The Process of Canonization of St. John de Britto

 

The Process of Canonization of St. John de Britto

1. The Path to Beatification

The first step in recognizing St. John de Britto as a saint was his beatification, which is the formal recognition by the Catholic Church that someone is in heaven and can intercede for others. For someone to be beatified, they must either have died as a martyr or have been the subject of a miracle.

Since St. John de Britto died as a martyr for the Christian faith, the Church initiated the beatification process after careful investigation into his life and death. His steadfastness in his faith and his dedication to spreading the Gospel, even in the face of extreme persecution, were key factors in the decision to begin the process of beatification.

• Beatification Officially Declared: On July 21, 1853, Pope Pius IX officially declared John de Britto "Blessed".
• The Pope praised his heroic virtues, emphasizing his courage and willingness to die for his faith. This was a pivotal moment for the Christian community in South India and the Church at large.

2. The Process of Canonization

After beatification, the next step was canonization—the official declaration of sainthood. For canonization, there needs to be verified evidence of at least one miracle attributed to the intercession of the Blessed person.

Although John de Britto had already been declared Blessed, the Church sought further proof of his holiness, and several miraculous healings were investigated in connection with his intercession. The final miracle attributed to him was the healing of a sick individual in India, believed to have been healed through his intercession. This miracle was investigated and deemed valid by the Vatican.

3. Canonization by Pope Pius XII (1947)

On June 22, 1947, Pope Pius XII officially canonized St. John de Britto as a Saint, recognizing his sanctity and declaring that his life and sacrifice could be an example for all Christians. The canonization took place during a post-WWII era, when there was a renewed spirit of faith and commitment among Catholics around the world.

This canonization was especially significant for India, where John de Britto had worked tirelessly to spread Christianity. The timing was particularly poignant, as it happened during the same year as India’s independence from British rule, symbolizing both spiritual and national renewal for the country.

---

Saint John de Britto’s Canonization Impact

The canonization of St. John de Britto had far-reaching effects on both the Catholic community in India and the global Church. Here are a few important aspects of his canonization and legacy:

1. Strengthening the Faith in India

St. John de Britto is often called the “Francis Xavier of South India” because of his pioneering missionary work, especially among the Tamil people. His canonization gave the Indian Catholic Church a powerful new model of faith and courage.

His life and martyrdom were seen as an example of how to remain strong in the face of persecution. His commitment to local customs (such as wearing Indian dress and learning the Tamil language) and respect for Indian culture made him an especially beloved figure among Indian Christians.

• Oriyur, the place of his martyrdom in Tamil Nadu, has become a significant pilgrimage site for Christians in India. People from all over the world travel there to honor him, and it stands as a symbol of his dedication and sacrifice for the faith.

2. His Legacy in the Global Church

St. John de Britto's canonization was an important moment in the history of the Jesuit order and the Catholic Church’s global missionary efforts. As a Jesuit missionary, he lived out the order’s charism of evangelization and service to the poor, following the footsteps of earlier Jesuit saints like St. Francis Xavier.

The canonization reaffirmed the Church’s commitment to missionary work, particularly in India and other parts of Asia. His example of embracing local cultures while spreading Christianity served as a model for future missionaries.

3. Feast Day and Ongoing Veneration

As part of his canonization, the Church established a feast day to honor St. John de Britto. His feast is celebrated on February 4, the anniversary of his martyrdom. This day is observed with mass celebrations, prayers, and pilgrimages to places connected to his life and mission.

His patronage includes:

• Missionaries: His life as a missionary in India, where he faced great risks, serves as an inspiration for all those dedicated to spreading the Gospel.
• Evangelists: St. John de Britto’s zeal for evangelization continues to inspire Christians around the world to share their faith with others.
• Persecuted Christians: His sacrifice for the faith makes him a powerful intercessor for those suffering persecution because of their beliefs.

---

Conclusion

The canonization of St. John de Britto is a testament to his courage, faith, and unwavering commitment to Christ. From his beginnings as a young boy in Lisbon to his missionary work in India, his life story continues to inspire people around the world, especially in India.

Through his canonization, his legacy was immortalized, not just as a historical figure but as a model of holiness and missionary zeal for Christians everywhere. Today, his life continues to encourage Christians to live out their faith with boldness, compassion, and a deep respect for others, regardless of their background.

