பூமியில் நமது வாழ்க்கை குறுகியது - இவ்வாறு பல புனிதர்கள்
கூறினார்கள். இப்போதுதான் நித்திய ஜீவனுக்கான தகுதியை நாம் சேகரிக்க முடியும்.
இறந்த பிறகு அது சாத்தியமாகாது. பூமியில் வாழும் நாம் ஒரு கத்தோலிக்க போராளி. நம்
பாவங்கள்,
பலவீனங்கள்,
எல்லா வகையான
தீமைகளுக்கும் எதிராக நாம் போராட வேண்டும்;
நமது இரட்சிப்புக்காக நாம் போராட
வேண்டும். இதை எப்படிச் செய்வது சிறந்தது?
மரியாவின் மாசற்ற இருதயம் மற்றும் ஜெபமாலை ஜெபிப்பதன் மூலம்
இம்மாக்குலடாவின் நைட் வெளியீடு, அன்பான மாவீரர்களே, ஜெபமாலை மாதமான அக்டோபரில் உங்களை
அடைகிறது. இந்த ஆண்டு அக்டோபர் சிறப்பு, ஏனென்றால் ஜெபமாலையின் புகழ்பெற்ற வெற்றிகளில்
ஒன்றான 450
வது ஆண்டு விழாவை நாங்கள் கொண்டாடுகிறோம்: லெபாண்டோ போர். தயவுசெய்து இந்த இதழில்
உள்ள உரையை மிகவும் கவனமாகப் படியுங்கள் - பக்கங்கள் 9-18. நீங்கள் ஜெபமாலை சக்தியைக்
கற்றுக்கொள்வீர்கள். அது எவ்வளவு பெரிய ஆயுதம் என்று தந்தை மாக்சிமிலியன் மற்றும்
பல துறவிகள் எழுதியுள்ளனர். ஜெபமாலை சக்தி பற்றி நம்மில் பலர் உறுதியாகிவிட்டோம்.
ஒவ்வொரு நாளும் ஜெபமாலை ஜெபிக்க நான் உங்களை அன்புடன் ஊக்குவிக்கிறேன். நீங்கள்
முழு ஜெபமாலை அல்லது ஐம்பத்து மூன்று மணி ஜெபிக்க முடியாவிட்டால், தயவுசெய்து குறைந்தது ஒரு பத்து மணியாவது ஜெபியுங்கள், ஆனால் மேரியின் உதவியின் மீது நம்பிக்கையுடன் மற்றும் மிகுந்த
ஆர்வத்துடன், அவளுடைய மகிமையை புகழ்ந்து பேசுங்கள். இது மிகவும் முக்கியம்!
தயவுசெய்து, அக்டோபரில் உங்கள் ஜெபமாலை பிரார்த்தனையை நிறுத்தாதீர்கள்.
தயவுசெய்து, நவம்பர் மாதமும் உங்கள் ஜெபத்தைத் தொடரவும். நவம்பர் என்பது உத்தரிக்கிற ஸ்தலத்தில் உள்ள புனித ஆத்மாக்களின் மாதம்.
பூமியிலும்,
பரலோகத்திலும் உள்ள நமது வாழ்க்கைக்கு இடையில் உத்தரிக்கிற ஸ்தலம் உள்ளது. இது கத்தோலிக்க திருச்சபையின் துன்பம். இவர்கள் ஏற்கனவே இறந்தவர்கள்
மற்றும் கடவுளின் தண்டனையை உத்தரிக்கிற ஸ்தலத்தில் அனுபவித்து வருகிறார்கள்.
இந்த வழியில் அவர்கள் தங்கள் குறைபாடுகள் மற்றும் குறைபாடுகளிலிருந்து தங்களை
சுத்தம் செய்கிறார்கள். ஆன்மா சுத்திகரிக்கப்படும் வரை கடவுளைக் காண மோட்சத்தில் அனுமதிக்கப்பட மாட்டார்கள். கடவுளின் தரிசனத்தில் அனுமதிக்கப்படுவதற்கு முன்பு ஒவ்வொரு
கறைகளிலிருந்தும் ஆன்மா சுத்திகரிக்கப்படுவது அவசியம். உத்தரிக்கிற ஸ்தலத்தில்
உள்ள ஆன்மாக்களுக்கு நம் ஜெபம் தேவை,
குறிப்பாக ஜெபமாலை பிரார்த்தனை. அவர்களுக்கு திவ்விய பலி பூசை தேவை.
