்கு இடையேயுள்ள மோந்தே விர்ஜினே என்ற
இடத்திற்கு மாற்றிக் கொண்டார். ஆனால், இவருடைய கீர்த்தியினால், கவர்ந்திழுக்கப்பட்ட
இரண்டு குருக்கள் அருகாமையிலிருந்து வந்து, பக்திபற்றுதலுள்ள மனிதர்களை இவர் தன்னுடன்
கூட ஆழ்ந்த தியான ஜீவியம் ஜீவிக்க அனுமதிக்கும்படி விண்ணப்பித்தனர். இவ்விதமாக,1119ம்
வருடம்,மோ்நதே விர்ஜினே என்ற அர்ச்.ஆசீர்வாதப்பர்
துறவறசபையின் ஒரு கிளைச் சபை ஸ்தாபிக்கப்
படுவதற்கான அஸ்திவாரம் போடப்பட்டது!
நேப்பிள்ஸ் நாட்டின் முதலாம் ரோஜர் அரசர், இவருடைய
ஆதரவாளராக இருந்து, இவருக்கு அநேக துறவற மடங்களை ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்குமாகக் கட்டிக்
கொடுத்தார்;சாலர்னோ என்ற இடத்தில் இவருக்கென்று
ஒரு துறவறமடத்தைக் கட்டிக் கொடுத்தார்;வில்லியம், எப்போதும் தன்னருகில் தங்கியிருக்கும்படியாக
இந்த மடத்தை அரசர் இவருக்குக் கட்டிக் கொடுத்தார். 1142ம் வருடம் ஜுன் 25ம் தேதி, அவெல்லினோபிராந்தியத்தில் நுஸ்கோவினருகிலுள்ள கொலேட்டோவிலிருந்த
மோந்தே விர்ஜினே துறவற மடத்தின் கிளை மடத்தில், அர்ச்.வில்லியம் , பாக்கியமாய் மரித்தார்.ஒரு பரலோக வெளிப்படுத்துதலின் மூலம் இவர் தன் மரணத்தை
முன்கூட்டியே பார்த்தார், என்று கத்தோலிக்க பாரம்பரியம் தெரிவி்க்கிறது.
மோந்தே விர்ஜினேஎன்ற மலை,பண்டைகாலத்தில் அஞ்ஞான உரோமை கவிஞனான விர்ஜிலுக்கு
மகிமையாகபெயரிடப்பட்டிருந்தது. ஆனால், அர்ச். வில்லியம்
இங்கு மகா பரிசுத்த தேவமாதாவிற்கு தோத்திர மகிமையாக ஒரு தேவாலயத்தைக் கட்டியபிறகு,
இந்த மலை மகா பரிசுத்த தேவமாதாவைக் குறித்தே , மோந்தே விர்ஜினே என்றுஅழைக்கப்படுகிறது.
நமதாண்டவரின்
முன்னோடியான
அர்ச். ஸ்நாபக அருளப்பர் பிறந்த திருநாள்
நம் பரிசுத்த தாய் திருச்சபை, ஒவ்வொரு
அர்ச்சிஷ்டவரும் மோட்சத்தில் பிறந்த நாளாகிய அவர் பூமியில் இறந்த தினத்தையே,அவருடைய திருநாளாக அனுசரிக்க வேண்டும் என்கிற விதிமுறையை,
இன்று விசேஷ விதமாக விலக்கம் செய்து, நமதாண்டவரின் பரிசுத்த முன்னோடியும்,”இன்னொரு
எலியாஸ் தீர்க்கதரிசி!” என்றும், “ஒரு தீர்க்கதரிசியை விட மேலானவர்!” என்றும், “ஆண்டவரின்
திருமுகத்தின் முன்பாக அனுப்பப்பட்ட சம்மனசானவர்!” என்றும் அழைக்கப்பட்டவரும், “ஸ்திரீகளிடத்தில்
பிறந்தவர்களிலேயே மிகப் பெரியவர்!” என்று நமதாண்டவராலேயே விவரிக்கப்பட்டவருமான அர்ச்.ஸ்நாபக
அருளப்பரின் திருநாளை அனுசரித்துக் கொண்டாடுகிறது!