Life History of St. John de Britto

 

Life History of St. John de Britto

Early Life and Calling

St. John de Britto was born on March 1, 1647, in Lisbon, Portugal, into an aristocratic family. His father, Salvador de Britto Pereira, was a nobleman and a high-ranking official in the Portuguese court, serving as the Viceroy of Brazil. This gave John a privileged upbringing, surrounded by luxury and royal influence.

At the age of nine, John fell gravely ill. His mother, Dona Britto, prayed fervently to St. Francis Xavier, the famous missionary to India, seeking her son’s recovery. She made a vow that if John was healed, she would dedicate him to God’s service. Miraculously, John recovered, and this experience deeply influenced his spiritual journey.

Despite his noble status and the possibility of a prestigious career, he felt a calling to religious life. He decided to join the Society of Jesus (Jesuits), following in the footsteps of St. Francis Xavier.

---

Joining the Jesuits and the Mission to India

In 1662, at the age of 15, John de Britto joined the Jesuits, committing himself to a life of prayer, study, and missionary work. He excelled in his studies and was ordained a priest in 1673.

From an early age, John de Britto was fascinated by the stories of St. Francis Xavier, who had spread Christianity in India. Inspired by this, he requested to be sent as a missionary to the Madurai Mission in South India, where Christianity was still in its early stages.

His request was granted, and in 1674, he sailed to India. After a long and dangerous journey, he arrived in Goa, the headquarters of Portuguese missionaries in India, and then traveled to Madurai (Tamil Nadu) to begin his mission.

---

Missionary Work in Tamil Nadu

John de Britto realized that previous European missionaries had struggled to convert the local people because they held on to their Western customs. He took a radical approach:

✅ He adopted the lifestyle of an Indian ascetic (sannyasi), wearing a simple saffron robe and living a humble life.
✅ He learned Tamil fluently, allowing him to preach effectively.
✅ He respected Indian traditions while spreading Christianity.
✅ He opposed the caste system, preaching that all were equal in the eyes of God.

This approach made him highly successful. Many people, especially from the lower castes, embraced Christianity because they saw in his teachings the promise of equality and dignity.

However, his work also angered Hindu priests and local rulers, who saw Christianity as a threat to their traditions and power.

---

Persecution and First Arrest (1684)

In 1684, John de Britto was arrested by a local king, who was opposed to Christianity. He was subjected to severe torture and ordered to stop preaching. Despite his suffering, he refused to renounce his faith.

Instead of executing him, the authorities decided to banish him back to Portugal. He was forced to return to Lisbon, where he received a hero’s welcome.

Many people expected him to stay in Portugal, as he had already endured great hardships. However, John de Britto was determined to return to India. Against all advice, he requested permission to continue his missionary work.

In 1690, after spending six years in Portugal, he returned to Tamil Nadu, knowing well the dangers that awaited him.

---

Final Mission and Martyrdom (1693)

Upon his return, John de Britto resumed his missionary work with even greater zeal. However, trouble arose when he converted a local prince, Thadiya Thevar, to Christianity.

This conversion angered King Raghunatha Thevar, the ruler of that region, because he feared it would weaken his political influence. The king ordered John de Britto’s arrest.

In 1693, he was captured, severely tortured, and given a choice:

🔥 Renounce Christianity and leave India
or
✝️ Remain faithful to his mission and face death

John de Britto refused to abandon his faith. As a result, he was sentenced to death.

On February 4, 1693, he was taken to the town of Oriyur (Tamil Nadu), where he was publicly beheaded. He died a martyr, sacrificing his life for his faith.

---

Canonization and Legacy

St. John de Britto’s courageous sacrifice was widely recognized. Over time, he was honored as a true servant of God.

📌 1853 – Declared Blessed by the Church.
📌 June 22, 1947 – Canonized as a Saint by Pope Pius XII.
📌 Today, he is known as the "St. Francis Xavier of South India".

His martyrdom site in Oriyur remains a major pilgrimage center, where thousands of devotees visit each year to honor his memory.

---

Key Lessons from St. John de Britto’s Life

✔ Faith and Courage – He remained strong even in the face of death.
✔ Sacrifice – He gave up wealth, comfort, and even his life for his mission.
✔ Adaptability – He embraced local customs to better connect with the people.
✔ Equality – He stood against social discrimination and promoted unity.

St. John de Britto’s life continues to inspire Christians worldwide, especially in Tamil Nadu, where his legacy remains strong.

