டிசம்பர் 05 - மடாதிபதியான அர்ச். சபாஸ்

டிசம்பர் 05

மடாதிபதியான அர்ச். சபாஸ் 

அர்ச். சபாஸ், செசரையாவிற்கருகிலிருந்த கப்பதோசியாவில், முட்டலாஸ்கா என்ற இடத்தில் 439ம் வருடம் பிறந்தார். இராணுவ அதிகாரியான இவருடைய தந்தை அலெக்சான்டிரியாவிற்குப்போக வேண்டியதினால், தன் குமாரனை பராமரிக்கும்படி, இவருடைய மாமாவின் பொறுப்பில் ஒப்படைத்தார். தனக்குச் சேர வேண்டிய சொத்துக்களினிமித்தம் தன் இரண்டு மாமாக்களிடையே கலகம் உண்டானதைக் கண்ட அர்ச்.சபாஸ், உலகத்தை வெறுத்து முட்டலாஸ்காவிலுள்ள ஒரு துறவற மடத்தில் தங்கியிருந்தார். சிறிது காலத்திற்குப் பிறகு, இவருடைய இரண்டு மாமாக்களும் சமரசமடைந்து, சமாதானமானபிறகு, இவரிடம் வந்து, இவரைத் திருமணம் செய்து கொள்ளும்படி ஆசித்தனர். இவர் அவர்களுடைய விருப்பத்தை மறுத்து விட்டு, துறவற மடத்திலேயே தங்கி, ஜீவித்து வந்தார். 

456ம் வருடம், அர்ச்.சபாஸ்,ஜெருசலேம் சென்று, தன் 30வது வயதில் துறவற மடத்தில் சேர்ந்தார்.அர்ச்.தியோடிஸ்டுஸின் கீழ், ஒரு துறவியானார். பின், அர்ச். யூதிமியுஸ் வழிநடத்துதலின் கீழ், ஒரு தபோதனரானார். அர்ச். யூதிமியுஸ் இறந்தபிறகு, சபாஸ், ஜெரிக்கோவிலிருந்த வனாந்தரத்தில், நான்கு வருட காலம் ஏகாந்த ஜீவியம் ஜீவித்தார். தனிமையில் ஏகாந்த ஜீவியம் ஜீவிப்பதில் இவருக்கு பெரும் ஆவல் இருந்தபோதிலும், திரளான சீடர்கள் இவர்பால் கவர்ந்திழுக்கப்பட்டனர்; 483ம் வருடம், அர்ச். சபாஸ், சீடர்களை பல துறவற சிற்றறைகளைக் கொண்ட ஒரு துறவற மடத்தில் தங்க வைத்தார். 

இவரிடம் சேர்ந்த 150 துறவிகளும், ஒரு குருவானவர் வேண்டும் என்று கேட்டபோது, துறவிகள் குருப்பட்டம் பெறுவதை அது வரை எதிர்த்து வந்த அர்ச். சபாஸ், கட்டாயத்தின்பேரில், குருப்பட்டம் பெறுவதற்கு சம்மதித்தார்; ஜெருசலேம் பிதாப்பிதாவான சாலுஸ்ட் ஆண்டகையினால், இவர்,491ம் வருடம் குருப்பட்டம் பெற்றார். ஆர்மேனியாவிலிருந்தும், எகிப்திலிருந்தும் அநேக சீடர்கள் இவரிடம் வந்து சேர்ந்தனர். இவர், அநேக மருத்துவமனைகளையும், ஜெரிக்கோவின் அருகில் இன்னொரு தபோதனர்களுக்கான துறவற மடத்தையும் கட்டினார். பாலஸ்தீனத்தில், தனித்தனி சிற்றறைகளில்  ஜீவித்து வந்த எல்லா தபோதனர்களுடைய அதிபராக அர்ச்.சபாஸ் நியமிக்கப்பட்டார்.

 ஆனால், தபசு காலத்தில், அதிகக் கடினமாக தபசு செய்யும்படியாக, தன் சிற்றறையிலிருந்து இவர் வெளியே சென்று ஏகாந்தத்தில்  ஜீவிப்பதைப்பற்றி, இவருடைய சீடர்களிடையே கருத்து வேறுபாடு ஏற்பட்டது; அதன் காரணமாக, இவருடைய சீடர்களில் 60 பேர், இவரிடமிருந்து பிரிந்து, சிதைந்துபோயிருந்த தேகுனா துறவற மடத்தை புதுப்பிக்கச் சென்றனர். அவர்களிடம், எந்த மனவருத்தமும் படாமல், அர்ச். சபாஸ், அவர்களுக்குத் தேவையான உணவையும் மற்ற அத்தியாவசியப் பொருட்களையும் அளித்தார். 511ம் வருடம், முதலாம் அத்தனாசியுஸ் என்ற சக்கரவர்த்தியிடம் அனுப்பப்பட்ட மடாதிபதிகளுடைய தூதுக்குழுவில், இவரும், இடம்பெற்றிருந்தார். 

531ம் வருடம், இவருக்கு 91 வயதானது. மறுபடியும், கான்ஸ்டான்டினோபிளுக்குச் சென்று, அங்கிருந்த ஜஸ்டீனியன் சக்கரவர்த்தியிடம், “சாம்ரிடன்” எதிர்ப்பாளர்களின் சார்பாக, சமரசம் பேசி, அவர்களுக்கான மன்னிப்பைப் பெற்றார். தன் மடத்திற்குத் திரும்பி வந்த சிறிது காலத்திலேயே, வியாதியில், விழுந்தார்; 532ம் வருடம், டிசம்பர் 5ம் தேதியன்று, தனக்குப் பின், அடுத்த மடாதிபதியை ஏற்படுத்தியபிறகு, லாரா மார் சாபா என்கிற தனது மடத்தில், இவர் பாக்கியமாய் மரித்தார். ஆதித்திருச்சபையின் துறவற மடங்களின் மிகச் சிறந்த மடாதிபதியாகவும், கிழக்கத்திய துறவற மடங்களைத் தோற்றுவித்தவர்களில் ஒருவராகவும், அர்ச். சபாஸ் திகழ்கிறார்.

இவருடைய மடத்திலுள்ளவர்களைவிட இவர் கடினமாய் உழைத்து, ஜெபத் தியானத்தில் அதிக நேரம் செலவழித்து, இரவு வேளையிலும் வெகு நேரம் ஜெபம் செய்வார். மடத்தின் ஒழுங்கை அனுசரிப்பதில் அம்மடத்திலுள்ள துறவிகள் தளர்ச்சியடைந்ததை சபாஸ் அறிந்து, அம்மடத்தை விட்டு வெளியேறி, தனிமையில் ஆண்டவருக்கு  ஊழியம் செய்ய வனாந்தரத்திற்குக் போனார். அங்கு துஷ்ட பசாசோவெனில் மிருக ரூபம் எடுத்து, இவரைத் துன்பப்படுத்தியபோதும், இவர் தம் ஜெப தபத்தால் அதை வென்றார். இவருடைய அர்ச்சியசிஷ்டதனத்தைக் கண்ட அநேகர் இவருக்கு சீஷரானார்கள். அவர்கள் வெகு காலம் இவருக்கு அடங்கிக் கீழ்படிந்தபோதிலும் அவர்களுக்குள் ஒற்றுமையில்லாததை சபாஸ் கண்டு, வேறு வனாந்தரத்திற்குச் சென்றார். அங்கு ஒரு சிங்கக் குகையில் பிரவேசித்து, நடுச்சாம வேளையில் ஜெபத்தியானம் செய்கையில், அதில் வசித்த சிங்கம் குகையில் சபாஸைக் கண்டு, இவருடைய வஸ்திரத்தைக் கவ்வி இழுத்தது. இவர் அதைவிட்டு அகலாததினால், அது அவ்விடத்தை விட்டு வேறிடம் சென்றது. இவருடைய ஜெபத்தால் மழை பெய்து பெரும் பஞ்சம் நீங்கியது. சபாஸ் அரசராலும் ஜனங்களாலும் மதிக்கப்பட்டு, சகல புண்ணியங்களையும் உத்தமமாய் அனுசரித்து, வந்தார்

ஜெருசலெமுக்கும் சாக்கடலுக்கும் இடையே உள்ள ஏகாந்தமான வனாந்தரப் பகுதியில், தபோதனர்களுக்கான சிற்றறைகளுடைய துறவற மடத்தை, அர்ச். சபாஸ் ஸ்தாபித்தார். இதற்கு. மார் சாபா என்று இவருடைய பெயர் வைக்கப்பட்டது.  இங்கு அநேக மாபெரும் அர்ச்சிஷ்டவர்கள் தோன்றியதாலும், இதனுடைய ஒப்புயர்வான  முதன்மை நிலையினாலும், மாபெரும் துறவற மடம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. இம்மடத்தில், இக்காலத்திலும், கிழக்கத்திய ஆர்த்தடாக்ஸ் திருச்சபையின் துறவியர் வசித்து வருகின்றனர். உலகத்திலேயே மிகப் பழமையான துறவற மடங்கள் முன்று அல்லது நான்கு உள்ளன! அவற்றில் இதுவும் ஒன்று! அர்ச். சபாஸின் பரிசுத்த அருளிக்கங்கள், வெனிஸிலுள்ள அர்ச்.மாற்கு தேவாலயத்தில் பூஜிதமாக வணங்கப்படுகின்றன! 

மடாதிபதியான அர்ச்.சபாஸே! எங்களுக்காக வேண்டிக்கொள்ளும்

Feast of St. Sabas

St. Sabas was born in the year 439 at Mutalaska, Cappadocia, near Caesarea. His father was an army officer there, but when assigned to Alexandria, he left Sabas in the care of an uncle.

Sabas was mistreated by his uncle's wife, so he ran away to another uncle when he was only eight. When the two uncles became involved in a lawsuit over his estate, he again ran away, this time to a monastery near Mutalaska. Later, both uncles reconciled and wanted Sabas to marry, but he remained in the monastery.

In 456, he went to Jerusalem and entered a monastery at the age of 30, under St. Theoctistus, and became a hermit under the guidance of St. Euthymius.

After the death of St. Euthymius, Sabas spent 4 years alone in the desert near Jericho. Despite his desire for solitude, he attracted disciples, organized them into a laura in 483, and when his 150 monks asked for a priest (despite his opposition to monks being ordained), he was obliged to accept ordination and was ordained to the priesthood by Patriarch Sallust of Jerusalem in 491.

He attracted disciples from Egypt and Armenia, and built several hospitals and another monastery near Jericho. He was appointed archimandrite of all hermits in Palestine who lived in separate cells. However, his custom of going off by himself during Lent caused dissension in the monastery, and 60 of his monks left to revive a ruined monastery at Thecuna. He bore them no ill will and aided them with food and supplies.

In 511, he was one of a delegation of abbots sent to Emperor Anastasius I. In 531, when he was ninety-one, he again went to Constantinople, this time to plead with Emperor Justinian on behalf of the Samaritan rebels, and obtained their pardon.

He fell ill soon after his return to his laura from this trip and died on December 5th, 532, at Laura Mar Saba, after naming his successor.

St. Sabas is one of the most notable figures of early monasticism and is considered one of the founders of Eastern monasticism.

The laura he founded in the desolate, wild country between Jerusalem and the Dead Sea, named Mar Saba after him, was often called the Great Laura for its preeminence and produced many great saints.

It is still inhabited by monks of the Eastern Orthodox Church and is one of the three or four oldest monasteries in the world.

His relics were taken to Venice by the Venetians and are still venerated in St. Mark's Basilica in Venice.

St. Nicholas

 St. Nicholas, also known as Nicholas of Myra, is widely venerated as the patron saint of children, a title deeply rooted in his life, legendary deeds, and enduring legacy. His feast day, celebrated on December 6, is a time of gift-giving and joy, particularly for children, reflecting his role as a protector and benefactor of the young. Below is a detailed exploration of his connection to children:

---

1. Historical Background

• Life of St. Nicholas:
  • Nicholas was born around 270 AD in Patara, a city in Lycia (modern-day Turkey), and became Bishop of Myra. Known for his deep faith, charity, and humility, he devoted his life to serving others, particularly the poor and vulnerable.
  • After his death around 343 AD, he became one of the most beloved saints in both Eastern and Western Christianity.

---

2. Legends Tied to Children

St. Nicholas' patronage of children stems from several enduring legends that highlight his miraculous interventions and care for the young:

(a) The Three Daughters and the Dowries

• One of the most famous stories recounts how St. Nicholas helped a poor man with three daughters who could not afford dowries, risking their future marriages and possibly forcing them into servitude.
• Nicholas secretly delivered gold coins on three separate nights by throwing them through a window (or down a chimney, according to some versions), saving the family from destitution. This act became the basis for his association with anonymous gift-giving.

(b) The Resurrection of the Three Children

• Another well-known legend involves three children who were abducted and murdered by an innkeeper or butcher. According to the story, the children were placed in a barrel or pickling tub.
• St. Nicholas miraculously intervened, restoring the children to life and becoming their protector. This narrative firmly established his role as a guardian of children.

(c) Provision of Food for Hungry Children

• In other stories, St. Nicholas is said to have provided food for starving children during a famine, symbolizing his care for both their physical and spiritual needs.

---

3. Why Children Look to St. Nicholas

St. Nicholas’ attributes of compassion, protection, and generosity resonate particularly with children. His deeds embody:

• Provision: Meeting the physical and material needs of the young.
• Protection: Miraculous safeguarding of children from harm.
• Hope and Joy: His legacy inspires trust, hope, and delight in children through the traditions associated with his feast day.

---

4. Patronage of Children and Related Traditions

St. Nicholas’ status as the patron of children is celebrated globally, with customs reflecting his charitable and joyous spirit:

• Shoes or Stockings Tradition:
  • On the eve of December 6, children leave out their shoes or stockings to receive small gifts, such as coins, candies, and toys. This tradition recalls the story of the dowries and St. Nicholas’ secret acts of charity.
• Christmas and Santa Claus:
  • The modern figure of Santa Claus (derived from the Dutch Sinterklaas) evolved from St. Nicholas’ reputation as a gift-giver, with his focus on bringing joy to children during the Christmas season.
• Role in Christmas Pageants:
  • Plays and stories celebrating St. Nicholas often emphasize his acts of kindness and miraculous deeds for children.

---

5. Broader Patronage and Influence

St. Nicholas is not only the patron of children but also of sailors, merchants, and the falsely accused. His association with multiple groups reflects his wide-ranging role as a protector and advocate.

---

6. Spiritual Significance for Children

St. Nicholas is a model of Christian charity and selflessness:

• He exemplifies how the virtues of generosity and compassion can transform lives, especially those of the most vulnerable.
• His life is a reminder to adults and children alike to serve others without seeking recognition or reward, embodying Christ’s teachings of love and mercy.