அனைத்து ஆன்மாக்கள் தினமும் (நவம்பர் 2 ஆம் தேதி) மற்றும் ஆண்டின் இறுதியில்,
நம்முடைய
அன்புக்குரியவர்களின் மரணம் மட்டுமல்ல, நம்முடைய சொந்த மரணமும் கூட, கடைசி நான்கு விஷயங்களைப் பற்றி
நினைவூட்டுகிறது. கடைசி நான்கு விஷயங்கள்:
- மரணம்,
- தீர்ப்பு,
- நரகம் மற்றும்
- மோட்சம்
மரணம் என்பது ஆன்மாவை உடலிலிருந்து பிரிப்பது. ஆன்மா, அழியாத நிலையில், இறப்பதில்லை, ஆனால் மனிதனின் மரணத்திற்குப் பிறகு
அவர் கடவுளின் தீர்ப்பில் நிற்கிறார்; உடல் பூமியில் இருக்கும்போது, சிதைந்து மண்ணாக மாறும்.
தீர்ப்பு: ஒரு நபர் இறந்த உடனேயே, அவருடைய ஆன்மா கர்த்தராகிய இயேசுவினால்
தீர்மானிக்கப்படுகிறது. தீர்ப்பளிக்கப்பட்ட ஆன்மா சுத்திகரிப்பு, சொர்க்கம் அல்லது நரகத்திற்குச்
செல்லும்.
நரகம் நித்திய வேதனையின் ஒரு இடம், இந்த உலகத்தை விட்டு ஒரு பெரிய
பாவத்தோடு கூட இந்த உலகத்தை விட்டு வெளியேறியவர்களின் ஆன்மா உள்ளே நுழைகிறது.
மோட்சம் என்பது தூதர்களுக்கும், மனிதர்களுக்கும் உன்னதமான மகிழ்ச்சியின்
இடம்.
கடைசி விஷயங்களை நினைவுகூரும் அதே வேளையில், பூமியில் ஏற்கனவே பாவமில்லாமல் வாழவும்,
நமது பலவீனங்களை
வெல்லவும், நம் தீமைகளை எதிர்த்துப் போராடவும், பூமியில் ஏற்கனவே நம்மைத்
தூய்மைப்படுத்த விரும்பும் கடவுளின் தீர்ப்புகளுக்கு அடிபணியவும் முயற்சிப்போம்.
பூமியில் நிறைவேற்றப்பட்ட சுத்திகரிப்பு தகுதியுடையது, அதாவது நம்மில் பிறர் சிநேகம் மற்றும் தர்மத்தை
அதிகரிப்பதன் மூலம் பெரும் நன்மையைக் கொண்டுள்ளது, இதனால் நித்தியம் முழுவதும் கடவுளை
அதிகமாக நேசிக்க அனுமதிக்கிறது. அதேசமயம் உத்தரிக்கிற ஸ்தலத்தில் ஒருவர் பிறர் சிநேகத்தில் வளராமல் அவதிப்படுகிறார்.
அதனால்தான் நாம் வாழ்நாளில் சுத்திகரிக்கப்பட வேண்டும்.
நாங்கள் புனிதர்களாக மாற விரும்புகிறோம், ஆனால் எளிதான வழியில், முயற்சி இல்லாமல், சோர்வு அல்லது வன்முறை இல்லாமல்;
நாம்
நல்லொழுக்கத்தை கடைப்பிடிக்க விரும்புகிறோம், ஆனால் ஒரு குறிப்பிட்ட புள்ளியில்
மட்டுமே, அது
பெரிய தியாகத்தை கேட்காதபோது அல்லது போசன பிரியத்திற்கு எதிராக அதிகமாக செல்ல வேண்டும்.
அதனால் சுய தியாகம், அல்லது சுய-அன்பின் மனக்கசப்புகளைத் தணித்தல், நம் கருத்தை மேலோங்கச் செய்வதற்கான
முயற்சியைத் துறத்தல், நம்மை நாமே சமர்ப்பிப்பது மற்றும் சாந்தமாக ஒப்புக் கொள்வது போன்ற
நல்ல செயல்களை எதிர்கொள்ளும்போது அது நிகழ்கிறது. எங்களை எதிர்க்கும் ஒருவருக்கு,
அடிக்கடி -
எப்போதுமே இல்லையென்றால் - நாம் இவ்வளவு தூரம் செல்வது தேவையற்றது என்று நினைத்து
மறுக்கிறோம்.
ஆயினும்நமது பரிசுத்ததனம் நாம் செய்ய தயங்குகிற செயல்களையே சார்ந்து உள்ளது. அவை இல்லாமல் நாம் எப்போதுமே ஒரு சாதாரண
வாழ்க்கையை வாழ்வோம், நாம் எப்பொழுதும் அதே நிலையில் இருப்போம்.