“ஸ்திரீகளிடத்திலே பிறந்தவர்களுக்குள்ளே ஸ்நாபக அருளப்பரைப்
பார்க்கிலும் பெரியவன் ஒருவனும் எழும்பினதில்லையென்று மெய்யா கவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்”
(மத் 11:11) என்று நமதாண்டவர் , அர்ச்.ஸ்நாபக அருளப்பரை மிக உயர்வாக பாராட்டிப்புகழ்ந்ததை,
சுவிசேஷத்தில் வாசிக்கிறோம். இது, அர்ச்.ஸ்நாபக அருளப்பர் மீது விசேஷ பக்தி பற்றுதலைக்
கொண்டிருக்கும்படி, நம்மை ஊக்குவித்து உற்சாகப்படுத்துகிறது!
அர்ச். ஸ்நாபக அருளப்பர், அவரின் தாயாரான அர்ச்.
எலிசபெத்தம்மாளின் உதரத்திலிருந்தபோது, மகா பரிசுத்த தேவமாதாவை சந்தித்த அதே மணித்துளி
நேரத்திலேயே ஜென்மப் பாவத்திலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டு, ஆனந்த அகமகிழ்வின் சந்தோஷத்தால்
துள்ளிக்குதித்தார்! (லூக் 1:44).இது, ஆதித்திருச்சபையின்
பொதுவான பாரம்பரிய சத்தியமாக இருக்கிறது, என்று அர்ச்.அகுஸ்தீனார் குறிப்பிடுகின்றார்!
அர்ச்.ஸ்நாபக அருளப்பர், தனது தாயாரின் உதரத்திலிருந்தே திவ்ய இஸ்பிரீத்து சாந்துவினால்
நிரப்பப்பட்டிருந்தார்!(லூக் 1:15),என்பது
நிச்சயம். ஆதலால், ஜென்மப் பாவம் இல்லாமல் பிறந்தார், என்பதும் நிச்சயமாயிருக்கிறது!
அர்ச்.ஸ்நாபக அருளப்பர் பிறக்கவிருப்பதைப் பற்றி,
அதிதூதரான அர்ச்.கபிரியேல் சம்மனசானவர், அவருடைய தந்தையான அர்ச்.சக்கரியாஸ், தேவாலயத்தில்
தூபம் காட்டியபோது, அவருக்கு முன்னறிவித்தார்!
இவர் பிறந்தபோது, “ஜான்” (அருளப்பர்)
என்கிற பெயர் இவருக்கு வைக்கப்பட்டது! இது, எபிரேய மொழியில் “ஜெஹோனான்”
என்கிற பெயராக இருக்கிறது.“சர்வேசுரன் நமக்கு
இரக்கத்தைக் காண்பித்திருக்கிறார்!”, என்பது இதன் அர்த்தம்.
இதன் பிரகாரம், ஜுன் 24ம் தேதியன்று அர்ச்.ஸ்நாபக
அருளப்பரின் பிறப்பை திருச்சபை , ஒரு பெரிய திருவிழாவாகக் கொண்டாடுகிறது! அதாவது, நமதாண்டவரை
விட, அர்ச்.ஸ்நாபக அருளப்பர் ஆறு மாதம் மூத்தவராக இருக்கிறதால், இவருடைய பிறந்த திருநாள்,
நமதாண்டவர் பிறந்த தினமான டிசம்பர் 25ம் தேதிக்கு, மிகச்சரியாக ஆறு மாதம் முன்னதாக,
அதாவது ஜுன் 24ம் தேதியன்று அனுசரிக்கப்படுகிறது!