---

7. Global Traditions Celebrating St. Nicholas

Different cultures celebrate St. Nicholas Day with unique practices, all focusing on children:

• The Netherlands and Belgium: Children eagerly await the arrival of Sinterklaas on December 5, receiving gifts and sweets if they’ve been good.
• Germany and Austria: St. Nicholas is often accompanied by a figure like Krampus or Knecht Ruprecht, who warns or disciplines naughty children.
• Eastern Orthodox Church: In the Eastern tradition, icons of St. Nicholas depict him as a compassionate intercessor for children and the poor.

டிசம்பர் 06 - அர்ச்‌.நிக்கோலாஸ்‌

 டிசம்பர் 06ம் தேதி

ஸ்துதியரும்‌ மேற்றிராணியாருமான
 அர்ச்‌. நிக்கோலாஸ்‌ 

(சாந்தா கிளாஸ்‌ என்றும்‌ கிறீஸ்துமஸ்‌ தாத்தா என்றும்‌ அழைக்கப்படுகிறார்‌) 

துருக்கியின்‌ தெற்குக்‌ கடற்கரையிலுள்ள படாரா நகரத்தில்‌, கி.பி.280ம்‌ வருடம்‌,  நிக்கோலாஸ்‌ பிறந்தார்‌. செல்வந்தர்களான இவருடைய பெற்றோர்கள்‌ இருவரும்‌,  இவருடைய சிறுவயதிலேயே, ஒரு கொள்ளை நோயினால்‌ இறந்து போயினர்‌. இவர்‌ தனது சொத்துக்களையெல்லாம்‌, ஏழைகளுக்கும்‌, நோயுற்றோருக்கும்‌, துன்பப்படுகிறவர்களுக்கும்,‌ உதவி செய்வதற்குப்‌ பயன்படுத்தினார்‌. 

 இவர்‌ தனது ஜீவியத்தை சர்வேசுரனுக்கு ஊழியம்‌ செய்வதற்காகவே அர்ப்பணித்தார்‌. இளவயதிலேயே மீரா நகருக்கு இவர்‌ மேற்றிராணியாரானார்‌. இவர்‌, ஏழைகள்‌ மேலும்‌, தேவையில்‌ இருக்கிறவர்கள்‌ மீதும்‌, சிநேகத்துடனும்‌ தாராளமான இருதயத்துடனும்‌ செய்த உதவிகளும்‌, குழந்தைகள்‌ மேல்‌ இவர்‌ கொண்டிருந்த சிநேகமும்‌, கப்பலில்‌ வேலை செய்கிற மாலுமிகள்‌ மீது இவர்‌ கொண்டிருந்த அக்கறையும்‌, அந்த பிரதேசம்‌ முழுவதிலுமுள்ள மக்கள்‌ சகலராலும்‌ அறியப்பட்டிருந்தன! 

அச்சமயம்‌, கிறீஸ்துவர்களை ஈவு இரக்கமில்லாமல்‌ உபாதித்துக்‌ கொடுமைப் படுத்தி வந்த உரோமை அரசன்‌, தியோக்ளேசியன்‌, வேத விசுவாசக்திற்காக, நிக்கோலாஸையும்‌ உபாதித்தான்‌; இவரை நாடு கடத்தினான்‌; சிறையிலடைத்தான்‌; ஆனால்‌, மகா கான்ஸ்டன்‌டைன்‌ பேரரசர்‌, கிறீஸ்துவராக மாறியவுடன்‌, 313ம்‌ வருடம்‌, பிறப்பித்த ஆணையின்படி, நிக்கோலாஸ்‌ சிறையிலிருந்து, விடுவிக்கப்பட்டார்‌. 325ம்‌ வருடம்‌ , ஆரிய பதிதத்தைக்‌ கண்டிப்பதற்காக நிசேயாவில்‌ நடைபெற்ற திருச்சபை சங்கத்தில்‌ நிக்கோலாஸ்‌ கலந்துகொண்டார்‌. சங்கம்‌ கூடியிருந்தபோது, கிறீஸ்து நாதர்‌, பிதாவைப்போல்‌ சர்வேசுரன்‌ அல்ல! என்கிற தப்பறையான பதிதத்தைக்‌ கூறிய ஆரியுஸை, அணுகிச்சென்று, வந்‌. நிக்கோலாஸ்‌ மேற்றிராணியார்‌, அவனுடைய கன்னத்தில்‌ அறைந்தார்‌. 343ம்‌ வருடம்‌ டிசம்பர்‌ 6ம்‌ தேதி, மீரா நகரில்‌, அர்ச்‌. நிக்கோலாஸ்‌ மரித்தார்‌. அந்நகர கதீட்ரலில்,‌ இவர்‌ அடக்கம்‌ செய்யப்பட்டார்‌; இவருடைய கல்லறையில்‌ மன்னா என்கிற ஒரு அதிசய அருளிக்கம்‌ உருவானது; நோயைக்‌ குணப்படுத்தும்‌ திரவ நிலையிருந்த இந்த அருளிக்கத்தினால்‌, அநேக நோயாளிகள்‌ புதுமையாகக்‌ குணமடைந்தனர்‌; இதனால்‌ அர்ச்‌. நிக்கோலாஸின்‌ கல்லறை ஒரு மாபெரும்‌ திருயாத்திரை ஸ்தலமாக மாறியது; அர்ச்‌. நிக்கோலாஸ்‌ மீதான பக்தி உலகம்‌ முமுவதும்‌ பரவியது.

1087ம்‌ வருடம்‌ அர்ச்‌.நிக்கோலாஸின்‌ அருளிக்கங்கள்‌, இத்தாலியிலுள்ள பாரி என்ற நகரில்‌,அர்ச்‌,.நிக்கோலாஸ்‌ பசிலிக்கா தேவாலயத்தில்‌ ஒரு பீடத்தில்‌ பொது வணக்கத்திற்காக பூஜிதமாக ஸ்தாபிக்கப்பட்டிருக்கிறது. இக்காலத்தில்‌, இந்நகரிலுள்ள அர்ச்‌. நிக்கோலாஸ்‌ தேவாலயம்‌, திருயாத்திரை ஸ்தலமாகவும்‌, டிசம்பர்‌ 6ம்‌ தேதி, அர்ச்‌. நிக்கோலாஸ்‌ திருநாளாகவும்‌ வருடந்தோறும்‌ கொண்டாடப்பட்டு வருகிறது. அர்ச்‌. நிக்கோலாஸின்‌ அசாதாரணமான குணாதிசயத்தை விவரிக்கும்‌ சில நிகழ்வுகளைப்‌ பார்ப்போம்‌: உதவி தேவைப்படுகிறவர்களுக்குப்‌ பாதுகாவலராக விளங்கும்‌ அர்ச்‌.நிக்கோலாஸின்‌ உன்னதமான குணாதிசயத்தைப்‌ பற்றிப்‌ பார்ப்போம்‌. 

1. அக்காலத்தில்‌ அர்ச்‌.நிக்கோலாஸ்‌ வாழ்ந்தபோது, அந்நாட்டு மக்களிடையே திருமணமாகாத பெண்களுக்கு அதிக வரதட்சணைக்‌ கொடுக்கும்‌ பழக்கம்‌ இருந்தது.அதிக பணத்தை வரதட்சணையாகக்‌ கொடுக்கிற பெண்ணிற்கு நல்ல கணவன்‌ கிடைப்பான்‌; வரதட்சணை கொடுக்க இயலாத பெண்களை அடிமைகளாக விற்கும்‌ அவல நிலைமை இருந்தது. அர்ச்‌. நிக்கோலாஸின்‌ மேற்றிராசனத்திலிருந்த ஒரு ஏழைக்கு மூன்று மகள்கள்‌ இருந்தனர்‌; அவளால்‌, தன்‌ மகள்களுக்கு வரதட்சணைக்‌ கொடுக்க இயலாமலிருந்தாள்‌; அடிமைகளாக விற்கப்படும்‌ ஆபத்தான நிலைமை வந்தது; அப்போது, மூன்று வேறு வேறு சந்தர்ப்பங்களில்‌, அந்த வீட்டிற்கு, மாறு வேடத்தில்‌, அர்ச்‌. நிக்கோலாஸ்‌ சென்று, மூன்று பெண்களுக்கும்‌ தேவையான வரதட்சணைக்கான பணத்தையும்‌, பொன்னையும்‌, நிரப்பிய பைகளை போட்டு விட்டுச்‌ சென்றார்‌.அர்ச்‌.நிக்கோலாஸின்‌ கொடைகளான மூன்று பொற்பந்துகளை மூன்று ஆரஞ்சுகளால்‌ இதன்காரணமாகவே காண்பிக்கப்படுவது வழக்கத்திலிருந்து வருகிறது. 

2. அர்ச்‌.நிக்கோலாஸ்‌, குழந்தைகளுடைய பாதுகாவலர்‌

 ஒரு சமயம்‌, மீரா நகர மக்கள்‌, அர்ச்‌.நிக்கோலாஸ்‌ திருநாளுக்கு முந்தின நாள் திருவிழிப்பைக்‌ கொண்டாடிக்கொண்டிருந்தபோது, கிரீட்டிலிருந்து வந்த அரேபியக்‌ கடற்கொள்ளைக்‌காரர்கள்‌, மீரா நகரத்திற்குள்‌ புகுந்தனர்‌. அர்ச்‌. நிக்கோலாஸ்‌ கதீட்ரலிலிருந்த பொருட்களைக்‌ கொள்ளையடித்துச்‌ சென்றனர்‌; போகிறபோது, பசில்லோஸ்‌ என்ற சிறுவனையும்‌ சிறைபிடித்துச்‌ சென்றனர்‌; அவனை அவர்களுடைய அரசன்‌ முன்பாகக்‌ கூட்டிச்‌ சென்றனர்‌. அரசமாளிகையில்‌ அரசன்‌ குடிக்கிற பானங்களின்‌ கிண்ணத்தை ஏந்துகிற வேலையில்‌ அவனை அமர்த்தினர்‌; அடுத்த வருடம்‌, அர்ச்‌.நிக்கோலாஸ்‌ திருநாள்‌ வந்தது. பசில்லோஸ்‌, அரசனுக்கு திராட்சை இரசத்தை ஒரு தங்கக்‌ கிண்ணத்தில்‌, கொண்டு சென்றான்‌.  அந்த வருடம்‌ முழுவதும்‌, பசில்லோஸின்‌ பெற்றோர்கள்‌ ஆழ்ந்த வருத்தத்தில்‌ மூழ்கியிருந்தனர்‌; அர்ச்‌. நிக்கோலாஸ்‌ திருநாள்‌ கொண்டாட்டத்தில்‌ சேராமல்‌, பசில்லோஸின்‌ தாய்‌, அர்ச்‌. நிக்கோலாஸிடம்‌ உருக்கமாக, தன்‌ மகனை மீட்டு பாதுகாப்பாகக்‌ கொண்டு வரும்படி வேண்டிக்கொண்டிருந்தாள்‌. அதே சமயம்‌, தங்கக்‌ கிண்ணத்தில்‌ திராட்சை இரசத்தைக்‌ கொண்டு வந்த பசில்லோஸ்‌, தன்னை , திடீரென்று யாரோ மேலே உயரமாக வானத்திற்குக்‌ கொண்டு சென்றதுபோல்‌ உணர்ந்தான்‌. அர்ச்‌. நிக்கோலாஸ்‌ தோன்றி, அஞ்சி நடுங்கியபடி இருந்த பசில்லோஸை ஆசீர்வதித்தார்‌; மீரா நகரிலுள்ள அவனுடைய வீட்டில்‌ அவனை இறக்கி விட்டார்‌. அப்போது, அவன்‌ அரசனுக்கு எடுத்துச்‌ சென்ற அதே தங்கக்‌ கிண்ணத்துடன்‌, தன்‌ பெற்றோர்கள்‌ முன்பாக போய்‌ நின்றான்‌. அதைக்கண்ட அவனுடைய பெற்றோர்களும்‌ உறவினர்களும்‌, ஆனந்த வெள்ளத்தில்‌ மூழ்கினர்‌; உடனே, அர்ச்‌. நிக்கோலாஸுக்கும்‌, ஆண்டவருக்கும்‌ தேவமாதாவிற்கும்‌ முழங்காலிலிருந்து நன்றியறிந்த ஸ்தோத்திரம்‌ செலுத்தினர்‌. இன்று பெற்றோர்கள்‌, சகல தீமைகளிலிருந்தும்‌, பிள்ளைகளுடைய ஆத்தும சரீர பாதுகாப்பிற்காக, அர்ச்‌. நிக்கோலாஸிடம்‌ வேண்டிக்கொள்ள வேண்டும்.‌

 3. நீதியின்பால்‌ அர்ச்‌.நிக்கோலாஸ்‌ கொண்டிருந்த ஆர்வமும்‌, அக்கறையும்‌.

 யுஸ்டாஸ்‌ என்ற ஆளுநன்‌, கையூட்டைப்‌ பெற்றுக்கொண்டு மூன்று  மாசற்ற மனிதர்களைத்  தீர்ப்பிட்டு, அவர்களுக்கு மரண தண்டனை விதித்தான்; அவர்களுக்கு மரண தண்டனை நிறைவேற்றப்போகிற நேரத்தில்‌, அர்ச்‌. நிக்கோலாஸ்‌, அங்கு தோன்றி, மரண தண்டனையை நிறுத்தி, அவர்களை விடுவித்தார்‌. யுஸ்டாஸ்‌, முதலில்‌,அர்ச்சிஷ்டவரை அதற்காகக்‌ கடிந்து கொண்டான்‌; பின்னர்‌, தன்‌ தவறை உணர்ந்து, அதற்காக மனஸ்தாபப்‌பட்டான்‌. இச்சமயத்தில்‌ அங்கிருந்த மூன்று அதிகாரிகள்‌ கூட, சிறிது காலத்திற்குப்‌ பிறகு, மரண ஆபத்திற்குத்‌ தள்ளப்பட்டனர்‌. அவர்கள்‌, உடனே அர்ச்‌. நிக்கோலாஸிடம்‌ வேண்டிக்‌ கொண்டு மன்றாடினர்‌.  அதே இரவில்‌, கான்ஸ்டன்டைன்‌ அரசன்‌ முன்பாக அர்ச்‌. நிக்கோலாஸ்‌ தோன்றி, அந்த மூன்று அதிகாரிகளையும்‌ விடுவிக்கும்படி அவனுக்குக்‌ கட்டளையிட்டார்‌. அடுத்த நாள்‌, கான்ஸ்டன்டைன்‌, அந்த மூன்று அதிகாரிகளிடம்‌ விசாரணை நடத்தினான்‌; அவர்களும்‌ அர்ச்‌. நிக்கோலாஸிடம்‌ வேண்டிக்கொண்டதைப்‌ பற்றி அறிந்தவுடன்‌, அவர்கள்‌ மூவரையும்‌ விடுதலை செய்தான்‌; அவர்களிடம்‌, பரிசுத்த மேற்றிராணியாரான அர்ச்‌. நிக்கோலாஸிடம்‌ கொடுக்கும்படி ஒரு கடிதத்தைக்‌ கொடுத்து அனுப்பினான்‌. அந்த கடிதத்தில்‌, இந்த உலகத்தில்‌ சமாதானம்‌ நிலவுவதற்காக வேண்டிக்கொள்ளும்படியாக, அர்ச்சிஷ்டவரிடம்‌ விண்ணப்பித்திருந்தான்‌.  வெகுகாலமாக, உலகத்தில்‌ இது மிகப்பிரபலமடைந்த புதுமையாக திகழ்ந்தது. 847ம்‌ வருடம்‌ மரித்த அர்ச்‌.மெக்தோடியஸ்‌ காலம்‌ வரை, இப்புதுமை சகலராலும்‌ அறியப்பட்‌ டிருந்தது. 

