தேவதிரவிய அநுமானங்கள் 1 - Baptism

 ஞானஸ்நானம்

நன்றி: கத்தோலிக்கக் களஞ்சியம், திருச்சி, 1941

தேவதிரவிய அநுமானங்களைப் பெறுவதினால் நமக்கு உண்டாகும் ஞான நன்மைகளை நமக்கு வெளி அடையாளங்களால் நினைப்பூட்டும்படியாகத் திருச்சபை, தேவதிரவிய அநுமானங்களை நிறைவேற்றுகையில் சில சடங்கு களைச் செய்யும்படி கற்பித்திருக்கிறது. இந்தச் சடங்குகள் பெரும்பாலும் மிகவும் பழமையானவைகள். அந்தந்த தேவதிரவிய அநுமானத்தின் வழியாக நமது ஆத்துமத்திற்கு அருளப்படும் தேவ கொடைகளையும் வரப்பிரசாதங் களையும் உருவகமாக எடுத்துக்காட்டுவதற்காகவே இந்தச் சடங்குகள் ஏற்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன.

தேவதிரவிய அநுமானங்களுள் முதலில் பெறுவது ஞானஸ்தானம். அப்போஸ் தலராகிய அர்ச் சின்னப்பர் சொல்லும் வண்ணம். அதனால் நாம் சேசுநாதரை ஆடையாக அணிந்துகொள்கிறோம். அதற்குரிய சடங்குகள் மூன்று காரியங் களை நமக்கு நினைப்பூட்டுகின்றன: 

• நாம் பாவத்தில் ஜெனித்தோம் என்பதையும், 
• இவ்வுலகில் நமக்குப் பற்பல சோதனைகள் உண்டென்பதையும், 
• நாம் நித்திய ஜீவியத்திற்காக சிருஷ்டிக்கப்பட்டிருக்கிறோம் என்பதையும் அவைகள் ஞாபகப்படுத்துகின்றன.

பூர்வீக வழக்கம்: 

இக்காலத்தில் அனுசரிக்கிற ஞானஸ்நானச் சடங்குகள் பூர்வீக வழக்கத்தி லிருந்து உண்டானவைகளே. அர்ச். அம்புரோஸ் அதைப்பற்றி வெகு விரிவாய் எழுதியிருக்கிறார். அவரது காலத்தில், பெரிய சனிக்கிழமை மட்டும் வயது வந்தவர்களுக்குப் பகிரங்கமாய் ஞானஸ்நானம் கொடுக்கப்பட்டது. இக்காலத் திலும் இதனிமித்தமே ஞானஸ்நானத் தீர்த்தம் பெரிய சனிக்கிழமையில் மந்திரிக்கப்படுகிறது. பூர்வீசக  காலத்தில், ஆடம்பர ஞானஸ்நானம் கொடுத்து வந்தது மேற்றிராணியாரே: குருக்களும் தியாக்கோன்மாரும் அவருக்கு உதவி செய்வார்கள். அக்காலத்தில், தண்ணீரில் உடம்பு முழுவதும் மூழ்கும்படி செய்து ஞானஸ்தானம் கொடுப்பது வழக்கமாயிருந்தது. ஆனால் இவ்விதஞ் செய்வது அத்தியாவசியமல்ல.

இந்த வழக்கம் 9-ம் நூற்றாண்டுவரை நடைமுறையில் இருந்து வந்தது. ஞானஸ்நானம் பெற்றவன் உடனே வெண்ணாடை தரித்து, உறுதிபூசுதலும் பெற்று, திவ்விய பலி பூசை கண்டு, தற்கருணை வாங்குவதும் வழக்க மாயிருந்தது.

இக்கால வழக்கம்: 

இக்காலத்தில் குழந்தைகள் பிறந்தவுடன் கூடிய சீக்கிரம் ஞானஸ்நானம் கொடுக்க வேண்டும் என்று திருச்சபை விரும்புவதால், வயது வந்தவர்களின் ஞானஸ்நானத்தைவிடக் குழந்தைகளின் ஞானஸ்நானமே வெகு சாதாரண மாய் நடைபெற்று வருகிறது. குழந்தையின் ஞானத் தாய் அல்லது ஞானத் தகப்பன் குழந்தையைக் கோவிலுக்குக் கொண்டுவந்து, கோவில் பெரிய வாசற்படி அருகில் நிற்கும்போது, குருவானவர் சர்ப்பிளிஸும் ஊதா ஸ்தோலாவும் அணிந்து, குழந்தைக்கு இடவேண்டிய பெயரை சொல்லி, 

“சர்வேசுரனுடைய திருச்சபையிடமிருந்து என்ன கேட்கிறாய்?" என்க, ஞானத்தாய் தகப்பன் “விசுவாசம்" என்கிறார்கள். 

பின்னும் குருவானவர் "விசுவாசத்தால் உனக்கு கிடைப்பதென்ன?" என்று கேட்க, ஞானத்தாய் தகப்பன் “நித்திய ஜீவியம்” என்று பதிலுரைக்கிறார்கள்.

அப்போது குருவானவர், "ஆகையால், நித்திய ஜீவியத்தை அடைய விரும்புவாயாகில், கற்பனையை அனுசரி; உன் தேவனாகிய ஆண்டவரை உன் முழு இருதயத்தோடும் முழு ஆத்துமத்தோடும் முழு மனதோடும் சிநேகிப்பாயாக; உன் பிறனையும் உன்னைப்போல் சிநேகிப்பாயாக" என்று சொல்விக் குழந்தையின் முகத்தில் ஊதுகிறார். 

அச்சமயம் அவர் சொல்லும் ஜெபமாவது: "அசுத்த அரூபியே, அவனைவிட்டு அகன்றுபோ, தேற்றுகிறவராகிய திவ்விய இஸ்பிரித்துவுக்கு இடங்கொடு." பூர்வீக காலந்தொட்டு வழங்குகிற இந்தச் சடங்கு திவ்விய இஸ்பிரித்துவை அளிப்பதற்கு அடையாளமாகும்.

பின்னர், குழந்தையின் மனதும் இருதயமும் சுத்தமாயிருக்கவேண்டுமென்ற கருத்துக்காக குருவானவர் அதன் நெற்றியிலும் நெஞ்சிலும் சிலுவை வரைந்து, கிறீஸ்து நாதரின் சிலுவை அடையாளத்தை அடைந்த அக்குழந்தை அவரது கற்பனைகளை அனுசரித்து நித்திய ஜீவியத்தைச் சுதந்தரித்துக் கொள்ள வேண்டுமென்ற கருத்து அடங்கிய ஜெபத்தைச் சொல்லுகிறார். இச்செபம் முடிந்ததும், குருவானவர் தமது கரத்தைக் குழந்தையின் தலைமேல் வைக்கிறார்; இது பலத்தையும் அதிகாரத்தையும் கொடுக்கும் அடையாளம். தலைமேல் கையை வைத்து, விசுவாச வெளிச்சத்திற்கு அழைக்கப்பட்ட இக்குழந்தை சகலவித இருதயக் குருட்டாட்டத்தினின்றும் சாத்தானுடைய மாய்கைகளினின்றும் விடுதலையாகி, ஞானத்தால் நிரம்பி, கடவுளுக்கு அவரது திருச்சபையில் ஊழியஞ்செய்து, தினந்தோறும் பரிசுத்ததனத்தில் நேர்ச்சி அடைய வேண்டுமென்று மன்றாடுகிறார்.

அதன்பின், குருவானவர் "ஞானத்தின் உப்பைப் பெற்றுக்கொள், அது உனக்கு நித்திய ஜீவியத்தை அடைந்து தரும் பரிகார மருந்தாய் இருக்கக்கடவது" என்று சொல்லிக் கொண்டு, ஏற்கனவே மந்திரித்திருக்கிற உப்பில் சிறிதளவு எடுத்துக் குழந்தையின் வாயில் போடுகிறார். திருச்சபை சடங்கு முறையில் உப்புக்குப் பலவகைப்பட்ட அர்த்தமுண்டு. ஞானம், புதுப்பித்தல், சுத்திகரித்தல், அழியாமற் காப்பாற்றுதல் என்று பலவகை அர்த்தங்கொள்ளும். உள்ளபடியே இந்த அர்த்தங்களெல்லாம் குருவானவர் சொல்லுகிற அடுத்த ஜெபத்தில் அடங்கியிருக்கின்றன. இந்த உப்பை ருசிபார்த்தவன் அர்ச்சிப்படைய வேண்டுமென்றும், பரலோக போஜனத்தால் திருப்தி அடைய வேண்டு மென்றும், மனதில் உருக்கமும், நம்பிக்கையில் ஆனந்தமும், தேவ ஊழியத்தில் பிரமாணிக்கமும் அவனுக்கு இருக்கவேண்டுமென்றும் மன்றாடுகிறார்.

இந்த மன்றாட்டுக்குப்பின், பசாசை ஓட்டுஞ் செபம் சொல்லப்படுகிறது. ஞானஸ்நானம் பெறாதவனின் ஆத்துமம் விசேஷ விதமாய் அந்தகார அரூபி களுடைய ஆளுகையில் இருக்கிறது என்று திருச்சபையின் மூதாதையர்கள் படிப்பிக்கிறார்கள். இந்தப் படிப்பினையை அனுசரித்து, இச்சடங்கு ஏற்பட்டது. பின்னும் ஓர் தடவை நெற்றியில் சிலுவை வரைகிறார்; இனிமேல், பசாசு இந்த ஆத்துமத்தைக் கெடுக்கத் தேடி உபயோகிக்கும் தந்திரங்களுக்கு விரோத மாய்த் தன்னை காப்பாற்றிக்கொள்ள வேண்டுமென்பதை இது குறிக்கின்றது.

மீண்டும் குருவானவர் தமது கரத்தைக் குழந்தையின் தலைமேல் வைத்து, "சர்வ வல்லபமுள்ள பிதாவே, பரிசுத்த ஆண்டவரே, நித்திய சர்வேசுரா, உண்மைக்கும் ஒளிக்கும் காரண கர்த்தாவே, உமது ஊழியனாகிய இவனை அறிவால் பிரகாசிப்பித்து, சுத்தம் செய்து அர்ச்சித்து, மெய்யான அறிவை இவனுக்குக் கட்டளையிட்டு, இவன் ஞானஸ்நானத்தின் அருளால் உமக்கு அருகனாகி, உறுதியான நம்பிக்கையையும் சரியான யோசனையையும், பரிசுத்த போதகத்தையும் கைக்கொள்ளும்படியாக இவன்பேரில் உமது உன்னத நீதிக் குரிய இரக்கத்தைக் காண்பித்தருள வேண்டுமென்று பிரார்த்திக்கிறேன்” என்று ஜெபிக்கிறார்.

இந்தச் செபம் முடிந்தவுடன், குழந்தையின் தலையின் மேல் ஸ்தோலாவின் நுனியை வைத்து, “கிறீஸ்துநாதரோடு நித்திய ஜீவியத்தில் உனக்குப் பங்கு கிடைக்கும்படியாக, சர்வேசுரனுடைய ஆலயத்தில் பிரவேசி" என்கிறார்.

அப்போது ஞானத்தாய் தகப்பனும் குழந்தையோடு கோவிலுக்குள் பிரவேசிக்கிறார்கள். பூர்வீக காலங்களில், ஞானஸ்நானம் பெற வேண்டிய வர்கள் சுற்றுப்பிரகாரமாய் வந்து ஆடம்பரமாய் கோவிலுக்குள் செல்வது வழக்கமாயிருந்தது; அதை அனுசரித்து இந்தச் சடங்கு இன்றைக்கும் நடைபெறுகிறது. கோவிலுக்குள் வந்ததும், ஞானத்தாய் தகப்பன் குழந்தைபேரால் குருவானவருடன் சேர்ந்து விசுவாச உச்சாரணமாக, விசுவாச மந்திரஞ் சொல்லுகிறார்கள்; அதற்குப்பின் பரலோக மந்திரமும் சொல்லு கிறார்கள்.

இரண்டாந் தடவையாக பசாசை ஓட்டும் ஜெபத்தைச் சொன்னபிறகு, குருவானவர் தமது நாவில் விரலை வைத்து, குழந்தையின் காதுகளையும், நாசிகளையும் தொட்டு, "எப்பேத்தா -அதாவது: திறக்கப்படு, இனிமையின் சுகந்தத்தில் (திறக்கப்படு); நீயோ, துஷ்ட அரூபியே, வெளியே ஓடிப்போ, ஏனெனில் தேவ தீர்ப்பு சமீபித்திருக்கின்றது" என்று சொல்லுகிறார். காதுகளைத் தொடுவது. தேவ வார்த்தையைக் கேட்டு உணரும்படி புத்தியைப் பிரகாசிப்பதற்கும், நாசிகளைத் தொடுவது ஞான ஜீவியத்தின் பரிமள சுகந்தத்திற்கும் அடையாளமாம். உமிழ்நீரை உபயோகிப்பது சேசுநாதர் சுவாமி உமிழ்நீரோடு கலந்த சேற்றைக் குருடனது கண்களில் தடவி அவனைக் குணப்படுத்தின புதுமையை ஞாபகப் படுத்துகின்றது.

அதன்பின், "பசாசையும், அதன் கிரியைகளையும் ஆடம்பரங்களையும் விட்டுவிடுகிறேன்" என்று குழந்தை பேரால் ஞானத்தாய் தகப்பன் குருவானவர் கேட்கும் கேள்விகளுக்குப் பதிலுரைத்து வார்த்தைப்பாடு கொடுக்கிறார்கள். அப்போது குருவானவர் அர்ச்சியசிஷ்ட எண்ணெயில் தமது பெருவிரல் நுனியைத் தோய்த்து குழந்தையின் நெஞ்சிலும், முதுகிலும், தோள் பட்டைகளுக்கு மத்தியிலும் அர்ச்சியசிஷ்ட எண்ணெயால் சிலுவை வரைந்து, "உனக்கு நித்திய ஜீவியம் கிடைக்கும்படியாக, நமது ஆண்டவராகிய சேசு கிறீஸ்துநாதர் பேரால் உன்னை இரட்சண்ய தைலத்தால் பூசுகிறேன்” என்று சொல்லுகிறார். நெஞ்சில் வரைகிற சிலுவை, நமது பரிசுத்த விசுவாசம் சோதனையை எதிர்க்கும் கேடயமென்றும், முதுகில் வரைகிற சிலுவை, சேசு கிறீஸ்துநாதர் வழியாய் இரட்சண்யம் அடைவதற்கு "நமது சிலுவையைச் சுமந்துகொண்டு அவரைப் பின்செல்ல வேண்டும்” என்றும் காட்டுகிறது.