Life History of St. John de Britto

 

Life History of St. John de Britto

Early Life

St. John de Britto was born on March 1, 1647, in Lisbon, Portugal, into a noble family. His father, Salvador de Britto Pereira, was a royal officer who served as the Viceroy of Brazil. Despite being born into wealth and privilege, John de Britto was deeply spiritual from a young age.

At the age of nine, he became seriously ill. His mother prayed to St. Francis Xavier, promising that if her son recovered, she would dedicate him to God. Miraculously, John was healed, and he decided to become a Jesuit priest, inspired by the life of St. Francis Xavier, a great missionary to India.

Becoming a Jesuit

In 1662, at the age of 15, John de Britto joined the Society of Jesus (Jesuits). He was a brilliant student and was deeply committed to religious life. He studied philosophy and theology, preparing himself for missionary work.

Even though he could have stayed in Portugal and lived a comfortable life, he felt a strong calling to spread Christianity in India. In 1673, he was ordained as a priest and was sent to the Madurai Mission in South India, following in the footsteps of St. Francis Xavier.

Missionary Work in India

When John de Britto arrived in India, he saw that the Portuguese missionaries before him had struggled because they looked and lived like Europeans. He realized that if he wanted to convert the local people, he had to live like them.

• He adopted Indian customs, wearing a simple saffron robe like Hindu monks (sannyasis).
• He learned Tamil fluently, preached in the local language, and respected Indian traditions.
• He followed local customs in food, dress, and lifestyle to gain people's trust.

He traveled across Tamil Nadu, preaching Christianity, baptizing people, and establishing churches. He worked among the poor, especially the Dalits (lower castes), and opposed the caste system, which created enemies among the higher castes.

Challenges and Persecutions

John de Britto’s success in converting people to Christianity angered Hindu priests and some local rulers. They saw him as a threat to their religion and traditions.

In 1684, he was arrested and taken to prison. He was tortured and ordered to stop preaching, but he refused. He was then sent back to Portugal. Instead of staying there safely, he returned to India in 1690, determined to continue his mission.

Martyrdom

John de Britto’s conversion of a local king’s relative led to more trouble. The king, angry that his family member had become Christian, ordered Britto’s arrest. He was captured, tortured, and sentenced to death.

On February 4, 1693, he was beheaded at Oriyur, Tamil Nadu. He died as a martyr, sacrificing his life for his faith.

Sainthood

John de Britto was declared Blessed in 1853 and was canonized as a saint by Pope Pius XII on June 22, 1947. Today, he is honored as the "Francis Xavier of South India." His martyrdom site in Oriyur is an important pilgrimage center.

Legacy

• St. John de Britto is a symbol of faith, courage, and missionary zeal.
• His story continues to inspire Christians worldwide, especially in Tamil Nadu.
• He is remembered for his dedication, humility, and willingness to sacrifice everything for his beliefs.

January 29 - St. Francis de Sales

ஜனவரி 29ம் தேதி
மேற்றிராணியாரும், ஸ்துதியரும், வேதபாரகருமான அர்ச். பிரான்சிஸ் சலேசியார் திருநாள்

இவர் கி.பி. 1567ம் வருடம் பிரான்சில் பிறந்தார். இராணுவத்தில் மிக உயர்ந்த பதவியை இவர் அடைய வேண்டும் என்று, இவருடைய தந்தை ஆசித்தார். அதனால், இவரை பாரீஸ் நகரத்திற்கு அனுப்பி கல்வி கற்கும்படிச் செய்தார்; பதுவா நகரில், சட்டத்துறையில் முனைவர் (டாக்டர்) பட்டத்தை, இவர் தனது 25வது வயதில் பெற்றார்.

பிரான்சிஸ், தனது இருதய ஆழத்தில், சர்வேசுரன் தன்னை துறவற ஜீவியத்திற்கு அழைப்பதை உணர்ந்தார். குதிரையில் அமர்ந்தபடி கத்திசண்டை பயிலும்போது, இவர் மூன்று முறை குதிரையிலிருந்து கீழே விழுந்தார்; மூன்று முறையும், இவருடைய வாளும், வாளின் உறையும் ஒன்றன் மேல் ஒன்றாக சிலுவை அடையாளத்தை தரையில் வரைந்ததுபோல் கீழே விழுந்தன!