தேவையிலிருப்பவர்களுக்கும்‌, குழந்தைகளுக்கும்‌ பாதுகாவலரே! நீதியை நிலை நாட்டுபவரும்‌,ஸ்துதியரும்‌, மேற்றிறாணியாருமான அர்ச்‌. நிக்கோலாஸே! எங்களுக்காக வேண்‌டிக்கொள்ளும்‌! 

December 6

Feast of St. Nicholas of Bari
⚡
(The saint nicknamed Santa Claus)

The true story of Santa Claus begins with St. Nicholas, born in 280 A.D. in Patara, a town on the southern coast of Turkey.

His wealthy parents, devout Catholics, died in an epidemic when Nicholas was still young. He used his entire inheritance to assist the needy, the sick, and the suffering.

Nicholas dedicated his life to God and became the Bishop of Myra at a young age. He was known for his generosity to those in need, his love for children, and his care for sailors and ships.

Under Emperor Diocletian, who persecuted Christians, Bishop Nicholas was exiled and imprisoned. He was later freed by the Edict of Milan, issued by Emperor Constantine the Great in 313 A.D.

In 325 A.D., Nicholas attended the Council of Nicaea, which condemned the Arian heresy—the false teaching that Christ was not divine. During the council, Nicholas famously slapped Arius for preaching this doctrine.

St. Nicholas died on December 6, 343 A.D., in Myra and was buried in his cathedral. A miraculous liquid called manna, believed to have healing powers, formed in his grave and fostered devotion to him.

In 1087, his relics were moved to Bari, Italy, where they remain enshrined in the Basilica of St. Nicholas. His feast day, December 6, is celebrated worldwide.

---

🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

The Legacy of St. Nicholas
The following stories highlight his extraordinary character and why he is revered as a protector and helper of those in need:

---

1️⃣ St. Nicholas Provides Dowries for Three Sisters

⚡
In those days, a dowry was essential for a woman to marry. Without it, women often faced dire consequences, such as slavery.

A poor man with three daughters had no dowries for them. On three separate occasions, Nicholas secretly tossed stockings filled with gold into their home, providing the needed dowries.

This act inspired the tradition of children hanging stockings or placing shoes by the fireplace, awaiting gifts from St. Nicholas. The three gold balls, often represented as oranges, became a symbol of his generosity.

---

2️⃣ St. Nicholas Protects a Kidnapped Child

⚡
Long after his death, St. Nicholas saved a boy named Basilios, who had been kidnapped by pirates during the feast day celebrations in Myra.

The pirates stole treasures from the Church of St. Nicholas and took Basilios as a slave. The emir of Crete made him his personal cupbearer.

Basilios' parents, grieving for their only child, prayed for his safekeeping. On the following feast day, St. Nicholas appeared to Basilios, blessed him, and miraculously returned him to his parents—still holding the emir’s golden cup.

This story established St. Nicholas as a protector of children in the Western tradition.

(Today, parents pray to St. Nicholas for their children’s safety and protection from harm.)

---

3️⃣ St. Nicholas’ Zeal for Justice

⚡
When three innocent men were sentenced to death by a corrupt governor named Eustace, Nicholas intervened at the moment of execution. He stopped the executioner, exposed the governor’s crime, and secured the men’s release.

Later, when three officials were falsely accused and faced death, they prayed to St. Nicholas for help. That night, St. Nicholas appeared to Emperor Constantine in a dream, urging him to investigate the case.

After questioning the men and learning of their innocence, Constantine released them and sent a letter to St. Nicholas, asking for his prayers for peace in the world.

This miracle became widely known during the time of St. Methodius, who died in 847 A.D.

---

🙏
Through these stories, we see why St. Nicholas is beloved as a protector of children, a bringer of justice, and a helper of those in need.

Veni Redemptor Gentium - A Hymn for Christmas (History)

 

"Veni Redemptor Gentium" is one of the most well-known hymns associated with Advent and Christmas. It is attributed to St. Ambrose, the 4th-century Bishop of Milan, and has a long and rich history, with deep theological significance. Here's a detailed look at its history and meaning:

History

• Authorship: The hymn is traditionally attributed to St. Ambrose of Milan (c. 340–397 AD). Ambrose was a significant figure in the early Church, known for his theological writings, his role in promoting the Nicene Creed, and for his contributions to Christian hymnody. It is believed that Ambrose wrote the hymn in the 4th century, likely as part of his efforts to develop Christian worship music and encourage congregational singing.

• Musical Form: "Veni Redemptor Gentium" is typically sung as an antiphon, a form of call-and-response chant. The hymn is written in Latin, and its melodic lines are meant to be sung responsorially, with the cantor or leader singing a line and the congregation responding.

• Liturgical Use: The hymn has been used in the Church's liturgy for centuries, particularly during the Advent season, when Christians prepare for the coming of Christ. It is part of the Office of Vespers and is often sung as part of the liturgical celebrations leading up to Christmas. In the Roman Catholic tradition, it is sung during the Advent season, especially on December 17th, as part of the "O Antiphons," which are a series of ancient antiphons sung in the days leading up to Christmas.

Meaning and Theological Significance

• Title: The Latin title, Veni Redemptor Gentium, translates to "Come, Redeemer of the Nations" in English. The title encapsulates the central theme of the hymn: the anticipation of Christ's coming to redeem the world. The term "Redeemer" points to the salvation brought by Christ, while "nations" emphasizes the universality of Christ's mission.

• Themes of the Hymn:

  • Christ as the Redeemer: The hymn calls upon the Redeemer (Christ) to come and save humanity. This emphasizes the theme of salvation that runs throughout Advent, where Christians eagerly await the birth of Jesus, the Savior.

  • Christ's Incarnation: St. Ambrose reflects on the mystery of the Incarnation (God becoming man in the person of Jesus Christ). The hymn expresses awe and reverence for the divine humility that led Christ to take on human nature in order to redeem humanity.

  • Christ's Role as King and Savior: The hymn portrays Christ as both King and Savior. The imagery of a "King" coming to redeem His people is central to many Advent hymns and liturgies, signifying the reign of Christ and His authority over all creation.

  • The Church's Hope: In addition to being a personal prayer for salvation, the hymn is a prayer of hope for the entire Church and the world. It echoes the longing of the faithful for the fulfillment of God's promises and the establishment of God's Kingdom.

• Liturgical Context: The hymn reflects the tension between the present state of waiting (Advent) and the fulfillment of God's promise (Christmas). It emphasizes the desire for Christ to come into the world, transforming both individuals and the world at large.

Structure and Text

The hymn consists of several verses, each invoking Christ's coming and the various roles He fulfills as Redeemer. The original Latin text is poetic, drawing from Scripture, especially the prophecies about the coming Messiah found in the Old Testament.

A typical English translation might read as follows:

1. Come, Redeemer of the nations,
   Come, O Savior, of mankind;
   Here Thy people, here we wait,
   Jesus, Savior, come to reign.

2. Thou, of all the world the Savior,
   Thou, the hope of every nation,
   Thou, of all the world the Savior,
   Come to set us free.

While this is a simplified rendering, the Latin text is rich in theological symbolism, and each line reflects the faithful's anticipation of Christ's coming.

Influence and Legacy

• Hymn Tradition: St. Ambrose is considered one of the founders of Latin hymnody, and his hymns have influenced Christian worship for centuries. "Veni Redemptor Gentium" is part of this legacy, and it remains a key hymn in the liturgical calendar, especially during Advent.

• Musical Influence: The hymn has been set to various musical compositions throughout the centuries, with many composers adding their own musical settings. The hymn's melody is often sung in plainsong, but later composers have created choral arrangements and organ accompaniments, making it a favorite in both liturgical and concert settings.

• Antiphonal Chant: As part of the "O Antiphons," the hymn is also part of a long-standing chant tradition that dates back to the early Middle Ages, when liturgical chants were a central part of Christian worship.

Conclusion

"Veni Redemptor Gentium" remains a powerful and enduring expression of the Advent season's themes—hope, expectation, and the yearning for the coming of Christ. St. Ambrose's influence on Christian hymnody, coupled with the theological depth and beauty of the hymn, has made it a staple in the liturgical life of the Church, especially in the Western Christian tradition. The hymn continues to inspire believers as they prepare to celebrate the birth of Christ, the Redeemer of the Nations.

Latin

English

Veni, Redemptor gentium, Ostende partum Virginis; Miretur omne saeculum: Talis decet partus Deum. Non ex virili semine, Sed mystico spiramine, Verbum Dei factum caro, Fructusque ventris floruit. Alvus tumescit Virginis, Claustrum pudoris permanet; Vexilla virtutum micant, Versatur in templo Deus. Procedit e thalamo suo, Pudoris aula regia, Geminae gigas substantiae, Alacris ut currat viam. Egressus eius a Patre, Regressus eius ad Patrem: Excursus usque ad inferos, Recursus ad sedem Dei. Aequa Patri Filioque, Compar decus Spiritui: Iudex creatur aequitas, Paterna luce splenduit.

Come, Thou Redeemer of the earth, And manifest Thy virgin birth: Let every age adoring fall, Such birth befits the God of all. Begotten of no human will, But of the Spirit, Thou art still The Word of God, in flesh arrayed, The Savior, now to man displayed. The virgin womb that burden gained With virgin honor all unstained; The banners there of virtue glow; God in His temple dwells below. Forth from His chamber goeth He, That royal home of purity, A giant in twofold substance one, Rejoicing now His course to run. From God the Father He proceeds, To God the Father back He speeds; His course He runs to death and hell, Returning on God's throne to dwell. O equal to the Father, Thou! Gird on Thy fleshly mantle now; The weakness of our mortal state With deathless might invigorate.

டிசம்பர் 07 - அர்ச்‌. அம்புரோஸ்‌

 டிசம்பர் 07ம் தேதி

ஸ்துதியரும்‌, மேற்றிராணியாரும்‌, வேதபாரகருமான
அர்ச்‌. அம்புரோஸ்‌ 

அம்புரோஸ்‌ 340ம்‌ வருடம்‌ பிறந்தார்‌.உரோமையில்‌ சட்டக்கல்வி பயின்‌றார்‌. இவருடைய அசாதாரணமான திறமையைக்‌ கண்ட உரோமை சக்கரவர்த்தி, இவரை, இவருடைய 33வது வயதில்‌, இத்தாலியின்‌ வடக்குப்‌ பிரதேசத்திற்கு ஆளுனராக நியமித்தார்‌. மிலான்‌ அப்பிரதேசத்தினுடைய தலை நகராயிருந்தது.

 374ம்‌ வருடம்‌ மிலான்‌ நகர மேற்றிராணியார்‌ மரித்தார்‌. அச்சமயம்‌, ஆரிய பதிதர்களுக்கும்‌, கத்தோலிக்கர்களுக்கும்‌ இடையே வாக்குவாதமும்‌ கலவரமும்‌ ஏற்பட்டது. இறந்துபோன மேற்றிராணியார்‌, ஆரிய பதிதத்தை ஆதரித்திருந்தவர்‌ என்பதால்‌, அடுத்து வரவேண்டிய மேற்றிராணியாரும்‌ ஆரிய பதிதத்தைச்‌ சேர்ந்தவராயிருக்க வேண்டுமென்று அப்பதிதர்கள்‌ எல்லோரும்‌ வாதிட்டனர்‌. நகர மக்களிடையே அமைதியை ஏற்படுத்துவதற்காக, அந்நகர ஆளுனரான அம்புரோஸ்‌ அந்நகரின்‌ கதீட்ரலுக்கு, வீரர்களுடன்‌ விரைந்து வந்தார்‌. அப்போது, அவர்‌ இன்னும்‌ ஞானஸ்நானம்‌ வாங்காத அஞ்ஞானியாக இருந்தார்‌. அப்போது, இரு சாராரிடையே சமாதானத்தை ஏற்படுத்துவதற்காக மிக நேர்த்தியான பிரசங்கத்தை, அம்புரோஸ்‌ நிகழ்த்தினார்‌. 

சண்டை இல்லாமலும்‌, மட்டு திட்டத்துடனும்‌, அறிவுடைய மனிதர்களாக இப்பிரச்சினையை அவர்களுக்குள்‌ சுமூகமாக தீர்த்துக்கொள்ளும்படி, அந்நகர மக்களிடம்‌ கெஞ்சிக்‌ கேட்டுக்கொண்டார்‌. அவர்‌ பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, திடீரென்று கூட்டத்திலிருந்து ஒரு குழந்தை, “இதோ! நம்‌ மேற்றிராணியார்‌, அம்புரோஸ்‌!” என்று இரண்டு முறை கூறியது. உடனே, கூட்டத்தினர்‌ எல்லோரும்‌, “நம்‌ மேற்றிராணியார்‌, அம்புரோஸ்‌!” என்று கூக்குரலிட்டனர்‌.  ஆனால்‌, இன்னும்‌ ஞானஸ்நானம்‌ கூட வாங்காத அம்புரோஸியார்‌, தனது மகிமையான பதவியை விட்டு விட்டு, ஆபத்தான ஆரிய பதிதர்களிடையே, ஒரு கத்தோலிக்க மேற்றிராணியாராக பதவியை, எப்படி ஏற்பது என்பதை உணர்ந்தவராக, கதீட்ரலை விட்டு, ஓடிவிட்டார்‌.  

பின்‌, அம்புரோஸ்‌, சக்கரவர்த்தியிடம்‌, ஞானஸ்நானம்‌ கூட வாங்காத தன்னை மிலான்‌ நகர மேற்றிராணியாராக ஆக்கும்‌ அந்நகர மக்களுடைய தீர்மானத்தை இரத்துசெய்யும்படி விண்ணப்பித்தார்‌.ஆனால்‌, அதற்கு, அவரிடம்‌, “நான்‌ கவர்னராக தேர்ந்தெடுத்த நீங்கள்‌ மேற்றிராணியாராக தகுதியடைந்ததைப்பற்றி மகிழ்ச்சியடைகிறேன்‌!” என்று கத்தோலிக்கரான உரோமை சக்கரவர்த்திக்‌ கூறினார்‌.அதைக்‌ கேட்ட அம்புரோஸியார்‌, ஒரு செனட்டரின்‌ வீட்‌டில்‌ மறைந்திருந்தார்‌. சக்கரவர்த்தியின்‌ தீர்மானத்தை அறிந்ததும்‌, செனட்டர்‌, அம்புரோஸியாரை,அவரிடம்‌, ஒப்படைத்தார்‌.