நமது சோம்பல், சோம்பல், கோழைத்தனம் ஆகியவற்றை சமாளிக்க இன்று நாம் கவுரவிக்கும் புனிதர்களிடம் மன்றாடுவோம்;
கடினமான புனித
வழியில் நமக்கு முன்னால் சென்றவர்களைப் பின்தொடரும் வலிமையை எங்களுக்குக்
கிடைக்கும்படி கேட்டுக்கொள்வோம். "இது போன்றவர்கள் புனிதத்தை அடைந்திருந்தால், என்னால் ஏன் முடியாது?"
(செயின்ட்
அகஸ்டின்). கடவுள் புனிதர்களுக்கு அளித்த அருளை நமக்கு வழங்குகிறார்!
திரு. கார்ல் ஸ்டெலின்
Our life in the earth is short — so said many saints. And only now can we gather
merit for eternal life. After death it will not be possible. Living on earth we
are a Church militant. We must fight against our sins, our weaknesses, against
all kinds of evil; we must fight for our salvation. How best to do this?
With Mary Immaculate through the prayer of the Rosary.
This issue of Knight of the Immaculata reaches you, dear Knights, in October,
the month of the Rosary. In this year, October is special, because we celebrate
the 450th Anniversary of one
of the famous victories of the Rosary: the Lepanto battle. Please read very
carefully the text in this issue of Knight — pages 9–18. You will learn the
power of the Rosary. Father Maximilian and many other saints have written about
how great a weapon it is. Many of us have become convinced of the power of the
Rosary. I warmly encourage you to pray the Rosary every day. If you cannot pray
the whole Rosary or the five decades, please pray at least one decade, but with
faith in Mary's help and with great fervour, praising her glory. This is very
important! Please, don’t stop your rosary prayer in October. Please, continue
your prayer in November. November is the month of the holy souls in purgatory.
Between our life on earth, and in Heaven, is lies purgatory. It is the
Church suffering. These are people who have already died and are serving God's
sentence in purgatory. In this way they cleanse themselves of their
shortcomings and imperfections. The soul is not admitted to Heaven to see the
Lord God until it is purified. It is necessary for the soul to be purified of
every blemish before being admitted to the vision of God. Souls in purgatory
need our prayer, especially the prayer of the Rosary. They need Holy Mass.
All Souls' Day (the 2nd of November) and end
of the year also makes us mindful not only of the death of our dear ones but
also of our own, with regard to the four last things. The four last things are:
death, judgment, hell and Heaven. Death is the separation of the soul from the
body. The soul, being immortal, does not die, but immediately after man's death
he stands at the judgement of God; while the body remains on earth, decays and
turns to dust.
Judgment: Immediately after a person dies, his soul is judged by the Lord
Jesus. The judged soul will go either to purgatory, Heaven or hell.
Hell is a place of eternal torment, where the souls of those who have left
this world with even one grave sin enter.
Heaven is the place of supreme happiness for angels and humans.
While remembering the last things, let us try already here on earth to live
without sin, to overcome our weaknesses, to fight our vices and to submit to
the judgments of God, who wants to purify us already here on earth.
Purification accomplished on earth has the great advantage of being
meritorious, that is, of increasing grace and charity in us, thus permitting us
to love God more for all eternity; whereas in purgatory, one suffers without
growing in charity. That is why we should desire to be purified during life.
We want to become saints, but in the easiest way possible, without effort,
without fatigue or violence to ourselves; we should like to practice virtue,
but only to a certain point, only when it does not ask for great sacrifice, or
go too much against the grain. And so it happens that when faced with acts of
virtue which exact greater self renunciation, or the acceptance of difficult
and repugnant things, such as quelling the resentments of self-love, renouncing
an attempt to make our opinion prevail, submitting ourselves and meekly
condescending to one who is opposed to us, very often — if not always — we
refuse, thinking it unnecessary to go to such lengths.
Yet our progress in holiness depends precisely upon these acts which we
hesitate to make; without them we shall always lead a mediocre life, we shall
always remain on the same level, if indeed we do not lose ground. Let us beg
the saints whom we honour today to help us overcome our laziness, our lassitude,
our cowardice; let us ask those who have gone before us in the arduous way of
sanctity to obtain for us the strength to follow them. "If such as these
have attained to sanctity, why not I?" (St. Augustine). God offers us the
grace which He gave to the saints!
Fr. Karl Stehlin
Warsaw, on the 12th of September, 2021
Feast of the Most Holy Name of Mary
Please Download the Issue Here : Knight of the Immaculata No. 26