இவர், குடும்பத்தினரிடம் திருச்சபைக்காக உழைக்கும்படியாக குருவானவராக போவதைப் பற்றி வெளிப்படுத்தியபோது, மிக நுட்பமான போராட்டம் இவருக்கும், இவருடைய தந்தைக்கும் இடையே ஏற்பட்டது. இவருடைய எதிர்காலத்தைப் பற்றி கொண்டிருந்த திட்டங்கள் எல்லாம் கலைந்துபோவதை, இவருடைய தந்தையால் ஏற்கக்கூடாமலிருந்தது.

அச்சமயம், ஜெனிவா மேற்றிராணியாரான வந். கிளாட் டே கிரானியர் ஆண்டகை, பாப்பரசரின் ஆதரவுபெற்ற ஜெனிவா நகர ஆளுனர் பதவியை, தன் சொந்த முயற்சியினால், பிரான்சிஸுக்குப் பெற்றுக்கொடுத்தார். அந்த மேற்றிராசனத்தில் அது மிகப்பெரிய பதவியாகும். பின்னர், பிரான்சிஸ் குருப்பட்டம் பெற்றார்.

இச்சமயம் புராட்டஸ்டன்டு தப்பறைகளின் புரட்சி துவங்கியிருந்தது. புராட்டஸ்டன்டுகளுக்கும் கத்தோலிக்கர்களுக்கும் இடையே ஐரோப்பா முழுவதும் ஆங்காங்கே போர்கள் நடந்து கொண்டிருந்தன. பிரான்சிஸ் ஜீவித்த பகுதியிலிருந்த மலைப்பிரதேசத்தில் சுவிட்சர்லாந்து நாடு இருந்தது. இப்பிரதேசம் முழுவதும் கால்வினிஸ்ட் பதிதர்களின் ஆதிக்கத்தில் இருந்தது. இப்பகுதியை மறுபடியும் சவாய் நாட்டின் கத்தோலிக்க இளவரசர் கத்தோலிக்க ஆதிக்கத்திற்குள் கொண்டு வந்தார். அங்கு இருந்த 60,000 கால்வினிஸ்டுகளையும் மறுபடியும் கத்தோலிக்க மதத்திற்கு மனந்திருப்பிக் கொண்டு வர பிரான்சிஸ் தீர்மானித்தார்.

இம்மாபெரும் அலுவலுக்கான பயணத்தில், இவர் மட்டுமே தனியாக உழைத்தார்; ஆர்வமிகுதியினால் இவர் நிறைவேற்ற ஆசித்த இத்திட்டத்திற்கு, இவருடைய தந்தை எந்த உதவியும் செய்ய முன் வரவில்லை. இவருடைய மேற்றிராசனம் பொருளாதாரத்தில் மிகவும் பின்தங்கியிருந்தது; அதனால், மேற்றிராசனமும், அவருக்கு இத் திட்டத்தில் உதவக்கூடாமலிருந்தது.

மூன்று வருட காலமாக பிரான்சிஸ், கால்வினிஸ்டு பதிதத்தப்பறையில் மூழ்கியிருந்த கிராமப்புறங்களுக்குச் சென்றார். ஆனால், அங்கிருந்த வீடுகளின் கதவுகள் இவருடைய முகத்திற்கு முன்பாக சத்தத்துடன் மூடப்படுகின்றன! கற்கள் இவர் மேல் எறியப்படுகின்றன! ஆனால், அசாதாரணமான பொறுமையுடனும், உத்தமமான ஆன்ம ஈடேற்ற ஆவலுடனும், காணாமற்போன ஆடுகளைத் தேடும் நல்ல மேய்ப்பராக, அர்ச். பிரான்சிஸ், பதிதத்தப்பறையில் நரகப் பாதையில் ஜீவித்த கால்வினிஸ்டுகளை மனந்திருப்புவதற்காகத் தொடர்ந்து தனியாக உழைத்து வந்தார்.