அப்படியென்றால், அர்ச்.ஸ்நாபக அருளப்பர் பிறந்த திருநாள்ஜுன் 25ம் தேதிக்கு பதிலாக 24ம் தேதி அனுசரிக்கப்படுவது
ஏன்? என்கிற கேள்வி வருகிறது. அதற்கான பதில்: உரோமானிய முறைப்படி, ஒரு தேதியை முன்குறிப்பதற்கு,
அந்த நாளுக்கு அடுத்து வருகிற மாதத்தின் முதல் நாளிலிருந்து பின்னோக்கிக் கணக்கிடுவது
வழக்கமாயிருக்கிறது. அதன்படி, “கிறீஸ்துமஸ்” அடுத்து வருகிற
ஜனவரி முதல் தேதிக்கு முன் எட்டாவது நாளாக இருக்கிறது. அதேபோல், ஜுலை மாதத்தின் முதல்
தேதிக்கு முன் எட்டாவது நாளாக ஜுன் 24ம் தேதி இருக்கிறபடியால், அந்த நாளையே அர்ச்.ஸ்நாபக
அருளப்பருடைய பிறந்த நாளாக நாம் அனுசரித்துக் கொண்டாடுகிறோம்.
அர்ச். ஸ்நாபக அருளப்பரின் திருநாள் மகா பெரிய திருநாளாக
உலகம் முழுவதும் அனுசரிக்கப்பட்டு வருகிறது. இதன் காரணமாகவே, கிபி 841ம் வருடம் ஃபோன்டெனே
என்ற இடத்தில் நிகழ்ந்த போரானது, அடுத்த நாளுக்கு (ஜுன் 25) தள்ளிப்போடப்பட்டது!
The simple answer is No! However, we are weak human beings and the resolutions we make in the morning are broken even before we have breakfast. Therefore we need to make a plan of action and then implement it, that’s if Purgatory is a place you don’t wish to visit. The best part is that God doesn’t will for us to suffer Purgatory, so may His will be done! To make that happen, we have to appease the justice of God and the good news is that God has given us the means to make attornments for our sins and thus appease His just anger.
How can we avoid Purgatory? - Sacramentals and other Heavenly aid
Be in a state of grace (free from mortal sin)
Be free from attachment to venial sin.
Go to confession every week or every 15 days.
Receive Holy Communion frequently
Pray the Holy Rosary on the day you receive Holy Communion, and everyday of your life.
Say a prayer for the intentions of the Pope (an Our Father and a Hail Mary) to gain a plenary indulgence.
Apply your indulgences to the forgotten souls in Purgatory, they will in turn pray for you, remember there are priests, nuns, bishops, popes, who people don’t remember to pray for, and they are in Purgatory.
Pray five decades of the Holy Rosary in a church or family group, or religious Community, for a plenary indulgence.
Make the First Friday and First Saturday novenas in reparation for the sins committed against the Sacred Heart of Jesus and the Immaculate Heart of Mary.
Practice Mental Prayer or Meditation for 15 to 30 minutes everyday, it will help you grow spiritually and help you avoid venial sin.
Get the Raccolta, it contains a huge collection of indulgenced prayers that you can use of to make reparations.
Make use of your time here on earth, to avoid spending time in Purgatory. Trust in the mercy of God and aim to grow in holiness, Purgatory will automatically be the least of your worries, offending God will be your biggest worry.
So, that’s it, there’s more I could write about avoiding Purgatory, but the simplest thing to do is to grow in holiness.
உயர்திரு.செயல் அலுவலர் அவர்கள். தேர்வுநிலை பேரூராட்சி,
முக்கூடல்.
பொருள்: புதிதாக குடிநீர் இணைப்பு பெற கோரி
ஐயா / அம்மா,
நான் மேற்படி முகவரியில் வசித்து வருகிறேன். நான் தெருவில் புதிதாக வீடு கட்டி முடித்துள்ளேன். மேற்படி வீட்டின் கதவு எண். XXXX ஆகும். மேற்படி வீட்டிற்கு புதிய குடிநீர் இணைப்பு வழங்க வேண்டுகிறேன்.
Here is a sample letter format for requesting a new water
connection from the Tamil Nadu Water Supply and Drainage Board (TWAD):
From
[Your Name]
[Your Address]
[City, State, ZIP Code]
[Email Address]
[Phone Number]
To,
The Executive Engineer,
TWAD Board,
[City/Town], Tamil Nadu.