 உலகத்தில்‌ எங்கு சென்றாலும்‌, இதிலிருந்து தன்னைப்‌ பாதுகாத்துக்‌ கொள்ள முடியாது என்பதை உணர்ந்த அம்புரோஸ்‌, ஞானஸ்நானம்‌ பெற்று, குருப்பட்டமும்‌ பெற்றார்‌; அதே வருடம்‌ டிசம்பர்‌ 7ம்‌ தேதியன்று, மிலான்‌ நகர மேற்றிராணியாராக அபிஷேகம்‌ செய்யப்பட்டார்‌.  தன்‌ ஆஸ்திகளையெல்லாம்‌ ஏழைகளுக்கு அளித்த பிறகு, அர்ச்‌. சிம்பிளிசியானிடம்‌ அம்புரோஸ்‌, வேத இயலும்‌, வேதாகமும்‌ கற்றுக்கொண்டார்‌. ஆரிய பதிதர்கள்‌, புதிய மேற்றிராணியாரான அம்புரோஸ்‌, ஏற்கனவே அரசாங்கத்தின்‌ உறுப்பினராக இருந்ததாலும்‌, அரசாங்கத்தில்‌ அநேக ஆரிய பதித உறுப்பினர்கள்‌ இருந்ததாலும்‌, அவர்களுக்கு ஆதரவாக இருப்பார்‌, என்று எண்ணினர்‌. 

ஆனால்‌, திருச்சபையையும்‌, அரண்மனையையும்‌, செனட்‌ என்ற பாராளுமன்றத்தையும்‌, சக்கரவர்த்தியுடைய குடும்பத்தையும்‌ மிகவும்‌ துன்புறுத்திய ஆரிய பதித்தை எதிர்த்துப்போராடுவதற்கு, அர்ச்‌.அம்புரோஸ்‌, வழக்கறிஞரான தனது திறமைகளையும்‌, திறமையான பேச்சாளருக்கான திறமைகளையும்‌ பயன்படுத்தினார்‌. மேற்றிராணியார்‌ பதவி தனக்கு வேண்டாம்‌ என்றிருந்த போது, அவர்‌ கொண்டிருந்த அதே உறுதியான மன தைரியம்‌, அர்ச்‌. அம்புரோஸியாருக்கு, இப்போது ஆரிய பதிதத்தை எதிர்ப்பதற்கும்‌, சாங்கோபாங்கத்தின்‌ உத்தமதனத்தை நாடி, அதை அனுசரித்து முன்னேறுவதற்கும்‌ உதவியது. 

கோத்‌ என்ற முரட்டு இன மக்கள்‌ இவருடைய மேற்றிராசனத்திற்குள்‌ நுழைந்து அநேகரைச்‌ சிறைபிடித்துச்‌ சென்றபோது, அர்ச்‌. அம்புரோஸ்‌, தன்னிடமிருந்த பணம்‌ எல்லாவற்றையும்‌ செலவழித்து, சிறைபிடிக்கப்பட்ட கைதிகளை மீட்டார்‌. “பணயக் கைதிகளையும்‌ அடிமைகளாகச்‌ சிறை பிடிக்கப்பட்டவர் களையும்‌ மீட்புப்பணத்தை அளித்துக்‌ காப்பாற்றி மீட்பதே பிறா்சிநேக அலுவல்களில்‌ மிகச்சிறந்ததும்‌, மகா பலனுள்ளதுமான காரியம்‌!” என்று அர்ச்‌. அம்புரோஸ்‌ கூறுவார்‌. தேவாலயத்திலிருந்த தங்கப்பாத்திரங்களை உருக்கி, அதை விற்றுப் பணயக்‌ கைதிகளையும்‌ அடிமைகளையும்‌ மீட்டார்‌; அதைப்‌ பற்றிக்‌ குறிப்பிடும்போது, “ஆண்டவருக்காக ஆன்மாக்களைக்‌ காப்பாற்றுவது, திரவியங்களைச்‌ சேகரிப்பதைவிட மேலானது!” என்று கூறுவார்‌.

 390ம்‌ வருடம்‌, தெசலோனிக்காவில்‌, உரோம சக்கரவர்த்திக்கு எதிராகக்‌ கலகம்‌ ஏற்பட்டதை அறிந்த சக்கரவர்த்தி, சினமடைந்தவராக, தனது படைகளை தெசலோனிக்காவிற்கு அனுப்பி, அந்நகரவாசிகள் 7000பேர்களைக்‌ கொன்று போட்டார்‌. 

உரோமை சக்கரவர்த்தி, தியோடோசியுஸ்‌ , மிலான்‌ கதீட்ரலுக்கு வந்தபோது, மேற்றிராணியாரான அர்ச்‌.அம்புரோஸ்‌, சக்கரவர்த்தியை தேவாலயத்திற்குள்‌ நுழைய அனுமதிக்கவில்லை. “நீர் செய்த மாபெரும்‌ கொலைபாதகத்திற்காக மனஸ்தாபப்‌ படாமல்‌, நுழைய வேண்டாம்!‌ என்று பரிசுத்த மேற்றிராணியார்‌, சக்கரவர்த்தியிடம்‌ கூறினார்‌; சக்கரவர்த்தியும்‌, பகிரங்கமாக மனஸ்‌தாபப்பட்டு, மன்னிப்பு கேட்டார்‌. 397ம்‌ வருடம்‌ ஏப்ரல்‌ 4ம்‌ தேதி, அர்ச்‌.அம்புரோஸியார்‌ பாக்கியமாய்‌ மரித்தார்‌. அவருடைய சரீரம்‌ இன்னும்‌ புதுமையாக அழியாத சரீரமாக இருக்கிறது.அவர்‌ மேற்றிராணியாராக அபிஷேகம்‌ செய்யப்பட்ட டிசம்பர்‌ 7ம்‌ தேதி, அவருடைய வருடாந்திர திருநாளாகக்‌ கொண்டாடப்படுகிறது.திருவழிபாட்டிற்கான எதிரெதிர்‌ தேவாலய இணைக்‌ குழுப்‌ பாட்டுப்பாடும்‌ முறையை, அர்ச்‌.அம்புரோஸ்‌ ஏற்படுத்தி, பரப்பினார்‌;  வேனி ரெடம்டோர்‌ ஜென்சியும்‌ என்ற கிறீஸ்துமஸ்‌ பாடலை இயற்றினார்‌. ஆதியிலிருந்த நான்கு வேதபாரகர்களில்‌, அர்ச்‌. அம்புரோஸியாரும்‌ ஒருவர்‌; மிலான்‌ நகரின்‌ பாதுகாவலராகத்‌ திகழ்கிறார்‌;அர்ச்‌.அகுஸ்தீனார்‌ மனந்திரும்புவதற்கும்‌, ஒரு தலைசிறந்த வேதபாரகராக மாறுவதற்கும்‌, அர்ச்‌. அம்புரோஸியார்‌ காரணமாயிருக்கிறார்‌; ஆரிய பதிதத்தைத்‌ தன்‌ எழுத்துத்‌ திறமையால்‌, அர்ச்‌. அம்புரோஸியார்‌, தன்‌ மேற்றிராசனத்தில்‌, அழித்துப்போட்டார்‌. 

 மகிழ்ச்சியாகக்‌ கொண்டாடக்கூடிய பொது நிகழ்வுகளின்‌ போது, சர்‌வேசுரனை ஸ்துதித்துப்பாடும்‌ வழக்கத்தின்படி பாடப்படுகிற தே தேயும்‌ லவுதாமுஸ்‌ என்ற நன்றியறிந்த ஸ்தோத்திரப்பாடலை,அர்ச்‌. அகுஸ்தீனார்‌ ஞானஸ்நானம்‌ பெற்றபோது, அர்ச்‌. அம்புரோஸியார்‌, அர்ச்‌. அகுஸ்தீனாருடன்‌ சேர்ந்து, எதிரெதிர்‌ இணைக்குழு பாடலாக இயற்றினார்‌. 

“உறங்குகிறவர்களுக்கு தேவ ஆசீர்வாதங்கள்‌ அருளப்படுகிறதில்லை! ஆனால்‌ விழிப்புடன்‌ கண்காணித்துக்கொண்டிருப்பவர்களுக்கே அவை அருளப்படுகின்றன!”-அர்ச்‌.அம்புரோஸியார்‌.

ஸ்துதியரும், மேற்றிராணியாரும், வேதபாரகருமான அர்ச்‌. அம்புரோஸியாரே! எங்களுக்காக வேண்டிக்கொள்ளும்‌! 

Feast of St. Ambrose

December 7

✨ Aurelius Ambrosius, better known as Saint Ambrose, was born in 340 A.D. He studied law in Rome and, due to his extraordinary abilities, was appointed by the Roman Emperor as the governor of northern Italy at just 33 years old, with Milan as his headquarters.

The Call to Serve

In 374 A.D., the Bishop of Milan passed away, leading to a fierce dispute between Catholics and Arian heretics over his successor. Arianism denied the divinity of Jesus Christ, and the former bishop had supported this heresy. The rivalry escalated into a riot in the cathedral.

As governor, Ambrose, though not yet baptized, took charge of restoring peace. He addressed the crowd with a plea for harmony and rational decision-making. During his speech, a child suddenly shouted, “Ambrose for bishop!” The crowd echoed this cry, unanimously calling for Ambrose to take the position.

Initially, Ambrose resisted, reluctant to leave his political career for a challenging religious role. He fled and even appealed to the emperor, citing his lack of baptism. However, the emperor supported the people's decision, and Ambrose ultimately surrendered. He was swiftly baptized, ordained, and on December 7, 374 A.D., consecrated as Bishop of Milan.

Leadership and Legacy

Ambrose gave away his wealth to the poor and sought theological instruction from Saint Simplician. Though the Arians expected him to support their cause, Ambrose used his skills as a lawyer and orator to defend Catholic doctrine. His tenacity became a hallmark of his episcopal ministry.

• Charity: During Gothic invasions, Ambrose ransomed captives using his own funds and even melted Church treasures for the cause, famously stating, “It is better to save souls for the Lord than to save treasures.”
• Confronting Power: After the massacre of 7,000 people in Thessalonica, Ambrose confronted Emperor Theodosius, barring him from entering the cathedral until he publicly repented—a rare act of moral courage.

Contributions to the Church

St. Ambrose is credited with introducing the antiphonal chant, where one side of the choir alternates with the other. He also composed the Christmas hymn “Veni Redemptor Gentium.”

• Te Deum Laudamus: Tradition holds that Ambrose and St. Augustine improvised this Latin hymn at Augustine’s baptism.
• Ambrose influenced St. Augustine, guiding him on his path to sainthood.

Death and Patronage

St. Ambrose passed away on April 4, 397 A.D. His incorrupt body remains venerated. As one of the four original Doctors of the Church, he is the patron saint of Milan.

Wisdom of St. Ambrose

"Divine blessings are not granted to those who sleep, but to those who keep the watch."

🌟 Let us honor St. Ambrose, a model of faith, courage, and wisdom, on this feast day.

Detailed Summary of the Meaning of "Pange Lingua Gloriosi Proelium Certaminis"

 

The hymn Pange Lingua Gloriosi Proelium Certaminis is a poetic and theological masterpiece that explores profound aspects of Christian salvation history. Its stanzas highlight key moments of human sin, divine redemption, and the central role of the Cross in bringing about salvation. Below is a detailed stanza-by-stanza explanation of the hymn's meaning:

---

1. Introduction: A Call to Praise the Cross

Pange, lingua, gloriósi / Proélium certáminis,
"Sing, O tongue, of the glorious battle..."

The hymn opens with a call to sing of the "glorious battle" fought by Christ, emphasizing the triumphant and noble nature of His Passion. The "trophy of the Cross" is the central theme, portraying it not as a symbol of defeat but as a victory over sin and death. This opening sets a tone of exaltation and gratitude, inviting the faithful to reflect on the significance of Christ’s sacrifice.

---

2. The Fall of Humanity and the Promise of Redemption

De paréntis protoplásti / Fraude factor cóndolens,
"Grieving over the deception of the first parent..."

This stanza recounts the fall of humanity through Adam and Eve's disobedience in the Garden of Eden. It speaks of the "fraudful cunning" of the serpent that led humanity into sin through the eating of the forbidden fruit. The hymn contrasts the "Tree of Knowledge," which brought death, with the "Tree of the Cross," which God marked as the means to undo humanity’s curse. This juxtaposition highlights God’s divine plan to restore humanity by using the Cross to reverse the damage caused by the first sin.

---

3. God’s Plan: Victory Through the Cross

Hoc opus nostræ salútis / Ordo depopóscerat,
"This work of our salvation was demanded by God’s plan..."

This stanza explores the necessity of the Cross in God’s salvific plan. The cunning of the "multiform destroyer" (Satan) is to be countered by the divine "art" of salvation. God allows the Cross to become the instrument of redemption, defeating evil through an act of love and humility. Where the enemy inflicted harm, healing is brought forth—a reversal of sin and a demonstration of divine wisdom.

---

4. The Incarnation: God Becomes Man

Quando venit ergo sacri / Plenitúdo témporis,
"When the fullness of sacred time had come..."

Here, the hymn shifts to the mystery of the Incarnation, celebrating the moment when Christ, the Creator of the world, took on human flesh. This was the fulfillment of God’s promise to redeem humanity. Sent by the Father, Christ enters the world through the Virgin Mary, humbly assuming human nature while remaining divine. This stanza reflects on the profound humility and love of God, who chooses to dwell among His creation to save it.

---

5. The Humility of Christ’s Birth

Vagit infans inter arcta / Cónditus præsépia,
"The Infant cries in a narrow manger..."

The hymn emphasizes the humility of Christ’s earthly beginnings. Born in a manger and wrapped in swaddling clothes by the Virgin Mary, the Creator of the universe is portrayed as a helpless infant. This imagery underscores the paradox of the Incarnation: the Almighty God willingly becomes vulnerable and dependent, submitting Himself to the limitations of human life to bring about salvation.

---

6. Christ’s Passion and Sacrifice

Lustra sex qui iam perácta / Tempus implens córporis,
"After thirty years, completing His time in the flesh..."

Having completed His earthly ministry, Jesus willingly embraces His Passion. The hymn emphasizes His free will in offering Himself for humanity’s redemption. Christ is depicted as the sacrificial Lamb, lifted upon the wood of the Cross. The reference to the "stipite" (tree or beam) links the Cross to the Tree of Knowledge, drawing a parallel between the tree that brought death and the tree that now brings life.

---

7. The Suffering and Death of Christ

Felle potus ecce languit; / Spína, clavi, láncea
"He languishes, given vinegar to drink; thorns, nails, and lance..."