பிரான்சிஸ், தனக்கு முன்பாக மூடிக்கொள்ளும் வீடுகளுக்குள் நுழைவதற்கான ஒரு வழியை இறுதியில் கண்டடைந்தார்! கதவின் அடியில் அந்த வழியைக் கண்டடைந்தார்! இவர், ஞானப் பிரசங்கங்களை கையால் எழுதி, அவற்றின் பிரதிகளையும் கையால் எழுதி, எடுத்துச் சென்றார். பிரசங்கத்தின் ஒவ்வொரு பிரதியையும், ஒவ்வொரு வீட்டின் கதவின் அடியின் வழியாக உள்ளே நுழைத்துவிட்டு வந்தார். மக்களிடம் வலியுறுத்தி அறிவுறுத்தக்கூடிய கத்தோலிக்க வேதத்தின் கோட்பாடுகளை சிறு பிரசுரங்களாக அச்சிட்டு கொடுக்கும் பழக்கத்தை, இவ்விதமாக முதலில் அர்ச். பிரான்சிஸ் சலேசியார் தான், துவக்கினார், என்பது குறிப்பிடத்தக்கது!

அர்ச். பிரான்சிஸ் சலேசியார், 40,000 புராட்டஸ்டன்டுகளை மறுபடியும் மனந்திருப்பி கத்தோலிக்க திருச்சபையில் சேர்த்தார். 1602ம் வருடம், இவர் ஜெனிவா நகர மேற்றிராணியாராக அபிஷேகம் செய்யப்பட்டார். இவருடைய ஜீவிய காலத்தில், 70,000க்கும் மேற்பட்ட கால்வினிஸ்டுகளை மனந்திருப்பி சத்திய வேதத்தில் சேர்த்தார். தன்னிகரற்ற விதமாக, அர்ச். பிரான்சிஸ் சலேசியார், 8ம் கிளமென்ட் பாப்பரசரால், "அயராத ஆன்ம தாகம் கொண்ட உத்தம மேற்றிறாணியார்!" என்று பாராட்டப்பட்டார்.

இவர் தனது 55வது வயதில், டிசம்பர் 28ம் தேதியன்று பாக்கியமாய் மரித்தார். வார்த்தை அலங்காரமில்லாததும், மிகக் குறுகியதும் நேரிடையாக விளக்கப்படுகிறதுமான எளிமையான பிரசங்கங்களையே, இவர் எப்போதும் நிகழ்த்தி வந்தார்.

"எவ்வளவுக்கு அதிகமாக நீ பேசுவாயோ, அவ்வளவுக்குக் குறைவாகவே, மக்கள் ஞாபகத்தில் வைத்திருப்பார்கள்" – அர்ச். பிரான்சிஸ் சலேசியார்.

அர்ச். பிரான்சிஸ் சலேசியாரே! எங்களுக்காக வேண்டிக்கொள்ளும்! 

St. Francis de Sales

Francis de Sales was born in France in 1567. His father wished for him to attain a high position in the military and sent him to study in Paris. Later, he earned a doctorate in law from the University of Padua at the age of 25.

Deep in his heart, Francis felt called to the religious life. While training in swordsmanship, he fell from his horse three times, and each time, his sword and scabbard formed the shape of a cross on the ground. When he revealed his desire to become a priest, it led to a significant struggle between him and his father, who had other plans for his future.

At that time, St. Claude de Granier, the Bishop of Geneva, secured a position for Francis as the governor of Geneva under the Pope's authority. Francis was later ordained a priest and eventually became the Bishop of Geneva.

During this period, the Protestant Reformation was spreading across Europe, and conflicts between Protestants and Catholics were widespread. The region where Francis lived bordered Switzerland, which was under Calvinist influence. Determined to bring back 60,000 Calvinists to the Catholic faith, he embarked on a mission without any financial or familial support.

For three years, Francis traveled alone through Calvinist strongholds, facing hostility. Doors were slammed in his face, and stones were thrown at him. However, with extraordinary patience and dedication, he tirelessly preached and sought to bring back lost souls.

Realizing that people refused to listen to him directly, Francis found a way to enter their homes—through written messages. He wrote Catholic teachings by hand and slipped them under doors. This was one of the first instances of using printed materials to spread religious messages, a method that would later become widespread.

Through his efforts, Francis brought back 40,000 Protestants to the Catholic Church. In 1602, he was consecrated as the Bishop of Geneva, and during his lifetime, he converted over 70,000 Calvinists. Recognizing his unwavering spiritual dedication, Pope Clement VIII praised him as a "tireless shepherd of souls."

Francis de Sales passed away on December 28 at the age of 55. He was known for his simple, clear, and direct sermons, avoiding unnecessary embellishments.

---

Famous Words of St. Francis de Sales:

"The more you talk, the less people remember."

---

St. Francis de Sales, Pray for Us!