தைலம் பூசினவுடன் குருவானவர் இதுவரையில் அணிந்திருந்த ஊதா ஸ்தோலாவுக்குப் பதிலாக, வெள்ளை ஸ்தோலாவை அணிந்துகொண்டு. "பரலோகத்தையும் பூலோகத்தையும் படைத்த சர்வத்துக்கும் வல்ல பிதாவாகிய சர்வேசுரனை விசுவசிக்கிறாயா? - அவருடைய ஏக சுதனாகிய நமதாண்டவர் சேசு கிறிஸ்துநாதர் நமக்காகப் பிறந்து பாடுபட்டாரென்று விசுவசிக்கிறாயா? திவ்விய இஸ்பிரீத்துசாந்துவையும், பொதுவாயிருக்கிற அர்ச்சியசிஷ்ட சபையையும், அர்ச்சியசிஷ்டவர்களுடைய சமூதீத பிரயோசனத்தையும், பாவப்பொறுத்தலையும் சரீர உத்தானத்தையும் விசுவசிக்கிறாயா?" என்று கேட்க, ஞானத்தாய் தகப்பன் ஒவ்வொரு கேள்விக்கும் "விசுவசிக்கிறேன்" என்று பதிலுரைக்கிறார்கள். விசுவாச உச்சாரணம் முடிந்ததும், "ஞானஸ்நானம் பெற ஆசையா" என்று கேட்கிறார். "ஆசிக்கிறேன்" என்று ஞானத் தாய் தகப்பன் பதில் சொல்லவே, குருவானவர் ஞானஸ்நானத் தீர்த்தத்தை ஓர் சிறு பாத்திரத்தில் எடுத்து, குழந்தையின் பெயரை உச்சரித்து "பிதாவுடையவும் சுதனுடையவும் இஸ்பிரீத்துசாந்து வுடையவும் நாமத்தினாலே, நான் உன்னைக் கழுவுகிறேன்” என்று சொல்லும்போது, குழந்தையின்மேல் சிலுவை அடையாளமாக மும்முறை ஞானஸ்நானத் தீர்த்தத்தை வார்க்கிறார். இதுவே “ஞானஸ்நானத்திற்கு அத்தியாவசியமானது. தண்ணீர் வார்த்தவுடன், இப்போது அக்குழந்தை கிறீஸ்தவன் ஆகிவிட்டான் என்பதற்கு அடையாளமாக குருவானவர் அதன் தலை உச்சியில் பரிசுத்த தைலத்தால் சிலுவை வரைகிறார்.

பின்னர், ஓர் வெள்ளை வஸ்திரத்தை எடுத்துக் குழந்தையின் தலையில் விரித்து, “இந்த வெள்ளை ஆடையை ஏற்றுக்கொண்டு அதை நமதாண்ட வராகிய சேசு கிறிஸ்துநாதருடைய தீர்வை ஆசனத்திற்கு முன்பாக, மாசுபடாமல் கொண்டுபோய்ச் சேர்ப்பாயாக " என்கிறார். பூர்விக காலத்தில் ஞானஸ்நானம் பெற்றவர்கள் வெள்ளை வஸ்திரம் அணிந்து வந்ததிலிருந்து உண்டான வழக்கம் இது. மேலும், ஞானஸ்தானத்தினால் நமது ஆத்துமம் தூய்மையாக்கப்பட்டது; இந்தத் தூய்மையைக் கடைசிமட்டும் மாசுபடாமல் காப்பாற்ற வேண்டியது நமது கடமை என்று இச்சடங்கு நமக்கு நினைப் பூட்டுகிறது.

கடைசியாக, எரிகிற மெழுகுவர்த்தியை ஞானத்தாய் தகப்பன் கையில் கொடுப்பது, விசுவாச வெளிச்சத்திற்கும், சிநேக அக்கினிக்கும் அடையாளம். இதைக் கொடுக்கும் போது குருவானவர் சொல்லுவதாவது: "உனது ஞானஸ்தானத்தை மாசின்றிக் காப்பாற்று; சர்வேசுரனுடைய கற்பனை களை அனுசரி; இவ்வண்ணமாய் கலியாண விருந்திற்கு ஆண்டவர் வருகையில், மோட்ச சாலைகளிலுள்ள சகல அர்ச்சியசிஷ்டவர்களோடு நீயும் அவரைச் சந்தித்து, நித்திய ஜீவியத்தை அடைவாயாக." இங்கே கலியாண விருந்து என்பது, சன்மான நாள் என்று அர்த்தப்படும். சமாதானமாய் போ, ஆண்டவர் உன்னோடு இருப்பாராக "என்னும் மங்கள வசனம் ஞானஸ்நானச் சடங்குகளுக்கு முடிவுரை.

ஞானஸ்நானத்தால் மானிட ஆத்துமத்திற்குண்டாகும். அதிசயத்திற்குரிய பயன்களை மேற்கூரிய சடங்குகள் வெகு தெளிவாய் எடுத்துக்காட்டுகின்றன அல்லவா? மானிட ஆத்துமம் பசாசின் அடிமைத்தனத்தினின்று மீட்கப்பட்டு. ஜென்மப் பாவக்கறை நீங்கி, உலகம் பசாசு சரீரம் என்னும் முதலிய சத்துருக்களை எதிர்த்து நிற்பதற்குத் திடனை அடைகிற தென்று இவைகள் காட்டுகின்றன. அன்றியும், ஞானஸ்நானத்தால் ஆத்துமத்தில் ஓர் புதிய முத்திரை பதித்து, சர்வேசுரனுடைய இராச்சியத்திற்குச் சுதந்திரவாளியாக, கிறீஸ்துநாதர் மந்தையில் ஒரு புதிய ஆடு பிரவேசித்திருக்கிறது என்றும் இச்சடங்குகள் குறிப்பிடுகின்றன.

Please read more about the Sacramentals here . . .

அருட்கருவிகள் (Sacramentals) பற்றி மேலும் தெரிந்து கொள்ள  in Tamil

அருட்கருவிகள் (Sacramentals) in Tamil

 

• அருட்கருவிகள் - ஓர் விளக்கம்

• சிலுவையும் பாடுபட்ட சுரூபமும்

• கோவில் மணிகள்

• சாம்பிராணித் தூபம்

• தீர்த்தம்

• குருத்தோலைகள்

• அர்ச்சியசிஷ்ட எண்ணெய்

• திரிகால ஜெபம் - The Angelus

Ashes, holy water, palms. Crucifixes, rosaries, holy cards, lit candles, and all things and

persons and places blessed to praise God and pray for His gifts are sacramentals.

அர்ச். எவுப்பிறாசியம்மாள் - Ste. EUPHRASIE

மார்ச் மாதம் 13-ந் தேதி. 

அர்ச். எவுப்பிறாசியம்மாள் திருநாள். 

 Ste. EUPHRASIE. 

 கொன்ஸ்காண்டி னொப்பொலி பட்டணத்திலே துரை மக்களான தாய் தகப்பனிடத்தில் அர்ச். எவுப்பிறாசியம்மாள் பிறந்தாள். அவர்கள் அவ்வரசின் இரா யனுக்கு நெருங்கிய உறவாயிருந்ததினால் அவர்களுக்கு வெகு மகிமையாய் இருந்தது. அவளுடைய தாயானவள் மிகப் புண்ணியவதியாயிருந்தமையால் தன்னுடைய மகள் தரும வழியிலே நடக்கப் புத்திமதி சொல்லித் தேவ பத்தியில் பழக்க வெகு பிரயாசைப்பட்டாள். பாவத்தைப் பகைத்துச் சேசுநாதரையும் அவருடைய திருத் தாயாரையுஞ் சிநேகித்திருக்க மகளுக்குத் தாயானவள் அடிக்கடி புத்தி சொன்னதினாலே  ஐந்து வயதுள்ள எவுப்பிறாசியம்மாள் அப்படி நடக்கிறதை கண்டு ஆச்சரியப்பட்டார்கள். இந்தச் சிறு பிள்ளை தாயாருடன் இராயன் அரண்மனைக்குப் போகிற போது இராயனும் இராணியும் அரண்மனையிலேயிருந்த மற்றவர்களும் இந்தம்மாளுடைய பத்தியையும் புத்தியையுங் கண்டு இவளை மிகவுங் கொண்டாடிப் போற்றுவார்கள். இந்தப் பெண் ஒரு துரைமகனுக்கு வாழ்க்கைப்பட வேண்டுமென்று அரசன் கட்டளையிட்டான். 

எவுப்பிறாசியம்மாளுடைய தகப்பனார் காலஞ் சென்ற பிறகு அவளுடைய தாய் அவள் பேரில் அதிக பட்சம் வைத்து வெகு நேர்த்தியாய் விசாரித்து நடத்தினாள். எவுப்பிறாசியம்மாளுக்கு ஏழு வயது நடக்கும் போது தாயும் இவளும் எஜிப்து தேசத்திற்குப் போய்க் கன்னியர் மடத்திற்குப் போனார்கள். எவுப்பிறாசியம்மாள் அந்தக் கன்னியர்கள் மடத்தையுங் கண்டு அவர்களுடைய தரும நடக்கையையும் அறிந்து அவர்களுடன் தானும் இருக்க ஆசைப்பட்டதினாலே தான் அங்கே யிருக்கிறதன்றி வெளியிலே போகிறதில்லை யென்று சொன்னாள். தாயுங் கூடவந்த மற்றவர்களும் அந்த மடத்தை விட்டுத் தங்கள் அரண்மனைக்கு அவளைக் கூட்டிக் கொண்டு போக எவ்வளவு பிரயாசைப்பட்டாலும் எவுப்பிறாசியம்மாள் அதற்குச் சம்மதிக்கவில்லை. தாய் இதைக் கண்டு ஞான சந்தோஷப்பட்டதுமன்றி மகள் கேட்ட காரியத்திற்குஞ் சம்மதித்தாள். ஆதலால் தாய் தன்னுடைய அரண்மனைக்குப் போன போது எவுப்பிறாசியம்மாள் அந்தக் கன்னியர்கள் மடத்திலே இருந்து விட்டாள். அவளுக்கு வயது கொஞ்சமாய் இருந்ததினாலே மற்ற கன்னியர்களைப் போல அவள் ஒரு சந்தியாயிருக்கமாட்டாள், செபம் பண்ணமாட்டாள், தபசு பண்ணமாட்டாள், அதற்குத் தக்க பிராயமாகுமட்டும் பிள்ளைகளுக்குரிய விதமாய் அவளை நடத்தவேண்டி இருக்குமென்று அந்தக் கன்னியர்கள் நினைத்திருக்கிறது, அவர்கள் நினைத்ததற்கு மாறாக மற்றவர்களை விட அந்தப் புண்ணியங்களை அதிக சுறுசுறுப்போடே செய்துகொண்டு வந்தாள். 

அந்தக் கன்னியர்கள் அதைக் கண்டு ஆச்சரியப் பட்டு இவள் பேரில் விசேஷமான பட்சம் வைத்தார் கள். இவளுடைய தாய் மரணமடைந்த செய்தியை இராயன் அறிந்து தம்மாலே குறிக்கப்பட்ட மாப்பிள்ளைக்கு எவுப்பிறாசியம்மாள் வாழ்க்கைப்பட வேண்டுமென்று இந்தம்மாளுக்குச் சொல்லி அனுப்பினான். ஆனால் எவுப்பிறாசியம்மாள் இராயனுக்கு அனுப்பின கடிதத்தில் எழுதியிருந்ததாவது: இராயரே, உம்மாலே குறிக்கப்பட்ட மாப்பிள்ளையை விட மேலானவர் சேசுநாதர். சேசுநாதருக்கு என்னுடைய கன்னிமையை ஒப்புக்கொடுத்ததினால் என்னை முழுவதும் அவருக்கு ஒப்புக்கொடுத்துவிட்டேன். ஆகையினால் நான் சாகுமட்டும் எப்பொழுதுங் கன்னிகையாய் இருக்கிறதன்றி நான் ஒருவருக்கும் வாழ்க்கைப்பட மாட்டேன். என்னுடைய ஆஸ்தியெல்லாந் தரும காரியத்திலே செலவழிக்கத் தேவரீரை மன்றாடுகிறேனென்று எழுதினாள். 

இராயன் அந்தக் கடிதத்தை வாசித்த பிறகு ஞான சந்தோஷப்பட்டு அவள் ஆசைப்பட்டதிற்கு விக்கினம் பண்ணினதில்லை. 

அந்தம்மாள் அந்த மடத்திலே பண்ணின ஆச்சரியமான புண்ணியங்களால் அங்கேயிருந்த கன்னியர்கள் மிகவும் அவளைப் புகழ்வார்கள். இந்தப் புகழ்ச்சி அவர் களுக்குள்ளே ஒருத்திக்குப் பொருந்தாமல் பொறாமை வருவித்ததினாலே இவள் அந்தப் புண்ணியவதி பேரிலே வர்மம் வைத்து அவளுக்கு அநியாய தொந்தரவு  பண்ணத் துவக்கினாள். எவுப்பிறாசியம்மாள் மிகுந்த பொறுமை காட்டி தாழ்ச்சியி னாலே அவளுடைய காலிலே விழுந்து மன்னிப்பு கேட்டாள். பசாசு அவளுக்கு வருவித்த எண்ணப்படாத சோதனைகளை யெல்லாம் வேண்டுதலைக்கொண்டு நீக்கி வென்றாள்.  ஆச்சரியத்திற்குரிய அநேகம் புதுமைகளைச் செய்தாள். 

தனக்கு சாவு கிட்டியிருக்கிறதென்று ஆண்டவராலே புதுமையாய் அறிந்து மரணத்திற்கு உத்தமமான ஆயத்தம் பண்ணினாள். அவளுக்குக் காய்ச்சல் வந்த பிறகு அவள் நல்ல பாவசங்கீர்த்தனம் பண்ணித் தேவநற்கருணையும் அவஸ்தைப் பூசுதலும் பெற்று சேசு மரியே என்னும் திருநாமங்களைப் பத்தியோடே சொல்லி 412-ம் வருஷத்தில் நல்ல மரணத்தை அடைந்தாள். 

கிறீஸ்துவர்களே! ஒரு சிறு பிள்ளையின் ஆச்சரியமான பத்தியுஞ் சாதுரியப் பேச்சும் யாவரும் அதிசயமாய் எண்ணுவதுபோல் கொஞ்ச வயதுள்ள அர்ச். எவுப்பிறாசியம் மாளிடத்திலே உண்டான உத்தம பத்தியையும் நீங்கள் ஆச்சரியத்தோடே பார்த்துக் கண்டு பாவிக்கப் பிரயாசைப்பட வேண்டும். அந்தம்மாளுக்கு ஏழு வயது நடக்கிற போது அவள் மெத்த வயதுள்ளவளைப்போல் புண்ணியங்களைச் செய்து வந்தாளென்று கேட்டீர்களே; அவளுடைய தாய் இந்தச் சிறு பிள்ளைக்குச் சொன்ன நல்ல புத்தியானது அந்த ஆச்சரியமான பத்தி வொழுக்கத்திற்கு ஓர் காரணமா யிருந் தது. 