This stanza describes the physical and emotional suffering of Christ on the Cross. The imagery of the thorns, nails, lance, and the offering of bitter vinegar vividly portrays the agony of His Passion. From His pierced side flows blood and water, symbolizing the sacraments of Baptism and the Eucharist, which cleanse and nourish the faithful. This stanza celebrates the redemptive power of Christ’s suffering, which renews all creation—earth, sea, and sky.

---

8. The Exaltation of the Cross

Crux fidélis, inter omnes / Arbor una nóbilis:
"Faithful Cross, above all others, the one noble tree..."

The hymn concludes by exalting the Cross as the "faithful" and "noble" tree, surpassing all others in beauty and significance. The Cross is praised for bearing the "sweet weight" of Christ, its sweetness paradoxically tied to the salvation it brings. This stanza reflects the deep Christian veneration of the Cross, not as an instrument of shame but as the tree of life, redemption, and victory.

---

Overall Themes

1. Redemption Through the Cross: The hymn highlights the central Christian belief that Christ’s death on the Cross was the means of salvation for humanity. The Cross, once a symbol of death, becomes the sign of eternal life.

2. Divine Wisdom in Salvation: God’s plan of redemption is seen as both wise and paradoxical. By using the instrument of death (the Cross) to bring life, God triumphs over sin and evil in an unexpected way.

3. The Incarnation and Humility of Christ: The hymn emphasizes Christ’s humility, from His birth in a manger to His willing embrace of the Cross. This humility reveals the depth of God’s love for humanity.

4. Sacramental Imagery: The flowing blood and water from Christ’s side symbolize the sacraments of Baptism and the Eucharist, which continue to sanctify and sustain believers.

5. The Exaltation of the Cross: The Cross is portrayed as a noble and faithful tree, surpassing all others in glory because it bore the Savior of the world.

---

Liturgical and Devotional Use

The hymn serves as a profound meditation on the Passion and is used in liturgical celebrations such as the Feast of the Exaltation of the Holy Cross (September 14) and during Good Friday devotions. Its poetic depth invites believers to reflect on the mysteries of sin, redemption, and the victory of the Cross, making it a cornerstone of Christian hymnody and theology.

டிசம்பர்‌ 14 - அர்ச்‌. வெனான்சியுஸ்‌ ஃபோர்துனாதுஸ்‌ (ST. VENANTIUS FORTUNATUS)

டிசம்பர்‌ 14ம்‌ தேதி 
மேற்றிராணியாரும்‌ ஸ்துதியருமான
 அர்ச்‌. வெனான்சியுஸ்‌ ஃபோர்துனாதுஸ்‌ 

‌இவர்‌, கி.பி.535ம்‌ வருடம்‌, இத்தாலியில்‌ வெனிஸ்‌ நகருக்கருகிலுள்ள டிரெவிஸ்‌ என்ற இடத்தில்‌ பிறந்தார்‌. அஞ்ஞானக்‌ குடும்பத்தில்‌ பிறந்த இவர்‌ மிக இளவயதிலேயே கத்தோலிக்க வேதத்தில்‌ சேர்ந்தார்‌. இத்தாலியிலுள்ள‌ அக்வீலையா என்ற நகரில்‌, இவர்‌ வளர்ந்தார்‌. இலக்கணம்‌, சொல்லணிக்கலையை கற்றார்‌; ராவென்னா நகரிலிருந்த சட்டக்கல்லூரியில்‌ கல்வி கற்றார்‌. இவர்‌ மாணவனாகக்‌ கல்வி பயின்றபோது, ஏறக்குறைய இவரின்‌ கண்கள்‌ இரண்டும்‌ குருடாயின. அச்சமயத்தில்‌, தூர்ஸ்‌ நகர்‌ அர்ச்‌. மார்டினுடைய தேவாலயப்‌ பீடத்தில்‌ இடைவிடாமல்‌ எரிந்துகொண்டிருந்த  விளக்கிலிருந்த எண்ணெயை இவருடைய கண்கள்‌ மேல்‌ தடவியதும்‌, கண்‌ பார்வையை புதுமையாக மறுபடியும்‌ அடைந்துகொண்டார்‌. அர்ச்‌. மார்டினுக்கு நன்றியறிதலாக, பிரான்சிலுள்ள தூர்ஸ்‌ நகரின்‌ அர்ச்‌. மார்டின்‌ தேவாலயத்திற்குத்‌ திருயாத்திரையாக, ஜெர்மனி வழியாக சுற்றிச்‌ சென்றார்‌; கி.பி. 565-567 வருடங்களில்‌, இவர்‌ திருயாத்திரையை மேற்கொண்டார்‌. 

தூர்ஸ்‌ நகரின் மேற்றிராணியாருடன்‌ இவர்‌ நெருங்கிய நண்பரானார்‌; சிறிது காலம்‌, லொவார்‌ பள்ளத்தாக்கில்‌ தங்கியிருந்தார்‌. இவர்‌ தன்‌ 30 வது வயதில்‌, பிரான்சின்‌ புவாரியே நகருக்கருகில்‌ தங்கிவிட்டார்‌. இவர்‌ தனது பயணங்களின்போது, கவிதைகள்‌ இயற்றியதன்‌ மூலமாகவும்‌, பாடல்கள்‌ பாடுவதன்‌ மூலமாகவும்‌, அந்தந்த இடங்களில்‌ சந்தர்ப்பங்களுக்கு ஏற்றபடி சிறு செய்யுள்கள்‌ இயற்றியதன்‌ மூலமாகவும்‌, இரவு உணவிற்கான பணத்தைச்‌ சம்‌பாதித்துக்‌ கொடுத்தார்‌.  

சிறிது காலத்திற்குப்‌ பிறகு, வெனான்‌சியுஸ்‌, பிரான்ஸ்‌ நாட்டின்‌ அரசரான குளோத்தேரின்‌ மனைவியும்‌, அரசியுமான அர்ச்‌. ரதேகுந்தேவினுடைய ஊழியத்தில்‌ சேர்ந்தார்‌; அரசிக்கு ஆலோசகராகவும்‌, செயலராகவும்‌ பொறுப்பேற்றார்‌. அச்சமயம்‌, இந்த அரசி, ஒரு கன்னியாஸ்திரியாகவும்‌, 200 கன்னியரை வழிநடத்தக் கூடியவராகவும்‌ ஜீவித்து வந்தார்‌. 

 ஒரு சமயம்‌, கான்ஸ்டான்டின்‌ நோபிளிலிருந்த 2ம்‌ ஜஸ்டின்‌ பேரரசரிடமிருந்து, அர்ச்‌. ரகேகுந்தே அரசி, ஆண்டவருடைய உண்மையான சிலுவையிலிருந்து மகா பரிசுத்த அருளிக்கமாக ஒரு சிறு துண்டைப்‌ பெற்றுக்கொண்டபோது, அந்த மகா உன்னதமான தருணத்தில்‌, வெனான்‌சியுஸ்‌, வெக்சில்லா ரேஜிஸ்‌, பாஞ்சே லிங்குவா என்ற பாடல்களை திருச்சிலுவைக்குத் தோத்திரமாக இயற்றிப்‌ பாடினார்‌. இப்பாடல்கள்‌, இன்று வரை திருச்சபையின்‌ திரு வழிபாட்டுச்‌ சடங்குகளில்‌ பாடப்பட்டு வருகின்றன. இம்மகிமை மிக்கப்‌ பாடல்களை, திருச்சபை, பெரிய வெள்ளிக்கிழமைக்கான திருவழிபாட்டின்‌ சடங்குகளில்‌ பாடப்படும்படியாக சேர்த்திருக்கிறது. மேலும்‌, இவர்‌, மகா பரிசுத்த தேவமாதாவிற்குத்‌ தோத்திரமாக அநேக உன்னதமான பாடல்களை மிகுந்த கவிதை நயத்துடனும்‌ அழகாகவும்‌ இயற்றியிருக்கிறார்‌.  

கி.பி.600ம்‌ வருடம்‌, புவாரியே நகர மேற்றிராணியாராக வெனான்‌சியுஸ்‌ அபிஷேகம்‌ செய்யப்பட்டார்‌. அடக்கவொடுக்கம்‌, மட்டசனம்‌, நீடித்த நிலைமை வரத்தில்‌, சகலரும்‌ கண்டுபாவிக்கக்‌ கூடிய நன்மாதிரிகையுடன்‌ விளங்கினார்‌. பல்வேறு துறைகளைப்‌ பற்றி, இவர்‌ எழுதிய கவிதைகளும்‌ செய்யுள்களும்‌, 11 காண்டங்களைக் கொண்ட நூல்களாக திகழ்கின்றன. சரித்திர ஆசிரியர்களுக்கு, அந்த காலக்கட்டத்தில்‌ மனிதரிடையே நிலவிய அரசியல்‌, நாகரீகம்‌, கல்வி, தொழில்‌ போன்ற அநேகக்காரியங்கள்‌ பற்றிய விலைமதிப்பற்ற துல்லியமான அறிவைக்‌ கொடுக்கக்கூடிய ஆதாரங்களாக, இந்நூல்கள்‌ திகழ்‌கின்றன. கால்லிக்‌-இலத்தீன்‌ கவிஞர்களில்‌ இவர்‌ கடைசியாகக்‌ கருதப்படுகின்றார்‌. மகா பரிசுத்த தேவமாதாவைப்‌ பற்றி கவிதை எழுதிய முதல்‌ கத்தோலிக்கக்‌ கவிஞர்களில்‌ இவரும்‌ ஒருவராக விளங்குகிறார்‌. இவர்‌ பாக்கியமாய்‌, கி.பி.605ம்‌ வருடம்‌,70வது வயதில்‌ மரித்தார்‌. 

மேற்றிராணியாரான அர்ச்‌.வெனான்‌சியுஸ்‌ ஃபோர்துனாதுஸே‌! எங்களுக்காக வேண்டிக்கொள்ளும்‌!

December  14

ST. VENANTIUS FORTUNATUS

Venantius Clementianus Fortunatus,  was born in Trevise, near Venice, Italy in the year 535, in a pagan family & was converted to the Catholic faith when still quite young. He grew up in Aquileia, Italy, and studied grammar, rhetoric, and law at Ravenna, Italy.

While a student he became nearly blind, but recovered his sight by anointing his eyes with oil from a lamp that burned before the altar of St. Martin of Tours. In gratitude to St. Martin, he made a pilgrimage to Tours via the area of modern Germany, making the journey from about 565 to 567.

In Tours he became a close friend of the bishop & lived in the Loire Valley for while & then at the age of 30 he settled near Poitiers, France, & during his travels he often paid for his supper by reciting poetry, singing, or making up rhymes on the spot.

Venantius entered into the service as advisor and secretary of Queen St. Radegunde, wife of King Clotaire I, who was now herself living as a nun & governing some 200 nuns.

It was for the solemn occasion  when St. Radegunde received from Emperor Justin II at Constantinople a small piece of the True Cross, that Venantius composed the hymns "Vexilla Regis" and the "Pange Lingua" in honour of the Holy Cross.

These hymns are even sung today during great processions and the Catholic Church has incorporated these glorious hymns in Good Friday ceremonies.

St. Venantius was consecrated Bishop of Poitiers  in 600 A.D. and became a model of temperance and stability

His poetry and songs concerning daily life, work, people and politics, fill 11 volumes and have become a valuable resource for historians of the era. He is considered the last of the Gallic Latin poets, and one of the first Catholic poets to write hymns devoted to the Blessed Virgin Mary.

St. Venantius  Fortunatus died in the year 605 A.D.

டிசம்பர்‌ 13, அர்ச்‌. லூசியா (St. Lucy)

 டிசம்பர்‌ 13ம்‌ தேதி 
கன்னிகையும்‌, வேதசாட்சியுமான
 அர்ச்‌. லூசியா

 சிசிலியில்‌, சீராகூஸ்‌ என்ற இடத்தில்‌ 283ம்‌ வருடம்‌, அர்ச்‌,லூசியா பிறந்‌தார்‌. பணக்காரர்களான இவருடைய பெற்றோர்கள்‌ உயர்ந்த குலத்தைச்‌ சேர்ந்தவர்கள்‌. உத்தம கிறீஸ்துவ மகளாக வளர்க்கப்பட்டார்‌.இவர்‌ குழந்தையாயிருந்தபோதே, இவர்‌ தந்தை இறந்தார்‌. சிறுமியாயிருந்தபோது, பரிசுத்த கன்னிமையின்‌ வார்த்தைப்‌பாடு கொடுத்தார்‌. 

ஆனால்‌, இவரின்‌ தாயார்‌, செல்வந்தனான ஒரு அஞ்ஞான இளைஞனுக்கு, தன்‌ மகளைத்‌ திருமணம்‌ செய்து வைக்க ஆசித்தார்‌. தனது பரிசுத்த கற்பைக்‌ காப்பாற்றுவதற்கும்‌, தன்‌ வார்த்‌தைப்பாட்டில்‌ பிரமாணிக்கமாய்‌ இருப்பதற்கும்‌, தனக்கு உதவும்‌படி சர்வேசுரனிடம்‌, அர்ச்‌.லூசியா உருக்கமாக வேண்டிக்கொண்டார்‌. லூசியாவின்‌ தாயார்‌ வியாதியில்‌ விழுந்தார்‌. தாயும்‌ மகளும்‌, அர்ச்‌. ஆகத்தம்மாள்‌ கல்லறைக்குத்‌ திருயாத்திரை சென்றனர்‌. அங்கு தாய்‌ குணமடைய வேண்டும்‌ என்று வேண்டிக்கொண்டார்‌; புதுமையாக அவருடைய தாயார்‌ குணமடைந்தார்‌. 

திருமணத்திலிருந்து தன்னைக்‌ காப்பாற்றும்படியாக, தன்‌ தாயாருக்கு சுகம்‌ கிடைக்கவேண்டும்‌ என்று ஆண்டவரிடம்‌ கேட்ட தனது மன்றாட்டைக்‌ கேட்டருளியதைப்‌ பற்றி, லூசியா, தன்‌ தாயாரிடம்‌ கூறினார்‌. அதைக்‌ கேட்ட தாயார்‌, லூசியா திருமணம்‌ செய்து கொள்ள வேண்டாம்‌, என்று அனுமதியளித்தார்‌; லூசியா மிகுந்த மகிழ்ச்சியடைந்தார்‌; தனது கன்னிமையை மறுபடியும்‌ சர்வேசுரனுக்கு அர்ப்பணம்‌ செய்தார்‌; தனது சொத்துக்களை ஏழை எளியவர்களுக்கு தான தர்மம்‌ செய்து உதவினார்‌.