Subject:
Application for New Water Connection
Respected Sir/Madam,
I, [Your Name], residing at [Your Address], would like to
request a new water connection for my residence. The details of my property and
requirements are as follows:
Property Details:
- Owner's Name: [Your Name]
- Address: [Your Address]
- Property Type: [Residential/Commercial]
- Property Identification Number (if any): [Property ID]
Connection Requirements:
- Type of Connection Required:
[Domestic/Commercial/Industrial]
- Purpose: [Drinking water, sanitation, etc.]
I kindly request you to process my application at the
earliest and grant the necessary approvals for the installation of a new water
connection. Please let me know if any further information or documentation is
required.
Thank you for your attention to this matter. I look forward
to your positive response.
Yours sincerely,
[Your Signature]
[Your Name]
Documents Attached:
1. Proof of Identity (Aadhaar Card, Voter ID, etc.)
2. Proof of Address (Electricity Bill, Property Tax
Receipt, etc.)
4. No Objection Certificate (NOC) from [relevant
authority if applicable]
---
Ensure to fill in the placeholders with your
specific information before sending the letter. Additionally, include any other
documents that may be required as per the TWAD Board's guidelines.
To write a letter to the Tamil Nadu Electricity Board (TNEB) for name transfer, you can follow this format. Here is a sample letter in Tamil:
பெயர் மாற்றம் செய்ய கோரி தமிழ்நாடு மின்சார துறைக்கு கடிதம்
---
அனுப்புநர்
பெயர்,
வீட்டு முகவரி,
ஊர், (Pincode)
Mobile number
பெறுநர்
The Assistant Engineer,
தமிழ்நாடு மின்சார வாரியம் (TNEB),
[உங்கள் பகுதி/மின்நிலையம்],
[நகரம்], [அஞ்சல் குறியீடு].
Subject: "மின்சார இணைப்பின் பெயர் மாற்றம் கோரிக்கை
மதிப்பிற்குரிய ஐயா/அம்மா,
எனது [ஊர்/புரத்தின்] மின்சார இணைப்பு [மின்சார இணைப்பின் எண்] தற்போது [முந்தைய உரிமையாளரின் பெயர்] அவர்களின் பெயரில் உள்ளது. தற்போது இந்த மின்சார இணைப்பின் உரிமையை எனது பெயருக்கு மாற்ற வேண்டுகிறேன்.
முன்னாள் உரிமையாளர் மற்றும் எனது தொடர்புடைய அனைத்து ஆவணங்களின் நகல்களையும் இணைத்துள்ளேன்.
தவறானது எதுவுமில்லாமல் உரிமையாளர் பெயரை மாற்ற நடவடிக்கை எடுக்குமாறு தாழ்மையுடன் கேட்டுக்கொள்கிறேன்.
**இணைப்புகள்:**
1. முந்தைய உரிமையாளரின் அனுமதி கடிதம்
2. முந்தைய மின்சார இணைப்பு பில் (அண்மைய மாதம்)
3. என் அடையாள ஆதாரம் (ஆதார் கார்டு)
4. என் முகவரி ஆதாரம் (ரேஷன் கார்டு / வங்கிக் கணக்கு நகல் / ரெண்ட் அக்கமிடேஷன் பில்கள் போன்றவை)
5. வீட்டு வரி ரசீது
நன்றி,
அன்புடன்,
இடம் : தேதி :
[உங்கள் பெயர்]
[தொலைபேசி எண்]
---
**Instructions for filling the template:**
1. Replace `[Your Area/Substation]` with your local TNEB office details.
2. Replace `[City]` and `[Pin Code]` with your city and pin code.
3. Replace `[Date]` with the current date.
4. Replace `[Your Name]` and `[Your Address]` with your name and address.
5. Replace `[மின்சார இணைப்பின் எண்]` with your electricity connection number.
6. Replace `[முந்தைய உரிமையாளரின் பெயர்]` with the previous owner’s name.
Make sure to attach all necessary documents as mentioned in the letter. This format should be submitted to your local TNEB office.