"தாய் தகப்பன்மார்களே! அத்தகைய நல்லொழுக்கம் உங்கள் மக்களிடத்திலே காண வேண்டுமானால் உங்களுடைய கடனின்படியே அவர்களுக்கான புத்தி சொல்ல வேண்டும். சில தாய்மார் தங்கள் மக்களுடைய சரீரத்தை அலங்கரிக்க மிகுந்த உடமைகளைச் சம்பாதித்துக் கொடுக்கப் பிரயாசைப்படுவதொழிய மக்கள் ஆத்துமத்தை அலங்கரிக்க மக்களுக்குப் புண்ணிய சற்குணம் வருவிக்கப் பிரயாசைப்படுகிறதில்லை. அதினால் தங்கள் பிள்ளைகள் சிலாக்கியம் ஆங்கார முதலிய துராசாபாசங்களினால் கெட்டுப்போவதற்குக் காரணமாகிறார்கள். இத்தகைய தாய்மார்கள் சர்வேசுரனுக்கு என்ன கணக்கு சொல்லப்போகிறார்கள்? அர்ச். எவுப்பிறாசியம்மாள் கொன்ஸ்தான்டினோப்பிள் இராயன் சொன்னபடிக்குத் தனக்கு நியமித்திருந்த மாப்பிள்ளைக்கு வாழ்க்கைப்பட்டால் உலக செல்வ பாக்கியம்   அவளுக்குத் திரளாய் வந்திருக்கும். ஆனால் அவள் அந்தப் பாக்கிய மெல்லாஞ் சாகிறபோது கட்டாயமாய் விடவேண்டியிருந்ததினாலே அந்தம்மாள் அந்தப் பாக்கியத்தைத் தனக்கு வேண்டாமென்று புத்தியுள்ளவள்போல் சொன்னாள், 

ஊழியம் பண்ணுகிற ஒருவன் தன்னுடைய எசமான் தன்னை இனிமேல் தள்ளுவா னென்று நிச்சயமாய் அறிந்திருந்தால் எசமான் தன்னை அவமானத்தோடே தள்ளுவதற்கு முந்தித் தன் எசமானை விட்டுவிடுவது மேல் அல்லவோ? உலகத்திற்கு ஊழியம் பண்ணுகிறவர்கள் எத்தனை ஆஸ்தி எத்தனை மகிமை அனுபவித்தாலும் வாழ்வு நாளில் அவர்களுக்குப் பல பாவ தந்திரத்திற்குக் காரணமான அந்தப் பாக்கிய மெல்லாம் அவர்கள் சாகும்போது அவர்களை விட்டு விடும். 

இதைக் கேட்கிறவனே உலக பாக்கியம் உன்னை ஏமாற்றி விடுகிறதற்கு முந்தி நீயே அதை விட்டு விடுவது மேல். ஒரு ஆஸ்கிக்காரன் சாகிற போது தன்னுடைய ஆஸ்திகளையெல்லாம் எட்டுவிட வேண்டுமென்பதினாலே அவனுக்கு வெகு துக்க துயரமுஞ் சலிப்பும் வரும். ஒரு பிச்சைக்காரன் சாகிற போது விடுவதற்கு ஒன்றுமில்லாததினாலே முன் சொல்லப்பட்ட துக்க துயர சலிப்பு அவனுக்கு வருவ தற்கு இடமில்லை. நீங்கள் உலக பாக்கியத்தின் பேரிலே ஆசை விருப்பம் வையாமலிருந்தால் அந்தப் பாக்கியத்தை விட்டுவிடுவதுபோல் ஆகும்.

மகா பரிசுத்த கன்னிகை தன் பிள்ளைகளின்மீது கொண்டுள்ள பிரியமுள்ள அன்பு!

 

அர்ச். பெர்னார்ட்: "தன்னை நேசிப்பவர்களை மாமரி அடையாளம் கண்டு, அவர்களை அதிகக் கனிவுள்ள அன்போடு நேசிக்கிறார்கள்" என்கிறார். 

முத்திப்பேறு பெற்ற ரேமண்ட் ஜோர்டான் என்பவர் இதைத் தொடர்ந்து: "தன்னை நேசிப்பவர்களை மாமரி நேசிப்பது மட்டுமின்றி, அவர்களுக்குப் பணிவிடைகளும் செய்கிறார்கள்!" என்கிறார். அர்ச். பெர்க்மான்ஸ் அருளப்பர் கூறுகிறபடி, "நான் மாமரியை நேசிக்கிறேன் என்றால், நிலைமை வரத்தைப் பற்றி நான் உறுதியாயிருப்பேன். கடவுளிடமிருந்து நான் கேட்கிற எதையும் பெற்றுக்கொள்வேன்."

அர்ச். ஸ்தனிஸ்லாஸ் கோஸ்ட்கா இந்தப் பிரியத்திற்குரிய மாதாவை எந்த அளவுக்குக் கனிவுள்ள அன்போடு நேசித்தார் என்றால், அவர்களோடு முகமுகமாய்ப் பேசுவது போலத் தான் அவர் எப்போதும் அவர்களோடு பேசுவார். ஸால்வே ரெஜினா பாடப்படுவதைக் கேட்கும்போது, அவர் நேசத்தால் பற்றியெரிவது போல, அவருடைய முகம் முழுவதும் ஒளியால் தகதகக்கத் தொடங்கி விடும்.

அர்ச். பிலிப் நேரியார் அவர்களைத் தன் மகிழ்ச்சி என்றழைத்தார். அர்ச். பெர்னார்ட் அவர்களை இருதயங்களை ஆட்கொள்பவர்கள் என்று அழைத்தார். அர்ச். அலோய்ஷியஸ் கொன்ஸாகா மாமரியின் திருப்பெயரைக் கேட்ட போதெல்லாம் அக்களிப்புக் கொண்டார். அர்ச். சொலானோ பிரான்சிஸ், தன் தாயை மகிழ்விக்கப் பாடும் சிறு குழந்தையைப் போல், அவர்களுடைய ஆலயங்களில் மாதா பாடல்கள் பாடினார். மாமரி கடவுளால் மிக அதிகமாக நேசிக்கப்பட்டார்கள் என்ற அறிவு தமக்குத் தந்த ஆறுதலைப் போல வேறெதும் தமக்கு ஆறுதல் தந்ததில்லை என்று அர்ச். ப்ரிட்ஜத்தம்மாளின் மகனான சார்ல்ஸ் கூறினார். அர்ச். அல்போன்ஸ் ரொட்ரீகஸ் மாமரியின் மீதான தம் அன்பிற்குச் சாட்சியமாக அவர்களுக்காகத் தம் உயிரைக் கையளிப்பதாக வாக்களித்தார். மாமரியின் மீது விசேஷ அன்பு கொண்டிருப்பது ஒரு பெரிய நற்பேற்றின் அடையாளம் என்று அர்ச். பொனவெந்தூர் அழுத்திக் கூறுகிறார். இந்த அன்னைக்கு மகனாய், மகளாய் இருப்பதை விடப் பெரிய பாக்கியம் ஏதுமில்லை!

("மரியாயின் மகிமைகள்" என்ற நூலிலிருந்து எடுக்கப்பட்டது.)

தேவமாதா நம் தாயானால்.....

 

சங், அந்தோனி சேவியர் சுவாமி

புது வருடச் சிந்தனைக்கு:

தேவமாதா நம் தாயானால், அதை நாம் ஏற்பது மெய்யானால், நாம் இப்போது இருப்பது போல் இருப்போமா? இப்படி அவர்களைப் பற்றி உணர்வற்றிருக்க முடியுமா? மாதா மட்டில் இப்படி அசிரத்தையா யிருப்பது சரியாகுமா?

மாதா அப்போஸ்தலர்கள் எனப்படுகிறவர்களும், மாதாவின் பிள்ளைகள் எனப்படு கிறவர்களும், எவ்வகையிலேனும் தங்களை மாதாவுடையவர்கள் எனக் கருதிக் கொள்பவர்களும் ஏன் தான் இப்படி இருக்கிறோம்? உணர்வற்ற மரக்கட்டைகளாக, அலட்சியமாக, தாயை மறந்தவர்களாக, மக்குப் பிடித்து, அன்னைக்கு நேரிடும் துயரங்களாலும், நிந்தைகளாலும் பாதிக்கப்படாதவர்களாக நம்மால் எப்படி இருக்க முடிகிறது?

"நாங்கள் என்ன செய்ய வேண்டும்? எங்களால் என்ன செய்ய முடியும்? இயன்ற அளவு செய்யத் தான் செய்கிறோம்" என்று நீங்கள் சொல்லலாம். உங்களால் பின்வருவன வற்றைச் செய்யமுடியும்:

நீங்கள் மாதாவை நேசிக்க முடியும். நேசிக்கிறீர்களா? எந்த அளவுக்கு? இப்போது நேசிப்பதை விட அதிகமாக நேசிக்க முடியாதா?

மாதாவுக்கு ஆறுதலளிக்கும் பரிகார பக்தி முயற்சிகளைக் கடைப்பிடிக்கிறீர்களா? அதிலே மூழ்கிப் போகிறீர்களா? இவ்வளவு பரிகாரம்தான் உங்களால் செய்ய முடியுமா?

பரிகார பக்தியின் அவசியத்தைப் பிறருக்கு எடுத்துச் சொல்லலாம். சொல்லி வருகிறீர்களா?

நம்மில் அநேகருக்குப் பரிகார பக்தி என்றால் என்னவென்றே சரியாகப் புரியவில்லை என்றே எண்ணத் தோன்றுகிறது. அது என்ன?

• மாதா பகைக்கப்படுவதற்கு ஈடாக அவர்களை நம் உள்ளத்தோடு நேசிப்பது பரிகாரமாகும்.
• மாதா தூஷணிக்கப்படுவதற்கு ஈடாக அவர்களை இடைவிடாமல் இருதயத்தில் வாழ்த்துவது பரிகாரமாகும்.
• மாதா மறுக்கப்படுவதற்கு ஈடாக அவர்களை நம் முழு மனதுடன் ஏற்றுக் கொள்வது பரிகாரமாகும்.
• மாதாவுடன், மாதாவுக்காக நம் வாழ்வை இரவும், பகலும் வாழ்வது பரிகார மாகும். இதையெல்லாம் செய்கிறீர்களா?
• எந்தத் துன்பத்தையும், நோயையும், கவலையையும், அவமானத்தையும் மாதாவுக்கு ஆறுதலாக, பாவிகள் மனந்திரும்பும்படி ஒப்புக்கொடுக்கிறீர்களா?
• உங்களையும், உங்களுக்குச் சொந்தமான அனைத்தையும் மாதாவுக்கென அர்ப்பணம் செய் திருக்கிறீர்களா?
• மாதாவின் துயரங்களை ஒவ்வொன்றாய் நினைத்து அனுதாபப்பட்டு அவற்றால் பாவிகளை இரட்சிக்க மன்றாடுகிறீர்களா?
• மரியாயின் பரிகார பக்தியாகிய முதல் சனி பக்தியை அனுசரிக்கிறீர்களா? அது மாதத்துக்கொரு நிகழ்ச்சியாக மட்டுமில்லாமல், பரிகார உணர்விலேயே மாதம் முழுவதும் உங்களை இருக்கச்செய்கிறதா?
• மாதாவுக்குப் பரிகாரம் செய்ய வேண்டுமென்று ஒரு நாளில் எத்தனை தடவை நினைப்பீர்கள்?
• ஒரு நாளில் மாதாவுக்கென எவ்வளவு நேரம் செலவிடுகிறீர்கள்? மாதா ஊழியமாக என்ன செய்கிறீர்கள்?

இவற்றைச் சிந்தித்து. இதுவரை நீங்கள் செய்ததை விட, இனி சற்றுக் கூடுதலாகச் செய்யுங்கள். "இன்னும் கூடுதலாகச் செய்ய வேண்டும்" என்று தூண்டப்படுகிறீர்களா? இல்லையென்றால், மாதாமட்டில் அசமந்தம் உங்களில் தொடங்கியுள்ளது என்பதை அறிந்துகொள்ளுங்கள்.

மாதாவுக்கு நாம் இடைவிடாமல் நிந்தைப் பரிகாரம் செய்ய வேண்டிய தேவை இருக்கிறது. ஒரு கிறீஸ்தவனின் வாழ்வே கடவுளுக்கும், அவரது அன்னைக்கும் பரிகார வாழ்வாகத்தான் இருக்க வேண்டும். காரணம்: கடவுளுக்கும், மாதாவுக்கும் எதிராக இடைவிடாமல் நிந்தைகளும், அலட்சியங்களும், துரோகங்களும் நடக்கின்றன. பல தடவைகளில் அவை திட்டமிடப்பட்டே செய்யப்படுகின்றன.

மிகச் சிறந்த வரப்பிரசாத சலுகைகளால் மாதாவை நமக்கெனவே சர்வேசுரன் மகிமைப் படுத்தியிருக்க, மனிதர்கள் அவற்றை மறுப்பதும், பழிப்பதும் அன்றாட நடைமுறையாகி விட்டது.

• மாதா சாதாரணப் பெண்தான் என்கிறார்கள் ஆங்காரிகள்.
• மாதா நமக்கு அவசியமில்லை என்கிறார்கள் பதிதர்கள்.
• மாதாவுக்கு வணக்கம் செலுத்தக்கூடாது என்கிறார்கள் மார்ட்டின் லூத்தரின் சீடர்கள்.
• மாதாவுக்கு மேலான வணக்கம் ஒன்றும் வேண்டாம். "மரியாளை" வைக்க வேண்டிய இடத்தில் வைக்க வேண்டும் என்கிறார்கள் அதிகம் படித்த மேதாவிகள்.
• ஜெபமாலை தேவையா என்று கேலியாகக் கேட்கிறார்கள் மாதாவை உள்ளூரப் பிடிக்காதவர்கள்.
• உத்தரியம் மூட பக்தி என்கிறார்கள் அதன் உண்மையைப் புரிய முடியாத அறிவாளிகள்.
• மாதாவை நேசிக்கக் கூடாது. சங்கிக்கக் கூடாது, அதெல்லாம் விக்கிரக ஆராதனை என்கிறார்கள் அக்கிரமிகள்.

இதையெல்லாம் நீங்கள் கேள்விப்படவில்லையா?  இவற்றிற்கு மாற்றாக என்ன செய்கிறீர்கள்? உங்கள் இருதயம் துடிக்கவில்லையா? இரத்தம் கொதிக்கவில்லையா? விசேஷமாக மாதாவின் தெய்வீகத் தாய்மையையும், நித்தியக் கன்னிமையையும், அவர்களின் அமல உற்பவத்தையும் அவமானப்படுத்தும் பதிதர்களின் பேச்சுக்களை யும், பிரசுரங்களையும் பார்க்கும்போது உங்கள் உள்ளம் பற்றியெரிந்து மூண்டு எழ வில்லையா? ஆயினும் வெறும் உணர்ச்சிவசப்படுதல் அல்ல.

நிந்தைப் பரிகாரமே சிறந்த வழி என்று உறுதிபூண்டு, அதைச் செய்யத் தீவிரம் கொண்டிருக்கிறீர்களா? மரியாயின் மாசற்ற இருதயத்திற்குப் பரிகாரம் செய்வது ஒன்றே இன்று திருச்சபையையும்,உலகத்தையும் காப்பாற்றும், மற்ற எந்த முயற்சியும் வீணாகச் செய்யப்படுகிறது.