January 30 - அர்ச். மார்டினம்மாள்

 

அர்ச். மார்டினம்மாள்  – ஜனவரி 30

உரோமாபுரியின் வேதசாட்சியான அர்ச். மார்டினம்மாள்

மார்டினம்மாள் உரோமை அதிபரின் மகள். சிறிய வயதிலேயே பெற்றோர்களை இழந்து அனாதையாகினார். அவர் வெளிப்படையாக கிறிஸ்தவம் அனுசரித்ததால், உரோமை அதிகாரிகள் அவரை பிடித்தனர்.

அலெக்சாண்டர் செவெருஸ் உரோமை சக்கரவர்த்தியாக இருந்தபோது, கிறிஸ்தவர்களை துன்புறுத்தும் சட்டங்களை அமல்படுத்தினார். மூன்று அதிகாரிகள் மார்டினம்மாளை தேவாலயத்தில் ஜெபித்துக்கொண்டிருக்கும்போது பிடித்து, அவரை அப்போல்லோ தேவதையின் கோவிலுக்குச் செல்லும்படி கட்டளையிட்டனர். மார்டினம்மாள் மகிழ்ச்சியுடன் சம்மதித்து, ஜெபித்துவிட்டு வருவதாக தெரிவித்தார்.

அதிகாரிகள், மார்டினம்மாள் மிக எளிதாக கிறிஸ்தவத்தை மறுக்குவாள் என நினைத்தனர். ஆனால், அவர் "மெய்யான சர்வேசுரனுக்கு மட்டுமே பலி செலுத்துவேன். அப்போல்லோ போன்ற விக்கிரகங்களுக்கு ஒருபோதும் பலி செலுத்தமாட்டேன்!" என்று உறுதியாக தெரிவித்தார். இதைக் கேட்ட உரோமை அதிகாரிகள் கோபமடைந்து, இரும்புக் கொக்கிகளால் அவரை சித்ரவதை செய்தனர்.

ஆனால், அவர் அமைதியாக ஜெபித்துக் கொண்டிருந்தார். திடீரென, வானத்தில் இருந்து மிகப்பெரிய ஒளி வந்தது. அவரை துன்புறுத்திய அதிகாரிகள் தரையில் வீழ்ந்தனர். அவர்கள் எழுந்ததும், கிறிஸ்தவ நம்பிக்கையை ஏற்றுக்கொண்டனர்.

அடுத்த நாள், மார்டினம்மாளை சக்கரவர்த்தி முன் அழைத்து, கொடூரமாக சித்ரவதை செய்தனர். பின்னர், அவரை டயானா தேவதையின் கோவிலுக்குக் கொண்டு சென்றனர். அங்கு, அந்த விக்கிரகத்தில் இருந்த பிசாசு பயங்கரமாக கூச்சலிட்டு வெளியேறியது. அதே நேரத்தில், பரலோகத்திலிருந்து வந்த நெருப்பு அந்த விக்கிரகத்தின் மேல் விழுந்து அதை எரித்தது. அந்த விக்கிரகம் விழுந்து, அஞ்ஞானர்களையும் பூசாரிகளையும் நசுக்கிக்கொன்றது.

மற்றும் பல கொடிய துன்பங்களை அனுபவித்த பிறகு, மார்டினம்மாளை ஒரு சிங்கத்துக்கு முன் விட்டனர். ஆனால், அந்த சிங்கம் அவரை ஒன்றும் செய்யவில்லை. அவரை பெரிய நெருப்புச் சூளையில் போடினார்கள், ஆனால் அவர் எந்த தீங்கும் அடையவில்லை.

இறுதியாக, கி.பி. 228ம் ஆண்டில், முதலாம் உர்பன் பாப்பரசர் ஆண்ட காலத்தில், மார்டினம்மாள் தலை வெட்டிக் கொல்லப்பட்டு, வேத சாட்சியத்தின் மகிமையைப் பெற்றார்.

அர்ச். மார்டினம்மாளின் மறைவு மற்றும் நினைவு

1634 அக்டோபர் 25 அன்று, மார்டினம்மாளின் புனித உடல்கள் மேமர்டைன் சிறைச்சாலையின் அருகிலுள்ள பழைய தேவாலயத்திற்குள் கண்டெடுக்கப்பட்டன. பாப்பரசர் 8ம் உர்பன் அந்த தேவாலயத்தை புதுப்பித்தார். மேலும், அவர் மார்டினம்மாளுக்கு அர்ப்பணித்து பாடல்களை இயற்றினார். ஜனவரி 30 அன்று, அவர் நினைவாக உரோமாபுரியில் திருநாள் கொண்டாடப்படுகிறது.