In the Perfume, from Rome, Louis Veuillot devotes a few touching pages to the soul of’Anna-Maria.
The one whose unseemly name is declared to the world twenty-five years after his death, he wrote, was, by his social condition, a little less than’a simple woman. She was an indigent woman, married to a man of pain, at the Chigi Palace. Thirty years ago, she was seen by the streets, old, crippled, going to visit Our Lord or in a church or on a bed of Sufrance. His poorness corrects, a certain burst of majesty, a certain look of the pasants excised the’attention of the foreign’. He meant to say with respect, sometimes with derivation : « C’est la Sainte ! »
Childhood. – Marriage.
This « Sainte » was born in Siena, Tuscany, on May 29, 1769. His parents, having had sudden setbacks, left their homeland, and, on foot like beggars, came to Rome to hide their misery and seek work. They lived near the SAINTE-Marie des Monts church, where they met Saint Benedict-Joseph Labre.
Luigi Gianetti, the father, obtained a place as a domestic in a good maysson. The mother, Maria Masi, was able to have her services accepted here and there, and the’child, then five years old, was freely admitted to the family Maestre pius (Mistresses magpies) of via Graziosa.
Anna-Maria was a charming little girl, of a little ordinary distinction in a child of the people, intelligent, lively, always cheerful and caring. The trampled’ still prevailed in her on the graces of the young age, and she grew in the’innocence.
At thirteen, she was placed in a work-room where she was occupied in deviating silk, and six years later she entered as a maid at the palace Mutti, where his father was. This is where’elle knew Domenico Taigi, a man of pain at the Chigi Palace, of whom she became the’'s wife, after having prayed and taken the’ opinion of her parents and confessor. She was almost twenty-one years old.
The wedding took place in the’ parish church of Saint-Marcel, on January 7, 1790. On that day Anna-Mary made to God the sacrifice of her own volition in favor of him who deverenched the consort of his life.
The couple’ was not of those that’on is convex to’appel assorted.
The characteristics, tastes, and habits of both spouses were quite different; there was almost an abyss between the delight of’Anna-Maria and the harshness of Domenico; and ; she was quick to understand things, her husband was slow to understand them; she was kind and flexible, he was facilely stubborn and violent.
Domenico Taigi was, it is true, erasing these defects by a sinister trampled, a great love of duty and a beautiful blow of heart. Their union was grim, Domenico liked to go in public with his young wife, elegant and well put. Although poor, he had finished him, according to’usage, some more sought-after adornments, and Anna-Maria, to please him, allowed herself for some time to go to slight vanishments. But soon cruel anxieties enveloped his delicate soul.
Anna Maria becomes Tertiary Trinitarian.
One day, pressed by grace, she came to entrust her remorse to a priest of the’church Saint Marcel. There she resolved to live only for God and to become a saint. Returning to her maysson, she flattered her rudely, and, renouncing from that moment on her adornments, she put on, like a woman of the people, a simple and coarse dress.
Anna-Maria felt the need to rap ⁇ procher still davanstage of God; she S’en opened to her confessor, Father. Angelo :
– I feel a very strong desire to me’offer to the Lord, she says, ''I, in such a way as to appear to him without return and to be before him as a victim atoning for so many sins that are being committed in the world.
– C’is bien, then repon ⁇ dits le P. Angelo ; obtain from your husband the permission of Tertiary deverence. Yes, indeed, it’is God who wants you ain ⁇ si, that’is to say, religious in the middle of the century.
Very devout to the Most Holy Trinity, she obtained from her husband the permission to take the’ of the Tertiary of the fallen Trinitarians, and, from that day on, her prayers were longer, her more rigorous penitences, her loyalty to all her duties as a more absolutist Christian woman. From then on, Our-Lord favoured these commutianities that’he was once associated with Saint Catherine of Siena, Saint Therese and so many other Saints.
Miraculous sun.
God performed in favor of his faithful servant a miracle unique in its kind and whose effects were handled in an incessant way, leaning forty-seven years, until the death of the Blessed One.