மாதா உண்மையானால், அவர்கள் தம் தாயானால், நம் வாழ்க்கை முழுவதும் பரிகார வாழ்வாக மாற வேண்டும். இவ்வன்புத் தாயாரைக் கண்கலங்க நாம் விடலாமா? நம்மையே அவர்கள் நம்பியிருக்கும்போது, நாம் அவர்களைக் கைவிடலாமா? ஆண்டவரும், மாதாவும் உலகில் வாழ்ந்தபோது, அவர்களுக்கு என்ன ஆறுதல் இருந்தது? 33 ஆண்டுகளின் கண்ணீரைத் தவிர? தாங்கள் பட இருந்த பாடுகளின் நினைவு அவர்களிடம் எப்போது இல்லாதிருந்தது? இந்த அன்பின் இருதயங்களுக்கு நம்மைத் தவிர வேறு யாரால் ஆறுதல் வரும்? மாதாவுக்கு நித்தைப் பரிகாரம் செய்வதே சேசுவுக்கும் ஆறுதலாயிருக்கிறது. ஏனெனில் தம் துயரத்தை விட. தாயின் துயரமே அவரை அதிகமாகப் பாதித்தது.

ஆகவே, மாதாவுக்குப் பரிகார பக்தி என்பது ஏதோ ஒரு காலத்தில் வந்து போகும் பக்தி முயற்சி அல்ல. அது நிரந்தரமானது. ஏனென்றால் மாதாவுக்குச் செய்யப்படும் பரிகாரமே கடவுளுக்குச் செய்யப்படும் பரிகாரமாக அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளது. ஆகவே, நாம் செய்யும் சகலமுமே மாதாவுக்குப் பரிகார முயற்சிகளாக மாற வேண்டும். அந்தக் கருத்துடனே அனைத்தையும் இந்தப் புது வருடத்திலிருந்து ஊக்கத்துடன் செய்யத் தொடங்குவோமாக! 

மரியாயே வாழ்க!

மாதா பரிகார மலர் - ஜனவரி - பிப்ரவரி, 2024

தபசுகால ஆயத்த ஞாயிறுகள்: செப்துவாஜெஸிமா, செக்ஸாஜெஸிமா, குவின்குவாஜெஸிமா (Septuagesima, Sexagesima and Quinquagesima)

 

பாஸ்கு காலச் சுற்று என்பது செப்துவாஜெஸிமா ஞாயிறு முதல் தமத்திரித்துவத் திருநாள் வரை நீடிக்கும் வழிபாட்டுக் காலமாகும். வழிபாட்டு ஆண்டாகிய சக்கரத்தின் அச்சாணியாக விளங்கும் பாஸ்கு காலச் சுற்று, வழிபாட்டின் மையமான பரம இரகசியமும், நம் விசுவாசத்தின் அடிப்படை சத்தியமுமான நம் திவ்ய இரட்சகரின் உயிர்ப்பின் ஞாயிறை உள்ளடக்கியதாக இருப்பதால் அது மற்ற காலச் சுற்றுகளைவிட அதிக முக்கியமானதாக இருக்கிறது.

இந்தச் சுற்றின் தொடக்கத்தின் முதல் மூன்று ஞாயிறுகள் முறையே செப்துவாஜெஸிமா, செக்ஸாஜெஸிமா, குவின்குவாஜெஸிமா என்று அழைக்கப்படுகின்றன. இந்த மூன்று வார காலம் பொதுவாக செப்துவாஜெஸிமா காலம் என்றே அழைக்கப்படுகிறது. பாப்பரசர் முதலாம் பெலாஜியன் அல்லது அவருக்கு அடுத்து வந்த பாப்பரசர் மூன்றாம் அருளப்பரால் இந்தக் காலம் திருச்சபையில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. இக்காலம் அடிப்படையில் தபசு காலத்திற்கான தயாரிப்புக் காலமாக இருக்கிறது. கிறீஸ்தவ மனத்தைத் தபசுகாலத்தின் ஆழ்ந்த பக்தியார்வத்திற்கும், தவத்திற்கும் ஏற்றபடி ஆயத்தம் செய்வது இதன் நோக்கமாக இருக்கிறது. 

செப்துவாஜெஸிமா (சப்தரிகை) ஞாயிறு என்பதற்கு, கிறீஸ்துநாதரின் உயிர்ப்புக்கு முன் எழுபதாம் நாள் என்பது பொருளாகும். இந்த ஞாயிறு வாசகங்கள், ஆதாமின் பாவத்தால் மனுக் குலம் துன்பத்திற்கும், சாபத்திற்கும் உட்பட்டு வருந்துவதையும், மனிதன் தன் பாவத்திற்காக வருந்தி, கடவுளின் இரக்கத்தைத் தேடினால் அவன் இரட்சிக்கப்படுவான் என்பதையும் நினைவு படுத்துகின்றன. ஆதாம் சபிக்கப்பட்டபோதே மெசையாவின் வருகையும், இரட்சணியமும் அவருக்கும். அவருடைய சந்ததிக்கும் வாக்களிக்கப்பட்டன. உரிய காலம் வந்த போது, உலகில் தோன்றிய இரட்சகர் தமது சமாதான சுவிசேஷத்தின் திராட்சைத் தோட்டத்தில் உழைக்கும்படி நம்மை அழைக்கிறார். அப்படி உழைப்பவர்களுக்கு அவர் நித்திய ஜீவியத்தையும் வாக்களிக் கிறார். "அதிகமதிகமாய் அச்ச நடுக்கத்தோடு உங்கள் ஈடேற்ற வேலையைப் பாருங்கள்" (பிலிப். 2:12) என்பதுதான் இன்றைய பூசையின் முக்கியக் கருத்து.

அடுத்து வருவது செக்ஸாஜெஸிமா (சடிகை) ஞாயிறு ஆகும். இதன் பொருள் கிறீஸ்து நாதரின் உயிர்ப்புக்கு முன் அறுபதாம் நாள் என்பதாகும். நம்முடைய உழைப்பு தவத்திற்கேற்ற பலனைத் தர வேண்டுமானால், துன்பங்களை ஏற்றுக்கொள்வது அவசியம் என்றும், மனித பலவீனத்திலேதான் கடவுளின் வல்லமை பூரணமாய் விளங்குகிறது என்றும், இதன் காரணமாக, கிறீஸ்துநாதரின் வல்லமை நம்மில் வாசம் பண்ணும்படி, நம் பலவீனங்களில்தான் நாம் சந்தோஷ மாய் மேன்மை பாராட்ட வேண்டும் என்றும் இன்றைய நிருபம் கற்பிக்கிறது, தேவ வார்த்தை என்னும் விதை விதைக்கப்பெற்று, தேவசிநேகத்தின் கனிகளைத் தருகிற நல்ல நிலமாய் நாம் இருந்து, முப்பது, அறுபது, நூறு மடங்கு பலன் தர வேண்டுமென்று இந்த ஞாயிறு சுவிசேஷ வாசகம் நமக்கு அறிவிக்கிறது.

இறுதியாக வருவது, குளின்குவாஜெஸிமா ஞாயிறு ஆகும். இதன் பொருள் கிறீஸ்து நாதரின் உயிர்ப்புக்கு முன் ஐம்பதாம் நாள் என்பதாகும். சிலுவையின் பரம இரகசியம் மனித னுடைய புத்திக்கு எப்போதும் கடினமானதாகவே தோன்றுகிறது (1 கொரி. 1:23), கிதீஸ்து நாதருடன் மூன்று ஆண்டுகளாகச் சேர்ந்திருந்த அப்போஸ்தலர்களும் இதைக் கண்டுபிடிக்க வில்லை. தனிமையாக விடப்பட்ட நம் ஆண்டவர் சிலுவையின் பாதையில் தன்னந்தனியே நடந்து செல்கிறார். துன்பங்களின் வழியாகவே பாவப் பரிகாரம் செய்யப்பட முடியும் என்னும் உண்மை சிலுவையில் அறையுண்ட கிறீஸ்துநாதரைத் தியானிப்பதால் விளங்குகிறது. மெய்யான தேவ சிநேகம் இல்லாவிடில், விசுவாசம், பிறர்சிநேகம் ஆகியவை உட்பட எந்தப் புண்ணியத்தாலும் பலனில்லை என்று திருபம் படிப்பிக்கிறது. மேலும் சிலுவையாலன்றி இரட்சணியமில்லை என்றும், இரட்சணியமடைய விசுவாசம் இன்றியமையாதது என்றும் பரிசுத்த சுவிசேஷம் உணர்த்துகிறது.

இந்த ஞாயிறுகளின் பெயர்கள் பொதுவாக, தபசுகாலத்தின் நாற்பது நாட்களையும் குறிக்கும் குவாத்ராஜெஸிமா என்னும் இலத்தீன் வார்த்தையிலிருந்து பெறப்பட்டவையாகும். தபசு காலத்திற்கான ஆயத்தம் முதலில் தபசுகாலத்தின் முதல் ஞாயிறுக்கு முந்திய ஞாயிறன்று தொடங்கியது. இது "தோமினிக்கா (ஞாயிறு) இன் குவின்குவாஜெஸிமா" (பாஸ்குத் திருநாளுக்கு ஆயத்தமான 50 நாட்களுக்குள் வரும் முதல் ஞாயிறு) எனப்பட்டது. சிறிது காலத்திற்குப் பிறகு, இக்காலம் 60 நாட்கள் உள்ளதாக ஆக்கப்பட்டு, அதன் முதல் ஞாயிறு செக்ஸாஜெஸிமா ஞாயிறு எனப்பட்டது. இறுதியாக, இக்காலம் 70 நாட்கள் என்று ஆக்கப்பட்டு, அதன் முதல் ஞாயிறு செப்துவாஜெஸிமா என்று அழைக்கப்பட்டது. இந்த 50, 60, 70 என்ற எண்கள் தோராயமானவையே.

சில வேத அறிஞர்கள் செப்துவாஜெஸிமா என்பது, இஸ்ராயேல் மக்கள் தங்கள் பாவங்களுக்காகத் தவம் செய்யும்படி அனுபவித்த எழுபது ஆண்டு அடிமைத்தனத்தை ஒரு மாதிரிகையாகக் கொண்டு திருச்சபையில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட தபசுகாலத்தின் தொடக்கம் என்றும், இந்த எழுபது நாட்களிலும் கத்தோலிக்க விசுவாசிகள் உண்மையான தவ உணர்வோடு தங்கள் பாவங்களுக்குப் பரிகாரம் செய்து, சேசுக்கிறீஸ்துநாதரின் உயிர்ப்போடு தங்கள் உயிர்ப்பையும் எதிர்பார்த்துக் காத்திருக்க வேண்டு என்று அது குறித்துக் காட்டுவதாகவும் கருதுகிறார்கள்.

மொத்தத்தில், விதை பலன் தருவதற்கு அது மண்ணோடு மண்ணாக மக்கி மடிவது அவசியம். சேசுநாதரோடு மகிமையில் உயிர்ப்பதற்கு, அவரோடு பாடுபடுவது அவசியம். சிலுவையால் அன்றி இரட்சணியம் இல்லை. துன்பம் இன்றி, நித்திய மகிமையை அடைதல் இல்லை என்பதையே இந்த செப்துவா ஜெஸிமா காலமும், அதைத் தொடர்ந்து வரும் தபசு காலமும் நமக்குப் படிப்பிக்கின்றன.

மாதா பரிகார மலர் - ஜனவரி - பிப்ரவரி, 2024

சேசுநாதர் புறஜாதியாருக்கும் ஆண்டவர் மூன்று அரசர்கள் திருநாள்: ஜனவரி 6

 "தூய இருதயமுள்ளவர்கள் பாக்கியவான்கள்: ஏனெனில் அவர்கள் சரிவேசுரனைத் தரிசிப்பார்கள்" என்கிறார் தம் ஆண்டவர் (மத் 5:8). தேவ வார்த்தையாகிய ஆத்துமங்களின் ஒளி உலகில் தோன்றியபோது, உலகமும் குறிப்பாக, திவ்ய இரட்சகரின் வருகைக்காகவே ஆயத்தம் செய்யப்பட்டிருந்த இஸ்ராயேல் இனமும் இருளில் மூழ்கியிருந்தது. "அவர் தமக்குரியவர்களிடத்தில் வந்தபோதும், அவருக்குரியவர்கள் அவரை ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை. " அவர்கள் உலக செல்வச்செழிப்பிலும், வானளாவிய உலக அதிகாரத்திலும், உலகத்தையே அடக்கியாளும் வல்லமையிலும் மெசையாவைத் தேடிக்கொண்டிருந்தார்கள். இதன் காரணமாக ஏழ்மையே உருவான ஓர் உத்தம கன்னிகையின் திருவுதரத்தில் இருந்த உலகத்தின் ஒளியானவரைத் தங்கள் இல்லத்திலும் கூட ஏற்றுக்கொள்ள அவர்கள் முன்வரவில்லை. சத்திரமும் கூட அவருக்கு இடம் தரவில்லை.

ஆனால் பெத்லகேமிலிருந்து ஏறத்தாழ 1500 கி.மீ. தொலைவில், அநேகமாக பெர்சியாவில் இருந்த மூன்று சோதிட சாஸ்திரிகளுக்குத் தம்மை வெளிப்படுத்த சர்வேசுரன் சித்தங்கொள்கிறார். அர்ச். மத்தேயு அவர்களுடைய பெயர்களை நமக்கு அறிவிக்கவில்லை. ஆனால் உரோமைத் திருச்சபையின் பாரம்பரியம், அவர்களுடைய பெயர்கள் கஸ்பார். மெல்கியோர் மற்றும் பல்தசார் என்று அறிவிக்கிறது. அவர்கள் நட்சத்திரங்களை ஆராய்ந்து எதிர்காலத்தை உரைக்கிற அஞ்ஞானப் பொய் மதங்களைச் சேர்ந்தவர்களாக இருந்தார்கள். அப்படியிருக்க, யூதர்களில் பெரும் ஞானிகளுக்கும். விவேகிகளுக்கும் தம் உலக ஆகமனத்தை மறைத்துக்கொண்டு, திவ்ய இரட்சகர் இந்தப் புறஜாதியாரான அஞ்ஞானிகள் மூவருக்குத் தம்மை வெளிப்படுத்தக் காரணம் என்ன? தமது நட்சத்திரத்தைக் கொண்டு அவர்களைத் தம்மிடம் அவர் அழைத்து வந்த காரணமென்ன?