மார்டினம்மாள் உரோமாபுரி நகரத்தின் முக்கிய பாதுகாவலர்களில் ஒருவராக கருதப்படுகிறார்.

அர்ச். மார்டினம்மாளே! எங்களுக்காக வேண்டிக்கொள்ளும்!

St. Martina of Rome

Martina was the daughter of a Roman consul and was left an orphan at an early age. She so openly testified to her Christian faith that she could not escape the persecutions under the pagan emperor Alexander Severus.

One day, three officers of a search party discovered Martina in a church and commanded her to follow them to a temple of Apollo. She cheerfully agreed, saying she would do so after praying for a short time.

The pagan Roman officers reported their important capture to the emperor, believing she would readily renounce her faith. But when he ordered her to speak, she replied that she would sacrifice to none other than the true God and never to the pagan idols. Martina was then tortured by iron hooks, but as she prayed, her executioners were thrown to the ground amid a great light. When they arose, they were miraculously converted to the Catholic faith, just like Saint Paul.

The following day, she was tormented again before the emperor, cruelly scourged while being tied by her hands and feet to posts. Later, she was taken to a temple of Diana, where the demon inhabiting the idol left with horrible screams. Fire from heaven then fell, burning the idol, which collapsed and crushed many of its priests and pagan worshipers.

After enduring further tortures, Martina was spared by an enraged lion and survived a fiery furnace. Finally, in AD 228, during the Pontificate of Pope Urban I, she was beheaded, receiving the glorious crown of martyrdom.

---

Discovery of Her Relics

The relics of St. Martina were discovered on 25 October 1634 in a crypt of an ancient church near the Mamertine prison, dedicated to the saint.

Pope Urban VIII, who was the Pontiff at the time, ordered the church to be repaired and composed hymns in her honor, which are still sung on her feast day, 30 January.

St. Martina is one of the special patrons of the city of Rome.

January 31 - அர்ச். ஜான் போஸ்கோ

 

அர்ச். ஜான் போஸ்கோ

ஸ்துதியரும், சலேசிய சபை ஸ்தாபகருமான அர்ச். ஜான் போஸ்கோ

அர்ச். ஜியோவான்னி மெல்கியோர் போஸ்கோ (அர்ச். ஜான் போஸ்கோ) 1815 ஆகஸ்ட் 16 அன்று இத்தாலியின் பெக்கி கிராமத்தில் பிறந்தார். அந்நேரத்தில், நெப்போலியன் போர்களால் ஏற்பட்ட சீரழிவுகள் காரணமாக, இத்தாலியில் பஞ்சமும் வறுமையும் நிலவியது.
ஜான் போஸ்கோ 2 வயதாகும்போது, அவரது தந்தை இறந்துவிட்டார். அவரது தாய் மார்கிரட் போஸ்கோ, மூன்று மகன்களை வளர்ப்பதற்கு கடினமாக உழைத்தார்.

வறுமையின் காரணமாக, சிறுவயதில் ஜான் ஆடுமாடுகளை மேய்த்தார். முதல் ஞான உபதேசத்தை பங்கு சுவாமியாரிடம் கற்றார்.
1835ல், 20வது வயதில், குருமடத்திற்குள் நுழைந்தார். 1841 ஜூன் 5 அன்று, குருப்பட்டம் பெற்று, தூரின் நகரில் பங்கு குருவாக நியமிக்கப்பட்டார்.

தூரின் நகரில் தொழிற்சாலைகள் அதிகமாக இருந்ததால், பல பிள்ளைகள் வேலை தேடித்திரிந்தனர். சிலர் தீய வழியில் சென்றனர். இதைப் பார்த்த அர்ச். ஜான் போஸ்கோ, அவர்களை கல்வி கற்றுக்கொடுத்து, நல்ல வழியில் நடத்தவேண்டும் என தீர்மானித்தார்.

1841 டிசம்பர் 8, மகா பரிசுத்த தேவமாதா ஜென்மப் பாவமில்லாமல் உற்பவித்த திருநாளன்று, அவர் திவ்ய பலிபூசைக்கு தயாராகிக்கொண்டிருந்தபோது, ஒரு ஏழை சிறுவன் அவரிடம் வந்து பூசைக்கு உதவ முன்வந்தான். இதை அவர் ஆவலுடன் ஏற்றுக்கொண்டார். இதுவே பின்னாளில் "ஆரட்டரி" (Oratory) எனும் ஜெபக்கூடம் உருவாகக் காரணமானது.