He granted her the pervasive vision of’a luminous globe, in which she read the diverse needs of the souls that’elle would shake, the’s state of sinners, the perils of the’Eglise, she said, in a word, all that for which she demanded to suffer and atone.
It’ was a luminous disc, of the granulosity of the sun natuirel, surrounded by its rays. At the’ end of the upper rays was a large neck of’epines between. From the two extremities of the neck there were two very long spines, like two yards, whose arched points came to believe themselves under the solar disk and came out on both sides of the rays. In the center, a beautiful woman was seated majestically, her eyes raised to the sky and in the’ attitude of ecstatic contemplaition.
Anna Taigi saw for the first time this strange phoenomene shortly after his admission as a Trinitarian Tertiary, as a result of’a sanghlante dis ⁇ pline that’elle had just imposed.
– Mon Dieu ! s’he exclaimed at once, wouldn't this be a deception of the demon ?
Her leaders, to whom she hid nothing, and God himself in her intimate affairs, reassured her.
She noticed that the light, dazzling as’elle was, was tainted by a few shadows; at the same time, an inner voice taught him that the ray of this clarity would augment as’elle purified its heart. By this means she received all her life new impulses towards holiness.
We can say, with Louis Veuillot, that’elle saw all things in it: things accommodated, things anticipated, things to come revealed themselves to his gaze with their most extensive circumstances
All day, she could take a look’ on this sun always present. But it’is especially in the evening, in the long hours of vigil, when the pious woman recited her habitable prayers, that God did not make naturelous or allegogous figures before her. Often God gave the’ explanation to his servant, which sometimes he let her in the’ ignorance, but he did not want it unless’on took note, because’ someday the’ event would make known the meaning.
If Anna-Maria wanted to see in her sun a deterrent object, for example the answer to a question that had been submitted to her, the’ state of a soul for which she wanted to pray, any strange image was disperse and the sought object was immediately pre-disparse.
People of the world and people, religious people, prelates and princes of the’Eglise, political men, came to consult her. A French diplomat to whom she revealed the secrets of European politics, like those of her conscience, said :
– She has the whole world under her eyes, as I’ai my tabaholete in hand.
As soon as the’on knew, in Rome, this gift of God's servant, priests worthy of all trust were placed near’ in qua'lity of confidants. L’un d’ux, Bishop Natali, who knew her for thirty years, had set his mind to collect all the comments he received from God.
Anna-Maria, always obedient, and whatever’il cost her, made known to whom by right, with a scrupucheuse loyalty, the extraordinary favors of which she was the’ object.
His sufferings.
The immediate result of his visions was to give an aliment to the thirst for’expiation of the servant of God. As soon as’elle had seen a soul in sufrance, a peril for the’Church, a good to be obtained, she began to pray, offering to God her almost contiguous fast, his disciplines and the suffrances which Providence never spared him.
She had long intervals of distressing spiritual dryness: she endured contradictions, calumnies, insults. Her body was tried in all its senses. She suffered continuously from heads which became more painful on Friday afternoons. Her eyes were as if pierced with sharp points which were a continuous torment to her. One of her hands received the power to heal the sick, but, by a sort of compensation, this same hand consistently made her experience acute suffering. Finally, various illnesses came to visit her and made her poor body a ruin long nailed to a pallet.
In her pain, Anna-Maria remained calm, sustained by this thought: "It is for God that I suffice; it is for such and such a soul that I atone." Sometimes, she was heard to cry out suddenly:
– Ab! let us thank the Lord and his most holy Mother! At this moment, the sick person is confessing, he is a soul won over to God.
The wife. – The daughter. – The mother.
From the first day, Anna-Maria studied to render to her husband the most complete obedience, as to a representative of God, His wishes and even his whims seemed sacred to her. Understanding where her duty lay, she even knew how to renounce her devotion to please him.
At the beginning of their marriage, the Taigis lived in a small apartment on the ground floor of Palazzo Chigi. But a few years later, because of their many children, they moved to a poor house located in Via dei Santi Apostoli, not far from the church of Santa Maria in Via Lata.