நாம் தொடக்கத்திலேயே கூறியபடி, அவர்கள் தூய இருதயமுள்ளவர்களாய் இருந்தார்கள். தாங்கள் முன்பின் அறியாத நாட்டில், தங்களுக்குத் தெரியாத ஒரு சிறு கிராமத்தில் பிறந்திருக்கிற "யூதர்களின் அரசரைக்" காணும் ஆர்வம் அவர்களுக்கு ஞான சுறுசுறுப்பைத் தருகிறது. ஒட்டகங்களின்மீது அமர்ந்து, 1500 கி.மீ. தூரம் இலக்கு சரியாகத் தெரியாமல், வழியில் வரக் கூடிய வழிப்பறிக் கொள்ளையரின் தாக்குதல், உஷ்ணம், குளிர், மழை, உடல் சோர்வு, போன்ற எந்த ஆபத்தையும் சற்றும் பொருட்படுத்தாமல், திவ்ய இரட்சகரைத் தேடிக் கண்டுபிடிக்கும் ஒரே குறிக்கோளோடு அவர்கள் புறப்பட்டார்கள். அந்த பக்தியார்வத்திற்குத் தம்முடைய திவ்ய காட்சியின் மூலம் தேவ பாலன் சம்பாவனையளித்தார்.

அவர்கள் தாழ்ச்சியோடு இருந்தார்கள், அவர்களது பயண காலம் மூன்று மாதங்கள் நீடித்தது என்று வேத அறிஞர்கள் கூறுகிறார்கள். இந்த மூன்று மாதங்களுக்குள் குசையப்பர் தம்முடைய திருக்குடும்பம் தங்குவதற்கான ஓர் எளிய வீட்டை அல்லது குடிசையை நிச்சயம் கண்டுபிடித்திருப்பார். இவர்களோ அரசர்கள், ஞானிகள். பிறந்திருப்பவரோ பரம ஏழையான ஒரு பரிசுத்த கன்னிகையின் மடியில், ஏதுமறியாதவராகவும், அனைத்திற்கும் தம் தாயைச் சார்ந்திருப்பவராகவும் இருக்கிற ஒரு பச்சிளங் குழந்தையாயிருக்கிறார். ஆனால் அவரே தங்கள் தேவனும், இரட்சகருமானவர் என்று தங்களுக்கு மேலிருந்து தரப்பட்ட புதிய விசுவாசத்தில் அவர்கள் உறுதியாயிருந்தார்கள். "வீட்டில் பிரவேசித்துப் பாலனை அவர் தாயான மரியம்மாளோடு கண்டு, சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து அவரை ஆராதித்தார்கள்" (மத்.1:11) என்று மத்தேயு அறிவிக்கிறார். இதில் வெளிப்பட்ட உத்தமமான தாழ்ச்சி அவர்களைத் தூய இருதயத்தினர் என்று நிரூபிக்கிறது.

இதன்பின் அவர்கள் தங்கள் சர்வேசுரனும், இரட்சகருமான திவ்ய பாலனுக்குத் தந்த காணிக்கைகளின் மூலம், தாங்கள் அவரைத் தங்கள் அரசராகவும் (பொன்), சர்வேசுரனாகவும் (தூபம்). இரட்சகராகவும் (மீரை) ஏற்றுக்கொண்டதை அவர்கள் அறிக்கையிட்டார்கள். இவ்வாறு, கீழ்த்திசையிலிருந்து ஓர் உலகத்தன்மையான பயணத்தை மட்டுமல்ல, மாறாக, அவர்கள் அஞ்ஞானவாதத்திலிருந்து புறப்பட்டு, நித்திய இரட்சணியத்தின் கர்த்தராகிய திவ்ய பாலனை நோக்கித் தங்கள் இருதயங்களிலும் ஒரு ஞானப் பயணத்தை நடத்தி, அவரை வந்தடைத்திருந்தார்கள். தங்களுக்குத் தரப்பட்ட விசுவாச ஒளியை, எந்தத் தடையைப் பற்றிய கவலையும் இன்றி அவர்கள் இறுகப் பற்றிக்கொண்டார்கள். நட்சத்திரங்களைக் கணக்கிட்டு, எதிர்காலம் உரைக்கும் சோதிட சாஸ்திரிகளாக, பொய் மதத்தினராக இருந்தவர்கள். உண்மையில் மனுவுருவான சர்வேசுரனால் மீட்டு இரட்சித்துக் கொள்ளப்பட்ட முதல் புறஜாதியாராக ஆனார்கள். மேலும், புறஜாதியாரின் பிரதிநிதிகளாயிருந்து, அவதரித்த வார்த்தையானவர் யூதர்களுக்கு மட்டுமின்றி, புறஜாதியாருக்கும். உலகம் முழுவதற்குமே இரட்சகராயிருக்கிறார் என்று தங்கள் செயல்களின் மூலம் அவர்கள் அறிக்கையிட்டார்கள். இந்த விசுவாசம் சிறு குழந்தை வடிவில் சர்வேசுரனைத் தரிசிக்கும்" பாக்கியத்தை அவர்களுக்குப் பெற்றுத் தந்தது.

அவர்கள் கள்ளங்கபடற்றவர்களாகவும் இருந்தார்கள். யூதர்களின் இராஜாவாயிருந்த ஏரோதிடமே சென்று, "யூதருடைய இராஜாவாகப் பிறந்திருக்கிறவர் எங்கே? ஏனெனில் கீழ்த் திசையில் அவருடைய நட்சத்திரத்தைக் கண்டு அவரை ஆராதிக்க வந்தோம்" என்று அவர்கள் விசாரித்ததில் அவர்களுடைய இந்த மாசற்ற தன்மை வெளிப்படுகிறது. மேலும், சேசுபாலனைக் கண்டு, அவரை ஆராதித்து, அவருக்குக் காணிக்கைகள் செலுத்தியபின், தங்களுக்குத் தரப்பட்ட தேவ கட்டளையின்படி, வேறு வழியாகத் தங்கள் நாட்டிற்குத் திரும்பிச் சென்றதன் மூலம், அவர்கள் தங்கள் கீழ்ப்படிதல் என்னும் புண்ணியத்தையும் நிரூபிக்கிறார்கள்.

நாமும் இந்தப் பரிசுத்த ஞானிகளைப் போல, திவ்ய பாலனை நோக்கி, நம் இருதயங்களில் ஒரு ஞானப் பயணத்தை நிகழ்த்தி அவரிடம் வந்து சேர்வோமாக. நாமும் ஒரு வகையில் அஞ்ஞானிகள்தான். உலக செல்வத்தையும், சரீர இச்சையையும், பொன்னையும், பொருளையும், மண்ணையும் தெய்வமாக ஏற்று ஆராதிக்கிற விக்கிரக ஆராதனையாளர்களாகத் தான் நம்மில் பெரும்பாலானவர்கள் இருக்கிறோம். அவரோ நேசப் பொறாமையுள்ளவராயிருக்கிறார். தம்மை விட ஒருவன் தன் சொந்தத் தந்தையையும், தாயையும், மனைவி, மக்களையும் கூட அதிகமாக நேசிப்பதை அவர் அனுமதிப்பதில்லை. பிளவுபட்ட நேசத்தை அவர் விரும்புவதில்லை. ஆகையால் கீழ்த்திசையின் ஞானிகளைப் போல நாமும் நம் முழு இருதயத்தோடும், முழு ஆத்துமத் தோடும், முழு சத்துவத்தோடும் அவரைத் தேடி வந்து, நம் தேவசிநேகமாகிய பொன்னையும், நம் தாழ்ச்சியாகிய மீரையையும், நம் ஆராதனையாகிய தூபத்தையும் அவருக்குக் காணிக்கையாகச் செலுத்துவோம். அவருக்கு மட்டுமே சொந்தமாயிருப்போம் என்று வாக்களித்து, இத்திருநாளின் பேறுபலன்களை நிறைவாய்ப் பெற்றுக்கொள்வோம்.

மரியாயே வாழ்க! 

பரிசுத்த குவாடலூப்பே மாதாவின் அற்புதச் சித்திரம்

1979 ஆம் ஆண்டில் குவாடலூப்பே மாதாவின் அற்புதச் சித்திரம் மிகக் கடுமையான விஞ்ஞான ஆய்வுக்கு உட்படுத்தப்பட திருச்சபையால் அனுமதிக்கப்பட்டது.இந்த ஆய்வைச் செய்தவர் டாக்டர் பிலிப் கல்லதரன் என்பவர் ஆவார். இவர் ப்ளோரிடா பல்கலைக்கழகத்தில் உயிர் இயம்பியல் ஆய்வு வல்லுனர் ஆவார். இவர் ஓர் ஒவியரும். புகைப்பட கலைஞரும், விஞ்ஞான எழுத்தாளரும் கூட. பழைய சித்திரங்களைப் பற்றிய விமர்சன ஆய்வுக்காகப் பரிந்துரைக்கப்படும் செயல்முறைப்படி அகச்சிவப்பு ஒளியில் இவர் முதல் தடவையாக நம் மாதாவின் அற்புதச் சித்திரத்தை மிக விஸ்தாரமாகப் புகைப்படங்கள் எடுத்தார். அப்போது இந்த சித்திரத்தில் சில சிறிய செயற்கை அலங்காரங்கள் செய்யப்பட்டிருந்ததை அவர் கண்டுபிடித்தார். அவை மாமரியைச் சுற்றியுள்ள சூரியக் கதிர்கள், அவர்களது நீல நிற மேற்போர்வையின்மீது காணப்படும் பொன்னிற நட்சத்திரங்கள், பொன்னிறத் துணிப்பின்னல் அலங்காரங்கள். இருண்ட நிலவு. அலங்கார நூற்குஞ்சங்கள், நிலவின் காணப்படும் தேவதூதரின் உருவம் போன்றவை ஆகும். இந்தச் செயற்கை அலங்காரங்களில் காணப்பட்ட வண்ணங்கள் காலத்தால் சிதைந்தும், மங்கியும் இருந்தது கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. இவை அநேக ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அநேகமாக 1629-1634-ம் வருடங்களில் மெக்ஸிகோ நகரத்தில் ஏற்பட்ட பெருவெள்ளங்களுக்குப் பிறகு மனிதக் கைகளால் வரையப்பட்டிருக்கவோ, அல்லது சேர்க்கப்பட்டிருக்கவோ வேண்டும். இந்தப் பெருவெள்ளங்களால் இந்தப் பரிசுத்த சித்திரத்தைத் தாங்கியிருந்த டில்மா என்னும் சாக்குத் துணி போன்ற மேலாடை சிறிது பாதிக்கப்பட்டது.(மாதாவைச் சுற்றிக் காணப்படும் சூரியக் கதிர்கள் இச்சித்திரத்தின் தொடக்க கால செவ்வித்திய நகல்களில் காணப்படவில்லை என்பது இவை பிற்காலத்தில் வரையப்பட்டவை என்பதை உறுதி செய்கின்றது.) ஆனால் மாமரியின் முகம் மற்றும் உருவம் ஆகியவை உட்பட சித்திரத்தின் எஞ்சியிருக்கும் பகுதியைப் பொறுத்த வரை, டாக்டர் சுல்லஹனின் முடிவு மிகவும் வேறுபட்டதாக இருக்கிறது. "மேற்போர்வை ஒருவித இருண்ட பச்சை நீல நிறமுடையதாக உள்ளது. இது விளக்கப் பட முடியாதது. ஏனெனில் இத்தகைய நிறமிகள் எல்லாமே நிரந்தரமற்றவை. காலப்போக்கிலும், குறிப்பாக வெப்பமான காலநிலைகளிலும், மிக வேகமாக மங்கி விடக் கூடியவை. செவ்வித்திய மாயன் நீலநிற சுவர்ச் சித்திரங்கள் ஏற்கனவே மிக மோசமாக மங்கிப்போய் விட்டன. ஆயினும் இந்த நீல நிற மேற்போர்வை மட்டும் ஏதோ போன வாரம்தான் வரையப்பட்டது போல பிரகாசமான நிறத்துடன் காணப்படுகிறது. "மாதாவின் மேலங்கியைப் பொறுத்த வரை, எல்லாவற்றிலும் மேலாகக் குறிப்பிடத் தக்கது வியக்கத்தக்க விதத்தில் அது வீசும் ஒளியாகும். கண்ணால் காணக் கூடிய அதிகமான ஒளிப்

பிரதிபலிப்பு அதில் காணப்படுகிறது. ஆனாலும் அகச் சிவப்புக் கதிர்களில் அது ஊடுருவிக் காணக்கூடியதாக இருக்கிறது... நீல நிற மேற்போர்வையிலிருப்பது போல இளஞ்சிவப்பு ஆடையின் ஒளி-நிழல் வேறுபாடானது (Shade of colour), வர்ணப்பூச்சோடு கலந்து காணப்படுகிறது. இளஞ்சிவப்பு நிறமியின் கீழ் எந்த ஒரு செயற்கையான ஓளியமும் காணப்படவில்லை. "இந்த இளஞ்சிவப்பு நிறமி வார்த்தைகளால் விவரிக்கப்பட முடியாததாகத் தோன்றுகிறது.இந்த ஓவியத்தில் நிஜமாகவே விநோதமாக இருக்கும் அம்சங்களில் ஒன்று, அந்த டில்மா சரியான அளவுடையது அல்ல என்பதாகும். அது மட்டுமல்ல, அதன் மீது சித்திரங்களைப் பாதுகாக்கக் கூடிய வார்னிஷ் பூச்சுக்கான தடயமேயில்லை. இப்படி எந்த விதமான பாதுகாப்புக்குரிய மேற்பூச்சும் இல்லாதிருந்தும், மாதாவின் உள்ளங்கியும், மேற்போர்வையும், இப்போதுதான் நெய்யப்பட்டவை போலப் பிரகாசமாகவும், நல்ல நிறங்களுடனும் இருக்கின்றன. மேலும் நெய்யப்பட்ட இதன் இழைகள் அவ்வளவு நெருக்கமானவை அல்ல. ஆகவே அதிக இடை வெளிகள் உள்ள சாக்குத் துணி போன்ற இந்தத் துணியில் இவ்வளவு அற்புதமான நுணுக்கங்கள் நிறைந்த சித்திரத்தை வரைவது என்பதற்கு சாத்தியமேயில்லை. "குவாடலூப்பே கன்னிகையின் முகத்தோற்றம் ஒரு கலை அற்புதமாகும். வடிவழகிலும், பாவனையை வெளிப்படுத்தும் எளிமையிலும், திறங்களைப் பயன்படுத்தியுள்ள கலைநுட்பத்திலும் உலகின் மிகச் சிறந்த கலைப் படைப்புகளுக்கு இந்தச் சித்திரம் எந்த விதத்திலும் குறையாததாக இருக்கிறது. மேலும் இதே போன்ற முறையில் வரையப்பட்டுள்ள எந்த ஒரு சித்திரத்தையும் நான் ஒருபோதும் கண்டதில்லை."