லூசியாவை மணமுடிக்கக்‌ காத்திருந்த அஞ்ஞான இளைஞன்‌, லூசியா கிறீஸ்துவள்‌, என்பதை, சிசிலியின்‌ ஆளுனனிடம்‌ அறிவித்தான்‌; ஆளுனன்‌,  லூசியாவை, உரோமைச்‌ சக்கரவர்த்தியின்‌ சிலைக்கு முன்பாக பலி செலுத்தும்‌படி கட்டளையிட்டான்‌. அதற்கு மறுத்த லூசியாவை, விபச்சாரம்‌ செய்கிற தீய பெண்களிடம்‌ ஒப்படைக்கும்படி கட்டளையிட்டான்‌. சேவகர்கள்‌, லூசியாவை அசைக்க முடியாமல்‌ திணறினர்‌; திவ்ய இஸ்பிரீத்து சாந்துவானவரால்‌ நிரம்பியவராக லூசியா, ஒரு மலையைப்‌ போல்‌ உறுதியாக அசையாமலிருந்தார்‌; ஒரு பெரிய காளைமாடுகளின்‌ கூட்டத்தின்‌ உதவியுடன்‌, லூசியாவை  அங்கிருந்து இழுத்துச்‌ செல்ல முயற்சித்தனர்‌; அவர்களுடைய முயற்சி எந்த பலனையும்‌ அளிக்கவில்லை. சூடான கல்‌ மற்றும்‌ கொதிக்கிற எண்ணெயை, லூசியாவின்‌ மேல்‌ ஊற்றினர்‌; ஆனால்‌, அதனால்‌ எந்த காயமும்‌, புண்ணும்‌ ஏற்படாமல்‌ புதுமையாக லூசியா காப்பாற்றப்பட்டார்‌. 

ஒரு சேவகன்‌, லூசியாவின்‌ கழுத்தில்‌ தன்‌ பட்டாக்கத்தியை ஊடுருவிக்குத்தினான்‌. அப்பொழுது கூட அர்ச்‌. லூசியா, தன்னை உபத்திரவப்படுத்துகிறவர்களுக்கு எதிரான தீர்க்கதரிசன எச்சரிப்பைக்‌ கூறினார்‌. இறுதி உபத்திரவமாக, லூசியாவின்‌ கண்களை பிடுங்கினார்கள்‌. இருப்பினும்‌, புதுமையாக, அர்ச்‌,.லூசியாவால்‌, கண்கள்‌ இல்லாமலே, எல்லாவற்றையும்‌ பார்க்க முடிந்தது. (இந்நாள்‌ வரை, அர்ச்‌.லூசியா ஒரு தங்கத்‌ தட்டில்‌ தனது இரண்டு கண்களையும்‌ ஏந்தியபடி நிற்கிற படத்‌தைக்‌ காணலாம்‌.)  மகிமைமிக்க நீண்ட வேதசாட்சிய உபத்திரவங்களுடைய போராட்டத்‌தின்‌ முடிவில்‌, லூசியாவின்‌ தொண்டையில்‌ ஒரு வாள்‌ ஊடுருவிக்குத்தப்பட்டு 304ம்‌ வருடம்‌, வேதசாட்சிய மரணமடைந்தார்‌.

அர்ச்‌. லூசியா, 6ம்‌ நூற்றாண்டில்‌, உரோமாபுரியில்‌, மகா கீர்த்திபெற்ற வேதசாட்சியான பரிசுத்த கன்னியர்களில்‌ ஒருவராக போற்றி வணங்கப்பட்டார்‌. 

வேதசாட்சியான அர்ச்.லூசியாவே! எங்களுக்காக வேண்டிக்கொள்ளும்‌!  

December 13, St. Lucy History in Tamil

ST. LUCIA OF SYRACUSE

Lucy was born at Syracuse, in Sicily, in the year 283, as the daughter of noble and wealthy parents, and was raised a Christian. Her father died while she was a child. She made a secret vow of virginity, but her mother forced her to marry a pagan.

Lucy didn't want to marry at all, and prayed to God for some way to persuade her mother so that she didn't have to marry the rich young pagan man.

Lucy's mother became ill, and they both went on a pilgrimage to the tomb of Saint Agatha to pray for healing. When Lucy's mother was miraculously healed, Lucy told her mother about how she had asked God for help so that she wouldn't have to marry. Lucy's mother changed her mind, and told Lucy that she didn't have to marry the rich young man. Lucy was very happy.

Like so many of the early martyrs, Lucy had consecrated her virginity to God, and she hoped to devote all her worldly goods to the service of the poor. But her rejected pagan bridegroom became angry and denounced Lucy as a Christian to the governor of Sicily, who ordered her to burn a sacrifice to the Emperor's image, but Lucy rejected. Hence the governor ordered that Lucy be taken to the brothel.

The guards who came to take her away found her so filled with the Holy Spirit that she was stiff and heavy as a mountain; they could not move her even when they tried to pull her by a team of oxen.

Hot pitch & boiling oil was poured over her but she remained unhurt, a guard thrust a dagger in her neck, but even then she prophesied against her persecutor. As final torture, her eyes were gouged out. Yet she was miraculously still able to see without her eyes!

(To this day we see pictures of Saint Lucy holding her eyes on a golden plate).

After a long and glorious combat she was finally killed with a sword thrust into her throat, in the year 304 A.D.

She was honoured at Rome in the sixth century among the most illustrious virgins and martyrs, whose triumphs the church celebrates, as appears from the Sacramentary of Saint Gregory, Bede, and others.

NOVENA PRAYER TO ST LUCY, PROTECTOR OF THE EYES

(This prayer is said on nine consecutive days)🙏

⭐

O St Lucy, you preferred to let your eyes be torn out instead of denying the faith and defiling your soul; and God, through an extraordinary miracle, replaced them with another pair of sound and perfect eyes to reward your virtue and faith, appointing you as the protector against eye diseases. I come to you for you to protect my eyesight and to heal the illness in my eyes.

O St Lucy, preserve the light of my eyes so that I may see the beauties of creation, the glow of the sun, the colour of the flowers and the smile of children.

Preserve also the eyes of my soul, the faith, through which I can know my God, understand His teachings, recognise His love for me and never miss the road that leads me to where you, St Lucy, can be found in the company of the angels and saints.

St Lucy, protect my eyes and preserve my faith. Amen.

(Say: 3 “Our Father”, 3 “Hail Mary”, 3 “Glory be”)🙏

O! Glorious St Lucy, Virgin and Martyr, you greatly glorified the Lord by preferring to sacrifice your life rather than be unfaithful. Come to our aid and, through the love of this same most loveable Lord, save us from all infirmities of the eyes and the danger of losing them.

Through your powerful intercession, may we spend our life in the peace of the Lord and be able to see Him with our transfigured eyes in the eternal splendour of the Celestial Homeland. Amen.

St Lucy, pray for us and for the most needy, to Christ our Lord. 

Amen.

டிசம்பர்‌ 12ம்‌ தேதி - மகா பரிசுத்த குவாடலூப்‌ மாதாவின்‌ திருநாள்

டிசம்பர்‌ 12ம்‌ தேதி 

மகா பரிசுத்த குவாடலூப்‌ மாதாவின்‌ திருநாள்

 உலகத்தில்‌ புராட்டஸ்டன்டு பதிதர்களும்‌, மகமதியர்களும்‌, மகா பரிசுத்த தேவமாதாவின்‌ பரிசுத்தப்‌ படங்களையும்‌ சுரூபங்களையும்‌, அவசங்கை செய்தும்‌, அழித்துப்‌ போட்டும்‌ அட்டூழியம்‌ செய்த அதே நேரத்தில்‌ மிகச்‌ சரியாக, பரலோகம்‌, மனுக்குலத்திற்கு, மகா பரிசுத்த தேவமாதாவினுடைய இந்த பரிசுத்த சாயலை, உலகத்திற்கு அளித்தது! மேலே காணப்படுகிற படத்தில்‌, குவாடலூப்‌ மாதாவின்‌ பரிசுத்த சாயல்‌ அற்புதமாகப்‌ பதியப்பெற்ற டில்மா என்கிற போர்வையின்‌ மூலப்பிரதி காண்‌பிக்கப்பட்டிருக்கிறது. இது, தற்போது, மெக்சிகோ குவாடலூப்‌ பசிலிக்கா தேவாலயத்தில்‌ குண்டு துளைக்காத கண்ணாடி சட்டத்தினுள்‌ வைக்கப்பட்டு பீடத்தில்‌ ஸ்தாபிக்கப்பட்டிருக்கிறது. 

முதல்‌ காட்சி 

1531ம்‌ வருடம்‌, டிசம்பர்‌ 9ம்‌ தேதியன்று, அண்மையில்‌ கத்தோலிக்கராக மனந்‌திரும்பிய ஜூவான்‌ தியேகோ என்ற மெக்சிகோ நாட்டின்‌ பூர்வீக இனத்தைச்‌ சேர்ந்தவர்‌, மெக்சிகோவின்‌ வில்லா தே குவாடலூப்பே என்ற நகரிலுள்ள டெப்பியாக்‌ என்ற ஒரு குன்றின்‌ மேல்‌,தேவமாதாவின்‌ காட்சியைப்பெற்றார்‌. மகா பரிசுத்த தேவமாதா,அந்நாட்டின்‌ இளவரசியின்‌ தோற்றத்தில்‌ ஒரு இளம்‌ பெண்ணரசியாகக்‌ காட்சி யளித்தார்கள்‌. ஜூவான்‌ தியேகோவிடம்‌, அவருடைய சொந்த மொழியிலேயே, தேவ மாதா பேசினார்கள்‌; அந்த இடத்தில்‌, தமக்குத்‌ தோத்திரமாக ஒரு தேவாலயம்‌ கட்டப்பட வேண்டும்‌ என்று கூறினார்கள்‌; அவர்கள்‌ கூறிய வார்த்தைகளிலிருந்து, மகா பரிசுத்த தேவமாதா தான்‌ தன்னிடம்‌ காட்சியளித்துப்‌ பேசினார்கள்‌, என்று ஜூவான்‌ கண்டுபிடித்தார்‌. இந்த காட்சியைப்‌ பற்றியும்‌, மகா பரிசுத்த தேவமாதா கூறியதைப் பற்றியும்‌, ஜூவான்‌ தியேகோ, அதிமேற்றிராணி யாரான வந்‌.ஜூவான்‌ சுமர்ரகா ஆண்டகையிடம்‌ அறிவித்தார்‌. 

 

2ம்‌ காட்சி

  அதி மேற்றிராணியார்‌, ஜூவான்‌ தியேகோ கூறியதை நம்ப மறுத்தார்‌. ஜூவான்‌ மறுபடியும்‌ டெப்பியாக்‌ மலைக்குத்‌ திரும்பி வந்தார்‌. அங்கு மகா பரிசுத்த தேவ மாதா, அவருக்காகக்‌ காத்திருந்தார்கள்‌. ஜூவான்‌, தான்‌ கூறியதை, அதிமேற்றிராணியார்‌ நம்பவில்லை, என்று தெரிவித்தார்‌; மகா பரிசுத்த தேவமாதா, அவரிடம்‌, அதிமேற்றிராணியாரிடம்‌, மறுபடியும்‌ அடுத்த நாள்‌ சென்று, தமது விருப்பத்தைப்‌ பற்றி தெரிவிக்கும்படி கூறினார்கள்‌. 

 3ம்‌ காட்சி

  அடுத்த நாள்‌, அதிமேற்றிராணியார்‌,காட்சியளிக்கும்‌ பெண்ணரசி தனக்கு ஒரு அடையாளத்தைக்‌ காண்பிக்க வேண்டும்‌ என்று விண்ணப்பித்தார்‌. அன்று மாலையில்‌, அதிமேற்றிராணியார்‌ கூறியதை, ஜூவான்‌, மகா பரிசுத்த தேவ மாதாவிடம்‌ அறிவித்தார்‌;அடுத்த நாள்‌ காலையில்‌, அதிமேற்றிராணியாரின்‌ விருப்பத்தை நிறைவேற்றுவதாக, மகா பரிசுத்த தேவமாதா வாக்களித்தார்கள்‌. ஆனால்‌, அடுத்த நாள்‌, ஜூவான்‌, தேவமாதா காட்சியளிக்கும்‌ அந்த மலைப்‌ பக்கமாகச்‌ செல்லாமல்‌ வேறு வழியாகச்‌ சென்றார்‌; காரணம்‌, அவருடைய மாமா ஜூவான்‌ பெர்னார்டினோ மிகக்‌ கடுமையான காய்ச்சல்‌ கண்டு மர ணத்தருவாயிலிருந்தார்‌.

 4ம்‌ காட்சி

 2 நாட்கள்‌ கழித்து, டிசம்பர்‌ 12ம்‌ தேதியன்று, ஜூவான்‌, இறந்து கொண்டிருக்கிற தன்‌ மாமாவிற்கு அவஸ்தைப்‌ பூசுதல்‌ அளிப்பதற்காக ஒரு குருவானவரைக்‌ கூட்டி வரும்படி, லடலோகோ என்ற ஊரிலுள்ள தேவாலயத்தை நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தார்‌; அப்போது, மறுபக்கத்திலிருந்த டெப்பியாக்‌ மலையிலிருந்து கீழே இறங்கி வந்து, மகா பரிசுத்த தேவமாதா, ஜூவானை நிறுத்தினார்கள்‌. மகா பரிசுத்த தேவமாதா, ஜூவான்‌ முந்தின நாள்,‌ ஏன்‌ தம்மை வந்து பார்க்கவில்லை என்பதற்கான காரணத்தைக்‌ கேட்டார்கள்‌. மாமாவின்‌ வியாதியின்‌ காரணமாகவே அங்கு வரவில்லை என்று, ஜூவான்‌ கூறியதைக்‌ கேட்ட மகா பரிசுத்த தேவமாதா, அவரிடம்‌, “நல்லது. என்‌ பிள்ளைகளில்‌ மிகப்‌ பிரியமான மிகச்‌ சிறிய பிள்ளையே! இப்போது நான்‌ கூறப்போவதை நன்றாகக்‌ கவனித்துக்கேள்‌. உன்னை உபத்திரவப்படுத்துகிற எதைப்‌ பற்றியும்‌ கவலைப்படாதே! அதைப்‌ பற்றி பயப்படாதே! உன்‌ தாயாராக நான்‌ இங்கு இருக்கிறேனல்லவா? நீ என்‌ நிழலின்‌ கீழும்‌ பாதுகாப்பிலும்‌ இருக்கிறாயல்லவா? என்‌ கரங்களின்‌ அரவணைப்பிற்குள்‌ நீ இருக்கிறாயல்லவா? வேறு ஏதாவது உனக்குத்‌ தேவையாக இருக்கிறதா? உன்‌ மாமாவைப்‌ பற்றி, நீ பயப்படாதே! அவர்‌ சாக மாட்டார்‌. அவர்‌ ஏற்கனவே நலமடைந்துவிட்டார்‌; இதைப்‌ பற்றி நிச்சயித்திரு!” என்று கூறினார்கள்‌. மகா பரிசுத்த தேவ மாதா கூறியதைக்‌ கேட்டதும்‌, ஜூவான்‌, மகிழ்ச்சியடைந்தவராக, மேற்றிராணியாரிடம்‌ எடுத்‌துச்‌ செல்வதற்கான அவர்‌ கேட்ட அடையாளத்தைக்‌ கேட்டார்‌; மகா பரிசுத்த தேவமாதா, ஜூவானிடம்‌, மலை உச்சியை நோக்கி ஏறிச்‌ செல்லும்படி, கூறினார்கள்‌. அங்கு ஏற்கனவே மூன்றுமுறை அவர்கள்‌ காட்சி கொடுத்த அதே இடத்திற்குச்‌ சென்று, அங்குக்‌ கண்டடையக்‌ கூடிய அன்று மலர்ந்திருக்கும்‌ அநேக ரோஜாப்பூக்களைப்‌ பறித்துக்‌ கொண்டு, மறுபடியும்‌ தம்மிடம்‌ வரும்படிக்‌ கூறினார்கள்‌. அவரும்‌ மெக்சிகோவிலேயே காணக்கிடைக்காத அபூர்வமான காஸ்டிலியன்‌ ரோஜாபூக்கள்‌ மலை உச்சியில்‌, எப்போதும்‌ தரிசாக இருக்கும்‌ பாறை நிலத்தில்,‌ புதுமையாக மலர்ந்திருப்பதைக்‌ கண்டு, அம்மலர்களைப் பறித்து வந்தார்‌. 