Every day, the servant of the princes Chigi returned from work very late, sometimes at 2 a.m. When he returned, he always found his wife praying or working while waiting for him.
Sometimes, when I came in, he said, to change my clothes, I found the house full of people. Immediately my wife would leave all these people there, lords and prelates, who came to consult her, and would hasten to run to dry me and serve me with affability and contentment.
The gentleness and virtue of his companion soon took such an influence over Domenico that he did nothing without her consent.
However, there was no lack of discord in the Taigi household. With her husband's consent, Anna-Maria give her mother mercy, and her father also often came to visit her. The somewhat odd character of the in-laws and the proud temper of the son-in-law were bound to cause inevitable conflicts in the household, which she always managed to resolve amicably.
In his old age, Anna Maria's father, embraced and burdened with disabilities, had become unbearably ill-tempered to anyone but his holy daughter. She did her utmost to please him, cared for him as if he were a young child, and still found in her heart a kind word to comfort him.
She prepared him to receive the last sacraments, and when he had broken his last, she wanted to procure many prayers for his soul. She did the same for her mother.
Seven children were born of our marriage, Domenico says in one of his depositions, four boys and three girls. All these children were breastfed by the servant of God. She took care to have them baptized as soon as they were born and confirmed in due time; she took every means to properly instruct her sounds and daughters for the first confession and the first Communion. Thanks to her vigilance, all our children have had a regular and Christian conduct.
She carried caution very far in all that concerned modesty. Not only did she make the boys sleep in a room separate from that of her daughters, but she surrounded each bed with curtains. Morning and evening she went around the little alcohols to teach her children to get up and go to bed under the gauze of God. This was the moment she thing, preferably in the evening, to make, if necessary, to one or the other, some reproach for the shortcomings of the day; then she signed their foreheads with holy water, recommending them to God and to the Virgin Mary, and she kissed them tenderly.
Work.
His house was quite like a small monastery where everything, prayer, work, meals, recreation, took place at fixed times.
In the morning, before daybreak, she went to church. After receiving her God and hearing Holy Mass, she came to wake up her children, made them recite prayers, prepared their lunch, took the little ones to school, arranged work for the older girls to whom she herself gave religious education and the first notions of manual work. Then she put her whole house in order. "She worked, washed and cleaned with an activity that could have fired four women" says Domenico. The rest of the time, she was almost always found sitting at her little work table on which was a work basket, a Crucifix and a rosary. She was never seen.
She was also skilled in all sorts of work. At the time of the French invasion in 1798, food became excessively extensive and Domenico Taigi saw part of his emoluments cut. To provide for her family, the Blessed One fashioned corsets, petticoats, boots, slippers and other objects that she managed to sell at a fair good price. In this way, the Taigis got through this hour of crisis without too much anxiety.
During the meal, the active mother almost never sat at the common table. Always on her feet, she busied herself with serving her mother, her husband and her children. She gave the others healthy and abundant food; for her part, she ate little and was content with coarse foods, sometimes even with spoiled scraps.
After the meal, during the hours of the siesta so dear to every Italian, she opened a book of piety and entered into prayer.
His selflessness.
As assured resources, the Blessed had most often only the six crowns that Domenico earned per month and the product of her own work. She often found herself in difficulty in paying her rent and meeting the most urgent needs. In this case, she would go to pray fervently in a church, and say to the Lord with complete abandonment: "Your unworthy serving awaits from you, O my God, this day's bread." Her trust was never disappointed. Providence feels her what was necessary, sometimes in a wonderful way.
Many times this poor household had the opportunity to enrich itself: it would have been enough for the Blessed One to open her hand. The Queen of Etruria, cured by her of a cruel illness, said to her one day, while opening a drawer full of gold:
Take, take, Anna mia.
"How simple you are, Madam!" replied Anna Taigi. "I serve a Master who is much richer than you. I trust in him, and he provides for my daily needs."