 "இந்தச் சித்திரத்திற்குத் தத்ரூபமான தோற்றம் தருவதில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ள உத்திகள் உண்மையாகவே அற்புதமானவை. நம் வார்த்தைகளுக்கு எட்டாதவை. அவற்றில் ஒன்று, சரியான அளவுகளில் இல்லாத அந்த டில்மாவில் இயற்கையாகயே இருக்கும் மடிப்பு களை அல்லது பிசிறுகளை, அல்லது கசங்கல்களைக் கூட, அந்த ஓவியத்திற்கு ஆழமும் உயிரோட்டமும் தரும் விதத்தில் பயன்படுத்தியிருப்பது ஆகும். குறிப்பாக வாயில் இது தெளிவாகத் தெரிகிறது. அங்கு அந்தத் துணியின் ஒரு முரட்டு இழை, துணியின் மற்றப் பகுதிகளின் மட்டத்திற்குச் சற்று மேலாக எழுந்துள்ளது. இது உதட்டின் மேற்பகுதியின் விளிம்போடு மிக மிகச் சரியாகப் பொருந்துகிறது! இதே போன்ற முரட்டுத்தனமான குறைபாடுகள் இடது கன்னத்தின் நிழலூட் டப்பட்ட பகுதியிலும் வலது கண்ணின் மேற்பகுதியிலும், வலப் பகுதியிலும் காணப்படுகின்றன. இதனால் இந்த ஓவியத்திற்கு ஒரு விதமான முப்பரிமாணத் தோற்றம் கிடைத்து, அதன் தத்ரூபத் தோற்றம் நுல்லியம் பெறுகிறது. இப்படி தத்ரூபத் தோற்ற விளைவைத் தரும்படி ஏற்கனவே மிகத் துல்லியமான இடங்களில் மடிப்புகளும், பிசிறுகளும் உள்ள ஒரு டில்மாவை எந்த ஒரு மனித ஓவியனும் தேர்ந்தெடுப்பது முற்றிலும் இயலாத காரியம் என்று நான் உறுதியாக நினைக்கிறேன்.

இது தற்செயலாக நிகழ்ந்திருக்கவும் வாய்ப்பில்லை. கண்கள், மற்றும் தலைமுடியின் கறுப்பு நிறம் வழக்கமாகப் பயன்படுத்தப்படும் இரும்பு ஆக்ஸைடோ அல்லது வேறு ஏதாவது நிறமியோ அல்ல. ஏனெனில் அவை காலப் போக்கில் உடைந்து, பழுப்பு நிறமாகவும் மாறி விடும். மற்றொரு மிக வியப்பான அம்சம் முகத்திலும், கரங்களிலும் காணப்படும் ஒளி-நிழல் வேறுபாடாகும். வர்ணக் கலவையில் இருந்து பிரதிபலிக்கும் ஒளியின் இயற்கை விளையு எப்படியிருக்குமோ, அவ்வாறே அந்த முரட்டு டில்மாவிலிருந்தும் பிரதிபலிக்கிறது!... தூரத்திலிருந்து பார்க்கும் போது, நிறமியும், துணியின் மேல்மட்ட கலைத்திறனும் ஒன்றோடொன்று கலக்கிற இடத்தில், ஒலிவ நிறமான திவ்ய கன்னிகையின் அதியற்புத அழகு ஏதோ மந்திரம் போட்டது போல் வெளிப்படுகிறது. அவர்களது முகபாவனை வணக்கத்துக்கு உரியதாகவும். அதே சமயம் மகிழ்ச்சி நிறைந்ததாகவும் திடீர் திடீரென மாறி மாறித் தோன்றுகிறது. அவர்கள் செவ்விந்தியப் பெண்ணாகவும், அதே வேளையில் ஐரோப்பியப் பெண்ணாகவும் தோன்றுகிறார்கள். ஒலிவ நிறத் தோலுடனும், ஆனாலும் வெண்ணிறமாகவும் காணப்படுகிறார்கள்!"

"மேலும், மிகப் பெரும் அளவில் பெரிதாக்கப்பட்ட மாமரியின் வலது கண்ணின் புகைப்படங்களில் மூன்று மனித உருவங்கள் காணப்படுகின்றன. அவர்களில் ஒருவர் ஹுவான் டியேகோ போலத் தோன்றுகிறார். மற்றொருவர் சுமர்ராகா ஆயர். மூன்றாமவர் ஆயருக்கு மொழிபெயர்ப்பாளராகச் செயல்பட்ட ஹுவான் கொன்சாலஸ் போலத் தோன்றுகிறார். (பிற்பாடு இவர் குவாடலூப்பே மாதா பக்தியின் ஆர்வமிக்க ஆதரவாளராக மாறினார்.) ஹுவான் டியேகோ, ஹவான் கொன்சாலஸ் ஆகிய இருவரின் ஓவியங்களும் நம்மிடமுள்ளன. இவை, தேவ அன்னையின் கண்ணில் உள்ள இரண்டு உருவங்களோடு ஒத்துப்போகின்றன."

டாக்டர் கல்லஹன் மாதாவின் அற்புதச் சித்திரத்திலுள்ள வலது கண்ணை ஆஃப்தால் மாஸ்கோப் என்னும் கண் பரிசோதனைக் கருவியின் முன் வைத்துப் பரிசோதித்தபோது, ஆச்சரியத்தால் அதிர்ந்து போனார். அது படத்திலுள்ள கண்ணைப் போலவே அவருக்குத் தோன்றவில்லை. ஒரு உண்மையான மனிதக் கண்ணிலுள்ள விழித்திரை, லென்ஸ், கண் ரசங்கள் போன்ற அனைத்து பாகங்களையும் அவரால் துல்லியமாக அதில் காண முடிந்தது மட்டுமின்றி. ஒளி கண்ணில் ஏற்படுத்தும் பிரதிபலிப்பின் அனைத்து அம்சங்களையும் அந்தச் சித்திரக் கண்ணிலும் அவர் கண்டார். மாதாவின் கண்கள் சற்று மூடிய தோற்றமாக இருந்தன என்று நாம் ஏற்கனவே குறிப்பிட்டிருக்கிறோம். எந்த அளவுக்கு டாக்டர் கல்லஹன் இந்த அதிசயத்தால் கவரப்பட்டார் என்றால், ஒரு கணம் அவர் தாம் அற்புதச் சித்திரத்தின் முன் இருப்பதையே அடியோடு மறந்தவ ராக, "கொஞ்சம் தலையை உயர்த்துங்கள் அம்மா!" என்றார்! “இது எப்படி சாத்தியம் என்று எனக்குப் புரியவில்லை. இது மனித அறிவுக்கு முற்றிலும் அப்பாற்பட்ட காரியம் என்பதை மட்டுமே என்னால் கூற முடியும்" என்று அவர் தமது அறிக்கையில் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்.

ஓ, அற்புதங்களின் அன்னையே! பரிசுத்த குவாடலூப்பே மாதாவே, எங்களுக்காக வேண்டிக்கொள்ளும்!

அருட்கருவிகள் - மெழுகுவர்த்தி

  நன்றி: கத்தோலிக்கக் களஞ்சியம்.
திருச்சி, 1941

தேவ ஆராதனைகளில் தீபம் உபயோகிப்பது தொன்று. தொட்டு வழங்கி வரும் ஓர் நல்ல வழக்கம். யூதரும் அஞ்ஞானிகளுமே இதைப் பிரயோகித்து வந்தார்கள் என்பதற்குச் சந்தேகமில்லை. கிறிஸ்துவர்களுக்குள் இதன் பிரயோகம் ஆரம்பத்தில் அவசியத்தினிமித்தம் உண்டானது என்று சொல்லக் காரணமுண்டு. அது எவ்வாறெனில், பொழுது விடியுமுன்னர் அல்லது சுரங்கங்களில் திவ்விய பலி ஆராதனை நிறைவேற்ற வேண்டியிருந்த காலத்தில் இருளைப் போக்குவதற்குத் தீபம் அவசியமாயிருந்தது. ஆனால் தீபப் பிரயோகத்தில் உன்னதமான ஞானக்கருத்துகள் அடங்கி இருக்கின்றன வென்பதைக் கிறீஸ்தவர்கள் ஆரம்பத்திலேயே தெளிவாய்க் கண்டு கொண்டார்கள் என்பது நிச்சயம்,

வெளிச்சம் சுத்தமானது. அது அந்தகாரத்தை ஊடுருவுகிறது. அதன் எல்கைக்குள் இருப்பதையெல்லாம் பிரகாசிப்பிக்கிறது. ஆதலால், மகா பரிசுத்தரும், சர்வ வியாபியும், சகல வரங்களுக்கும் ஊற்றுமாயிருக்கிற சர்வேசுரனுக்கு அது உச்சிதமான அறிகுறி என்பது வெளிப்படை. அது தமது திவ்விய இரட்சகரையும் அவரது அலுவலையும் உருவகப்படுத்துகிறது. ஏனெனில், அவர் உலகத்தின் ஒளி, அந்தகாரத்திலும் மரண நிழலிலும் உட்கார்ந்திருப்பவர்களைப் பிரகாசிப்பிக்க வந்தவர். மெழுகுவர்த்தியை உபயோகிப்பதற்கும் விசேஷ காரணமுண்டு. மெழுகு மாசற்றதாயிருப்பதி னிமித்தம், கிறீஸ்துநாதரின் மாசற்ற சரீரத்துக்கு உருவகமாய் இருக்கிறது. அதற்குள் இருக்கிற திரி அவரது ஆத்துமத்துக்கு அடையாளம், அதிலிருந்து புறப்படும் சுடர் ஒரே தெய்வீக ஆளிடமாய் தேவ சுபாவமும் மனுஷ சுபாவமும் ஒன்றித்து இருப்பதைக் காட்டுகின்றது.

பச்சாத்தாபம் ஒன்று நீங்கலாக, மற்ற தேவ திரவிய அனுமானங்களை நிறைவேற்றுகையிலெல்லாம் மெழுகுவர்த்தி உபயோகப்படுகிறது. திவ்விய பலிபூசை வேளையிலும், வேறு தேவ ஆராதனை முயற்சிகளிலும், சுற்றுப்பிரகாரங்களின் போதும், இன்னும் இதர சமயங்களிலும் மெழுகுவர்த்தி கொளுத்தி வைக்கிறார்கள்.

பீடத்தின்மேல் மெழுகுவர்த்தியை வைப்பது 11-ம் நூற்றாண்டில்தான் ஏற்பட்டது என்று சொல்லாம். அதற்கு முந்தின காலங்களில், பீடத்துக்கு அருகாமையில் உயரமான தண்டுகளில் அல்லது சுவரிலிருந்து கொளுவியில் ஊன்றி வைப்பது வழக்கம்.

பெரிய பாட்டுப் பூசையில் ஆறு மெழுகுவர்த்திகளும், சாதாரண பாட்டுப் பூசையில் ஒரே குருவானவர் மாத்திரம் நிறைவேற்றும்போது நான்கு திரிகளும், மேற்றிராணியார் செய்யும் பாட்டுப்பூரையில் ஏழு திரிகளும், மேற்றிராணியா ருடைய சாதாரண பூசையில் நான்கும், குருக்கள் செய்யும் சாதாரண பூசையில் இரண்டு திரிகளும் கொளுத்துவது முறை. ஆயினும், உற்சவ ஆடம்பர தினங்களில் இந்த எண்ணிக்கைக்கு அதிகமாய் வைப்பதில் ஆட்சேபனையில்லை.

இதுவரையும் நாம் சொல்லி வந்தது தேன் மெழுகினால் செய்த திரிகளைப் பற்றியேயன்றி, மீன் திரி என்று நமது நாட்டில் வழங்கும் திரிகளைப் பற்றியல்ல. மேலே சொன்ன சமயங்களில் உபயோகிக்கிற திரி தேன்மெழுகினால் செய்து, தேவமாதாவின் சுத்திகரத் திருநாளன்று அல்லது அதற்குப் புறம்பாய் மந்திரிக்கப்பட்டிருப்பதே ஒழுங்கு. மீன் திரி அல்லது கொழுப்புத் திரி பலிபீடத்திலாவது தேவதிரவிய அதுமானங்களை நிறைவேற்றுகையிலாவது உபயோகிப்பது ஒழுங்கல்ல. இந்தத் திரிகளை மந்திரிக்கிறதுமில்லை. இவைகள் வேண்டுதல் திரி எனப்படும். இவைகள் சாதாரணமாய் ஏதாவது ஒரு அர்ச்சியசிஷ்டவருடைய கரூபத்துக்கு முன்பாக எரிகிறவைகள், விசுவாசிகள் அந்தந்த அர்ச்சியசிஷ்டவர் மட்டில் தங்களுக்குள்ள விசேஷ பற்றுதல் வணக்கத்தைக் காட்டுவதற்காக இவைகளை உபயோகிக்கிறார்கள்.

மந்திரித்த மெழுகுதிரி ஒவ்வொரு கத்தோலிக்கர் வீட்டிலும் இருக்க வேண்டும். குருவானவர் அவ்வீட்டில் யாருக்காவது நற்கருணை அல்லது அவஸ்தைபூசுதல் கொடுக்கும்போது அந்தத் திரிகளைக் கொளுத்தி வைக்க வேண்டும். மரணத் தறுவாயிலிருக்கிறவன் கையில் மந்திரித்த திரியைப் பிடித்திருக்கும்படி செய்வது மகா பக்திக்குரிய ஓர் வழக்கம். இந்தத் திரியின் சுடர் அவனது விசுவாசத்துக்கும். அவன் பெற்றுக்கொண்ட தேவ வரங்களுக்கும். அவன் பெறப் போகிற நித்திய மகிமைக்கும் அடையாளமாயிருக்கிறது.

அர்ச். பெரிய யாகப்பர் சீஷனாகிய பிலேத்தென்பவர் (Philete Disciple of St. James)

அர்ச். பெரிய யாகப்பர் சீஷனாகிய 

பிலேத்தென்பவர் சரித்திரம்.

PHILÉTE DISCIPLE DE ST. JACQUES LE MAJEUR.

பிலேத்தென்பவன் ஒரு மாயவித்தைக்காரனிடம் மாய்கை கற்றுப் பழகினான். இப்படி இருக்கையில் அப்போஸ்தலரான அர்ச். பெரிய யாகப்பர் யூதேயா  தேசத்தில் சர்வேசுரனுடைய திவ்விய வேதத்தைப் போதிக்கிறபோது அவர் பண்ணின ஆச்சரியமான புதுமைகளை உலகத்தார் கண்டு அவரோடே தர்க்கம் பண்ணப் பிலேத்து கெட்டிக்காரனென்று எண்ணி அதற்கு அவனைத் தெரிந்து கொண்டார்கள். அப்படி யே பிலேத்து அர்ச். யாகப்பரோடு தர்க்கம் பண்ணு மிடத்தில் அவன் தோல்வியடைந்ததுமன்றி அர்ச். யாகப்பர் சொன்ன நியாயங் களைக் கண்டுபிடித்து மனந்திரும்பி அக்கியானத்தையும் மாய்கை வித்தைத் தொழிலையும் விட்டுவிட்டு ஞானஸ்நானம் பெற்றான்.