1842 பிப்ரவரி மாதம், 22 சிறுவர்களுடன் ஆரட்டரி துவங்கப்பட்டது. 1846 மார்ச் மாதம், இதில் 400 சிறுவர்கள் சேர்ந்தனர்.

சலேசிய சபையின் தோற்றம்
அர்ச். பிரான்சிஸ் சலேசியாரின் எழுத்துக்களை பின்பற்றி, அர்ச். ஜான் போஸ்கோ, "சலேசிய சபை" (Salesian Society) எனும் துறவறச் சபையை உருவாக்கினார்.
மேலும், மரிய தோமினிக்கா மசரெல்லா என்பவருடன் இணைந்து, "கிறிஸ்துவர்களின் சகாய மாதாவின் குமாரத்திகள்" (Daughters of Mary Help of Christians) எனும் கன்னியாஸ்திரி சபையையும் நிறுவினார்.

10 இலட்சம் பிராங்குகள் மதிப்பில், கிறிஸ்துவர்களின் சகாய மாதாவிற்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு பிரம்மாண்டமான பேராலயத்தையும் கட்டினார். 1868 ஜூன் 9 அன்று, இது அபிஷேகம் செய்யப்பட்டது.

1888 ஜனவரி 31 அன்று அர்ச். ஜான் போஸ்கோ பாக்கியமாய் மறைந்தார்.
1934 ஏப்ரல் 1 (ஈஸ்டர் ஞாயிறு), இரட்சணியத்தின் ஜூபிலி ஆண்டின் நிறைவு நாளில், 11ம் பத்திநாதர் பாப்பரசர் அவரை அர்ச்சிஷ்டராக (Saint) பிரகடனம் செய்தார்.

---

 அர்ச். ஜான் போஸ்கோவின் அறிவுரை 

"எதை நீ செய்தாலும், உன்னால் கூடியதை மிகச் சிறந்த விதமாகச் செய்! தேவையானதை சர்வேசுரனும், தேவமாதாவும் செய்து முடிப்பார்கள்!"
"கெட்ட நண்பர்களை விலக்கி விடு! எப்போதும் சுறுசுறுப்பாக வேலையில் ஈடுபட்டுக்கொண்டிரு!"

அர்ச். ஜான் போஸ்கோவே! எங்களுக்காக வேண்டிக்கொள்ளும்!

ST. JOHN BOSCO

             ⚡

(Founder of the Salesians)

Giovanni Melchiorre Bosco was born on 16 August 1815 at Becchin in Italy.

It was a time of great shortage and famine in the countryside, following the devastation wrought by the Napoleonic wars

When John was little more than two years old his father died, leaving the support of three boys to the mother, Margaret Bosco. John's early years were spent as a shepherd and he received his first instruction at the hands of the parish priest.

In 1835 he entered the seminary at Chieri and was ordained priest on the eve of Trinity Sunday and then was appointed in the diocese of Turin.

While working in Turin, where the population suffered many of the effects of industrialization and urbanization, he dedicated his life to the betterment and education of street children.

On 8 December, 1841, the feast of the Immaculate Conception, while John Bosco was vesting for Mass, the sacristan drove from the Church a poor boy because he refused to serve Mass. John Bosco heard his cries and recalled him, and the first seed of the "Oratory" was sown. In February, 1842, the Oratory numbered 22 boys, in March of the same year, 30, and in March, 1846, four hundred.

John Bosco, was a follower of the spirituality of St. Francis de Sales, hence he named his Order, "Salesians".

Together with Maria Domenica Mazzarello, he founded the Institute of the Daughters of Mary Help of Christians, a religious congregation of nuns

The church built by him at Turin at a cost of more than a million francs, was consecrated on 9 June, 1868, and is known today as the Basilica of Mary Help of Christians.

St. John Bosco died on 31 January 1888 and was canonized on Easter Sunday, 1st April 1934, the closing of the "jubilee year of Redemption" by Pope Pius XI.

"Do the best you can! God and our Lady will do the rest!" =  St. John Bosco

His advice for youths:

"Avoid bad companions & stay busy"