 மகா பரிசுத்த தேவமாதா தாமே, ரோஜா மலர்களை அடுக்கி வைத்து, ஜூவானுடைய டில்மா என்ற மேலங்கியில்‌ வைத்துக்‌ கொடுத்தார்கள்‌; ஜூவான்‌ 1531ம்‌ வருடம்‌ டிசம்பர்‌ 12ம்‌ தேதியன்று, தனது டில்மா மேலங்கியை அதிமேற்றிராணியாருக்குத்‌ திறந்து காண்பித்தபோது, பூக்கள்‌ தரையில்‌ விழுந்தன. டில்மா மேலங்கியில்‌ மகா பரிசுத்த தேவமாதாவின்‌ பரிசுத்த சாயல்‌ புதுமையாக பதிந்திருப்பதைக்‌ கண்ட அதிமேற்றிராணியார்‌, உடனே முழங்காலிலிருந்து, பக்திபற்றுதலுடன்‌, மகா பரிசுத்த தேவமாதாவை, வணங்கினார்‌; மகா பரிசுத்த தேவமாதாவின்‌ விருப்பத்தை நிறைவேற்றத்‌ தீவிரித்தார்‌. அதன்படி குவாடலூப்‌ மாதாவின்‌ பேராலயம்‌ கட்டப்பட்டது. அதில்‌ மகா பரிசுத்த தேவமாதாவின்‌ பீடத்தில்‌, மகா பரிசுத்த குவாடலூப்‌ தேவமாதாவின்‌ பரிசுத்த சாயல்‌ பதியப்பெற்ற டில்மா, குண்டு துளைக்காத ஒரு கண்ணாடி சட்டத்‌தினுள்‌ பொது வணக்கத்திற்காக ஸ்தாபிக்கப்பட்டிருக்கிறது. மகா பரிசுத்த குவாடலூப்‌ மாதாவின்‌ இப்படம்‌, மெக்சிகோ நாட்டின்‌ மிகப்‌ பெரிய அடையாளமாகக் கொண்டாடப்படுகிறது. இந்த பசிலிக்கா பேராலயம்‌, இன்று வரை உலகிலேயே மாபெரும்‌ தேவமாதாவின்‌ திருயாக்திரை ஸ்தலமாக விளங்குகிறது. 

 மகா பரிசுத்த குவாடலூப்‌ மாதாவின்‌ இப்புதுமை, அஞ்ஞான நாடாயி ருந்த மெக்சிகோ நாட்டை முழுவதுமாக , கத்தோலிக்க நாடாக மாற்றியது! பசாசின்‌ மதத்தை வழிபட்டு அனுசரித்துக்‌ கொண்டிருந்த 90 லட்சம்‌ அஞ்ஞானிகள்‌, 5 வருட காலத்திற்குள்‌ சத்திய கத்தோலிக்கர்களாயினர்‌. மனித சரித்திரத்திலேயே, இது, மாபெரும்‌ எண்ணிக்கையிலான மனந்திரும்புதலாகத்‌ திகழ்கிறது. 

மகா பரிசுத்த பாத்திமா மாதாவிடம்,‌ நாம்‌ அனுதின ஜெப தப பரிகாரங்கள் மூலமாகவும், மகா பரிசுத்த ஜெபமாலையின்‌ மூலமாகவும்,‌ தொடர்ந்து , திருச்சபைக்காக வேண்டிக்கொள்வோமாக!

 மகா பரிசுத்த குவாடலூப்‌ மாதாவே! எங்களுக்காக வேண்டிக்கொள்ளும்‌!

டிசம்பர்‌ 11ம்‌ தேதி அர்ச்‌.முதலாம்‌ டமாசுஸ்‌ பாப்பரசர்‌

டிசம்பர்‌ 11ம்‌ தேதி 

அர்ச்‌.முதலாம்‌ டமாசுஸ்‌ பாப்பரசர்‌ 

 (திருச்சபையின்‌ திருவழி பாட்டின்‌ மொழியை கிரேக்கத்திலிருந்து

 இலத்தீனுக்கு மாற்றியவர்‌) 

மேலும்‌, இன்றைய திருநாள்‌, சுவிசேஷத்தை வாசிக்கிற சகலராலும்‌ கொண்டாடப்பட வேண்டிய திருநாளாக இருக்கிறது.

 ஏனெனில்‌, அர்ச்‌.டமாசுஸ்‌ பாப்பரசர்‌ கத்தோலிக்க திருச்சபை முழுவதற்கும்‌ அதிகாரபூரவமான இலத்தீன்‌ மொழியில்‌, பரிசுத்த வேதாகமத்தை வுல்காத்‌ பதிப்பாக எழுதுவதற்கு அர்ச்‌ ஜெரோமை நியமித்தார்‌. 

டமாசுஸ்‌, 305ம்‌ வருடம்‌ பிறந்தார்‌.உரோமையைச்‌ சேர்ந்த லுசிடானியா பிராந்தியத்தில்‌ (இக்கால போர்த்துக்கல்‌ நாடு) எஜடானியா நகருக்கருகில்‌ பிறந்தார்‌. இவருடைய ஜீவியகாலத்தில்‌, மகா கான்ஸ்டன்டைன்‌ பேரரசர்‌ உரோமையை ஆளத்துவக்கினார்‌; கிறீஸ்துவ சாம்ராஜ்ஜியமாக உரோமையை உருமாற்றினார்‌. 

பாப்பரசர்‌ லிபேரியுஸ்‌ மரித்தவுடன்‌, டமாசுஸ்‌, 366ம்‌ வருடம்‌ அக்டோபர்‌ 1ம்‌ தேதியன்று, பாப்பரசராகத்‌ தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்‌. இவர்‌ பாப்பரசரானதிலிருந்தே, இவரை எதிர்த்து உர்சுஸினுஸ்‌ என்ற ஏதிர்பாப்பு, வேறு ஒரு கூட்டத்தினரால்‌ தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்‌; இரு குழுக்களுக்கும்‌ இடையே 12 வருட காலமாக இடைவிடா பகையும்‌ சண்டையும்‌ நிலவியது. மூன்றாம்‌ வாலென்டினியன்‌ பேரரசரால்‌, இவ்விரு குழுவினருக்கும்‌ இடையே நடை பெற்ற சண்டைகள்‌ நிறுத்தப்பட்டும்‌, எதிர்பாப்பரசர்‌, இரண்டு முறை நீக்கப்‌ பட்ட பிறகும்‌, அர்ச்‌. டமாசுஸ்‌ பாப்பரசர்‌, வாழ்நாள்‌ எல்லாம்‌ எதிராளிகளால்‌ அநேக துன்பங்களுக்கு ஆளானார்‌. இரு சாராருக்கும்‌ இடையே ஏற்பட்ட போராட்டத்தில்‌, அர்ச்‌. டமாசுஸ்‌ நேரடியான வெற்றியை பெறாமலிருந்த போதிலும்‌, இவர்‌ துவங்கிய அலுவல்கள்‌ நீடித்து நிலைபெற்றிருந்ததன்‌ மூலமாக, இவருடைய சகல எதிரிகளுடைய அலுவல்களையும்‌ முறியடித்து, அதில்‌ வெற்றியடைந்தார்‌. பரிசுத்த வேதாகமத்தின்‌ வுல்காத்‌ மொழிபெயர்ப்பிற்கான அலுவலை செய்வித்ததுடன்‌ கூட, திருச்‌சபையின்‌ திருவழிபாட்டின்‌ மொழியை, கிரேக்கத்திலிருந்து, இலத்தீனுக்கு மாற்றினார்‌. உரோமையிலிருந்த கொலோசியத்தின்‌ சுரங்கக்‌ கல்லறைகளைப்‌ புதுப்பித்தார்‌; வேதசாட்சிகளின்‌ கல்லறைகளில்‌ பெயர்பலகைகளில்‌ பொறிக்கப்பட வேண்டியிருந்த சொற்றொடர்களை இயற்றி, அவற்றில்‌ பொறிக்கப்படும்படிச்‌ செய்தார்‌. வேதசாட்சிகளுடைய கல்லறைகளையும்‌, அருளிக்கங்களையும்‌ பாதுகாத்தார்‌; அவற்றிற்கான பேழைகளில்‌ வைத்தார்‌. கவிதை நயத்துடன்‌ அர்ச்சிஷ்டவர்களைப்‌ பற்றியும்‌, வேதசாட்சிகளைப்பற்றியும்‌ சிறுகுறிப்புகளை எழுதி அவற்றை அவர்களுடைய கல்லறைகளில்‌ பொறிக்கப்படும்படிச்‌ செய்தார்‌.  

இறுதியில்‌, அவருடைய கல்லறையில்‌ எழுதப்படவேண்டியதை முன்னதாக, அவர்‌ தாமே பின்வருமாறு எழுதினார்‌: “டமாசுஸ்‌ என்ற நான்‌, இங்கு புதைக்கப்பட ஆசிக்கிறேன்‌.ஆனால்‌, இங்கிருக்கும்‌ பரிசுத்தர்களுடைய சாம்பல்களை, நான்‌ அவசங்கை செய்துவிடுவேனோ என்று அஞ்சுகிறேன்‌!”  

ஆனால்‌, அர்ச்‌.டமாசுஸ்‌ 384ம்‌ வருடம்‌ இறந்தபிறகு, அவருடைய தாயாருடனும்‌, சகோதரியுடனும்‌ அடக்கம்‌ செய்யப்பட்டார்‌.

அர்ச்‌.முதலாம்‌ டமாசுஸ்‌ பாப்பரசரே! எங்களுக்காக வேண்டிக்கொள்ளும்‌!

Story about St. Lucy, written in a dialogue format

 Here’s a story about St. Lucy, written in a dialogue format to make it engaging for children:

---

Scene: A Cozy Living Room

Grandma sits on a rocking chair with her grandchildren, Mia and Leo, sitting cross-legged on a rug. The fireplace crackles warmly.

Mia: Grandma, can you tell us a story about a saint?

Grandma: Of course, Mia! Let me tell you about St. Lucy, a brave young girl who lived a long, long time ago.

Leo: Was she like a superhero?

Grandma: In a way, yes! Lucy had a heart full of courage and love. She lived in Sicily, a beautiful island in Italy, over 1,700 years ago. Back then, many people had to keep their faith in Jesus a secret because it was dangerous.

Mia: Why was it dangerous, Grandma?

Grandma: The rulers didn’t like Christians because they refused to worship the Roman gods. Lucy loved Jesus so much that she wanted to dedicate her whole life to Him.

Leo: How did she do that?

Grandma: Lucy decided she didn’t want to get married because she wanted to help the poor and pray to God. But there was a problem. Her mother wanted her to marry a rich man who didn’t believe in Jesus.

Mia: Oh no! What did Lucy do?

Grandma: Lucy prayed for guidance. She also prayed for her mother, who was sick, to be healed. Guess what?

Leo: What?

Grandma: Her mother was healed! Lucy’s mom was so amazed that she agreed to let Lucy follow her heart and live for Jesus.

Mia: That’s amazing! But what about the rich man?

Grandma: Ah, he wasn’t happy when Lucy said she wouldn’t marry him. He was so angry that he told the Roman governor Lucy was a Christian.

Leo: Oh no! Did she get in trouble?

Grandma: Yes, the governor tried to make Lucy worship the Roman gods, but she refused. She said, "I only serve Jesus." They tried to make her leave her faith, but Lucy stayed strong, even when they threatened her.

Mia: Wasn’t she scared?

Grandma: She must have been, but her love for Jesus made her brave. She trusted that God was with her.

Leo: What happened to her?

Grandma: Lucy suffered for her faith, but her story inspired so many people to be brave and kind. Today, St. Lucy is remembered as a saint, and her name means "light."

Mia: Why light?

Grandma: Because Lucy’s faith shone brightly, even in dark times. In some places, people celebrate her feast day, December 13th, by wearing crowns of candles to remember her light.

Leo: I want to be brave like Lucy!

Mia: Me too! Can we light candles for her feast day, Grandma?

Grandma: Absolutely, my loves. St. Lucy’s story reminds us to be kind, brave, and full of faith, no matter what.

The children hug Grandma, imagining themselves shining like little lights in the world.

---

This version is simple and engaging while highlighting St. Lucy’s courage and faith in a way that children can understand and admire.

A Visit from Our Lady of Guadalupe

 Title: A Visit from Our Lady of Guadalupe

Characters:

• Narrator
• Sofia (a curious child)
• Grandpa (a wise storyteller)

---

Narrator: It was a sunny morning, and Sofia sat on the porch with her grandpa. She loved listening to his stories. Today, he had a special one to share.

Sofia: Grandpa, can you tell me a story about Our Lady of Guadalupe? I’ve heard about her but don’t know the whole story.

Grandpa: Oh, Sofia, that’s one of my favorite stories! It happened many, many years ago, in 1531, in a place called Tepeyac, near Mexico City. Would you like to hear it?

Sofia: Yes, please!

Grandpa: Well, there was a kind and humble man named Juan Diego. He lived in a little village nearby. One day, as he was walking to church, something amazing happened.

Sofia: What was it?

Grandpa: The sky lit up, and he heard the sweetest music. Then, a beautiful lady appeared on the hill. She was surrounded by light, and her clothes sparkled like the stars.

Sofia: Was it Our Lady?

Grandpa: Yes, it was! She told Juan Diego that she was the Virgin Mary, the mother of Jesus. She asked him to go to the bishop and tell him to build a church on that hill so she could show her love and help to all people.

Sofia: Did Juan Diego go to the bishop?

Grandpa: Oh, he did, but the bishop didn’t believe him at first. He thought, “Why would Mary appear to a simple man like Juan Diego?”

Sofia: That’s not very nice.