பிறகு தனக்கு மாய்கை வித்தை சாஸ்திரம் படிப்பித்தவனிடத்தில் போய் நடந்த செய்திகளை வெளிப்படுத்தி அவனுஞ் சேசுநாதருடைய வேதத்தைத் தழுவும் பொருட்டுப் புத்தி சொன்னான். எர்மொஜேனென்னும் அந்த மனிதன் இந்தச் செய்தியை அறிந்து மிகக் கஸ்திப்பட்டுத் தன்னுடைய சீஷன் கிறீஸ்துவனானதி னாலே அவன் பேரிலே மிகக் கோபம் கொண்டு பில்லி சூனியம் வைத்துப் பிலேத்தின் கை கால் வழங்காதிருக்கப் பண்ணினான். இதை அர்ச். யாகப்பர் அறிந்து தமது கையிலிருந்த ஒரு சின்ன சீலையை அவரிடம் அனுப்பினார். பிலேத்து அதை மிக வணக்கத்தோடு வாங்கின உடனே அதைக்கொண்டு அந்தப் பில்லி சூனியம் நீங்கிப்போய்க் கை கால்கள் எப்போதும்போல் நன்றாய் விழங்கி வந்தது. அவருக்குக் குணமான பிற்பாடு ஆண்டவர் தனக்குக் கட்டளையிட்ட ஆரோக்கியத்தை வேதம் போதிக்கச் சுற்றித் திரிந்து பிரயாசைப்படுவதிலே செலவழித்தார். இப்படி இருக்கையிலே திருச்சபையின் எதிரிகள் அவரைப் பிடித்துக் காவலிலே வைத்தார்கள். அவர் அநேக நாள் காவலிலே இருந்து கடைசியிலே வேதசாட்சியாக மரணத்தை அடைந்தார்.

கிறீஸ்துவர்களே ! அர்ச். பிலேத், உலகத்தானும் மாய்கை வித்தைக்காரனுமாய் இருந்தாலும், அர்ச். யாகப்பரோடே தர்க்கம் பண்ணுமிடத்தில் சத்தியத்தைக் கண்டுபிடித்தவுடனே, முன்னையைப்போல தீய வழியில் நடவாமல் நியாயத் தின்படியே நடக்கத் துவக்கினார். அவ்வாறே நீங்களும் நடக்கவேண்டும். இருட் டிலே நடக்கிறவனுக்குப் பள்ளம், மேடு, கிணறு, தாழ்வு, சேறு, பாம்பு இன்னவிடத்தில் இருக்கிறதென்று தெரியாதென்பது உண்மை. ஆனால் அவனுக்கு முன்னே தீ வர்த்தியின் வெளிச்சம் அவனுக்கு நல்ல வழிகாட்டிப் போகிறபோது, அதற்குப் பின் நடந்தால் அவனுக்குக் கேடுவராது. அவன் அந்தத் தீவர்த்தியின் பிறகே போகாமல் தன்மனதின்படியே நடக்கிறபோது கிணறு பள்ளங்களில் விழுவது இயற்கை, அறியாமையாகிய அந்தகாரத்திலே சத்தியமானது ஞானப்பிரகாசம்போல் இருக்கிறதன்றி ஆண்டவர் மனிதர்களுக் குக் கட்டளையிட்ட புத்தியைக்கொண்டு சத்தியத்தைக் கண்டு பிடிக்கலாம்.

அதைக் கண்டுபிடித்த பிறகு, அதின்படியே நடக்க மனிதனுக்குக் கடமை யுண்டு. இதை நன்றாய்க் கண்டுபிடிக்க இப்போது சொல்லப்போகிற உவமையை கேளுங்கள். மாடானது நல்ல பயிரைக் கண்டவுடனே அதைத் தின்கிறபோது பயிரிட்டவனுக்கு வெகு சேதமென்று நினையாமல் தன் பசி அமருமட்டும் அந்தப் பயிரைத் தின்னும். புலியானது காட்டிலே தனிமையாய்ச் சிறு குழந்தையையோ பெரிய இராசாவையோ கண்டவுடனே அவர்கள்மேல் பாய்ந்து பட்சிக்கிறபோது, அதிலே பெரும் தீங்கு இருக்கிறதென்று நினையா மல் தன் சுபாவ கொடுமையின்படியே பாயும். யானை மதமெடுத்துத் திரிகிற போது, அதன் முன்பாக வீடு வாசல் மாடு மனிதர் என்ன எதிர்பட்டாலும் அதை அழித்துத் தகர்த்துப் போடும். அது பெரிய அநியாயமாயிருந்தாலும் அதை நினையாமல் தன் ஆங்காரத்தின்படியே செய்யுமே. மிருகங்களுக்குப் புத்தி இல்லாததினாலே அவைகள் நீதி நியாயங்களைக் கண்டு பிடிக்கவில்லை என்பது உண்மை. மனிதரோவெனில், மெய்யான தேவனை வணங்காமல், பொய்யான தேவர்களை வணங்குகிறதும், பில்லி சூனியம் வைக்கிறதும், களவு செய்வதற்குத் துர்ப்புத்தி சொல்லுவதும், கோள் சொல்லுகிறதும், இவை முதலான பல பொல்லாங்கு செய்கிறதும் அநியாயமென்று 'அவரவருக்குச் சர்வேசுரன் கொடுத்த புத்தியைக் கொண்டு கண்டு பிடிக்கலாம்.

ஆனால் சில பேர்கள் தங்கள் இஷ்டத்தின்படியே பொல்லாத ஆசையை அநுசரிக்க மனதாயிருக்கிறதே யல்லாமல், நியாயத்தின்படியே நடக்க மனதில்லாமல் இருக்கிறார்கள். இதினாலே இத்தகையோர்களுடைய நடத் தைக்கும் மிருகங்களுடைய நடத்தைக்கும் வேற்றுமை காணோம். நீங்கள் புத்தியில்லாத வஸ்துவைப் போல நடவாதபடிக்கு நியாயத்தைக் கண்டுபிடித்த வுடனே அதற்குத் தக்கபடி நடக்கவேண்டும். பழி வாங்குகிறதும் மோக பாவத்தைக் கட்டிக்கொள்ளுகிறதும் ஆகாதென்று கோபக்காரனும் பொல்லாத இச்சையுள்ளவனும் முதலாய் ஒத்துக்கொள்ளுவார்கள். கோப வெறியிலும் காம வெறியிலும் புத்தி மயங்கித் தங்களுக்குச் சில நியாயந் தோன்றுகிற தென்று அவர்கள் சொல்லுவார்களாக்கும். பச்சைக் கண்ணாடியை மூக்கிலே வைத்துப் பார்க்கிறவனுக்கு எல்லாம் பச்சையாய்த் தோன்றும். அதை எடுத்து விட்டுப் பார்க்கிறபோது, பச்சை நிறம் நீங்கி எல்லாம் இயற்கையாய்க் காணப்படும்.

அப்படி கோபக்காரனுக்கும் பொல்லாத இச்சை யுள்ளவனுக்கும் நியாயமில்லா திருந்தாலும் அந்தப் பாவ மயக்கம் இருக்குமட்டும் அடாத நியாயந் தோன்றும். அந்த மயக்கம் நீங்கின பிறகு, முந்தி நியாயமென்று தோன்றினது அநியாயமாகத் தோன்றும். தாகமுள்ள வியாதிக்காரன் வைத்தியன் விலக்கின தண்ணீரின் பேரிலே வெகு ஆசையாயிருக்கிறபடியினாலே தண்ணீரைக் குடிக்க வேண்டுமென்று ஆயிரம் விசை சொன்னாலும் அவன் அப்படி சாதிக்கிறது நியாயமல்ல. அவன் வைத்தியனைக் கேட்டுத் தண்ணீர் குடிக்கலாமென்று இவன் சொன்னால் அப்போது அது ஞாயந்தானென்று ஒத்துக்கொள்ளலாம். அவ்வண்ணமே ஞான வியாதிக்காரராகிய பாவிகள் தங்கள் துராசைகளை அநுசரிக்காமல் ஞான வைத்தியராகிய குருக் களையோ, பத்தியுள்ள நல்ல கிறீஸ்துவர்களையோ புத்தி கேட்டுத் தங்களுக்குத் தோன்றுகிற சந்தேகங்களைச் சொல்லி அவர்கள் சொல்லும் ஞாயத்தின்படியே நடக்கவேண்டும்.

Download Tamil Catholic Songs Click here

Read more saints lives history in tamil.

அர்ச்‌. முதலாம்‌ மர்செல்லுஸ்‌ (St. Marcellus - I)

  ஜனவரி 16

 வேதசாட்சியான

அர்ச்‌. முதலாம்‌ மர்செல்லுஸ்‌

பாப்பரசர்‌  

தியோக்ளேஷியனுடைய ஆட்சியின்‌ இறுதி காலத்தில்‌, பாப்பரசர்‌ மர்‌செல்லினுஸ்‌ வேதசாட்சியாகக்‌ கொல்லப்பட்டபிறகு, பாப்பரசர்‌ ஸ்தானம்‌, மூன்றரை வருட காலம்‌ காலியாகவே இருந்தது. கி.பி.308ம்‌ வருடம்‌, முதலாம்‌ மர்செல்லுஸ்‌ பாப்பரசரானார்‌. இவர்‌, திருச்சபை அதிகார அமைப்பை சீர்திருத்தம்‌ செய்தார்‌; விசுவாசத்தை இழந்தவர்‌கள்‌ மறுபடியும்‌ மனந்திரும்பி வந்தபோது, அவர்கள்‌ மேல்‌, இவர்‌ மிகவும்‌ இரக்கமாயிருந்தார்‌. ஆனால்‌, லாப்சி என்கிற மக்கள்‌, விசுவாசத்தை மறுதலித்தபிறகு, அதற்காக மனஸ்தாபப் படாததால்‌, இவர்‌ அவர்களை மன்னிக்கவில்லை. 

மாக்சென்ஷியுஸ்‌ சக்கரவர்த்தி, இவரை நாடு கடத்தினான்‌. பின்‌னர்‌, குருக்கள்‌ இவரை விடுவித்துக்‌ காப்பாற்றி, லூசினா என்கிற ஒரு விதவையின்‌ இல்லத்தில்‌ தங்க வைத்தனர்‌. லூசினா என்ற பக்தியுள்ள விதவை, பாப்பர சருக்குரிய மேரை வணக்கத்தையும்‌ செலுத்தினாள்‌; தன்‌ இல்லத்தை, பாப்பரசருக்கு ஒரு தேவாலயமாகப்‌ பயன்படுத்தும்‌ படியாக விட்டுக் கொடுத்தாள்‌. கிறீஸ்துவ திருவழிபாடுகள்‌ இந்த தேவாலயத்தில்‌ நிகழ்வதைப்‌ பற்றிக் கேள்வியுற்ற சக்கரவர்த்தி, இந்த தேவாலயத்தை, ஒரு குதிரை இலாயமாக மாற்றினான்‌. அதிலிருந்த மிருகங்களை கவனிக்கும்படி, பாப்பரசரை வலுவந்தம்‌ செய்தான்‌. 

வேதனைக்குரிய இந்த துயரமான சூழலில்‌, பாப்பரசர்‌ மர்செல்லுஸ்‌, கி.பி.310ம்‌ வருடம்‌, ஜனவரி 16ம்‌ தேதியன்று, மரித்தார்‌. முதலில்‌ இவர்‌, சுரங்கக்‌ கல்லறையிலிருந்த அர்ச்‌.பிரிஸ்சிலாவின்‌ கல்லறையில்‌ அடக்கம்‌ செய்யப்பட்டார்‌; பின்னர்‌, உரோமாயுரி அர்ச்‌.இராயப்பர்‌ தேவாலயத்தில்‌ அடக்கம்‌ செய்யப்பட்டார்‌.

 அர்ச்‌.மர்செல்லுஸே! எங்களுக்காக வேண்டிக்கொள்ளும்‌! 

நம் கடமையைச் செய்வோம்! - Duty of the State

(திருச்சபையிலும் நம் சமுதாயத்திலும் நிலவும் குழப்பத்திற்கு காரணம் என்னவென்று ஆராய்ந்து பார்த்தால், அதற்கு பதில் வெகு தெளிவானது. மக்கள் தங்கள் கடமைகளிலிருந்து தவறியதால் ஏற்பட்ட விளைவே! தலைவர்கள் தங்கள் பொறுப்பை அலட்சியப்படுத்தியதால், பெற்றோர்கள் தங்களுடைய கடமையை கட்டிக்கழித்தால் இப்படி பலர் செய்த தவறுகள்தான் இன்றைய சீர்கேட்டிற்கு காரணம். இதை சீர்செய்ய நாம் செய்ய வேண்டியது கடவுள் நமக்களித்த பொறுப்பை சரியாய் செய்வதேயாகும். இதைத்தான் திருச்சபை நம்மிடம் எதிர்ப்பார்க்கிறது. இதைக் குறித்து சங். லெகு சுவாமிகள் எழுதிய பொதுக் கடிதத்தின் தமிழாக்கத்தை உங்களுக்கு அளிக்கிறோம். வாசகர்களே! இதை நன்றாக சிந்திக்க உங்களை அழைக்கிறோம். ஆ.ர்.)

நம் அன்றாட வாழ்க்கை போராட்டத்தின் மத்தியில், மனுக்குலத்தின் எதிரியின் தாக்குதலிலிருந்து நம்மை அவசியம் காத்துக்கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. எனவேதான் ஒவ்வொரு நாளும் இரவு கட்டளை ஜெபத்தில் நாம் "சகோதர்களே Fratres Sobrii estote et vigilate" என்று பாடி ஜெபிக்கின்றோம்.

இந்த போருக்காக சாத்தான் தனக்கு சாதகமாய் எல்லாவித போர்க் கருவி களையும் பயன்படுத்துகிறான். வெற்றி ஒன்றே அவனது குறிக்கோள். அவனது இலக்கு: ஆன்மாக்களை வீழ்த்தி அவற்றை அடிமைப்படுத்துவதே! அதற்காக அவன் தன்னிடமுள்ள பேய்தனமான வெறுப்புடன் படிப்படியாக புத்திசாலித் தனத்துடன் நகர்கிறான். அழிவு பாதையில் அவன் முன்வைத்த காலை பின்வைப்பதில்லை.

ஆன்மாக்களை ஏமாற்றுவதற்காக அவன் பல வித்தைகளைப் பயன்படுத்தி னாலும், ஒரேயொரு வித்தையில் மட்டுமே பல வெற்றியுடன் ஜொலிக்கிறான். அது தன்னைத் தானே ஒளியின் தூதனாய் மாற்றி மக்களை ஏமாற்றுவது. எளிதில் கண்டுபிடிக்க முடியாத தீங்கினை மக்களால் எவ்வாறு தவிர்க்க முடியும்? மக்களை கனவு உலகத்திலே வாழ வைக்கிறான். ஜெபத்தின் வாழ்வில்கூட புகுந்து ஆன்மாக்களை ஏமாற்றி, அதன் மூலம் கனவு வாழ்க்கையா? நனவு வாழ்க்கையா? என்று தெரியாமலே எப்படி வாழ்வது? 

இதற்கு பதில் மிக எளிமையானது. ஒருவேளை நம்முடைய சிக்கலான மூளைக்கு புரிந்துகொள்ள முடியாத அளவு எளிமையானதாய் இருக்கலாம்.