She then offered him a good position with a higher salary for Domenico. Anna-Maria thanks him politically in these terms:
– No, no. I pray Your Majesty to leave us in our media. The Lord wants us in the state we are in; I have complete confidence in his help.
She would not even receive money to distribute to the poor, so as, she said, “not to strain from the royal path of poverty.”
Anna-Maria rejects the gold offered to her by the Queen of Etruria.
It was not that she was not interested in the fate of the poor; despite her family responsibilities, she helped them in every way. Learning one day that her mother had refused alms to a beggar, she was saddened:
– In the name of heaven, my good mother, she said, do not send away a poor man without giving him charity. If nothing else, you will always find bread in this cupboard.
Even more often, she paid in person; she was often called to the sick. She went there immediately, whatever the weather.
When her daughter Sofia became a widow, Anna Maria suddenly welcomed the poor mother with her six children, and even a maid who Sofia had had had to procure, into her house. Sofia hesitated to impose such a burden on her mother:
“What are you thinking about, my daughter?” she replied; “that you have little confidence in God! You know very well that he never abandons anyone. God will think about it; you will have everything you need.”
Other heavenly favors. – His death.
This is how Anna Maria Taigi appeared in the interior of the domestic hearth. Of her ecstasies, her raptures, her supernatural gifts, Domenico had hardly any suspicion.
However, these phenomena were not rare. Wherever she was, she would suddenly find herself motionless, deprived of her senses, her eyes fixed on an invisible object. Domenico would then call her, and, receiving no answer, would shake her violently. Sometimes, convinced that she was unwell, he urged her to take sedatives. Finally, seeing that this was usual, he attributed these accidents to simple drowsiness; and when his wife, having come to herself, suddenly summarized her gaiety and smile, he would say to her:
– How can you sleep at the table? You see to be completely sleep!
Anna-Maria's youngest daughter, refrigerated, cried out one day when she saw that her mother had no more signs of life:
– Mom is dead!… Mom is dead!…
– No, Sofia told him, more perceptive, Mom is praying.
The Blessed One tried to let nothing of these supernatural favors show, but she did not always succeed. She hid with more success her mortifications, the hair shirts adorned with sharp points, the iron chains with which she girded herself, the bloody disciplines she infected on herself, the Crown of Thorns that she wore under her headdress.
On May 10, 1836, while she was praying at St. Paul Outside the Walls, before a Crucifix that she particularly venerated, Anna Maria heard an interior voice say to her: “My daughter, soon you will be with me in my kingdom.”
Having fallen ill on the following October 26, she took to her bed and remained so for many months, tortured by cruel suffering. Every day, Bishop Natali celebrated Mass in his modest oratory and give her Holy Communion. After receiving Extreme Unction, she died on Friday, June 9, 1837. She was sixty eight years old.
Her funeral took place at Santa Maria via Lata, her parish, and her body was taken to the cemetery of Campo Verano, where her tomb soon became a place of pilgrimage, and then, in 1855, to the church of Santa Maria della Paz. The cause of the Servant of God was introduced on January 8, 1863, and the Superior General of the Trinitarians was appointed postulator. Two years later, on July 10, 1865, the remains of Anna Maria Taigi were taken to the church of San Chrysogono in Trastevere, served by the Trinitarians. This is where they rest definitively. Anna Maria Taigi was beatified by Benedict XV on May 3, 1920 , 9, and her feast day is set for June for the Roman Clergy.
Domenico on ⁇ cut a dozen of’years to his wife. He could only talk about it’in pouring tears of’ tenderening, and then tarnished invaririally his conversions by this sentence :
– Yes, verified, it’was a good woman.
AE A.
Sources consulted. – P. Callixte de La Providence, Trinitaire, Vie de la venerable Anna-Maria Taigi (Paris, 1878). – Louis Veuillot, Le Parfum de Rome (t. II). – P. Gabriel Bouffier, SJ, La, venerable servant of God Anna-Maria Taigi (Paris, 1901). – C sse de Courson, Anna- Maria Taigi (in Contemporary, n° 980). – (VSBP, n bones 1203 And 1204.)