Grandpa: True, but Juan Diego didn’t give up. When he told Our Lady, she smiled and asked him to come back the next day for a special sign to show the bishop.

Sofia: What was the sign?

Grandpa: Early the next morning, Juan Diego met Our Lady again. She told him to pick roses from the hill, even though it was winter and roses shouldn’t have been growing.

Sofia: Winter roses? That sounds magical!

Grandpa: Exactly! Juan Diego gathered the roses in his tilma, a kind of cloak. When he brought them to the bishop and opened the tilma, something incredible happened.

Sofia: What? Tell me!

Grandpa: The roses fell to the ground, and on the tilma was a beautiful image of Our Lady, just as Juan Diego had described her.

Sofia: Wow! Did the bishop believe him then?

Grandpa: Oh, yes! The bishop was amazed. He built the church just as Our Lady asked. And guess what? The tilma with her image is still there today, over 490 years later, in the Basilica of Our Lady of Guadalupe!

Sofia: That’s so cool! Why is she so important?

Grandpa: Our Lady of Guadalupe reminds us that God loves everyone, no matter who they are. She appeared to a humble man to show that even the smallest voices can carry big messages.

Sofia: I like that story, Grandpa. It makes me feel special, like I can do something important too.

Grandpa: You absolutely can, Sofia. Just like Juan Diego, you can share kindness and love wherever you go.

Narrator: Sofia smiled, imagining herself as brave and kind as Juan Diego. The story of Our Lady of Guadalupe filled her heart with hope and inspiration.

The End.

The story of Our Lady of Guadalupe

 Here’s a dialogue-style retelling of the story of Our Lady of Guadalupe designed for children:

---

[Scene: A sunny hill in Mexico. Juan Diego, a humble farmer, is walking along the path, talking to himself.]

Juan Diego: (talking to himself) Another cold morning. I hope the priest understands my prayers. I wish I could do more for my people and their faith.

[Suddenly, a soft, heavenly music fills the air. A bright light shines nearby, and a beautiful lady appears on the hill.]

Lady: (with a kind smile) Juan Diego, my dear child.

Juan Diego: (startled but bows) Who… who are you, my Lady?

Lady: I am the Virgin Mary, the mother of Jesus. I love you, my son, and I have a special message for you.

Juan Diego: (awed) A message? For me? But I am just a poor farmer.

Lady: That’s exactly why I chose you. I want you to go to the bishop and tell him that I wish for a church to be built here, on this hill. It will be a place where I can show my love and help everyone who comes to me.

Juan Diego: (nervously) The bishop? But he’s so important, and I am... well, just Juan Diego. Will he even listen to me?

Lady: Do not fear, my child. I will guide you. Trust in my love.

[Juan Diego bows and hurries to the city. He tells the bishop the Virgin’s request, but the bishop is skeptical.]

Bishop: (thoughtfully) Juan Diego, I will need a sign to know this is truly from the Virgin Mary. Go and ask her for proof.

[Juan Diego returns to the hill, feeling unsure. The Virgin Mary appears again.]

Juan Diego: (bowing) My Lady, the bishop says he needs a sign to believe your words.

Lady: (gently) Do not worry. Return tomorrow, and I will give you the sign he asks for.

[The next day, Juan Diego comes back, and the Lady points to a patch of roses blooming on the barren hill in the winter.]

Lady: Pick these roses, Juan Diego, and carry them in your tilma. They are the sign for the bishop.

Juan Diego: (amazed) Roses in winter? Truly, this is a miracle!

[Juan Diego gathers the roses into his cloak (tilma) and hurries to the bishop. When he opens his cloak, the roses fall to the floor, and an image of the Virgin Mary is miraculously imprinted on the fabric.]

Bishop: (kneeling in awe) This is a miracle! The Holy Virgin has truly spoken. We will build her church as she wishes.

[Juan Diego smiles, and the bishop embraces him.]

[Scene shifts to the completed church with people praying inside and outside. The tilma is displayed, showing the image of Our Lady of Guadalupe.]

Narrator: And so, Our Lady of Guadalupe became a symbol of love, hope, and unity for all people. Her image remains a sign of her care, and her story reminds us that even the humblest among us can do great things when we trust in God.

December 12 - Feast of Our Lady of Guadalupe

 Here’s a simplified and engaging dialogue-style story about Our Lady of Guadalupe designed for children:

---

Mom: "Okay, kids, gather around. I’m going to tell you a special story about Our Lady of Guadalupe!"

Sophia: "Ooh, is this a story about Mary, the mother of Jesus?"

Mom: "Yes, Sophia! This story happened a long, long time ago in 1531, in a place called Mexico."

Liam: "Whoa, that's so long ago! What happened?"

Mom: "There was a man named Juan Diego. He was a kind and humble man who loved God very much. One morning, he was walking to church near a hill called Tepeyac, and he heard the most beautiful singing. He looked around and saw a bright light at the top of the hill."

Sophia: "Was it an angel?"

Mom: "Not quite. It was a lady! She appeared wearing a bright, colorful robe covered in stars, and her face was kind and gentle. She said, 'Juanito, my dear little son, I am Mary, the mother of God.'"

Liam: "What?! Mary appeared to him? What did she want?"

Mom: "She asked Juan Diego to tell the bishop—he was the leader of the church—to build a church on that hill. Mary said it would be a place where people could come to pray and receive her help."

Sophia: "Did the bishop listen to Juan Diego?"

Mom: "Well, at first, no. The bishop wanted proof that Juan Diego was really telling the truth. So, Juan Diego went back to Mary and told her. She smiled and said, 'Come back tomorrow, and I’ll give you a sign for the bishop.'"

Liam: "Ooh, I bet it was something really cool!"

Mom: "It was! The next day, Mary told Juan Diego to gather flowers from the hilltop. But remember, it was winter, and flowers don’t grow in winter."

Sophia: "What? How could there be flowers?"

Mom: "That’s the miracle! When Juan Diego went to the hill, he found beautiful roses blooming! He picked them and carried them in his tilma—a cloak made of rough cloth—and took them to the bishop."

Liam: "So, did the bishop believe him now?"

Mom: "Oh, yes! When Juan Diego opened his tilma, the roses fell out, and there on the cloth was a picture of Mary, just as Juan Diego had seen her! The bishop was amazed and knew it was a sign from heaven. He built the church like Mary asked."

Sophia: "Wow! What happened to Juan Diego?"

Mom: "Juan Diego spent the rest of his life sharing Mary’s message of love and hope. And the tilma with Mary’s image is still there in Mexico City, in the Basilica of Our Lady of Guadalupe. Millions of people visit it every year!"

Liam: "That’s amazing! Mary really cared about the people."

Mom: "Exactly, Liam. She appeared to Juan Diego to show that God loves everyone, especially those who feel small or unimportant. Her message is one of love, peace, and caring for others."

Sophia: "Can we visit her someday?"

Mom: "Maybe one day, Sophia. But for now, we can pray to Our Lady of Guadalupe and ask for her help and protection. She’s always with us!"

டிசம்பர்‌ 08ம்‌ தேதி - மகா பரிசுத்த தேவமாதாவின்‌ அமல ‌ உற்பவத்தின் ‌ திருநாள்‌

டிசம்பர்‌ 08ம்‌ தேதி 

மகா பரிசுத்த தேவமாதாவின்‌ அமல ‌ உற்பவத்தின் ‌ திருநாள்‌ 

ஒவ்வொரு கத்தோலிக்கருடைய இருதயத்திற்‌கும்‌ மிகவும்‌ பிரியமான இம்மாபெரும் திருநாளில்‌, சகல காலங்களையும்‌ தொலைநோக்குடன்‌ காண்பிக்கக்‌ ‌ கூடிய ஒரு காட்சியில்‌, எல்லாம்‌ வல்ல சர்வேசுரன்‌, ஆதியிலே, நமது முதல்‌ பெற்றோர்களுக்கும்‌, பசாசிற்கும்‌, மகா பரிசுத்த திவ்ய கன்னிகையான அர்ச்‌.கன்னிமாமரியை, எதிர்காலத்தில்‌ வரவிருக்கும்‌ திவ்ய இரட்சகருடைய மகா பரிசுத்த கன்னித்தாயாராகவும்‌, ஆதி சர்ப்பமாகிய பசாசின் ‌ஆங்காரம்‌ நிறைந்த தலையை தமது காலால்‌ மிதித்து நசுக்கப்போகிற மகா பரிசுத்த ஸ்திரீயாகவும்‌ காண்பித்த அம்‌ மணித்துளி நேரத்தை, நாம்‌ முதலாவதாகக்‌ கொண்டாடுகிறோம்‌. பரம இரகசியமான இந்நிகழ்வைப்‌ பற்றி, ஆதியாகமத்தில்‌ (ஆதி 3:75) வாசிக்கிறோம்‌. வேதாகமத்தில்‌ மறுபடியும்‌, கடைசி தீர்க்கதரிசனப்‌ பகுதியான காட்சியாகமத்தில்‌ (12ம்‌ அதிகாரம்‌), மகா பரிசுத்த தேவமாதாவை, சூரியனை ஆடையாக அணிந்தவர்களும்‌, 12 நட்சத்திரங்களாலான கிரீடத்தை தலையில்‌ அணிந்திருப்பவர்களுமான மகா பரிசுத்த ஸ்திரீயாகக்‌ காண்கிறோம்‌. 

மேலும்‌, தேவ மாதா, ஜென்மப்‌ பாவமில்லாமல்‌ பிறந்தார்கள்‌ என்கிற சத்தியத்தை வேத விசுவாச சத்தியமாக 9ம்‌ பத்திநாதர்‌ பாப்பரசர்‌, 1854ம்‌ வருடம்‌ டிசம்பர்‌ 8ம்‌ தேதி, அகில திருச்சபைக்கும்‌ பிரகடனம்‌ செய்தபோது, உலகெங்கிலுமுள்ள கத்தோலிக்கர்களும்‌ கிறீஸ்துவர்களும்‌ மாபெரும்‌ சந்தோஷமடைந்தனர்‌.  

சிரியாவில்‌ , மகா பரிசுத்த தேவமாதாவின்‌ அமல உற்பவத்திருநாள்‌, 5ம்‌ நூற்றாண்டிலிருந்து கொண்டாடப்பட்டு வந்தது. அர்ச்‌. தமாசின்‌ அருளப்பர்‌ காலத்தில்‌, இந்த திருநாள்‌ பிரபலமடைந்தது. கி.பி.750ம்‌ வருடம்‌, மத்திய கிழக்கு நாடுகளில்‌ பரவலாக இந்தத்‌ திருநாள்‌ எல்லா இடங்களிலும்‌ கொண்டாடப்பட்டது. 1476ம்‌ வருடம்‌, 4ம்‌ சிக்ஸ்துஸ்‌ பாப்பரசர்‌, பிரான்சிஸ்கன்‌ துறவியாயிருந்தவர்‌, இம்மகா திருநாளை எந்தெந்த மேற்றிராசனங்களில்‌ கொண்டாட விரும்புகிறார்களோ, அங்கெல்லாம்‌ கொண்டாடலாம்‌ என்று அதிகார பூர்வமான அறிவிப்பை வெளியிட்டார்‌; 1477ம்‌ வருடம்‌, தனது மேற்றிராசனமான உரோமையில்‌, இந்த திருநாளைக்‌ கொண்டாடினார்‌; திருநாளுக்கான விசேஷ திவ்ய பலிபூசை ஜெபங்களையும்‌, கட்டளை ஜெபத்தையும்‌ இயற்றினார்‌; அதற்கான கும்‌ புரக்செல்சா என்ற பாப்பரசரின்‌ ஆணை மடலையும்‌ எழுதி, 1477ம்‌ வருடம்‌, பிப்ரவரி 28ம்‌ தேதியன்று, பிரகடனம்‌ செய்தார்‌.1483ம்‌ வருடம்‌ செப்டம்பர்‌ மாதம்‌ 4ம்‌ தேதியன்று, இந்த திருநாளை, “என்றும்‌ கன்னிகையான அர்ச்‌.கன்னிமாமரியின்‌ அமல உற்பவத்திருநாள்!”‌ என்று அழைத்தார்‌.

  16ம்‌ கிரகோரி பாப்பரசர்‌ ஆண்ட காலத்தில்‌, பல்வேறு நாடுகளிலிருந்த மேற்றிராணியார்கள்‌, மகா பரிசுத்த தேவமாதாவின்‌ அமல உற்பவத்தை வேத சத்தியமாக பிரகடனம்‌ செய்ய வேண்டும்‌ என்று வலியுறுத்தத்‌ துவக்கினர்‌. 

 திருச்சபையின்‌ எல்லா மேற்றிராணியார்களுடைய ஆதரவுடன்‌, முத்‌.9ம்‌ பத்திநாதர்‌ பாப்பரசர்‌, 1854ம்‌ வருடம்‌ இந்த விசுவாச சத்தியத்தை பிரகடனம்‌ செய்தார்‌; இதற்கு முன்பாக எல்லா மேற்றிராணியார்களுடன்‌, 1851-53ம்‌ வருடங்களில்‌ இந்த வேத சத்தியத்தைப்பற்றி ஆலோசனை நடத்தியிருந்தார்‌. இன்‌ எஃபாபிலிஸ்‌ தேவுஸ்‌ (வார்த்தைகளால்‌ விவரிக்கமுடியாத சர்வேசுரன்‌ என்று பொருள்‌) என்கிற ஒரு ஆணை மடலை வெளியிட்டு, தமது தவறா வரத்தைக்‌ கொண்டு, “மகா பரிசுத்த தேவ மாதா ஜென்மப்‌ பாவமில்லாமல்‌ பிறந்தார்கள்!”‌ என்கிற சத்தியத்தை, வேத சத்தியமாக அதிகாரபூர்வமாக பிரகடனம்‌ செய்தார்‌. இதை ஏற்காத எவனும்‌ திருச்சபைக்குப்‌ புறம்பாவான்‌; அவிசுவாசியும்‌ பதிதனுமாவான்‌.

 1858ம்‌ வருடம்‌ மகா பரிசுத்த தேவமாதா, லூர்து நகரில்‌ காட்சியளித்தபோது, “நாமே அமல உற்பவம்!”, என்று அறிவித்தார்கள்‌. “இம்மாபெரும்‌ திருநாளில்‌, நாம்‌ சுத்தக்கருத்துடன், பரிசுத்தர்களாக ‌ ஜீவிப்பதற்கு, மகா பரிசுத்த தேவ மாதாவைக்‌ கண்டுபாவிக்க வேண்டும்!” என்று அர்ச்‌.அல்‌ஃபோன்ஸ்‌ மரிய லிகோரியார்‌ நம்மை வலியுறுத்துகின்றார்‌. 

 செபம்

தேவதாயாரான மிகவும்‌ பரிசுத்த கன்னிமரியாயின்‌ அமலோற்பவம்‌ ஸ்துதிக்கப்படக்கடவது! (300 நாள்‌)