நம்முடைய கடமையில் பிரமாணிக்கமாய் இருப்பதே! கடவுளால் வடிவமைக்கப்பட்ட வாழ்க்கையில் நாம் சந்தேகமின்றி பயணிக்கிறோம் என்பதற்கு சாட்சியாய் அமைகிறது. வாழ்வின் தினசரி போராட்டத்தினால், ஒரே பணியை அதே போல் செய்வதால் நம்முடைய கடமைகள் கவர்ச்சியற்று தோன்றுகிறது. ஆனால் அச்செயல்களே கடவுள் விரும்பிய அந்த ஸ்தானத்தில் நம்மை நிலைநிறுத்த செய்கிறது. கடவுள் சித்தத்துடன் நம்மை ஒன்றிணைப்பதே அர்ச்சிஷ்டதனத்தின் அடிப்படை கூறு. அதுவே மோட்சத்திற்கு செல்ல நாம் செய்ய வேண்டிய மிக முக்கிய காரியம்.

நம்முடைய கடமையைச் செய்வதற்கு கடவுள் நமக்கு அளிக்கின்ற விசுவாச ஒளியும், வரப்பிரசாதமுமே போதுமானது. நம்முடைய அன்றாட காரியங்களை துணிவுடன் எதிர்கொள்ளவும், கடவுள் சித்தத்தை நேசத்துடன் செயலாற்றவும் கடவுளின் உதவி நம்மோடு இருக்கத்தான் செய்கிறது.

நம் முன்னோர்கள் இதனை நன்கு அறிந்திருந்தனர். செய்யும் தொழிலை அவர்கள் வணங்கினர். கடமையைச் சரியாய் செய்வது ஜெபத்தின் தொடர்ச்சி என்று கருதினர். தொடர்ச்சி மட்டுமல்லாது அதுவே தயாரிப்பாய் அவர்களுக்கு அமைந்தது.

கடமையை அலட்சியப்படுத்தும் தற்கால போக்கின் விளைவு, நாம் திருச்சபையிலும், சமுதாயத்திலும், வன்மையாய் எதிலொலிப்பதை கண்டு கொண்டே  இருக்கிறோம்.

நம்முடைய மதம் வாழும் மனிதாவதாரத்தின் தேவ இரகசியம். நம் கடமையை சரியாய் செய்வது அத்தகைய அவதாரத்தின் நிச்சயமான வெளிபாடு. கடவுளை இவ்வுலகத்திற்கு வெளிப்படுத்துவது முக்கியமான செயல் அல்லவா? அவற்றை அலட்சியப்படுத்தலாமா?

ஒரு கிறீஸ்தவன் அவனுடைய அன்றாட செயலினால் சேசுநாதரின் பாடுகளிலும், அவருடைய இரட்சிப்பு பணியிலும் பங்குபெறுகிறான். கடவுளின் சந்நிதானத்தில் நாம் தினமும் வளர வேண்டுமானால், நம்முடைய ஆன்மாவில் அமைதி நிலவ வேண்டுமானால் நம்முடைய கடமையை சிறப்பாய் செய்வோம்!

Tamil Catholic Blog : வியாகுலப் பிரசங்கங்கள்

Tamil Catholic Blog : வியாகுலப் பிரசங்கங்கள்: (வாசகர்களே! தபசுகாலம்… அதிலும் அதன் பரிசுத்த வாரம் என்றாலே தமிழக கத்தோலிக்கர்களாகிய நமக்கு நினைவுக்கு வருவது  “வியாகுலப் பிரசங்கங்களே” கத்...

Tamil Catholic Blog : அர்ச். பிரான்சிஸ் அசிசியார் (Part -II)

Tamil Catholic Blog : அர்ச். பிரான்சிஸ் அசிசியார் (Part -II): குரல் கேட்டல் பிரான்சிசின் வரலாற்றில் வருகின்ற  பிச்சைக்காரனின் கதை யில் இருந்து உலகப்பற்றை அவர் வெறுத்தது குறித்து அறியலாம். இதன்பட...

அர்ச். ஜான் போஸ்கோ

1815, ஆகஸ்ட் 16 அன்று, இத்தாலியின் பியெத்மோன்ட் மாகாணத்திலுள்ள ஒரு சிறு கிராமமாகிய பெக்கியில், பிரான்செஸ்கோ போஸ்கோ, மார்கரீத்தா ஒச்சியேனா தம்பதியருக்கு ஜான் போஸ்கோ கடைசி மகனாவார். அவரது மூத்த சகோதரர்கள் அந்தோனியோ, ஜூசேப்பே ஆகியோராவர். அவருக்கு இரண்டு வயதானபோது, தந்தை இறந்துவிட, தாயே அவருக்குத் தந்தையுமானாள். மார்கரீத்தா அவரது எதிர்கால உருவாக்கத்தில் மிகச் சிறந்த பங்கு வகித்தாள். சிறுவன் ஜான் ஆடு மேய்க்கும் வேலை செய்தார். இளம் தோழர்களுடன் விளையாடுவார், தீமையிலிருந்து அவர்களை விடுவித்து, புண்ணியத்தை நோக்கி அவர்களை நடத்து வார். அதன்பின் அவர் தன் ஒன்றுவிட்ட சகோதரனின் வயல் களிலும், திராட்சைத் தோட்டத்திலும் வேலை செய்தார்.

ஆனால் 1824-1825 குளிர்காலத்தின்போது, பியெத்மோன்ட்டின் பனிபடர்ந்த வயல்களில் வேலைகள் ஏதும் இல்லாததால், போஸ்கோவின் தாய் அவரைப் பக்கத்துக் கிராமத்திலுள்ள ஒரு பள்ளிக்கு அனுப்பினாள். அங்கே ஒரு குரு அவருக்கு எழுதப் படிக்கக் கற்றுக் கொடுத்தார். இவர் ஜானுக்கு ஞான உபதேசம் கற்பித்து, அவரை முதல் பாவசங்கீர்த்தனத்திற்குத் தயாரித்தார். அவரது வழிகாட்டுதலின் கீழ் ஜான் ஜெபம் மற்றும் ஒறுத்தலின் மூலம் ஆன்மாவில் தேவ வரப்பிரசாதத்தைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள அவசியமான வழிகளைக் கற்றுக்கொண்டார்.

 வாசிக்கத் தெரிந்த பிறகு, ஜான் போஸ்கோ அடிக்கடி புத்தகமும் கையுமாகவே காணப்பட்டார். ஆடுகளை மேய்ச்சலுக்கு இட்டுச் சென்று அவற்றைக் கண்காணித்துக் கொண்டிருக்கும் போதும் கூட, அவர் புத்தகங்கள் வாசிப்பதில் கருத்தாயிருந்தார். அவருடைய பொறுமையையும், சாந்த குணத்தையும் கண்டு வியந்த மற்ற சிறுவர்கள், அவருடைய நண்பர்களாகி விட்டார்கள். ஜான் போஸ்கோ அவர்களுக்கு ஞான உபதேசம் கற்பித்தார். நம் திவ்ய அன்னையின் பாடல்களைப் பாட அவர்களுக்குப் பயிற்சியளித்தார். ஜான் போஸ்கோவுக்கு ஒன்பது வயதானபோது, அவர் ஒரு கனவு கண்டார். அது, அவரது உழைப்பு மிகுந்த எதிர்கால வாழ்வில், தேவ பராமரிப்பின்படி, சிறுவர்களுக்காக அவர் செய்ய வேண்டியிருந்த மிக நீண்ட பணியை அவருக்கு வெளிப்படுத்தியது. கடவுள் அவருக்கும், அவரு டைய எதிர்காலச் சபைக்கும். அவருடைய சிறுவர்களுக்கும் தாம் செய்ய இருந்த அனைத்தையும் இந்தக் கனவுகள் மூலமாகவே கடவுள் அவருக்கு வெளிப்படுத்தினார். ஒரு கனவில் அவருடைய காவல் தூதர் நரகத்திற்கும் கூட அவரை அழைத்துச் சென்று திரும்ப அழைத்து வந்தார்!

1830-ல் அவர் இளங்குருவான ஜோசப் கஃபாஸோ என்பவரைச் சந்தித்தார். ஜானிடம் விளங்கிய இயற்கையான திறமையையும், ஞானத்தையும் கண்டுபிடித்த அவர், அவரது பள்ளிப் படிப்புக்கு உதவி செய்தார். அவரது தாயும் அவருடைய கல்விக்குத் தேவையான பணத்தை கஷ்டப்பட்டுச் சம்பாதித்து அனுப்பினாள். 1835-ல் போஸ்கோ ஷியேரி என்னுமிடத்தில், அமல உற்பவ மாமரி ஆலயத்திற்கு அடுத்திருந்த குருமடத்தில் சேர்ந்து படித்த அவர், ஆறு வருடங்களுக்குப் பின், தமத்திரித்துவத் திருநாளன்று, தமது 26-ஆம் வயதில் குருத்துவ அபிஷேகம் பெற்றார். அபிஷேகத்திற்குப் பிறகு, தூரின் நகரில், சுவாமி கஃபாஸோவின் நிர்வாகத்தில், மேற்றிராசன குருக்களுக்கு உயர் கல்வி வழங்கி வந்த அர்ச். பிரான்சிஸ் அசிசியார் நிறுவனத்திற்கு போஸ்கோ சென்றார். அங்கிருந்தபோது, கஃபாஸோவுடன் சிறைப்பட்டவர்களைச் சந்திக்க அடிக்கடி சென்ற அவர் அங்கே இளம் வயதிலேயே குற்றங்கள் செய்து, தண்டனை அனுபவித்து வந்த சிறுவர்களைச் சந்தித்தார். அந்தக் கைவிடப்பட்ட அனாதைச் சிறுவர்கள் மீது பரிதாபம் கொண்டு, அவர்களுக்காக உழைக்கத் தொடங்கிய அவர், அவர்களுக்கு ஞான உபதேசம் கற்பித்து, அவர்கள் விடுதலையாகும்போது, அவர்களுக்கு நல்ல வேலை கிடைக்கவும் உதவினார்.

 இதன்பின் அவர் சிறுவர்களுக்காக, ஆரட்டரி (ஜெப விடுதி) என்னும் அமைப்பைத் தொடங்கினார். அதுவே சுவாமி போஸ்கோவுக்கு நிரந்தரப் பணியாக ஆனது. ஆனாலும் அனைவருக்கும் எல்லா வசதிகளையும் அவரால் செய்து தர முடியவில்லை. சில சிறுவர்கள் பாலங்களின்கீழ் அல்லது கிடைத்த இடங்களில் உறங்கினார்கள். இரு முறை தம் இல்லத்தில் அவர்களைத் தங்க வைக்க அவர் முயன்றார். ஆனால் அதில் பல பிரச்சினைகளைச் சந்தித்தார். ஆயினும் அவர் மனந்தளராமல், தம் தாயுடன் சேர்ந்து, வால்டோக்கோ சேரியில் தாம் வாடகைக்குப் பிடித் திருந்த மூன்று அறைகள் உள்ள வீட்டில் சிறுவர்களைத் தங்க வைத்தார். 1852-ல் 36 ஆக இருந்த சிறுவர்களின் எண்ணிக்கை 1861-ல் 800 ஆக உயர்ந்தது.

சிறுவர்களால் போஸ்கோ பல தொந்தரவுகளுக்கும் ஆளானார். அரசியல்வாதிகளிடமிருந்தும் காவல் துறையினரிடமிருந்தும் அவருக்குப் பல பிரச்சினைகள் வந்தன. அவரைக் கொல்லவும் கூட சில முயற்சிகள் நடந்தன. ஆனால் தேவ பராமரிப்பின்படி, சரியான சமயங்களில் அவருக்குத் துணையாக வந்த ஒரு பெரிய நாயின் உதவியால் அவர் எப்போதும் காப்பாற்றப்பட்டார்.

அவருடைய பாதுகாப்பில் வளர்ந்த இளைஞர்களான சில சிறுவர்கள் அவரைப் பின்பற்றி, கைவிடப்பட்ட சிறுவர்களுக்கு ஊழியம் செய்ய முன்வந்தனர். இதுவே சலேசிய நிறுவனத்திற்கு விதையானது. இதற்கான விதிமுறைகளை போஸ்கோ 1857ல் உருவாக்கினார். 1859-ல் அவர் அனுபவம் மிகுந்த குருவான விட்டோரியோ அலாஸோனாட்டி என்பவரையும், 15 குருமாணவர் களையும் கொண்டு அர்ச். சலேசியத் துறவற சபையை ஸ்தாபித்தார். அவர் உருவாக்கிய சபைச் சட்டத் தொகுப்பு 1873-ஆம் ஆண்டில் பாப்பரசர் ஒன்பதாம் பத்திநாதரால் அங்கீகரிக்கப்பட்டது.

1871ல், போஸ்கோ. மார்னீஸ் என்னும் மலைக் கிராமத்தில் மேரி மஸரெல்லோவுடனும், சிறுமிகள் குழு ஒன்றுடனும் பணியாற்றினார். இந்தச் சிறுமிகளுக்கு ஊழியம் செய்வதற்காக, அவர் துறவற சகோதரிகளின் குழு ஒன்றை ஸ்தாபித்தார். இவர்கள் கிறீஸ்தவர்களின் சகாயமாகிய மாமரியின் புதல்வியர் என்று அழைக்கப்பட்டார்கள்.

போஸ்கோ 1853 முதல் 1984 வரை ஏராளமான கட்டுரைகளை எழுதியிருக்கிறார். இந்தக் கட்டுரைகள் எந்த அளவுக்கு மிகச் சிறந்தவையாக இருந்தன என்றால், அவர் இறந்தபின் பாப்பரசர் பன்னிரண்டாம் பத்திநாதர் 1949-ஆம் ஆண்டில், அவரைக் கத்தோலிக்க அச்சு வெளியீட்டாளர்களின் பாதுகாவலராகப் பிரகடனம் செய்தார். சலேசிய சபையினர் சில நாடுகளில் வேதபோதகப் பணிக்காக அனுப்பப்பட்டார்கள். குறிப்பாக. 1875 அக்டோபரில், முதல் வேதபோதகர்கள் அர்ஜெண்ட்டினாவுக்குச் சென்றார்கள்.

ஜான் போஸ்கோ, 1888, ஜனவரி 31 அன்று மரித்தார். அவரது புனிதப்பட்ட விசாரணையில் அவரது சபையினர் அவரது அர்ச்சியசிஷ்டதனத்திற்கு ஏராளமான சான்றுகளை அளித்தார்கள். பாப்பரசர் 11-ஆம் பத்திநாதர் 1929 ஜூன் 2 அன்று அவருக்கு முத்திப்பேறு பட்டமும், 1934 ஏப்ரல் 1. உயிர்ப்பு ஞாயிறன்று அர்ச்சியசிஷ்டவர் பட்டமும் வழங்கினார்.

நன்றி: மாதா பரிகார மலர் - ஜனவரி-பிப்ரவரி 2024